Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.894.2016.3.APO
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 21 września 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 27 września 2016 r.), uzupełnionym 7 listopada oraz 7 grudnia 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku pobrania i zapłaty przez Spółkę podatku u źródła z tytułu konwersji odsetek od pożyczek na udziały Spółki w ramach konwersji wierzytelności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie obowiązku pobrania i zapłaty przez Spółkę podatku u źródła z tytułu konwersji odsetek od pożyczek na udziały Spółki w ramach konwersji wierzytelności. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 20 października i 22 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.894.2016.1.APO i 2461-IBPB-1-3.4510.894.2016.2.APO wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 7 listopada oraz 7 grudnia 2016 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 31 października 2016 r., które wpłynęło do tut. BKIP 7 listopada 2016 r.):

Wnioskodawca jest spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Spółka”). Właścicielem Spółki jest podmiot zagraniczny. Spółka posiada zobowiązanie wobec podmiotu zagranicznego w postaci pożyczek oraz odsetek od pożyczek. Spółka posiada zgodę od pożyczkodawcy na zamianę powyższej kwoty na kapitał Spółki. Pożyczkodawca w zamian za pożyczkę wraz z odsetkami obejmie udziały w Spółce (w ramach konwersji wierzytelności na kapitał). W przyszłości zostanie dokonana konwersja wierzytelności na kapitał Spółki. Z tytułu konwersji wierzytelności na kapitał u wspólnika powstanie przychód z tytułu objęcia udziałów w Spółce.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 2 grudnia 2016 r. (wpływ do tut. BKIP 7 grudnia 2016 r.), wskazano, że rezydencją podatkową zagranicznego podmiotu będącego wspólnikiem Wnioskodawcy (pożyczkodawcy) są Stany Zjednoczone Ameryki (USA).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 31 października 2016 r., które wpłynęło do tut. BKIP 7 listopada 2016 r.):

Czy Spółka powinna pobrać podatek u źródła od konwersji odsetek na kapitał Spółki w ramach konwersji wierzytelności na kapitał?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 31 października 2016 r., które wpłynęło do tut. BKIP 7 listopada 2016 r.), Spółka nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła od zamiany odsetek na kapitał Spółki w ramach konwersji wierzytelności na kapitał.

Podmioty posiadające wierzytelności z tytułu pożyczek udzielonych innym spółkom mogą dokonać konwersji wierzytelności pożyczkowych na kapitał spółki w postaci wniesienia wierzytelności z tytułu pożyczki wraz z odsetkami jako wkładu niepieniężnego (konwersja wierzytelności na kapitał). W takiej sytuacji, wierzytelności pożyczkowe wraz z odsetkami, będące przedmiotem aportu (w tym wierzytelności z tytułu naliczonych odsetek od pożyczek), ulegną wygaśnięciu (konfuzji) w wyniku połączenia w rękach jednego podmiotu zarówno wierzytelności jak i zobowiązania z tytułu udzielonej pożyczki.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 Ustawy CIT, do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

W ocenie Wnioskodawcy, wygaśnięcie odsetek w drodze konfuzji nie można traktować na równi z ich zapłatą. Pomiędzy stronami nie dochodzi bowiem w żaden sposób do rozliczenia naliczonych odsetek (np. poprzez ich zapłatę, potrącenie czy kapitalizację). Wygaśnięcie zobowiązania w drodze konfuzji następuje natomiast z mocy prawa, jako skutek odrębnej czynności prawnej wniesienia wkładu niepieniężnego (opodatkowanej CIT na mocy art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT, zgodnie z którym przychód podatkowy stanowi nominalna wartość udziałów w spółce objętych w zamian za wkład niepieniężny).

