2016.12.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie - 1462-IPPB4.4511.1099.2016.2.JM

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1099.2016.2.JM
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.) uzupełniony pismem z dnia 14 listopada 2016 r. (data nadania 16 listopada 2016 r., data wpływu 21 listopada 2016 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 27 października 2016 r. (data nadania 27 listopada 2016 r., data doręczenia 9 listopada 2016 r.) Nr 1462-IPPB4.4511.1099.2016.1.JM o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego – jest:

prawidłowe – w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania w przypadku przeznaczenia dochodu ze sprzedaży lokalu Nr 1 na: spłatę kredytu zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego w R., zakup lokali mieszkalnych w W. wraz z kosztami dodatkowymi (koszty notarialne oraz podatkowe w związku z zawarciem umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży, koszty notarialne oraz podatkowe w związku ze sporządzeniem umów sprzedaży, wniosku o założenie księgi wieczystej lokalu mieszkalnego, wniosek o wpis własności lokalu mieszkalnego, wniosek o wpis udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej), wydatki na zakup lokalu mieszkalnego w K. wraz z kosztami zakupu oraz jego remont tj. stolarkę drzwiową, ułożeniem podłóg, flizowanie, farbę, płytki ceramiczne oraz armaturę łazienkową jeżeli umowa przyrzeczona sprzedaży zostanie zawarta przed upływem dwóch lat od daty sprzedaży lokalu Nr 1, koszty remontu (wykończenia) lokali mieszkalnych w W., tj. stolarkę drzwiową, ułożeniem podłóg, flizowanie, malowanie, płytki ceramiczne oraz armaturę łazienkową,

nieprawidłowe – w części dotyczącej ustalenia przychodu poprzez zaliczenie do kosztów odpłatnego zbycia każdego z małżonków całej kwoty prowizji pośrednictwa w sprzedaży lokalu mieszkalnego Nr 1, ustalenia kwoty zwolnionej oraz zwolnienia z opodatkowania w przypadku przeznaczenia dochodu ze sprzedaży lokalu Nr 1 na: zakup udziałów we współwłasności lokalu niemieszkalnego stanowiącego wielostanowiskowy garaż wraz z kosztami dodatkowymi (opłaty notarialne oraz sądowe dotyczące nabycia garażu), koszty opłat sądowych od: wpisu sposobu korzystania z lokalu mieszkalnego i niemieszkalnego, wniosku do ksiąg wieczystych roszczeń Wnioskodawców z umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży, a także wniosku o wykreślenie roszczeń Wnioskodawców wynikających z wcześniej zawartych umów deweloperskich.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży lokalu mieszkalnego.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 27 października 2016 r. (data nadania 27 listopada 2016 r., data doręczenia 9 listopada 2016 r.) Nr 1462-IPPB4.4511.1099.2016.1.JM tutejszy organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego.

Pismem z dnia 14 listopada 2016 r. (data nadania 16 listopada 2016 r., data wpływu 21 listopada 2016 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 15 lutego 2016 r. Artur O. i Małgorzata O. (dalej jako: Wnioskodawcy) zawarli umowę sprzedaży, mocą której sprzedali, usytuowany w G., stanowiący odrębną nieruchomość lokal mieszkalny wraz z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz w prawie własności części wspólnych budynku, wraz z całym jego wyposażeniem, za łączną cenę 1.790.000 zł (dalej: lokal Nr 1). W tym samym dniu otrzymali od kupujących zapłatę ceny. Zbywany lokal stanowił przedmiot wspólności ustawowej małżeńskiej sprzedających Wnioskodawców i został przez nich wcześniej nabyty w dniu 18 sierpnia 2014 r. W związku ze sprzedażą ww. lokalu, Wnioskodawcy ponieśli koszt w wysokości 40.000 zł brutto z tytułu „prowizji do umowy pośrednictwa w sprzedaży lokalu mieszkalnego” (przy czym fakturę z tytułu ww. prowizji wystawiono tylko na Artura O.). Prowizja została zapłacona z majątku wspólnego małżonków.
Otrzymane wynagrodzenie z tytułu zapłaty ceny ze sprzedaży lokalu Nr 1 Wnioskodawcy przeznaczyli już lub odpowiednio przeznaczą na:
1. spłatę obciążeń z tytułu złotowego mieszkaniowego kredytu hipotecznego, który Artur O. oraz Małgorzata O. zaciągnęli w banku w wysokości 550.000 zł w dniu 4 września 2015 r. (data podpisania umowy kredytowej), gdzie celem kredytowania było sfinansowanie nabycia przez Wnioskodawców jako małżonków prawa odrębnej własności lokalu mieszkalnego (na rynku pierwotnym) położonego w R. wraz z udziałem w prawie wieczystego użytkowania gruntu oraz we współwłasności części budynku i urządzeń, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu (umowę sprzedaży na ich rzecz lokalu, o którym mowa powyżej Wnioskodawcy podpisali w dniu 11 września 2015 r.). Kredyt mieszkaniowy, o którym mowa powyżej został spłacony w dniu 1 marca 2016 r.
2. uiszczoną w 2016 r., po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1), zapłatę całej kwoty wynagrodzenia (płatnego w częściach) z tytułu dwóch umów sprzedaży lokali mieszkalnych, zawartych w dniu 16 sierpnia 2016 r., których przedmiotem jest:
  1. zakup na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej przez Wnioskodawców lokalu mieszkalnego w W. wraz ze związanymi z jego własnością udziałami w nieruchomości wspólnej, które stanowią prawo wieczystego użytkowania gruntu oraz części wspólne budynków i innych urządzeń posadowionych na tym gruncie, stanowiących odrębny od gruntu przedmiot prawa własności i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokalu;
  2. zakup na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej przez Wnioskodawców udziałów we współwłasności lokalu niemieszkalnego stanowiącego wielostanowiskowy garaż;
  - gdzie w każdej z umów sprzedaży wyodrębniono osobno cenę sprzedaży za lokal, jak i za udział w garażu.
3. zapłacone w 2016 r., po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1), w związku z transakcjami, o których mowa w lit. b) następujące koszty:
  1. koszty taksy notarialnej, koszty podatku od towarów i usług od wynagrodzenia notariusza; naliczone w związku ze sporządzeniem umów sprzedaży w formie aktu notarialnego;
  2. koszty opłat sądowych od następujących wniosków wieczystoksięgowych:
    - wniosku o założenie księgi wieczystej dla lokalu mieszkalnego;
    - wniosku o wpis własności lokalu mieszkalnego;
    - wniosku o wpis udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej;
    - wniosków o wpis sposobu korzystania z nieruchomości dotyczących osobno lokalu mieszkalnego oraz garażu;
    - wniosku o wykreślenie roszczeń Wnioskodawców wynikających z wcześniej zawartych umów deweloperskich;
    - wniosku o wpis udziału we współwłasności garażu.
4. zapłacone w 2016 r., po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1), związane z zawartymi w dniu 17 lutego 2016 r. umowami deweloperskimi oraz przedwstępnymi umowami sprzedaży, o których mowa w lit. b) następujące koszty:
  1. koszty opłaty sądowej z tytułu wniosku o wpis do ksiąg wieczystych roszczeń Wnioskodawców z umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży;
  2. koszty taksy notarialnej oraz podatku od towarów i usług od tej taksy, naliczone w związku z zawarciem umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego;
5. ponoszone po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1), wydatki na remont (wykończenie) nabytych lokali, o których mowa w lit. b), w celu przystosowania tych lokali do zamieszkania;
6. uiszczane po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1) ratalne kwoty wynagrodzenia na rzecz sprzedawcy z tytułu zawarcia przez Wnioskodawców jako kupujących w dniu 22 września 2015 r. przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego, położonego w K., który zostanie nabyty w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej, gdzie termin zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży ustalono do dnia 1 czerwca 2017 r.;
7. ponoszone, po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1), koszty opłat sądowych (związanych z koniecznością dokonania odpowiednich wpisów w księgach wieczystych), koszty taks notarialnych i koszty podatku od towarów i usług od wynagrodzenia notariusza, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych, związane z nabyciem lokalu mieszkalnego w K., o którym mowa w lit. f) jakie wystąpią przy zawarciu umowy przyrzeczonej;
8. ponoszone, po dniu 15 lutego 2016 r. (data sprzedaży lokalu Nr 1), wydatki na remont (wykończenie) lokalu mieszkalnego w K., o którym mowa w lit. f), w celu przystosowania tego lokalu do zamieszkania.

