Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPP2.4512.645.2016.1.AJ
z 26 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), uzupełnionym w dniu 13 października 2016 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 października 2016 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wraz z mężem jest Pani współwłaścicielką nieruchomości niezabudowanej nr 207, KW …, położonej w miejscowości K., gmina K., powiat P., o obszarze 1,81 ha. Nieruchomość jest objęta obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, przyjętym uchwałą rady Gminy K. z dnia 14 września 2009 r. i przeznaczona jest na cele zabudowy magazynowo-przemysłowej. Odnośnie planowanej przyszłej sprzedaży ani Pani, ani mąż nie podejmowaliście żadnych działań związanych z jej sprzedażą. Wyżej wymienioną działkę przejęła Pani wspólnie z mężem od Jego rodziców poprzez umowę przekazania posiadania i własności gospodarstwa rolnego z dnia 30 lipca 1980 r. Działka ta od momentu nabycia była i jest wykorzystywana rolniczo. Obecnie od 4 lat jest przedmiotem najmu dla sąsiadującego rolnika i jest wykorzystywana rolniczo.

Nie występowała Pani z wnioskiem o uchwalenie w/w działki z przeznaczeniem na cele zabudowy magazynowo-przemysłowej”.

W kwietniu 2016 r. zgłosiła się spółka komandytowo-akcyjna z siedzibą w W. z propozycją zakupu ww. nieruchomości. W dniu 8 czerwca 2016 r. została zawarta ze spółką przedwstępna umowa sprzedaży, zgodnie z którą sprzedaż nastąpi do 23 października 2017 r., w dacie wskazanej przez kupującego. Jednocześnie w przedmiotowej umowie przedwstępnej przyszłemu kupującemu udzielone zostało pełnomocnictwo do działania w Pani imieniu i swoim, w celu przygotowania przez kupującego inwestycji na nieruchomości, z tym zastrzeżeniem, że wszelkie koszty tych działań pokrywa kupujący. Przyszły kupujący planuje na terenie nieruchomości „realizację” (hali) magazynowo-logistyczno-produkcyjnej.

Dokonała Pani wraz z mężem zakupu nieruchomości od Skarbu Państwa:

• w dniu 22 stycznia 1982 r. działka 204, o pow. 0,91 ha i działka nr 213/7, o pow. 1,55 ha,
• w dniu 24 listopada 1989 r. działka nr 96/1 o pow. 0,04 ha.

Wspólnie z mężem sprzedała Pani następujące działki:

• w dniu 29 lipca 1994 r. działkę nr 204, o pow. 0,91 ha,
• w dniu 29 listopada 1994 r. działkę nr 199/8, o pow. 3,04 ha,
• w dniu 31 października 1997 r. działkę nr 191/5, o pow. 1 ha,
• w dniu 5 października 2004 r. działki nr 247/1 i 247/2, o pow. 1 ha.

Obecnie nie planuje Pani, ani Pani mąż dokonywać kolejnych transakcji dotyczących sprzedaży nieruchomości. Nie prowadzi Pani działalności gospodarczej i nie płaci podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż nieruchomości wymienionej we wniosku będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (stawką podstawową)?

Zdaniem Wnioskodawcy, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, w związku z przeznaczeniem gruntów rolnych na cele nierolnicze – inwestycyjne, zobowiązany będzie do zapłaty podatku od towarów i usług od transakcji sprzedaży tych gruntów, tj. na cele budowlane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. W myśl tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zdefiniowane zostały w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto należy zwrócić uwagę na treść przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2006 r., Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Mianowicie zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy, podatnikiem jest każda osoba wykonująca samodzielnie i niezależnie od miejsca zamieszkania działalność gospodarczą bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Powyższe przepisy wskazują, że niezależnie od częstotliwości wykonania danej czynności, czynność ta podlega opodatkowaniu, jeśli podmiot wykorzystuje w sposób ciągły w celach zarobkowych swój majątek.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

W świetle art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że transakcja sprzedaży ww. nieruchomości gruntowej będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z treści wniosku wynika bowiem, że niezabudowana nieruchomość została oddana w najem, a więc jest ona wykorzystywana w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem w transakcji sprzedaży Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Należy również podkreślić, że Wnioskodawca przed dokonaniem transakcji zbycia przedmiotowej działki upoważnił nabywcę do podjęcia działań w imieniu własnym i Wnioskodawcy zmierzających do przygotowania przedmiotowego gruntu do realizacji planowanej przez kupującego inwestycji. Zauważenia wymaga także fakt, że przedmiotowa działka gruntu znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przewidującym jej przeznaczenie pod zabudowę. Zatem jest to teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, który nie jest objęty zwolnieniem na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji transakcja zbycia ww. gruntu podlegać będzie – stosownie do treści art. 41 ust. 1, w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – opodatkowaniu 23% stawką podatku.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.