Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB3/4510.564.2016.1.JS
z 15 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy uregulowanie przez Spółkę komandytową zobowiązania wynikającego z transakcji o wartości powyżej 15.000 zł w drodze kompensaty będzie powodować obowiązek zastosowania przez podatnika regulacji art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy uregulowanie przez Spółkę komandytową zobowiązania wynikającego z transakcji o wartości powyżej 15.000 zł w drodze kompensaty będzie powodować obowiązek zastosowania przez podatnika regulacji art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wspólnikiem spółki komandytowej. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka komandytowa dokonuje ze swoimi kontrahentami rozliczeń bezgotówkowych w oparciu o potrącenie (kompensatę) zgodnie z przepisem art. 498 kodeksu cywilnego, który pozwala na umorzenie dwóch wierzytelności do wysokości tej niższej, gdy dwaj kontrahenci są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami.

Powyższy sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami stosowany jest w celu ograniczenia kosztów administracyjnych i bankowych, przy jednoczesnym uproszczeniu i przyspieszeniu wzajemnych rozliczeń. Każda transakcja udokumentowana jest fakturą, która zarówno po stronie zakupów jak i sprzedaży ma swoje odzwierciedlenie w dokumentacji księgowej.

W związku ze znowelizowanym przepisem art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, który wejdzie w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonywanie lub przyjmowane płatności związanych z wykonywana działalnością gospodarczą, następować ma za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku, gdy stroną transakcji, z której wynika płatność jest inny przedsiębiorca, a jednorazowa wartość transakcji, bez względu na wynikającą z niej liczbę płatności, przekracza równowartość 15.000 zł.

Jednocześnie nowy przepis art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje że przedsiębiorcy nie będą mogli zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w tej części płatności przekraczającej limit 15.000 zł, która będzie realizowana bez pośrednictwa rachunku płatniczego. W związku z wejściem z dniem 1 stycznia 2017 r. w życie przepisu art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wspólnik spółki komandytowej będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych powziął wątpliwość odnośnie stosowania przepisu art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do rozliczeń pomiędzy Spółką a jej kontrahentami dokonanych w formie potrącenia /kompensaty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy uregulowanie przez Spółkę komandytową zobowiązania wynikającego z transakcji o wartości powyżej 15.000 zł w drodze kompensaty będzie powodować obowiązek zastosowania przez podatnika regulacji art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

W ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie będzie miał zastosowania do rozliczeń dokonanych przez Spółkę komandytową z jej kontrahentami w formie kompensaty. Rozliczone w formie kompensaty zobowiązania spółki komandytowej, będą stanowiły dla jej wspólnika koszt uzyskania przychodu w kwocie wynikającej z faktury bez względu na jej wysokość, w proporcji przypadającej na jego udział w zysku.

Zgodnie z obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. przepisem art. 15d ww. ustawy podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej kwota płatności dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej nie nastąpiła za pośrednictwem rachunku płatniczego.

W ocenie Wnioskodawcy powyższy przepis odnosi się do płatności za zobowiązania, które mogą mieć postać gotówkową jak i bezgotówkową, a nie do regulowania zobowiązań w drodze kompensaty.

Należy także odnieść się do treści uwag zgłoszonych w trakcie konsultacji społecznych do projektu o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (druk nr 322) które dotyczyły:

1. doprecyzowania treści proponowanych przepisów z uwagi na to, iż rozliczenia pomiędzy
   przedsiębiorcami mogą być dokonywane w innych formach np. w drodze potrącenia / kompensaty;
   
2. wątpliwości związanych ze stosowaniem nowych przepisów w przypadku potrącenia
   (kompensaty).

W obu zgłoszonych uwagach Minister Finansów jednoznacznie wskazał, iż uwagi te są niezasadne, gdyż „przepisy art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej odnoszą się do płatności gotówkowych / bezgotówkowych, a nie do regulowania zobowiązań (które to pojęcie ma szerszy zakres). W przypadku płatności może być ona dokonana w formie gotówkowej lub bezgotówkowej. Jeżeli zatem ma miejsce uregulowanie lub wygaśnięcie zobowiązania z innych powodów niż dokonanie płatności, wówczas omawianych przepisów nie stosuje się”.

Z powyższego wynika, że obostrzenia wynikające z przepisu art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie dotyczą sytuacji, gdy uregulowanie za fakturę następuje w drodze kompensaty o której mowa w art. 498 kodeksu cywilnego.

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, przepis art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2017 r. nie znajdzie zastosowania w przypadku, gdy Spółka i jej kontrahenci będą regulować kwoty wynikające z faktur w drodze wzajemnego potrącenia /kompensaty. Zatem wspólnik będzie mógł zaliczyć w koszty uzyskania przychodów całkowitą kwotę wynikającą z faktury (niezależnie od jej wysokości) uregulowaną w drodze kompensaty w proporcji przypadającej na jego udział w zysku spółki komandytowej, bez obowiązku dokonywania zmniejszenia kosztów / zwiększenia przychodów o których mowa w art. 15d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Powyższe stanowisko jest zgodne z treścią interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 października 2016 r., znak: 2461-IBPB-1-2.4510.772.2016.1.AK a także z odpowiedziami Ministra Finansów zamieszczonymi na łamach czasopism.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), dodany został ustawą z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 780), która wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2017 r. Ma on zastosowanie do płatności dokonywanych w roku podatkowym rozpoczynającym są po 31 grudnia 2016 r. z wyłączeniem wynikającym z art. 4 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy zmieniającej.

Zgodnie z treścią art. 15d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W ustępie 2 cytowanego powyżej artykułu wskazano, że w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego, podatnicy:

1. zmniejszają koszty uzyskania przychodów albo
   
2. w przypadku braku możliwości zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów - zwiększają przychody

- w miesiącu, w którym została dokonana płatność bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r. dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15 000 zł, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Jedną z form regulowania rozrachunków pomiędzy kontrahentami jest kompensata należności ze zobowiązaniami - zwana także potrąceniem wierzytelności. W wyniku kompensaty, każdy z podmiotów mających wobec siebie wzajemne wierzytelności z tych samych lub różnych stosunków zobowiązaniowych, zostaje zwolniony ze swego zobowiązania całkowicie albo do wysokości wierzytelności niższej.

Przedmiot potrąceń wierzytelności został uregulowany w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 498 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym. Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

W związku z powyższym należy uznać, że kompensata jest efektywnym sposobem wygaśnięcia zobowiązania, ale bez przepływu środków pieniężnych. Tym samym art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który odnosi się do płatności dokonanej bez pośrednictwa rachunku bankowego nie ma zastosowania.

Tym samym stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, wskazać należy, że rozstrzygnięcie w niej zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy podatnika, w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w niej zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych i sądów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, iż nie stanowią materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.