Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.915.2016.1.IZ
z 20 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 20 października 2016 r.), uzupełnionym 24 i 28 listopada 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy przekazanie przez Dostawcę Gratisów w związku z organizowaną Akcją nie powoduje, że Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie ustalenia, czy przekazanie przez Dostawcę Gratisów w związku z organizowaną Akcją nie powoduje, że Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 23 listopada 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.914.2016.1.WLK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 24 i 28 listopada 2016 r.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest spółką dystrybucyjną należącą do grupy kapitałowej Y (dalej: „Grupa”). Spółka prowadzi działalność w zakresie dystrybucji żywności mrożonej w Polsce, w tym dostaw towarów nabywanych uprzednio u dostawców/producentów niezależnych, jak i dostawców/producentów organizacyjnie należących do Grupy (dalej: „Dostawcy”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka oraz Dostawcy organizują różnego rodzaju akcje promocyjne polegające na przekazywaniu ostatecznym kontrahentom (np. punktom gastronomicznym lub sklepom) gratisowych towarów handlowych (dalej: „Akcje”). Akcje mają na celu m.in.: intensyfikację sprzedaży oferowanych przez Dostawcę i Spółkę towarów, ich reklamę, promocję, a także rozpowszechnienie informacji o towarach, czy też możliwość ich wypróbowania. Organizacja wspólnych Akcji jest korzystna zarówno dla Spółki, jak i Dostawcy, wpływa bowiem na przychody obu podmiotów (Dostawcy jako producenta i Spółki jako dystrybutora danego towaru).

Zdarzają sią przypadki, w których Spółka oraz Dostawca ustalają zasady wspólnej Akcji, w której promowane są towary produkowane/dostarczane przez Dostawcę (a odsprzedawane przez Spółkę kontrahentom). Ze wzglądu na dynamikę rynku, Spółka i Dostawca ustalają warunki Akcji i niezbędne jest jej natychmiastowe wdrożenie. Aby zoptymalizować proces Spółka umawia sią z Dostawcą, że gratisowe towary handlowe (dalej: „Gratisy”) zostaną rozdysponowane ze stanów magazynowych Spółki, natomiast Dostawca zobowiązuje się dokonać ich „zwrotu” w terminie późniejszym. Warto wskazać, że zwracane towary są tego samego gatunku oraz w takiej samej ilości co towary rozdysponowane. Ostatecznie, stan towarów w magazynie Spółki jest na takim samym poziomie jak przed organizacją Akcji.

Organizacja wspólnej Akcji może być udokumentowana porozumieniem, w którym przedstawione są zasady Akcji. Możliwe jest także zawarcie pomiędzy Spółką a danym Dostawcą umowy ramowej dotyczącej współpracy przy organizowaniu wszystkich Akcji.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym przekazanie przez Dostawcę Gratisów w związku z organizowaną Akcją nie powoduje, że Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”)? (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)

W opinii Spółki, przekazanie Spółce przez Dostawcę Gratisów w związku z organizowaną Akcją nie powoduje, że Spółka ma obowiązek rozpoznać przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodem jest m.in. wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń.

Ustawa o CIT nie wprowadza wiążącej definicji „przychodu”, wskazując jedynie na przykładowy katalog w celu określenia czy otrzymane świadczenie stanowi przychód podatkowy. Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można stwierdzić, że opodatkowane podatkiem dochodowym są co do zasady, wszelkie przysporzenia majątkowe. Przysporzenie majątkowe musi mieć jednakże charakter definitywny (stały), jak i musi wiązać się z otrzymaniem pewnej korzyści tj. korzyści znajdującej odzwierciedlenie w majątku podatnika, które ma konkretny wymiar finansowy. W konsekwencji, przychód podatkowy będzie stanowiła ta korzyść, która w sposób obiektywny i stały przyczyni się do przyrostu aktywów lub zmniejszenia pasywów podatnika.

W tym kontekście należy również zwrócić uwagę, że zasadniczo, zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania CIT jest dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochód definiowany jest jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym.

W związku z powyższym, należy ustalić znaczenie pojęcia „osiągnięty”. W myśl słownikowej definicji, słowo „osiągnąć” oznacza „uzyskać coś”, a „osiągnięcie” oznacza „to, co zostało osiągnięte” (Słownik języka polskiego PWN - sjp.pwn.pl). Z takiej definicji wynika jednoznacznie, że osiągnięcie czegoś oznacza definitywny, skończony akt uzyskania czegoś.

W konsekwencji, użycie słowa „osiągnięte”, które stanowi formę dokonaną czasownika „osiągać”, oznacza, że przychód, który może generować powstanie dochodu będącego przedmiotem opodatkowania CIT musi być definitywny (dokonany) i mierzalny. Innymi słowy, przychodem, który może generować powstanie dochodu może być jedynie rzeczywiste przysporzenie majątkowe po stronie podatnika.