Trzeba wskazać, że Wnioskodawcy poza ww. nieruchomościami, o których mowa powyżej dysponują tytułem prawnym do domu oraz lokalu mieszkalnego w W. Artur O. posiada również 1/4 udziału w spółdzielczo – własnościowym prawie do dwóch lokali mieszkalnych w W., jak również w domu pod W.. Jednakże plany życiowe Wnioskodawców, jak i charakter pracy jednego z małżonków (zatrudnienie na stanowisku menadżerskim wiążące się z częstymi podróżami, m.in. do W., K., G.), uzasadniają konieczność zaspokajania potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawców również w innych miastach niż W. Z kolei zakup lokali mieszkalnych w W. podyktowany jest potrzebą zaspokojenia przyszłych potrzeb mieszkaniowych Wnioskodawców w W. Nie jest też wykluczone, że w przyszłości z mieszkań zakupionych w W. będą mogły korzystać dzieci Wnioskodawców. Nie jest również wykluczone, że Wnioskodawcy, w zależności od sytuacji życiowej, będą w przyszłości wynajmować, m.in. na zasadzie najmu krótkoterminowego niektóre bądź wszystkie z nieruchomości, o których mowa w pkt 2) stanu faktycznego, tj. mieszkanie w R., mieszkanie w K., mieszkania w W. Między Wnioskodawcami jako małżonkami istnieje ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 16 listopada 2016 r. (data nadania 16 listopada 2016, data wpływu 21 listopada 2016 r.) w odniesieniu do formy prawnej nabycia lokalu mieszkalnego sprzedanego w dniu 15 lutego 2016 r. wyjaśniono, że w dniu 18 sierpnia 2014 r. Wnioskodawcy zawarli z podmiotem trzecim (deweloperem) umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu i sprzedaży mocą której Wnioskodawcy ustanowili odrębną własność lokalu mieszkalnego i nabyli go wraz z udziałem w częściach wspólnych budynku oraz prawie użytkowania wieczystego działek. Zakup ww. lokalu nastąpił do majątku objętego wspólnością ustawą Wnioskodawców. W zakresie pojęcia „zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych” poinformowano, że Wnioskodawcy mają zamiar zamieszkiwać, jak i będą zamieszkiwać we wszystkich nabytych lokalach (w W., K., R.) w zależności od bieżącej sytuacji życiowej wiążącej się z pobytem w różnych miastach obu małżonków, ich dzieci, razem jak i osobno. Dodatkowo podniesiono, że jak to wskazano we wniosku, charakter pracy jednego z małżonków wiąże się z częstymi podróżami i przebywaniem w R., K., co też uzasadnia konieczność zamieszkania w lokalach mieszkalnych, posiadanych w tych miastach. Przy czym, nie jest też wykluczone, że w przyszłości z mieszkań zakupionych w W. będą mogły korzystać także dzieci Wnioskodawców. Odpowiadając zaś na pytanie dotyczące kwalifikacji do celów mieszkaniowych wydatków wskazano, że za wydatki do celów mieszkaniowych, w związku z remontem lokalu mieszkalnego w K., analogicznie jak w przypadku lokali mieszkalnych w Wa. – vide lit. e) pkt 2 opisu stanu faktycznego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej prawa podatkowego, Wnioskodawcy chcieliby uznać wydatki na wykończenie lokalu mieszkalnego, tak aby lokal w stanie surowym deweloperskim został przystosowany do zamieszkania (np. koszty stolarki drzwiowej, koszty związane z malowaniem, flizowaniem, ułożeniem podłóg, koszty armatury w łazience, etc.). Ponadto poinformowano, że sprzedaż lokalu mieszkalnego usytuowanego w G. nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie prowadzą takiej działalności. Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej w postaci zakupu i sprzedaży lokali mieszkalnych bądź ich wynajmie. Wnioskodawcy nie nabywali i nie sprzedawali lokali mieszkalnych w sposób zorganizowany i ciągły (powtarzalny).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dla każdego z Wnioskodawców, z uwagi na istnienie wspólności majątkowej dochód ze sprzedaży lokalu Nr 1 należy obliczyć przypisując do każdego z Wnioskodawców:
1. połowę przychodu osiągniętego z tytułu ceny sprzedaży lokalu Nr 1, pomniejszonej o koszty odpłatnego zbycia, w tym o koszty prowizji zapłaconej pośrednikowi?
2. połowę kosztów uzyskania przychodów, którymi są wydatki poniesione na nabycie lokalu Nr 1?
Czy ustalony w sposób określony w pkt 1 dochód dla każdego Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych, w takiej wysokości, która odpowiada połowie wskaźnika w postaci iloczynu całego dochodu ze sprzedaży lokalu Nr 1 i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe, opisanych w pkt 2) lit. a)-h) stanu faktycznego w przychodzie z odpłatnego zbycia ustalonym w sposób wskazany w pkt 1 lit. a) (tj. w cenie sprzedaży lokalu Nr 1, pomniejszonej o koszty odpłatnego zbycia, w tym o koszty prowizji zapłaconej pośrednikowi)?
Czy wydatki wymienione w stanie faktycznym, w pkt 2 lit. a)-h) stanowią wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) i lit. d) oraz art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o PDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy,

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i c) ustawy o PDOF, źródłem przychodu jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, prawa wieczystego użytkowania gruntów – jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W analizowanej sprawie przepis ów znajduje zastosowanie w odniesieniu do zbycia lokalu Nr 1.

Jak stanowi art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o PDOF, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Określenie wysokości dochodu zwolnionego z opodatkowania, przypadającego na każdego z Wnioskodawców wymaga zatem ustalenia odpowiednich elementów kalkulacyjnych takich jak dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości, wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe oraz przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jak stanowi art. 30e ust. 1 ustawy o PDOF, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c) ustawy o PDOF podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Podstawą obliczenia podatku, o której mowa powyżej, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw (art. 30e ust. 2 ustawy o PDOF).

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o PDOF, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PDOF jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia.

Z powyższych regulacji wynika norma, zgodnie z którą przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości jest wartość w cenie sprzedaży pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. W ocenie obu Wnioskodawców, zarówno dla Artura O., jak i dla Małgorzaty O. przychodem ze sprzedaży lokalu Nr 1 (z zastrzeżeniem kwestii wspólności majątkowej małżeńskiej, o czym jest mowa poniżej) będzie połowa ceny sprzedaży lokalu pomniejszonej o koszty odpłatnego zbycia, do których należy zaliczyć prowizję pośrednika, który doprowadził do zawarcia umowy sprzedaży. Jak wskazuje się w orzecznictwie organów podatkowych: „pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Można do takich kosztów zaliczyć m.in. związane ze zbyciem koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości (prawa), koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości (prawa), wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, opłatę notarialną, podatek od czynności cywilnoprawnych, opłatę sądową. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć zatem związek przyczynowo – skutkowy.” (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 24 czerwca 2010 r., Nr ILPB2/415-427/10-2/WM). Nie ulega przy tym wątpliwości, że pomiędzy wydatkami na usługi pośrednictwa a przychodem z odpłatnego zbycia lokalu Nr 1 zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy, albowiem bez owej usługi (i kosztów z nią związanych) nie doszłoby do zawarcia przedmiotowej umowy sprzedaży. Ponadto, dla uznania, że ww. wydatek stanowi koszt odpłatnego zbycia lokalu Nr 1 dla obu Wnioskodawców nie ma znaczenia to, że faktura dokumentująca zakup usług pośrednictwa została wystawiona na jednego z małżonków skoro między małżonkami istnieje wspólność majątkowa małżeńska, zaś wydatek został dokonany z majątku wspólnego.