Na brak powstania przychodu z tytułu odsetek, które wygasają w związku z konfuzją wskazuje w szczególności interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 listopada 2015 r. nr IBPB-1-3/4510-553/15/AW. W interpretacji wskazano wprost, że: wniesienie aportem wierzytelności obejmującej naliczone odsetki od pożyczki (wariant a i b) powinno, wywołać wyłącznie skutek w postaci powstania przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT. Czynność ta nie powinna być utożsamiana z zapłatą odsetek, gdyż skutkowałaby w istocie podwójnym opodatkowaniem jednej i tej samej czynności prawnej. Tym samym, z punktu widzenia przepisów ustawy o CIT, operacja wniesienia aportem wierzytelności w postaci naliczonych odsetek powinna być kwalifikowana wyłącznie jako forma zbycia prawa majątkowego, a nie jako zapłata odsetek przez Spółką Zależną.

Na powyższą wykładnię wskazuje również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z 18 maja 2012 r. (nr IPPB3/423-104/12-2/AG): Wniesienie przez Wnioskodawcę do majątku Pożyczkobiorcy wkładu niepieniężnego w postaci Wierzytelności nie spowoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu odsetek naliczonych na dzień wniesienia wkładu. (...) wkład Wierzytelności, dokonany przez Wnioskodawcę do majątku Pożyczkobiorcy, spowoduje wygaśnięcie Wierzytelności i zobowiązania w drodze konfuzji. Nie można z całą pewnością jednak uznać, że Wnioskodawca otrzyma jakąkolwiek kwotę z tytułu odsetek od udzielonej pożyczki. Wnioskodawca nie zrealizuje bowiem przysługującego mu roszczenia odsetkowego (nie wykonuje go), lecz przenosi je w takim stanie, w jakim się ono znajduje.

Podobne stanowisko prezentują organy podatkowe w odniesieniu do możliwości rozpoznania kosztów uzyskania przychodów po stronie dłużnika z tytułu odsetek, które uległy konfuzji. W takiej sytuacji, koszt podatkowy z tytułu zapłaconych odsetek nie wystąpi, gdyż w wyniku konfuzji nie dochodzi do uregulowania zobowiązania lecz wygasa ono z mocy prawa, zaś do faktycznej zapłaty odsetek nie dochodzi (por. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 maja 2015 r., nr IPPB3/4510-178/15-4/EŻ). W konsekwencji, skoro w powyższej sytuacji nie ma możliwości powstania kosztów podatkowych po stronie dłużnika, to konsekwentnie po stronie wierzyciela nie powinien powstać przychód podatkowy z tego tytułu.

Należy podkreślić, że w sytuacji wniesienia wkładu niepieniężnego dochodzi do powstania przychodu na gruncie art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT - w wartości nominalnej udziałów objętych za aport. Podobnie, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji nr IPPB5/423-726/14-4/IŚ z 3 listopada 2014 r. stwierdził, że w dniu konwersji wierzytelności obejmującej odsetki od pożyczki udzielonej przez austriackiego wspólnika z wierzytelnością na podwyższenie kapitału zakładowego w Spółce, Wspólnik (pożyczkodawca) uzyskał przychody w postaci odsetek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, które w świetle umowy polsko-austriackiej podlegają opodatkowaniu w Polsce 5% zryczałtowanym podatkiem dochodowym. W takiej sytuacji, potraktowanie konfuzji odsetek jako zdarzenia podlegającego opodatkowaniu CIT prowadziłoby de facto do podwójnego opodatkowania jednej i tej samej czynności prawnej.

Zatem, w przypadku konfuzji odsetek na kapitał dochodzi do objęcia nowych udziałów w kapitale zakładowym. Czynność ta stanowi transakcję opodatkowaną. Podstawą opodatkowania jest wyłącznie wartość nominalna wyemitowanych udziałów. Konfuzja nie prowadzi do powstania przychodu z tytułu odsetek, które wygasają w związku z konfuzją. Najbardziej racjonalne stanowisko organów podatkowych można znaleźć w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 listopada 2015 r. nr IBPB-1-3/4510-553/15/AW, w której wprost wskazano, że Czynność ta nie powinna być utożsamiana z zapłatą odsetek, gdyż skutkowałaby w istocie podwójnym opodatkowaniem jednej i tej samej czynności prawnej.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka jest spółką kapitałową będącą polskim rezydentem podatkowym. Właścicielem Spółki jest podmiot zagraniczny. Spółka posiada zobowiązanie wobec podmiotu zagranicznego w postaci pożyczek oraz odsetek od pożyczek. Spółka posiada zgodę od pożyczkodawcy na zamianę powyższej kwoty na kapitał Spółki. Pożyczkodawca w zamian za pożyczkę wraz z odsetkami obejmie udziały w Spółce (w ramach konwersji wierzytelności na kapitał). W przyszłości zostanie dokonana konwersja wierzytelności na kapitał Spółki. Z tytułu konwersji wierzytelności na kapitał u wspólnika powstanie przychód z tytułu objęcia udziałów w Spółce.

