Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-715/16-1/ŁS
z 15 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 16 sierpnia 2016 (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym w dniu 17 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 17 października 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Polski. W 2015 r. Wnioskodawczyni jako jedyny spadkobierca odziedziczyła po swojej matce dwa lokale będące przedmiotem odrębnej własności w rozumieniu ustawy o własności lokali (dalej: mieszkanie „A” i mieszkanie „B”) położone w W. Wraz z mieszkaniem „A”, Wnioskodawczyni odziedziczyła również zobowiązanie do spłaty kredytu hipotecznego, za który odpowiadała solidarnie Jej matka i osoba trzecia. Spadek po matce Wnioskodawczyni przyjęła z dobrodziejstwem inwentarza. Inwentarz pokrywa wartość długu spadkowego. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż mieszkania „B”, przed upływem 5 lat od momentu jego nabycia w drodze spadku. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży przeznaczy w większości na spłatę kredytu zabezpieczonego hipoteką na mieszkaniu „A”. Cena sprzedaży będzie większa niż wartość zobowiązania z umowy kredytu hipotecznego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni, będąca jedyną spadkobierczynią, może uznać wydatki na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego przez Jej matkę na nabycie mieszkania „A”, sfinansowane z przychodu otrzymanego w wyniku sprzedaży mieszkania „B”, za wydatki poniesione na własne cele mieszkaniowe, a w rezultacie skorzystać w zakresie, w którym cena sprzedaży zostanie przeznaczona na spłatę zobowiązania hipotecznego, ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawczyni, spłata kredytu hipotecznego ze środków otrzymanych w wyniku sprzedaży mieszkania „B” będzie uprawniać do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przemawiać za tym będzie przede wszystkim fakt, że kwota uzyskana ze sprzedaży mieszkania „B” zostanie wydatkowana na spłatę zabezpieczenia hipotecznego ustanowionego na mieszkaniu „A”, w którym Wnioskodawczyni zamierza realizować własne potrzeby mieszkaniowe.

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnione z opodatkowania są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

W myśl art. 21 ust. 25 pkt 2 lit a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c. na cele określone w pkt 1,
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c. na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a.

Analizując cytowany przepis – w ocenie Wnioskodawczyni - warto wskazać na orzeczenie WSA we Wrocławiu z dnia 13 lutego 2015 r. o sygnaturze I SA/Wr 2497/14. Zdaniem Sądu, „u podstaw omawianego zwolnienia legło założenie, że nie powinny być opodatkowane środki wydane bezpośrednio lub także pośrednio (kredyty, pożyczki i odsetki od nich) na realizację nowego, szeroko rozumianego celu mieszkaniowego."

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawczyni, przeznaczając kwotę uzyskaną ze sprzedaży mieszkania „B” na spłatę kredytu hipotecznego zaciągniętego w celu nabycia mieszkania „A”, stanowiącego docelowo miejsce realizacji własnych potrzeb mieszkaniowych, wypełnia dyspozycję art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ zostaje ona wydatkowana na spłatę kredytu oraz odsetek od tego kredytu zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia. Celem mieszkaniowym w przedmiotowej sprawie będzie spłata kredytu hipotecznego wraz z odsetkami, obciążającego mieszkanie „A”, poniesiona po dniu sprzedaży mieszkania „B”.

Wątpliwości może wywoływać jedynie fakt, że kredyt hipoteczny został zaciągnięty przez matkę Wnioskodawczyni, nie zaś przez Wnioskodawczynię osobiście. Zgodnie jednak z art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego, prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. W rezultacie należy uznać, że w drodze spadku Wnioskodawczyni weszła we wszelkie prawa i obowiązki spadkodawczyni w zakresie dotyczącym przedmiotowej nieruchomości.

Ponadto, zgodnie z treścią art. 97 Ordynacji podatkowej, spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. W rezultacie należy więc uznać, iż Wnioskodawczyni, będącej jedyną spadkobierczynią, przysługują wszelkie prawa i obowiązki wynikające z zaciągniętego przez Jej matkę kredytu hipotecznego, wobec czego trafnym jest uznanie, że w zaprezentowanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni może być uznana za podatnika. Wskazuje, że ulga na cele mieszkaniowe jest prawem o charakterze majątkowym. W komentarzu do Ordynacji podatkowej pod redakcją Prof. dr hab. Henryka Dzwonkowskiego, w przypadku art. 97 Ordynacji podatkowej wskazane zostało, że „Spadkobiercy są tą grupą następców prawnych, która nie wstępuje w prawa i obowiązki spadkodawcy, lecz przejmują te prawa i obowiązki. Komentowany przepis hołduje zatem zasadzie sukcesji generalnej majątkowych praw i obowiązków spadkobierców, tj. traktowaniu ich jako podatnika (spadkodawcy) (por. A. Mariański. Glosa do wyroku NSA z dnia 12 kwietnia 2000 r., SA/BK 330/99, POP 2003, Nr 2, poz. 176)".