Z kolei kosztem uzyskania przychodów będą zgodnie z art. 22 ust. 6c ustawy o PDOF, udokumentowane koszty nabycia lokali Nr 1, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość lokalu, poczynione w czasie ich posiadania. Także w przypadku kosztów uzyskania przychodów należy dokonać ich przypisania w połowie obu Wnioskodawcom.

Jak stanowi bowiem art. 43 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, dalej: „KRO”), oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Uwzględniając zatem fundamentalną dla podatku dochodowego zasadę, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlega czysty przyrost majątku, należy uznać, że w granicach określonych w art. 43 § 1 KRO Wnioskodawcy powinni rozpoznać przychody i koszty uzyskania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości, co de facto prowadzi do konkluzji, że do każdego z Wnioskodawców należy przypisać połowę dochodu, o którym mowa w art. 30a ust. 2 ustawy o PDOF. Gdyby bowiem doszło do podziału majątku wspólnego każdemu z Wnioskodawców przysługiwałaby połowa tego majątku.

Zdaniem Wnioskodawców, osiągnięty przez każdego z nich dochód podlega zwolnieniu podatkowemu z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF, w takiej wysokości jaka przypada na każdego Wnioskodawcę, tj. wysokości która odpowiada de facto połowie iloczynu całego dochodu ze sprzedaży lokalu Nr 1 i udziału wydatków, opisanych w pkt 2 lit. a)- h) stanu faktycznego, a poniesionych od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat, od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu Nr 1, poniesionych na:

spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu Nr 1;
zakup lokali mieszkalnych w W. i miejsc postojowych;
wydatki na zakup lokalu mieszkalnego w K.;
koszty remontów (wykończenia) nabytych lokali w W. i K.;
wydatki związane z prawną obsługą transakcji zakupu ww. lokali i w zależności od przypadku także związane z zakupem miejsc postojowych (koszty założenia ksiąg wieczystych, koszty wpisów sądowych, koszty notarialne, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych)

– w przychodzie z odpłatnego zbycia ustalonym w sposób wskazany w pkt 1 lit. a) pytań Wnioskodawców,

W pierwszej kolejności, trzeba podkreślić, że Wnioskodawcy ponieśli w ustawowym okresie wydatki na własne cele mieszkaniowe, za które należy uznać wydatki na spłatę kredytu mieszkaniowego, zaciągniętego w dniu 4 września 2015 r., a więc przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu Nr 1. W myśl bowiem art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o PDOF, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF, uważa się wydatki poniesione na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1 (a zatem na nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem) – w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo – kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

O wydatkach na własne cele mieszkaniowe należy również mówić w odniesieniu do wydatków na zakup lokali mieszkalnych w W. i K., miejsc postojowych w W., formalnoprawnym przebiegiem transakcji (koszty opłat sądowych, koszty notarialne), jak i remontami mieszkań pozwalającymi na doprowadzenie ich do stanu zamieszkania.

Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że własne cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF nie zostały ograniczone wyłącznie do zakupu jednego mieszkania. Potwierdza to również wykładnia literalna zarówno ww. przepisu jak i innych regulacji ustawy o PDOF odnoszących się do analizowanego tutaj zwolnienia. W związku z powyższym nie ma podstaw zawężająca i uzupełniająca pozorną lukę w prawie, wykładnia ww. przepisu, zgodnie z którą wydatki na własne cele mieszkaniowe ograniczają się tylko i wyłącznie do transakcji zakupu jednego lokalu mieszkalnego, jak również zgodnie z którą zwolnienie podatkowe nie może znaleźć zastosowania w stosunku do podatników, którzy dysponują tytułami prawnymi do innych nieruchomości mieszkalnych.

Zaprezentowane w poprzednim akapicie stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w orzecznictwie organów podatkowych, w tym także tut. organu podatkowego. Jak czytamy w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 stycznia 2014 r. Nr IPPB1/415-1218/13-2/ES: „Zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych poprzez zakup dwóch mieszkań oraz ich remont wykracza co prawda poza przeciętne standardy, jednakże ustawodawca nie zastrzegł, że własne cele mieszkaniowe można realizować wyłącznie poprzez zakup jednego mieszkania. Nie ma zatem podstaw do ograniczenia stosowania ww. zwolnienia poprzez uwzględnienie tylko tych wydatków, które poniesione zostaną na nabycie jednego lokalu mieszkalnego. Reasumując, w sytuacji gdy środki uzyskane ze zbycia ww. nieruchomości Wnioskodawczyni przeznaczy na własne cele mieszkaniowe, których katalog zawiera ust. 25 art. 21 ustawy, dochód uzyskany z ich zbycia zwolniony będzie z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatkowanie przychodu na zakup dwóch mieszkań, z przeznaczeniem na własne cele mieszkaniowe oraz ich remont nie będzie zatem skutkować powstaniem obowiązku zapłaty podatku.”

Dla zastosowania analizowanego zwolnienia podatkowego nie ma również znaczenia, to że lokale mieszkalne mogą być w przyszłości udostępnione dzieciom Wnioskodawców albo wynajmowane podmiotom trzecim Na potrzebę interpretacji terminu: „własne cele mieszkaniowe” zwrócił uwagę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 22 października 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 1028/14) wskazując, że: „Jednakże, w ocenie Sądu, to właśnie literalne brzmienie przepisu wskazuje na wniosek wręcz przeciwny, tj. na wniosek, że dla uzyskania zwolnienia wystarczające jest samo nabycie określonych rzeczy, bez względu na sposób ich wykorzystywania po nabyciu. W art. 21 ust. 25 ustawy zawarta jest w istocie ustawowa definicja pojęcia „własne cele mieszkaniowe”, użytego w art. 21 ust. 1 pkt 131, i na podstawie tak skonstruowanej definicji należy przyjąć, że własne cele mieszkaniowe realizuje ten, kto – verba legis – ponosi wydatki m.in. na nabycie budynku mieszkainego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu. (…) „Otóż w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. „a” oraz – tym bardziej – lit. „c”, ustawa wskazuje, że realizacja własnych celów mieszkaniowych ma miejsce także wtedy, gdy podatnik za środki pochodzące ze zbycia nieruchomości nabędzie – oczywiście zawsze w stosownym terminie dwóch lat – własność lub użytkowanie wieczyste gruntu. Nabycie samego gruntu jest więc przez ustawodawcę traktowane jako realizacja własnego celu mieszkaniowego, choć przecież na samym gruncie zamieszkać nie można. Nie da się więc obronić poglądu Ministra, że ustawodawcy zależało na tym, aby nabyte mieszkanie (mieszkania) były (niezwłocznie po nabyciu) zamieszkane przez podatnika, skoro ten sam ustawodawca w tym samym przepisie zgodził się na sytuację, w której nabyta nieruchomość (grunt) z definicji nie może zrealizować potrzeb mieszkaniowych rozumianych dosłownie i wąsko, tj. nie może jeszcze służyć jako mieszkanie lub dom, gdyż to mieszkanie lub dom może być na gruncie ewentualnie wybudowane dopiero w przyszłości. Zresztą wybudowanie domu/mieszkania na tym gruncie może nie nastąpić nigdy.” W konsekwencji, uwzględniając ww. wykładnię systemową, jak i zasadę racjonalnego ustawodawcy, termin własne cele mieszkaniowe nie może być wykładany w ten sposób, że oznacza on sytuację, w której podatnik dokonuje zakupu mieszkania, które będzie jego wyłącznym i jedynym miejscem zamieszkania, rozumianym jako miejsce stałego i wyłącznego pobytu. Co więcej, ustawodawca w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o PDOF wskazuje wprost, że warunkiem zastosowania zwolnienia podatkowego jest poniesienie wydatków m.in, na zakup lokalu mieszkalnego, bez względu na to, w jaki sposób podatnik będzie z owego lokalu korzystał (tj. czy w nim zamieszka, udostępni rodzinie, wynajmie podmiotom trzecim, etc.) i bez względu na to, w stosunku do ilu lokali mieszkalnych dysponuje już tytułem prawnym, czy ile lokali mieszkalnych nabywa korzystając ze środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży innej nieruchomości. Nie ulega bowiem wątpliwości, że cele mieszkaniowe można realizować za pomocą kilku nieruchomości, także usytuowanych w różnych miastach. Z tego też względu, również wykładnia funkcjonalna analizowanego przepisu prowadzi do wniosku, zgodnie z którym ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF nie definiuje, ani nie ogranicza możliwości realizacji własnych celów mieszkaniowych zawężając stosowanie zwolnienia podatkowego tylko do zakupu jednej nieruchomości mieszkalnej, i to nieruchomości, w której tylko i wyłącznie podatnik zamieszka od razu po jej nabyciu.