Tym samym, zasadne jest twierdzenie, że w przypadku, gdy w efekcie danego zdarzenia stan majątkowy podatnika nie ulegnie zmianie, nie dojdzie do osiągnięcia przez niego przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT. Jedynie w przypadku uzyskania przez podatnika przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym, w sposób stały i obiektywny zwiększającego aktywa podatnika (bądź też zmniejszającego jego pasywa), powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym przykładowo:

• w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 czerwca 2014 r. (II FSK 1532/12), w którym Sąd stwierdził, że przychodami są więc wszelkiego rodzaju przysporzenia majątkowe, które mają nieodwracalny charakter, przy czym muszą być definitywnie otrzymane przez dany podmiot;
• w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 stycznia 2013 r. (II FSK 1103/11), w którym Sąd uznał, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, którymi może on rozporządzać;
• w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 października 2012 r. (II FSK 421/11), Sąd stanął na stanowisku, że (...) przysporzenie definitywne to takie, które ma charakter ostateczny, nieodwołany, który nie podlega już zwrotowi.
  
  

W ocenie Spółki, biorąc pod uwagę powyższą argumentację za przychód podlegający opodatkowaniu CIT może być uznany jedynie przychód, który ma konkretny wymiar finansowy, zwiększa majątek podatnika oraz ma charakter definitywny.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Spółki, otrzymanie „zwrotu” Gratisów nie generuje po stronie Spółki przychodu podatkowego w myśl art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT z uwagi na brak trwałego powiększenia jej majątku. Otrzymanie Gratisów powoduje, że stan aktywów Spółki przywrócony zostaje do stanu pierwotnego - nie zostaje on natomiast trwale zwiększony.

W sytuacji, gdy Spółka otrzyma nieodpłatnie towary, które wydała kontrahentom, po stronie Spółki nie powstaje trwałe przysporzenie majątkowe. W związku z powyższym, Spółka stwierdza, że nabycie przez nią Gratisów nie prowadzi do obowiązku wykazywania przez Spółkę przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888, dalej: „updop”), nie zawiera definicji przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 updop. W artykule tym wyliczone zostały enumeratywnie te rodzaje przychodów uzyskiwanych przez podatnika, które nie stanowią podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Innymi słowy, art. 12 ust. 4 ustawy o CIT, tworzy zamknięty katalog przychodów neutralnych podatkowo, co oznacza, że nie można go rozszerzać ponad te ich rodzaje, które wymienia ustawodawca.

Natomiast, przykładowe wyliczenie wartości majątkowych „w szczególności” zaliczanych do przychodów zawiera art. 12 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 updop, przychodem, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.

Updop nie precyzuje, co należy rozumieć przez „nieodpłatne świadczenie”. Jednakże dla celów podatkowych za nieodpłatne świadczenia należy przyjmować te wszystkie zdarzenia prawne oraz gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie w majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.

Zatem, aby można było określone świadczenie zaliczyć do kategorii świadczeń nieodpłatnych stanowiących źródło przychodu podlegającego opodatkowaniu, w świetle art. 12 ust. 1 pkt 2 updop, musi dojść do stosunku prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia, drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka oraz Dostawcy organizują różnego rodzaju akcje promocyjne polegające na przekazywaniu ostatecznym kontrahentom (np. punktom gastronomicznym lub sklepom) gratisowych towarów handlowych (dalej: „Akcje”). Akcje mają na celu m.in.: intensyfikację sprzedaży oferowanych przez Dostawcę i Spółkę towarów, ich reklamę, promocję, a także rozpowszechnienie informacji o towarach, czy też możliwość ich wypróbowania. Organizacja wspólnych Akcji jest korzystna zarówno dla Spółki, jak i Dostawcy, wpływa bowiem na przychody obu podmiotów (Dostawcy jako producenta i Spółki jako dystrybutora danego towaru). Zdarzają sią przypadki, w których Spółka oraz Dostawca ustalają zasady wspólnej Akcji, w której promowane są towary produkowane/dostarczane przez Dostawcę (a odsprzedawane przez Spółkę kontrahentom). Ze wzglądu na dynamikę rynku, Spółka i Dostawca ustalają warunki Akcji i niezbędne jest jej natychmiastowe wdrożenie. Aby zoptymalizować proces Spółka umawia sią z Dostawcą, że gratisowe towary handlowe (dalej: „Gratisy”) zostaną rozdysponowane ze stanów magazynowych Spółki, natomiast Dostawca zobowiązuje się dokonać ich „zwrotu” w terminie późniejszym. Warto wskazać, że zwracane towary są tego samego gatunku oraz w takiej samej ilości co towary rozdysponowane. Ostatecznie, stan towarów w magazynie Spółki jest na takim samym poziomie jak przed organizacją Akcji.

Przenosząc powyższe wyjaśnienia oraz uregulowania prawne na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Spółka wyda określoną ilość Gratisów kontrahentom (ze swojego stanu magazynowego) to przekazanie („zwrot”) w późniejszym terminie przez Dostawcę Gratisów tego samego gatunku oraz w takiej samej ilości nie stanowi rzeczywistego przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym po stronie Spółki.

W kontekście powyższego, przekazanie przez Dostawcę Gratisów w związku z ww. akcją promocyjną, nie generuje po stornie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu, w tym przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Zatem, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.