Ponadto Wnioskodawczyni stwierdza, że prawa majątkowe mają przede wszystkim swój materialny i wymierny kształt. Przejawiają się one w szczególności w obowiązku zapłaty podatku, prawie do zwrotu nadpłaconego, prawie do ulgi podatkowej. Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 maja 2007 r., o sygnaturze P 20/06 wskazał natomiast: "Prawa i obowiązki majątkowe podatnika w dziedzinie prawa podatkowego nie mają charakteru osobistego, ponieważ nie są związane z osobą podmiotu tych praw i obowiązków, są natomiast związane z majątkiem danej osoby. Pomimo zupełnie odmiennego charakteru prawnego, tworzą z punktu widzenia gospodarczego jedną całość z prawami i obowiązkami majątkowymi cywilnoprawnymi".

W Jej ocenie należy wskazać również na tezy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 kwietnia 2015 r. o sygnaturze II FSK 848/13. Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego „do praw majątkowych zalicza się przykładowo prawo do nadpłaty, do zwrotu podatku lub różnicy podatku naliczonego, prawo do rozliczania straty w następnych okresach rozliczeniowych, prawo do ulg i premii inwestycyjnych, niewykorzystane prawo do rozłożenia zapłaty podatku na raty, odroczenia zapłaty podatku. Prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego nie należą zatem automatycznie do spadku. Ich sukcesja jest możliwa na podstawie i w granicach, jakie określa Ordynacja podatkowa. Sukcesja podatkowa w przypadku spadkobierców obejmuje przede wszystkim majątkowe prawa i obowiązki. (...) Błędnie założył Sąd pierwszej instancji, że skarżący sam nie może wydatkować odziedziczonych środków finansowych na zaspokojenie celów mieszkaniowych, gdyż byłyby to jego cele mieszkaniowe, a nie spadkodawczyni, o czym przesądza treść art. 104 § 2 w zw. z art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Naczelny Sąd Administracyjny pragnie podkreślić, iż skoro prawo do omawianej ulgi mieszkaniowej ma wymiar majątkowy (co potwierdził Sąd pierwszej instancji), to zapewnia to spadkodawcy możliwość zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku pod warunkiem wydatkowania przychodu na cele mieszkaniowe. (...) Przepis art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że cele mieszkaniowe to "własne cele mieszkaniowe podatnika", ale powyższe cele są aktualne dla podatnika korzystającego z tej ulgi; nie chodzi o cele mieszkaniowe innej osoby. Nie można rozumieć przejmowania praw majątkowych podatnika przez spadkobiercę tak, jak uznał to Sąd pierwszej instancji, bo wszystkie prawa i obowiązki na gruncie prawa podatkowego mają w istocie charakter osobisty, własny podatnika i tak rozumiane nigdy nie podlegałyby następstwu prawnemu. Takie rozumienie art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej - na jakie wskazał Sąd pierwszej instancji - prowadziłoby wprost do unicestwienia przepisów o następstwie prawnym spadkobierców."

Podsumowując – zdaniem Wnioskodawczyni - należy więc uznać, że wstępując w prawa i obowiązki zmarłego zgodnie z treścią art. 922 Kc. a także w prawa i obowiązki podatnika w rozumieniu art. 97 Ordynacji podatkowej, w powiązaniu z przedmiotowym wydatkiem poczynionym w celu spełnienia własnych potrzeb mieszkaniowych, zaistnieją wszelkie przesłanki konieczne, by uznać, iż Wnioskodawczyni przysługuje zwolnienie od podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu poczynienia wydatków na własne cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późń. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowanego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c- przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy- przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

W złożonym wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych o nieograniczonym obowiązku podatkowym na terytorium Polski. W 2015 r. Wnioskodawczyni jako jedyny spadkobierca odziedziczyła po swojej matce dwa lokale będące przedmiotem odrębnej własności w rozumieniu ustawy o własności lokali (mieszkanie „A” i mieszkanie „B”) położone w W. Wraz z mieszkaniem „A”, Wnioskodawczyni odziedziczyła również zobowiązanie do spłaty kredytu hipotecznego, za który odpowiadała solidarnie jej matka i osoba trzecia. Spadek po matce Wnioskodawczyni przyjęła z dobrodziejstwem inwentarza. Inwentarz pokrywa wartość długu spadkowego. Wnioskodawczyni planuje sprzedaż mieszkania „B”, przed upływem 5 lat od momentu jego nabycia w drodze spadku. Kwotę uzyskaną ze sprzedaży przeznaczy w większości na spłatę kredytu zabezpieczanego hipoteką na mieszkaniu „A”. Cena sprzedaży będzie większa niż wartość zobowiązania z umowy kredytu hipotecznego.

Zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą śmierci przechodzą na następców prawnych. W myśl art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy.

Powyższe oznacza, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa podatkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia przez Wnioskodawczynię nieruchomości „A” i „B” jest dzień śmierci spadkodawcy (matki).

W świetle powyższego, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości nastąpi przed upływem pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie i nie zostanie dokonane w wykonywaniu działalności gospodarczej, stanowić będzie źródło przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 30e ww. ustawy.

Jednakże wobec wątpliwości Wnioskodawczyni, wskazać należy, że na mocy art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Stosownie do art. 21 ust. 25 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
   
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
   
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
   
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
   
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego

• położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 25 pkt 2 ww. ustawy za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131 uważa się wydatki poniesione na:

1. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na cele określone w pkt 1,
   
2. spłatę kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o którym mowa w lit. a,
   
3. spłatę każdego kolejnego kredytu (pożyczki) oraz odsetek od tego kredytu (pożyczki) zaciągniętego przez podatnika przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w lit. a lub b

• w banku lub w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, mających siedzibę w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 29 i 30.

Ponadto, art. 21 ust. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że w przypadku gdy kredyt (pożyczka), o którym mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c, stanowi część kredytu (pożyczki) przeznaczonego na spłatę również innych niż wymienione w tych przepisach zobowiązań kredytowych (pożyczkowych) podatnika, za wydatki poniesione na cele, o których mowa w ust. 1 pkt 131, uważa się wydatki przypadające na spłatę kredytu (pożyczki) określonego w ust. 25 pkt 2 lit. a-c oraz zapłacone odsetki od tej części kredytu (pożyczki), która proporcjonalnie przypada na spłatę kredytu (pożyczki), o których mowa w ust. 25 pkt 2 lit. a-c.

Natomiast z art. 21 ust. 30 wynika, że przepis ust. 1 pkt 131 nie ma zastosowania do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, które podatnik uwzględnił korzystając z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym oraz do tej części wydatków, o których mowa w ust. 25 pkt 2, którymi sfinansowane zostały wydatki określone w ust. 25 pkt 1, uwzględnione przez podatnika korzystającego z ulg podatkowych, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, przy opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Podkreślenia przy tym wymaga, że przepisy dotyczące zwolnień przedmiotowych, są odstępstwem od generalnej zasady powszechnego opodatkowania, dlatego też ich wykładnia musi być wykładnią literalną.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatkowanie przez Wnioskodawczynię środków pieniężnych, otrzymanych ze sprzedaży mieszkania „B”, na spłatę kredytu zabezpieczonego hipoteką na mieszkaniu „A” nie będzie dawać podstaw prawnych do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, jako że kredyt został zaciągnięty przez matkę Wnioskodawczyni, a nie przez Wnioskodawczynię na realizację Jej własnych celów mieszkaniowych. To bowiem matka zaciągnęła kredyt mieszkaniowy na przedmiotowy lokal, natomiast Wnioskodawczyni przejęła w postaci długu obowiązek jego spłaty zgodnie z art. 922 Kodeksu cywilnego. Podkreślić należy, że z treści art. 21 ust. 25 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jasno wynika, że kredyt, na którego spłatę zostanie przeznaczony przychód z odpłatnego zbycia nieruchomości musi być kredytem zaciągniętym na cele mieszkaniowe, które zostały wymienione w art. 21 ust. 25 pkt 1 oraz pkt 2 lit. b) i c) ww. ustawy przez podatnika, a więc osobę, która osiągnie podlegający opodatkowaniu przychód ze sprzedaży.

Nie można przy tym podzielić argumentacji Wnioskodawczyni jakoby przejmując zgodnie z treścią art. 97 Ordynacji podatkowej wszelkie prawa i obowiązki spadkodawczyni, przejęła prawo do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy. Stwierdzić bowiem należy, że w analizowanym przypadku – wbrew twierdzeniom przedstawionym w uzasadnieniu własnego stanowiska – nie doszło do sukcesji prawa do ulgi określonej w tym przepisie. Matka Wnioskodawczyni nie dokonała bowiem zbycia lokalu mieszkalnego, a zatem nie uzyskała statusu podatnika, który uprawniałby ją do skorzystania z ww. zwolnienia z opodatkowania, jak również nie uzyskała przychodu, który miałby zostać wydatkowany. Tym samym prawo do wskazanej ulgi podatkowej – bez rozstrzygania czy prawo takie ma charakter majątkowy - nie mogło przejść na Wnioskodawczynię, stosownie do przepisów Ordynacji podatkowej.

W konsekwencji w niniejszej sprawie, wobec niespełnienia wszystkich warunków wskazanych w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) Wnioskodawczyni nie będzie uprawniona do skorzystania ze zwolnienia określonego w art. 21 ust.1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.