O wydatku na cele mieszkaniowe, należy również mówić, w sytuacji, w której wraz z zakupem lokalu mieszkalnego podatnik nabywa prawo do miejsca postojowego (udział w lokalu stanowiącym garaż), także wtedy gdy takie miejsce stanowi odrębną nieruchomość z założoną księgą wieczystą. Trzeba wskazać, że przepis art. 21 ust. 25 ust. 1 lit. a)-e) ustawy o PDOF nie wymienia wprost, w katalogu wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe, wydatków na zakup miejsca postojowego. Niemniej jednak w sytuacji, w której miejsce postojowe jest usytuowane w części wspólnej budynku mieszkalnego ww. przepis, a w konsekwencji i zwolnienie podatkowe z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF znajduje zastosowanie, gdyż podatnik nabywając lokal w budynku mieszkalnym nabywa równocześnie udział w części wspólnej budynku mieszkalnego, przeznaczonej, m.in. na garaż. Wykładnia celowościowa nakazuje zatem przyjąć, że wydatkiem na cele mieszkaniowe jest również dokonany w związku z zakupem lokalu mieszkalnego, wydatek na zakup miejsca postojowego w postaci udziału w nieruchomości innej niż budynek mieszkalny. Przyjęcie zaś odmiennego poglądu prowadzi do nieuzasadnionego różnicowania sytuacji podatników podatku dochodowego od osób fizycznych nabywających lokale mieszkalne wraz z miejscami postojowymi, w zależności tylko i wyłącznie od formy prawnej regulującej uprawnienie do korzystania z miejsca postojowego.

Istotne jest także, aby podkreślić, że przepis art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a) ustawy o PDOF nie zawęża pojęcia wydatków na nabycie lokalu mieszkalnego wyłącznie do ceny sprzedaży nieruchomości. Dlatego też za wydatki, o których mowa w powyższej regulacji należy uznać również koszty obsługi formalnoprawnej transakcji nabycia nieruchomości (koszty wpisów sądowych, koszty notariusza, koszty podatków), której przeprowadzenie na gruncie obowiązującego stanu prawnego nie może odbyć się bez odpowiednich wpisów w księgach wieczystych oraz zachowania formy aktu notarialnego.

Z kolei, jak stanowi art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy o PDOF, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF, uważa się budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego. W konsekwencji, ponoszone w okresie, o którym mowa w ustawie o PDOF, wydatki na remont (wykończenie) nabywanych lokali w W. i K. powinny zostać uwzględnione dla celów określenia dochodu zwolnionego ze sprzedaży lokalu Nr 1.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawców osiągnięty przez nich dochód ze sprzedaży lokalu Nr 1 podlega zwolnieniu podatkowemu z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o PDOF, w takiej wysokości jaka przypada na każdego Wnioskodawcę, tj. wysokości która odpowiada de facto połowie iloczynu całego dochodu ze sprzedaży lokalu Nr 1 i udziału wydatków, opisanych w pkt 2 lit. a)- h) stanu faktycznego, a poniesionych od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat, od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu Nr 1, poniesionych na:

spłatę kredytu mieszkaniowego zaciągniętego na zakup lokalu mieszkalnego w R. przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia lokalu Nr 1;
zakup lokali mieszkalnych w W. i zakup miejsc postojowych;
zakup lokalu mieszkalnego w K.;
remont (wykończenie) nabytych lokali w W. i K.;
wydatki związane z prawną obsługą transakcji zakupu ww. lokali i w zależności od przypadku także związane z zakupem miejsc postojowych (koszty założenia ksiąg wieczystych, koszty odpowiednich wpisów sądowych, koszty notarialne, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych) w przychodzie z odpłatnego zbycia ze sprzedaży lokalu Nr 1.

W konsekwencji należy uznać stanowisko Wnioskodawców przedstawione w niniejszym wniosku za prawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) – przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz

zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

Oceniając spełnienie powyższych przesłanek należy w pierwszej kolejności ustalić, czy sprzedaż nieruchomości nie nastąpiła w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej – oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Działalność jest wtedy zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Działalność musi być tak prowadzona i ukierunkowana, aby była w stanie zyski faktycznie osiągnąć. Jednakże brak zysku z podjętych działań noszących znamiona działalności gospodarczej nie oznacza, że działalność taka nie była faktycznie prowadzona. Prowadzenie bowiem działalności gospodarczej zawsze wiąże się z ryzykiem nieosiągnięcia dochodów.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymagają również, aby czynności wykonywane były w sposób zorganizowany i ciągły, przy czym możliwe jest osiąganie dochodów z tego rodzaju działalności bez spełnienia niektórych formalnych elementów organizacji (np. rejestracji urzędowej), gdyż prowadzenie działalności gospodarczej jest kategorią obiektywną, niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych. Za takim rozumieniem pojęcia „zorganizowany" przemawia również definicja słownikowa. Zgodnie z Nowym Słownikiem Poprawnej Polszczyzny Wydawnictwo Naukowe PWN pod redakcją Andrzeja Markowskiego Warszawa 2000, organizować to przygotowywać, zakładać jakieś przedsięwzięcie, bądź w znaczeniu drugim nadawać czemuś reguły, wprowadzać porządek (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 7 maja 2008 r. I SA/Op 18/08).

Co do kryterium ciągłości w wykonywaniu działalności gospodarczej, to jego wprowadzenie przez ustawodawcę miało na celu wyeliminowanie z pojęcia działalności gospodarczej przedsięwzięć o charakterze incydentalnym i sporadycznym. Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Nie wyklucza on jednak możliwości prowadzenia działalności gospodarczej tylko sezonowo lub do czasu osiągnięcia postawionego przez dany podmiot celu i to bez względu na okres, w którym cel ten miałby być realizowany. Do zachowania ciągłości wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikał zamiar powtarzania określonego zespołu konkretnych działań w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Przez powtarzalność rozumie się cały szereg wielokrotnie powtarzanych czynności podejmowanych w konkretnym celu. Taki zespół wielokrotnie powtarzanych czynności (nie zaś czynności sporadyczne, oderwane od siebie, nie powiązane ze sobą) w dziedzinie wytwórczej, usługowej lub handlowej podejmowanych w celach zarobkowych i na własny rachunek, można uznać za prowadzenie działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że sprzedaż lokalu mieszkalnego usytuowanego w G. nie nastąpiła w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie prowadzą takiej działalności. Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej w postaci zakupu i sprzedaży lokali mieszkalnych bądź ich wynajmie. Wnioskodawcy nie nabywali i nie sprzedawali lokali mieszkalnych w sposób zorganizowany i ciągły (powtarzalny).