W uzupełnieniu wniosku podano, że państwem rezydencji podatkowej zagranicznego podmiotu będącego wspólnikiem Wnioskodawcy (pożyczkodawcy) są Stany Zjednoczone Ameryki (USA).

Odnosząc się do treści wniosku podkreślić należy, że podwyższenie kapitału zakładowego w spółkach kapitałowych reguluje ustawa z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”). Zgodnie z art. 257 § 1 tej ustawy, jeżeli podwyższenie kapitału zakładowego następuje nie na mocy dotychczasowych postanowień umowy spółki przewidujących maksymalną wysokość podwyższenia kapitału zakładowego i termin podwyższenia, może ono nastąpić jedynie przez zmianę umowy spółki. Podwyższenie kapitału zakładowego następuje przez podwyższenie wartości nominalnej udziałów istniejących lub ustanowienie nowych (art. 257 § 2 KSH).

Udziały w spółkach kapitałowych mogą być z kolei obejmowane m.in. w zamian za wkład niepieniężny (aport). Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów. Według art. 14 § 1 KSH, przedmiotem wkładu do spółki kapitałowej nie może być prawo niezbywalne lub świadczenie pracy bądź usług.

Szczególnym rodzajem wkładu jest natomiast wierzytelność przysługująca podmiotowi (np. wspólnikowi) w stosunku do spółki. Objęcie udziałów przez wierzyciela spółki w zamian za przysługujące mu wobec niej wierzytelności nazywane jest konwersją wierzytelności na udziały.

Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 7 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest nominalna wartość udziałów (akcji) w spółce kapitałowej albo wkładów w spółdzielni objętych w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część; przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Jednak w przypadku, gdy podmiot obejmujący udziały podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu poza terytorium Polski, przepisy ustawy należy interpretować z uwzględnieniem właściwej umowy międzynarodowej.

Stosownie do art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 r. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (t.j. Dz.U. Nr 78, poz. 483 ze zm.), ratyfikowana umowa międzynarodowa, po jej ogłoszeniu w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej, stanowi część krajowego porządku prawnego i jest bezpośrednio stosowana, chyba że jej stosowanie jest uzależnione od wydania ustawy. W związku z tym, przy rozpatrzeniu niniejszej sprawy należy uwzględnić postanowienia umowy, która zgodnie z art. 91 ust. 2 Konstytucji będzie miała pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

W przedmiotowej sprawie, z uwagi na fakt, że rezydencja podatkowa podmiotu będącego wspólnikiem Spółki, który udzielił jej pożyczki, znajduje się w Stanach Zjednoczonych - zastosowanie znajdzie umowa między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisaną w Waszyngtonie 8 października 1974 r. (t.j. Dz.U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178), zmieniona Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z 13 lutego 2013 r. (dalej: „Konwencja”).

Zgodnie z art. 14 ust. 7 Konwencji, zyski z tytułu przeniesienia własności majątku innego, niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność posiada miejsce zamieszkania lub siedzibę.

Oznacza to, że wniesienie przez spółkę amerykańską aportem do Spółki wierzytelności z tytułu pożyczki wraz z odsetkami w zamian za wydane udziały nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce.

Jednakże, w stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 updop.

