Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.4511.807.2016.1.TJ
z 2 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 19 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości.

We wniosku tym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 5 marca 2015 r. Sąd Rejonowy stwierdził, iż Wnioskodawca na podstawie testamentu notarialnego nabył w całości (z dobrodziejstwem inwentarza) spadek po zmarłym bracie. W skład spadku wchodziły nieruchomości. Spadkodawca pozostawił małoletnią córkę, której na podstawie obowiązujących przepisów przysługuje roszczenia o zachowek po zmarłym ojcu. Wnioskodawca pragnie zaspokoić roszczenie córki spadkodawcy o należny jej zachowek przenosząc na jej rzecz własność nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przeniesienie własności nieruchomości przed upływem ustawowych 5 lat od dnia nabycia nieruchomości skutkować będzie powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy w związku z tym, że zbycie nieruchomości przed upływem 5 lat, gwarantujące zwolnienie z podatku, nie wiązałoby się z uzyskaniem przez niego przychodu -ponieważ będzie to jedynie zaspokojenie roszczenia z tytułu zachowku należnego córce spadkobiercy - to zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych (rozdział 2 art. 10 źródła przychodów) przekazania nieruchomości na poczet zachowku nie można zakwalifikować jako dochodu. Zatem w opinii Wnioskodawcy podatek od przekazanej części otrzymanego spadku zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych nie należy się. Wnioskodawca pragnie zaspokoić roszczenie uprawnionej do zachowku poprzez przeniesienie nieruchomości na jej rzecz, a tym samym zwolnić się z długu wobec córki spadkodawcy z tytułu zachowku. Wnioskodawca nie osiągnie z tytułu przeniesienia własności żadnego przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W treści wniosku wskazano, że w dniu 5 marca 2015 r. Sąd Rejonowy stwierdził, iż Wnioskodawca na podstawie testamentu notarialnego nabył w całości (z dobrodziejstwem inwentarza) spadek po zmarłym bracie. W skład spadku wchodziły nieruchomości. Spadkodawca pozostawił małoletnią córkę, której na podstawie obowiązujących przepisów przysługuje roszczenia o zachowek po zmarłym ojcu. Wnioskodawca pragnie zaspokoić roszczenie córki spadkodawcy o należny jej zachowek przenosząc na jej rzecz własność nieruchomości.

W związku z powyższym wskazać należy, że stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Użyte w cytowanym przepisie pojęcie „odpłatne zbycie” oznacza przeniesienie prawa własności lub innych praw majątkowych w zamian za korzyść majątkową. Pod pojęciem tym należy więc rozumieć nie tylko sprzedaż czy zamianę, ale każdą czynność prawną, w wyniku której dochodzi do przeniesienia prawa własności nieruchomości, jej części lub udziału w niej oraz praw majątkowych w zamian za uzyskanie przez podmiot zbywający określonej korzyści majątkowej.

Jak natomiast stanowi art. 991 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) zstępnym, małżonkowi oraz rodzicom spadkodawcy, którzy byliby powołani do spadku z ustawy, należą się, jeżeli uprawniony jest trwale niezdolny do pracy albo jeżeli zstępny uprawniony jest małoletni - dwie trzecie wartości udziału spadkowego, który by mu przypadał przy dziedziczeniu ustawowym, w innych zaś wypadkach - połowa wartości tego udziału (zachowek).

Z § 2 tego przepisu wynika natomiast, że jeżeli uprawniony nie otrzymał należnego mu zachowku bądź w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny, bądź w postaci powołania do spadku, bądź w postaci zapisu, przysługuje mu przeciwko spadkobiercy roszczenie o zapłatę sumy pieniężnej potrzebnej do pokrycia zachowku albo do jego uzupełnienia.

Uregulowany w zacytowanych przepisach zachowek jest długiem spadkowym powstającym w chwili śmierci spadkodawcy. W chwili otwarcia spadku powstaje roszczenie o zachowek, a wierzycielami są osoby wymienione w art. 991 Kodeksu cywilnego, które w konkretnym stanie faktycznym doszłyby do dziedziczenia po spadkodawcy, gdyby nie określił on w testamencie odmiennego porządku dziedziczenia.

Z punktu widzenia osoby uprawnionej zachowek stanowi wierzytelność. Do kręgu wierzycieli należą osoby wymienione w art. 991 § 1 Kodeksu, przy czym rzeczywisty krąg uprawnionych zostaje określony z uwzględnieniem konkretnego przypadku. W zależności od sytuacji rodzinnej spadkodawcy roszczenie o zachowek może przysługiwać dzieciom i dalszym zstępnym oraz małżonkowi spadkodawcy (pierwszy krąg spadkobierców ustawowych), a w braku zstępnych małżonkowi spadkodawcy oraz jego rodzicom (drugi krąg spadkobierców ustawowych).

Odpowiedzialność za zapłatę kwoty pieniężnej ponoszą w pierwszej kolejności spadkobiercy lub osoby, na których rzecz został uczyniony zapis windykacyjny, a w razie niemożliwości uzyskania od nich zaspokojenia roszczenia o zachowek, osoby, które otrzymały od spadkodawcy darowiznę podlegającą doliczeniu do spadku.

Zachowek stanowi więc świadczenie pieniężne, do spełnienia którego zobowiązany jest spadkobierca, zapisobierca windykacyjny lub obdarowany. Co do zasady zatem odpowiedzialność spadkobiercy, który sam nie jest uprawniony do zachowku, kształtuje się analogicznie do odpowiedzialności za inne długi spadkowe. Spadkobierca przyjmujący spadek wprost odpowiada bez ograniczenia, natomiast spadkobierca przyjmujący spadek z dobrodziejstwem inwentarza do wysokości wartości stanu czynnego spadku. Jeżeli spadkobierców jest kilku, ich odpowiedzialność do działu spadku pozostaje solidarna.

W świetle zacytowanych przepisów uznać więc należy, że dokonując przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do nabycia, przeniesienia własności nieruchomości na rzecz córki zmarłego brata w związku z zaspokojeniem należnego jej prawa do zachowku Wnioskodawca dokona odpłatnego zbycia tej nieruchomości w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Niewątpliwie bowiem uzyska On korzyść majątkową w postaci wykonania ciążącego na Nim obowiązku zaspokojenia roszczenia o zachowek bratanicy. Jak natomiast wskazano wyżej odpłatnością, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest uzyskanie jakiejkolwiek korzyści majątkowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.