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego należy zatem stwierdzić, że sprzedaż lokalu mieszkalnego nie została dokonana w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W związku z tym skutki podatkowe zbycia tego lokalu należy rozpatrzyć w oparciu o przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Jeżeli natomiast odpłatne zbycie nieruchomości następuje po upływie tego okresu, przychód z tego tytułu nie podlega w ogóle opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Zatem z powyższego wynika, że w przypadku sprzedaży nieruchomości bądź udziału w niej decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych ma data nabycia tej nieruchomości i forma prawna jej nabycia.

Z treści wniosku wynika, że w dniu 15 sierpnia 2016 r. małżonkowie sprzedali lokal mieszkalny, który nabyli w dniu 18 sierpnia 2014 r. do majątku wspólnego.

Mając na uwadze przywołany wyżej przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w 2016 r. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie.

Do oceny skutków podatkowych jego sprzedaży zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z późn. zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania, zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej, mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 tejże ustawy, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. Zasadą ustawową jest zatem, że małżonkowie są podatnikami każdy z osobna a w szczególnych przypadkach ustawa zezwala na łączne opodatkowanie małżonków, nie powoduje to jednak, że małżonkowie stają się jednym podatnikiem, gdyż podatnikiem nadal pozostaje osoba fizyczna.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy prawa powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jego trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich (majątek wspólny). Przy ustalaniu przychodów osiąganych z majątku wspólnego, znajduje zastosowanie przepis art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z którego wynika, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Stosownie bowiem do treści art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów. W przypadku dochodów z odpłatnego zbycia nie znajduje zastosowania art. 6 ust. 2 ww. ustawy, ponieważ dochody z tego tytułu zostały wyłączone z możliwości łącznego opodatkowania.

Jak wynika z cyt. na wstępie niniejszej interpretacji art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, odpłatne zbycie nieruchomości dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku podatkowego, w który nastąpiło nabycie stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach wskazanych w ustawie, a podmiotem zobowiązanym do uiszczenia ewentualnego podatku jest podatnik tego podatku, czyli każdy z małżonków (każdy podlega odrębnemu opodatkowaniu).

Skoro każdy z małżonków jest odrębnie podatnikiem podatku dochodowego od przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia, to każdy z nich zobowiązany jest do rozliczenia połowy przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości stanowiącej majątek wspólny małżeński i wyliczenia należnego podatku dochodowego.

Przy czym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Do wydatków takich można zaliczyć przykładowo koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości, wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej, koszty i opłaty sądowe, koszt uzyskania wypisu z ksiąg wieczystych itp. Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy.

Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Tak więc, stosownie do zapisów wskazanego powyżej art. 6 ust. 1 ustawy, przychodem Wnioskodawcy ze sprzedaży lokalu mieszkalnego jest kwota stanowiąca różnicę połowy ceny wskazanej w akcie notarialnym sprzedaży pomniejszonej o koszty odpłatnego zbycia, które przypadają proporcjonalnie na nabytą część nieruchomości. Dopiero od tak obliczonego przychodu można dokonać pomniejszenia o koszty uzyskania przychodów.

W myśl art. 30e ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy jego obliczenia.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Stosownie do art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość ww. nakładów, stosownie do art. 22 ust. 6e tej ustawy, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Natomiast w myśl art. 22 ust. 6f ww. ustawy, koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”.

W świetle powyższego, definicję kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych ustawodawca precyzuje poprzez bezpośrednie wskazanie, że koszty takie stanowią m.in. udokumentowane koszty nabycia tej nieruchomości lub prawa majątkowego oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania. Koszt nabycia, co do zasady określa umowa notarialna sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia będzie zatem cena jaka została zapłacona zbywcy za lokal mieszkalny będący przedmiotem sprzedaży niezależnie od tego, czy zakup ten jest sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup lokalu pochodzą z oszczędności nabywcy.

Ponadto, do katalogu kosztów uzyskania przychodu w świetle art. 22 ust. 6c ww. ustawy, należy również zaliczyć udokumentowane koszty wytworzenia oraz udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości, poczynione w czasie jej posiadania. Jednakże wysokość tych nakładów musi być udokumentowana fakturami VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.

Z treści stanu faktycznego wynika, że w związku ze sprzedażą małżonkowie ponieśli koszt na nabycie lokalu mieszkalnego w G. oraz koszt w wysokości 40.000 zł brutto z tytułu prowizji od umowy pośrednictwa w sprzedaży lokalu mieszkalnego. Przy czym, zaznaczono, że fakturę z tytułu ww. prowizji wystawiono tylko na imię i nazwisko jednego z małżonków. Prowizja została zapłacona z majątku wspólnego małżonków.

Podkreślić należy, że bez znaczenia jest, że na fakturze widnieje wyłącznie nazwisko jednego z małżonków. Skoro bowiem wydatki poniesione były w okresie, w którym istniała ustawowa wspólność majątkowa małżeńska, to zarówno faktury wystawione na imię i nazwisko żony, jak również na imię i nazwisko męża mogą stanowić dowód poniesienia wydatku zarówno przez żonę jak i przez męża. Powyższe oznacza, że oboje małżonkowie mają równe prawo do odliczenia ponoszonych w trakcie trwania małżeństwa wydatków. Tym samym, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie połowę poniesionych wydatków.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39) wykazać:

dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Stosownie do art. 45 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

Zgodnie z art. 45 ust. 1a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie określonym w ust. 1 podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym odrębne zeznania, według ustalonych wzorów, o wysokości osiągniętego w roku podatkowym dochodu (poniesionej straty) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30e.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł (art. 30 ust. 5 ww. ustawy).

Jednakże, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia. W sytuacji gdy przychód z odpłatnego zbycia zostanie w całości przeznaczony na cele mieszkaniowe, to wówczas uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości korzystał ze zwolnienia od podatku dochodowego. Jeśli jednak tylko część przychodu przeznaczona będzie na cele mieszkaniowe, to zwolnieniem objęta będzie tylko ta część dochodu, która proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania, wymienione zostały w art. 21 ust. 25 cytowanej ustawy.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się:

wydatki poniesione na:
1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego
- położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej,
wydatki poniesione na:
1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a),
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a) lub b)
- w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Zawarte w tym przepisie wyliczenie tzw. wydatków mieszkaniowych, których realizacja powoduje zwolnienie z opodatkowania dochodu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ma charakter wyczerpujący (enumeratywny).

Na podstawie art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przez własny budynek, lokal lub pomieszczenie, o których mowa w ust. 25 pkt 1 lit. d) i e), rozumie się budynek, lokal lub pomieszczenie stanowiące własność lub współwłasność podatnika lub do którego podatnikowi przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takich prawach.

W przypadku ponoszenia wydatków na cele mieszkaniowe w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych oraz organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe (art. 21 ust. 27 ww. ustawy).

Natomiast stosownie do art. 21 ust. 28 za wydatki, o których mowa w ust. 25, nie uważa się wydatków poniesionych na:

nabycie gruntu lub udziału w gruncie, prawa wieczystego użytkowania gruntu lub udziału w takim prawie, budynku, jego części lub udziału w budynku, lub
budowę, rozbudowę nadbudowę, przebudowę, adaptację lub remont budynku albo jego części

- przeznaczonych na cele rekreacyjne.

Dodatkowo ustawodawca w art. 21 ust. 29 ww. ustawy wskazuje, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c), stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c) oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a)-c).

Należy również wskazać, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym (art. 21 ust. 30 ustawy).

Z analizowanego przepisu art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że ustawodawca uzależnia skorzystanie z przedmiotowego zwolnienia od wydatkowania przez podatnika w ściśle określonym czasie środków uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na realizację własnego celu mieszkaniowego.