W art. 21 updop, wymienione zostały określone rodzaje należności, wypłacanych przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 updop, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Przepisy poszczególnych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawierają rozwiązania szczególne w stosunku do przepisów ustaw podatkowych i jak już wcześniej wspomniano na podstawie art. 91 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mają pierwszeństwo przed ustawą, jeżeli ustawy tej nie da się pogodzić z umową.

Natomiast, art. 26 ust. 1 updop stanowi, że osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. (…) Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 updop, wypłata, o której mowa w ust. 1, 1c, 1d i 2c, oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.

W aspekcie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcie „wypłata” jest zatem rozumiane szeroko i należy przyjąć, że przykładowo w przypadku spłaty odsetek od pożyczek nawet w sytuacji braku przepływu należności na rachunek pożyczkodawcy, pożyczkodawca uzyskuje przychód w postaci odsetek, co powoduje powstanie zobowiązania płatnika w zakresie obliczenia, pobrania i wpłacenia podatku zryczałtowanego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 Konwencji, odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i są wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli właściciel odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto tych odsetek (art. 11 ust. 2 Konwencji).

Stosownie do art. 11 ust. 5 Konwencji, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochody z wszelkiego rodzaju wierzytelności zabezpieczonych jak i niezabezpieczonych hipoteką i zarówno zawierających bądź nie prawo do udziału w zyskach osiąganych przez dłużnika, a w szczególności dochody z państwowych papierów wartościowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami lub nagrodami związanymi z takimi papierami wartościowymi, obligacjami lub skryptami dłużnymi, jak również jakikolwiek inny dochód, który zgodnie z prawem podatkowym Umawiającego się Państwa, w którym dochód powstaje, został zrównany z dochodem z pożyczki pieniężnej (…).

Jednocześnie, postanowienia ustępu 1, 2 i 3 nie mają zastosowania, jeżeli rzeczywisty beneficjent odsetek, mający miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie, w którym powstają odsetki, działalność gospodarczą poprzez zakład tam położony i jeżeli wierzytelność, z tytułu której wypłacane są odsetki, jest faktycznie związana z takim zakładem. W takim przypadku stosuje się postanowienia artykułu 7 (Zyski przedsiębiorstw) (art. 11 ust. 6 Konwencji).

Rozpatrując przedmiotowy wniosek należy zwrócić również uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem.

W celu właściwego stosowania określenia „wypłacane”, w punkcie 5 Komentarza do art. 11 ust. 1 Modelowej Konwencji, odnoszącego się do opodatkowania odsetek, zdefiniowano określenie „wypłata” podając, że określenie „wypłata” może być rozumiane szeroko, ponieważ koncepcja wypłaty oznacza spełnienie zobowiązania do postawienia do dyspozycji wierzyciela funduszy w sposób przewidziany w umowie lub zgodnie ze stosowanym zwyczajem.

Odnosząc przytoczoną definicję do „konwersyjnej” spłaty odsetek od udzielonej przez podmiot zagraniczny pożyczki, bezsprzecznie dzień konwersji odsetek należy potraktować na równi z ich wypłatą, zgodnie z szerokim rozumieniem pojęcia wypłaty przedstawionym w Komentarzu.

Jeśli bowiem w wyniku dokonanej konwersji udziałowiec uzyskuje udziały w podwyższonym kapitale zakładowym w zamian za wkład niepieniężny w postaci wierzytelności, zaś zobowiązanie Spółki wobec wierzyciela wygasa, to uznać należy, że na dzień konwersji odsetki od tegoż zobowiązania zostały faktycznie wypłacone. Istotne bowiem jest, że pomimo, że w dniu konwersji odsetki nie wpływają fizycznie na rachunek pożyczkodawcy, są one jednak stawiane do jego dyspozycji. Dzień konwersji będzie więc punktem odniesienia dla ustalenia daty osiągnięcia przychodu przez pożyczkodawcę oraz powstania po stronie Spółki obowiązku pobrania podatku płaconego u źródła.

Reasumując, Spółka jako płatnik jest zobowiązana do poboru i zapłaty podatku u źródła z tytułu konwersji odsetek od pożyczek na udziały Spółki w ramach konwersji wierzytelności.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.