Nie ogranicza to jednak wydatkowania kwoty uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości wyłącznie na jeden z elementów powołanego katalogu zwolnień. Jednakże warunkiem zastosowania omawianego zwolnienia jest realizowanie w zakupionych lokalach własnych potrzeb mieszkaniowych. Jest to cel nadrzędny, przez pryzmat którego należy interpretować ww. przepis. Intencją ustawodawcy tworzącego to zwolnienie było zachęcanie podatników do nabywania w miejsc zbywanych nieruchomości czy praw majątkowych innych nieruchomości lub praw majątkowych przeznaczonych do zaspokajania ich indywidualnych potrzeb mieszkaniowych. Świadczy o tym poprzedzenie wyrażenia „cele mieszkaniowe” przymiotnikiem „własne”.

Zatem, warunkiem zwolnienia podatkowego jest wykazanie przez podatnika, że wydatek poniesiony został na zrealizowanie jego własnych celów mieszkaniowych. Wydatkowanie przychodu na własne cele mieszkaniowe oznacza, że celem podatnika jest realizacja potrzeby zapewnienia sobie tzw. „dachu nad głową”. Zwolnienie z opodatkowania dochodów opisanych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma charakter mieszany, podmiotowo – przedmiotowy. Wydatkowanie środków na określony przedmiot w połączeniu z funkcją jaką ten przedmiot realizuje na rzecz nabywcy – zaspokojenie jego niezaspokojonych celów mieszkaniowych.

W przypadku nabycia lokalu mieszkalnego ze środków ze sprzedaży innego lokalu mieszkalnego podatnik faktycznie winien w nowonabytej nieruchomości własne cele mieszkaniowe realizować, a więc mieszkać. Nie wystarczy być zatem właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości – w nieruchomości tej trzeba jeszcze faktycznie zamieszkać. Innymi słowy podatnik, który nabywa lokal dla własnych potrzeb ma w tym lokalu faktycznie mieszkać. Przy czym, wskazując jako cel mieszkaniowy wydatki poniesione na nabycie lokalu mieszkalnego, ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa kiedy i jak długo powinien mieszkać w nowonabytym lokalu mieszkalnym, żeby nastąpiła realizacja celu mieszkalniowego. Tym samym, brak jest podstaw do uznania, że podatnik nie realizuje celu mieszkaniowego w przypadku gdy nabył lokal mieszkalny w celu zamieszkania w nim, ale w lokalu tym – z różnych powodów – zamieszka po upływie okreslonego czasu np. kilku miesięcy. W takim przypadku prawa do zwolnienia nie pozbawia podatnika okoliczność, że np. przez kilka miesięcy lokal będzie wynajmowany. Prawo do zwolnienia nie traci również podatnik, który nabył lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe, mieszkał w nabytym lokalu mieszkalnym np. przez kilka miesięcy, a następnie przedmiotowy lokal wynajął, udostępnił dzieciom bądź zbył w drodze darowiny albo sprzedaży.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem uzyskanym ze zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w cytowanym wyżej art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. I tak stosownie do przepisu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. a), e) oraz pkt 2 lit. a) ustawy, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem, na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego własnego lokalu mieszkalnego, oraz na spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) na cele określone w pkt 1 tj. m.in. na nabycie lokalu mieszkalnego, remont własnego lokalu mieszkalnego.

Oznacza to, że podatnik, który dokonał odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego i uzyskał z tego tytułu dochód może skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych przeznaczając uzyskane środki na nabycie lokali mieszkalnych w W. z zamiarem zamieszkania w nich. Wydatek taki stanowi bowiem jeden z własnych celów mieszkaniowych enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 25 ustawy.

Przy czym, ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może korzystać jedynie kwota przychodu Wnioskodawcy ze sprzedaży lokalu mieszkalnego wydatkowana na własne cele mieszkaniowe. Wydatkowanie zaś przychodu na zakup udziałów we współwłasności lokalu niemieszkalnego stanowiącego wielostanowiskowy garaż nie może stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe Wnioskodawcy.

Z wykładni językowej przywołanego przepisu wynika, że powyższym zwolnieniem objęta jest nie tylko cena zakupu, lecz także inne wydatki związane z nabyciem lokalu mieszkalnego. Przepis wyraźnie mówi o wydatkach „na nabycie” lokalu mieszkalnego nie ogranicza zatem ww. zwolnienia tylko do ceny zakupu lokalu mieszkalnego. Do wydatków tych można zaliczyć m.in. koszty taksy notarialnej oraz podatku od towarów i usług od tej taksy, naliczone w związku z zawarciem umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, koszty taksy notarialnej, koszty podatku od towarów i usług od wynagrodzenia notariusza naliczone w związku ze sporządzeniem umów sprzedaży w formie aktu notarialnego, koszty opłat sądowych (wniosek o założenie księgi wieczystej dla lokalu mieszkalnego, wniosek o wpis własności lokalu mieszkalnego, wniosek o wpis udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej). Oznacza to, że powyższe wydatki mogą stanowić wydatki na cel mieszkaniowy na tych samych zasadach jak cena nabycia lokalu mieszkalnego, jednakże pod warunkiem, że Wnioskodawca poniósł je najwcześniej w dniu odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego.

Należy mieć jednak na uwadze, że za wydatki przeznaczone na własny cel mieszkaniowy mogą zostać uznane jedynie te kwoty, które dotyczą wyłącznie lokali mieszkalnych oraz te, które proporcjonalnie przypadają na lokal mieszkalny (nie garaż). Zatem wydatek dotyczący wniosku o wpis udziałów we współwłasności garażu nie może stanowić wydatku na własny cel mieszkaniowy.

Podobnie za wydatek na cel mieszkaniowy nie mogą być uznane wydatki na: wpis sposobu korzystania z nieruchomości dotyczących lokalu mieszkalnego oraz garażu, opłaty sądowej z tytułu wniosku do ksiąg wieczystych roszczeń Wnioskodawców z umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży, a także wniosku o wykreślenie roszczeń Wnioskodawców wynikających z wcześniej zawartych umów deweloperskich. Wydatki te w żaden sposób nie warunkują nabycia lokalu mieszkalnego. Stanowią one odpowiednio wydatki określające sposób użytkowania nabytych lokali mieszkalnych oraz roszczeń Wnioskodawców w związku z zawartymi: umową deweloperską oraz przedwstępną umową sprzedaży. Wśród celów mieszkaniowych wymienionych enumeratywnie w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma wydatków związanych ze sposobem użytkowania nabytych lokali mieszkalnych oraz roszczeniami Wnioskodawców.

Odnosząc się do przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w G. na zakup lokalu mieszkalnego w K. na podstawie przedwstępnej umowy sprzedaży, wskazać należy, że jak wynika z powołanych wyżej przepisów wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jeśli nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia danej nieruchomości lub prawa majątkowego zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe, do których ustawodawca zalicza m.in.: na nabycie lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym lokalem.

Pojęcie „nabycie”, o którym mowa w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zostało w niej zdefiniowane. Należy zatem odwołać się do przepisów prawa cywilnego, które stanowią, że „nabycie” obejmuje każde uzyskanie własności.

Zgodnie z art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Z treści powyższego przepisu wynika, że właściwa umowa sprzedaży może być poprzedzona umową przedwstępną, jednakże umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości. Poprzez umowę przedwstępną strony zobowiązują się jedynie do zawarcia w przyszłości przyrzeczonej umowy.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, że analiza treści normy prawnej sformułowanej w art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w szczególności użyte w nim słowa „wydatki poniesione na nabycie” prowadzi do jednoznacznego wniosku, że tylko wydatkowanie przychodu na definitywne nabycie nieruchomości mieszkalnej, to znaczy skutkujące przeniesieniem własności w terminie dwóch lat liczonych od końca roku podatkowego, w którym doszło do odpłatnego zbycia, upoważnia do skorzystania ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy.

Natomiast zarówno zawarcie umowy przedwstępnej, jak też dokonanie, stosownie do tej umowy, wpłat na poczet ceny pomimo, że mogą prowadzić do nabycia własności nieruchomości, to nie są z nim równoważne. Treścią tej umowy jest jedynie zobowiązanie się stron do zawarcia umowy przenoszącej własność, lecz tej własności sama umowa nie przenosi. Brak zawartej w formie aktu notarialnego umowy przeniesienia własności nieruchomości powoduje niewypełnienie jednego z warunków zwolnienia i pozbawia do niego prawa.

Zatem wydatkowanie środków pieniężnych na zakup nieruchomości w oparciu o umowę przedwstępną może być uznane za wydatek w rozumieniu art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko wówczas, gdy przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie podatnik nabędzie prawo własności nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie z opisu stanu faktycznego wynika, że przychód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w G. zamierza wydatkować m.in. na ratalne wynagrodzenia na rzecz sprzedawcy z tytułu zawarcia przez Wnioskodawców jako kupujących w dniu 22 września 2015 r. przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego w K., który zostanie nabyty w ramach ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej gdzie termin zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży ustalono do dnia 1 czerwca 2017 r., tj. przed upływem terminu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli przed 31 grudnia 2018 r.

Wobec powyższego, w sytuacji przedstawionej we wniosku wydatkowanie środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na nabycie lokalu mieszkalnego w K. wraz z nabyciem go na własność w ustawowym terminie przesądza o prawie do skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Istotne jest bowiem zarówno wydatkowanie środków, jak i podpisanie aktu notarialnego przenoszącego własność lokalu mieszkalnego, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Do ceny zakupu Wnioskodawca może zaliczyć koszty opłat sądowych, koszty taks notarialnych i koszty podatku od towarów i usług od wynagrodzenia notariusza, koszty podatku od czynności cywilnoprawnych związane z nabyciem tego lokalu mieszkalnego, jakie wystąpią przy zawarciu umowy przyrzeczonej.

W zakresie wydatków na wykończenie lokali mieszkalnych w W. i w K. w celu przystosowania tych lokali do zamieszkania należy wskazać, że zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, celem mieszkaniowych – warunkującym zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jest budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa lub remont własnego lokalu mieszkalnego.

Przy czym, zgodnie z cytowanym wcześniej art. 21 ust. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez własny lokal, o którym mowa w ww. przepisie rozumie się lokal stanowiący własność lub współwłasność podatnika. To oznacza, że w momencie wydatkowania środków ze sprzedaży, względnie w okresie jaki został przewidziany przez ustawodawcę na wydatkowanie środków ze sprzedaży, musi być spełniony warunek określony tym przepisem, czyli lokal mieszkalny musi stanowić własność lub współwłasność podatnika (a więc podatnikowi musi przysługiwać tytuł własności/współwłasności do lokalu). Oznacza to, że nawet jeżeli w chwili ponoszenia wydatków na cele wskazane w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) ustawy podatnik nie dysponuje tytułem własności/współwłasności, to najpóźniej tytuł taki podatnik powinien uzyskać ostatniego dnia okresu o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kiedy może wydatkować środki na realizację własnych celów mieszkaniowych.

Zatem wydatki na wykończenie lokalu mieszkalnego mogą zostać uznane za poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy poniesione zostaną w okresie od dnia sprzedaży lokalu mieszkalnego a najpóźniej ostatniego dnia okresu dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie i w okresie tym podatnik stanie się właścicielem lub współwłaścicielem nieruchomości.

Nadmienić przy tym należy, że z treści wcześniej przywołanych przepisów wynika jednoznacznie, że przeniesienie własności nieruchomości następuje z chwilą zawarcia w formie aktu notarialnego ostatecznej umowy sprzedaży tej nieruchomości. Zarówno zawarcie umowy deweloperskiej jak i umowy przedwstępnej, bez wątpienia może prowadzić do nabycia własności nieruchomości lub praw, ale nie są z nim równoważne.

Umowa deweloperska jest przyrzeczeniem do przeniesienia na nabywcę po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego prawa własności do lokalu, co nastąpi dopiero w momencie zawarcia np. umowy sprzedaży przenoszącej własność nieruchomości. Treścią umowy deweloperskiej jest zatem jedynie zobowiązanie się stron do ustanowienia na rzecz nabywcy po zakończeniu przedsięwzięcia deweloperskiego odrębnej własności lokalu mieszkalnego i przeniesienia własności tego lokalu na nabywcę, lecz tej własności sama umowa deweloperska nie przenosi.

Umowa przedwstępna natomiast jest instytucją prawa zobowiązań służącą stronom, które dążą do zawarcia określonej umowy, ale z różnych powodów nie chcą lub nie mogą jej zawrzeć, a pragną zapewnić sobie jej zawarcie w przyszłości. Można powiedzieć, że umowa przedwstępna tworzy swoisty mechanizm obligacyjny i organizuje tym samym proces zawierania umowy. Jednakże zgodnie z normami prawa cywilnego ani umowa przedwstępna, ani wpłata zaliczki, zadatku czy przedpłaty nie przenosi własności nieruchomości. Innymi słowy umowa przedwstępna nie przenosi własności nieruchomości – nieruchomość w wyniku zawarcia umowy przedwstępnej nie zostaje nabyta.

W związku z tym, że Wnioskodawca sprzedał lokal w dniu 15 lutego 2016 r. i w okresie po tym dniu poczynił wydatki określone w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d) w nowo zakupionych od dewelopera lokalach mieszkalnych, gdzie odpowiednio ostatecznie tytuł własności do lokali mieszkalnych w W. nabył 16 sierpnia 2016 r. oraz nabędzie tytuł własności do lokalu mieszkalnego w K. do 1 czerwca 2017 r., to wydatkowanie części środków pieniężnych na wykończenie w ww. okresie tych lokali może być rozpatrywane pod kątem zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 w zw. z art. 21 ust. 25 ustawy, ponieważ przed upływem 2 lat od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, Wnioskodawca nabył/nabędzie także własność tychże nieruchomości.

Wskazać należy, że ponieważ przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia budowa, rozbudowa, nadbudowa, przebudowa, remont, to właściwym jest odwołanie się w tej kwestii do ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r. poz. 290). W myśl art. 3 pkt 6 Prawa budowlanego – ilekroć w ustawie jest mowa o budowie należy przez to rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Zaś zgodnie z art. 3 pkt 7 ww. ustawy – przez roboty budowlane należy rozumieć budowę, a także prace polegające na przebudowie, montażu, remoncie lub rozbiórce obiektu budowlanego. Natomiast jeżeli w ustawie jest mowa o przebudowie należy przez to rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego (art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego).

Z kolei w świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy Prawo budowlane – poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Za „remont” uważa się w szczególności wykonanie robót budowlanych w istniejącym budynku mieszkalnym lub lokalu mieszkalnym wraz z wymianą dotychczas użytkowanych, zużytych składników wyposażenia technicznego budynku lub lokalu (np. dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji).

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96 stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

Ustawa Prawo budowlane nie definiuje natomiast pojęcia nadbudowy ani rozbudowy. Zgodnie z definicją słownikową nadbudowa to rodzaj budowy, w wyniku której powstaje nowa część istniejącego już obiektu budowlanego przy czym powstaje ona ponad istniejącą częścią obiektu nie zwiększając powierzchni zabudowy, jak to ma miejsce przy rozbudowie. Zatem rozbudowa polega na zwiększeniu, w wyniku prac budowlanych, powierzchni budynku lub obszaru już zabudowanego.

Niezależnie od tego, do których prac zostałoby zakwalifikowane dostosowanie lokali mieszkalnych w stanie deweloperskim do stanu umożliwiającego ich użytkowanie, to nie wszystkie wydatki mogą podlegać zwolnieniu na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Nie będą stanowić wydatku na własne cele mieszkaniowe wydatki poniesione na umeblowanie. Są to bowiem wydatki na wyposażenie mieszkania i jako takie nie mogą być traktowane na równi z wydatkami remontowo – budowlanymi. Również wydatki poniesione na zakup narzędzi pomocnych w remoncie nie mieszczą się w rozumieniu analizowanego przepisu, gdyż nie mają bezpośredniego wpływu na odpowiedni stan techniczny lokali mieszkalnych. Podobnie wydatki poniesione na zakup oświetlenia, które nie stanowi stałego elementu, sprzętu AGD jako wyposażenie lokali mieszkalnych nie stanowią wydatków poniesionych na budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnych lokali mieszkalnych.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy wskazać, że za wydatki na własne cele mieszkaniowe związane z remontem (wykończeniem) lokalu mieszkalnego można przyjąć wydatki poniesione na stolarkę drzwiową, ułożeniem podłóg, flizowanie, malowanie, płytki ceramiczne oraz armaturę łazienkową, gdyż trwale poprawiają funkcjonalność i podnoszą sprawność techniczną lokali mieszkalnych.

Przy czym wydatki na własne cele mieszkaniowe, tj. na remont, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 i ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych winny być udokumentowane rzetelnymi i wiarygodnymi dowodami, z których w sposób nie budzący żadnych wątpliwości będzie wynikało kto, kiedy i jaki wydatek poniósł, tj. czy środki uzyskane z ww. sprzedaży faktycznie przeznaczone zostały na cele mieszkaniowe, czy też wydatki na cele mieszkaniowe poczynione zostały z innych źródeł.

Odnosząc się do przeznaczenia przychodu uzyskanego ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w G. na spłatę kredytu zaciągniętego w dniu 4 września 2015 r. w Banku na zakup prawa odrebnej własności lokalu mieszkalnego położonego w R. należy wskazać że wszelkiego rodzaju ulgi czy zwolnienia są odstępstwem od konstytucyjnej zasady równości i powszechności opodatkowania, w sposób szczegółowy uregulowanymi w przepisach materialnego prawa podatkowego. Są one przywilejami, z których podatnik ma prawo, a nie obowiązek skorzystania. Zatem oceniając ciążące na nim obowiązki wynikające z zastosowania danej ulgi czy zwolnienia podatkowego należy dokonać ścisłej, literalnej wykładni przepisu regulującego daną ulgę czy zwolnienie.

Należy jednak wyjaśnić, że podstawową okolicznością decydującą o zastosowaniu zwolnienia określonego w przywołanym wcześniej przepisie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jest przeznaczenie przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych na własne cele mieszkaniowe wymienione w przepisie art. 21 ust. 25 pkt 1 ww. ustawy począwszy od dnia odpłatnego zbycia nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy wyraźnie wynika, że wydatkiem poniesionym na cel mieszkaniowy może być spłata kredytu oraz odsetek od kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia na cel określony w pkt 1. Innymi słowy ważny jest moment uzyskania przychodu i poniesienia wydatku. Środki przeznaczone na ww. cele mieszkaniowe czyli m.in. na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu – muszą pochodzić ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Istotne jest również, aby spłacany kredyt zaciągnięty był przed dniem uzyskania przychodu ze sprzedaży i aby kredyt ten zaciągnięty był przez osobę, która uzyskuje przychód ze sprzedaży.

Warunki te zostały przez Wnioskodawcę spełnione, gdyż Wnioskodawca zaciągnął w w dniu 4 września 2015 r. złotowy mieszkaniowy kredyt hipoteczny w banku na nabycie w dniu 11 września 2015 r. lokalu mieszkalnego w R., a przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w G. Wnioskodawca uzyskał dnia 15 lutego 2016 r. Zatem, dochód uzyskany ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w G. wydatkowany na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w dniu 4 września 2015 r. na zakup lokalu mieszkalnego w R., będzie zwolniony od opodatkowania na warunkach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Podsumowując powyższe, sprzedaż w 2016 r. lokalu mieszkalnego w G. stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bowiem zostało dokonane przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie. W związku z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, każdy z małżonków jest obowiązany rozliczyć połowę uzyskanego przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego. Podstawą obliczenia podatku dla każdego z małżonków jest zatem dochód stanowiący różnicę połowy ceny wskazanej w akcie notarialnym sprzedaży pomniejszonej o połowę kosztów odpłatnego zbycia (tzn. połowę kosztów prowizji zapłaconej pośrednikowi) a połową kosztów uzyskania przychodu (połowa wydatków na nabycie sprzedanego lokalu mieszkalnego). W ten sposób obliczony dochód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego w G. podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowych od osób fizycznych, chyba że zaistnieją okoliczności do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki na cele mieszkaniowe uprawniające do zastosowania zwolnienia – z uwagi na panujący między małżonkami ustrój wspólności ustawowej, każdy z małżonków winien uwzględnić stosując zasadę wynikającą z art. 6 ust. 1 ustawy w wysokości połowy wydatkowanych środków. Do celów mieszkaniowych korzystających ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych każdy z małżonków może zaliczyć połowę kwoty przeznaczonej na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w dniu 4 września 2015 r. na nabycie lokalu mieszkalnego w R., połowę środków przeznaczonych na zakup lokali mieszkalnych w W. wraz z połową kosztów dodatkowych (tj. kosztów taksy notarialnej oraz podatku od towarów i usług od tej taksy naliczone w związku z zawarciem umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, koszty taksy notarialnej, koszty podatku od towarów i usług od wynagrodzenia notariusza naliczone w związku ze sporządzeniem umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego, koszty opłat sądowych od następujących wniosków wieczystoksięgowych: wniosku o założenie księgi wieczystej dla lokalu mieszkalnego, wniosku o wpis własności lokalu mieszkalnego, wniosku o wpis udziału we współwłasności nieruchomości wspólnej), połowę kwoty uiszczanego wynagrodzenia na rzecz sprzedawcy z tytułu zawarcia jako kupujący w dniu 22 września 2015 r. przedwstępnej umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego w K, wraz z połową kosztów: opłat sądowych, taks notarialnych i podatku od towarów i usług od wynagrodzenia notariusza, podatku od czynności cywilnoprawnych pod warunkiem, że umowa przyrzeczona sprzedaży zostanie zawarta przed upływem dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie lokalu mieszkalnego w G., połowę kosztów związanych z remontem lokali mieszkalnych w W. w odniesieniu do wydatków poniesionych na: stolarkę drzwiową, ułożeniem podłóg, flizowaniem, malowanie, płytki ceramiczne oraz armaturę łazienkową, gdyż trwale poprawiają funkcjonalność i podnoszą sprawność techniczną lokali mieszkalnych. Podobnie wydatki te będą wydatkami poniesionymi na cele mieszkaniowe w przypadku remontu, wykończenia lokalu mieszkalnego w K. pod warunkiem, że Wnioskodawcy uzyskają własność bądź współwłasność lokalu mieszkalnego przed upływem terminu dwóch lat od daty zbycia lokalu mieszkalnego w G. Zwolnieniu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlega dla każdego małżonka dochód z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych ustalony w sposób określony powyżej, w wysokości, która odpowiada iloczynowi połowy dochodu i udziału połowy wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w połowie ustalonego wyżej przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości. Wydatków na cele mieszkaniowe nie mogą stanowić: zakup udziałów we współwłasności lokalu niemieszkalnego stanowiącego wielostanowiskowy garaż wraz z kosztami dodatkowymi, koszty opłat sądowych związanych z wnioskiem o wpis sposobu korzystania z nieruchomości dotyczących lokalu mieszkalnego oraz garażu, wniosku o wykreślenie roszczeń wynikających z wcześniej zawartych umów deweloperskich, wniosku o wpis udziału we współwłasności garażu, koszty opłat sądowych z tytułu wniosku o wpis do ksiąg wieczystych roszczeń Wnioskodawców z umowy deweloperskiej oraz przedwstępnej umowy sprzedaż.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin