2016.12.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu - 3063-ILPP2-2.4512.143.2016.2.MŁ

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-2.4512.143.2016.2.MŁ
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 24 października 2016 r. (data wpływu 25 października 2016 r.) uzupełnionym pismem z 6 grudnia 2016 r. (data wpływu 9 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału we współwłasności nieruchomości. Przedmiotowy wniosek uzupełniono w dniu 9 grudnia 2016 r. o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni przysługuje 5/8 udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej, niezabudowanej, stanowiącej działkę oznaczoną numerem 540/2 o powierzchni 1,8425 ha, stanowiącej grunty orne, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka w dniu 24 marca 1987 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodziły działki oznaczone numerami: 204, 361, 520, 540 oraz działka numer 489. Umową z dnia 19 listopada 1996 r. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem sprzedała część gospodarstwa, tj. działkę numer 489. W dniu 14 grudnia 2001 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł, w następstwie czego Zainteresowanej przysługiwało samodzielnie 4/8 udziału w prawie własności działek 204, 361, 520, 540. Spadek po zmarłym małżonku Wnioskodawczyni nabyli na mocy postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku Sądu Rejonowego – żona oraz troje wspólnych dzieci: – każde po 1/4 udziału. Na podstawie umowy o częściowy podział spadku i zniesieniu współwłasności dokonano podziału wspólnego gospodarstwa rolnego w ten sposób, że:

prawo własności działki nr 204 przysługuje w całości A,
prawo własności działek nr 361/1 i 361/2 – powstałych w wyniku podziału działki nr 361, dla których utworzono księgę wieczystą przysługuje w udziałach po 1/2: B i C,
prawo własności działki nr 520, dla której utworzono księgę wieczystą przysługuje w udziałach po 1/3: A,B,C,
działka nr 540 uległa podziałowi w ten sposób, że utworzono z niej 4 działki, tj.: 540/1, 540/2, 540/3 i 540/4, z których:
1. działki 540/1 i 540/3 zostały zbyte na rzecz Miasta po wcześniejszym przekształceniu ich w drogę publiczną,
2. prawo własności działki nr 540/4, dla której utworzono księgę wieczystą, przysługuje w udziałach po 1/3: A, B i C,
3. zaś prawo do objętej wnioskiem działki nr 540/2, objętej księgą wieczystą przysługuje w udziałach:
  - 5/8 – Wnioskodawczyni,
  - po 1/8 – A,B,C.

Nieruchomość objęta wnioskiem stanowi część gospodarstwa rolnego prowadzonego przez córkę Wnioskodawczyni – C i jest wykorzystywana na cele rolne. Poza przedmiotową nieruchomością, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo własności innej nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod tereny zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (jednostka bilansowa 4U/P). Wnioskodawczyni, ani pozostali współwłaściciele nieruchomości nie podejmowali żadnych działań celem objęcia nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Od dnia uzyskania prawa własności przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nie dokonała odpłatnego zbycia własności nieruchomości – z wyłączeniem opisanych powyżej:

sprzedaży działki numer 489 z roku 1996 i zbycia działek 540/1 i 540/3 pod drogę publiczną na rzecz Miasta.

W dniu 1 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele zawarli umowę przedwstępną sprzedaży działki 540/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą, w której zobowiązali się do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży najpóźniej do dnia 29 grudnia 2017 r. Wnioskodawczyni nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej ani rolniczej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że:

Działkę nr 540/2 (wydzieloną z działki 540) Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem umową przekazania gospodarstwa rolnego zawartą w dniu 24 marca 1987 r. od rodziców męża, w celu prowadzenia wspólnie z mężem gospodarstwa rolnego. Pod pojęciem umowy przekazania gospodarstwa rolnego Wnioskodawczyni rozumie umowę nieodpłatnego przeniesienia własności oraz posiadania gospodarstwa rolnego na rzecz następcy w trybie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. (Dz. U. Nr 40, poz. 268) o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin.
– kopię umowy Wnioskodawczyni złożyła w załączeniu .
Wnioskodawczyni była rolnikiem ryczałtowym dokonującym dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów usług. Wnioskodawczyni nie świadczyła usług rolniczych, ani nie prowadziła działów specjalnych produkcji rolnej.
Działka objęta wnioskiem była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana w produkcji rolnej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Była to działalność rolnicza rolnika indywidualnego. Wnioskodawczyni korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni nie była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.
Córka Wnioskodawczyni – C prowadzi działalność rolniczą na nieruchomości objętej wnioskiem na podstawie nieodpłatnej ustnej umowy użyczenia zawartej ze wszystkimi współwłaścicielami nieruchomości od dnia wpisania jej do ewidencji producentów, tj. od dnia 4 maja 2015 r. Poza tym Wnioskodawczyni nie udostępnia i nie udostępniała nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem osobom trzecim.
W celu przygotowania działki do sprzedaży, Wnioskodawczyni zawarła trzy umowy pośrednictwa sprzedaży nieruchomości z przedsiębiorcami, którzy w zakresie swojej działalności zajmują się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości:
1. umowa z dnia 5 listopada 2014 r. – nie doprowadziła do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem,
2. umowa z dnia 7 listopada 2014 r. – nie doprowadziła do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem,
3. umowa z dnia 7 kwietnia 2016 r. – w wykonaniu której zawarto umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem.
W celu sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem Wnioskodawczyni nie dokonywała takich czynności jak: uzbrojenie terenu, ani ogrodzenie terenu. Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy, nie ogłaszała samodzielnie o sprzedaży w mediach, ani nie podejmowała innych działań i nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki – poza zawarciem opisanych wyżej umów pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż przez Wnioskodawczynię 5/8 udziału w prawie własności nieruchomości obejmującej działkę nr 540/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą na rzecz przedsiębiorcy będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przedstawionym stanie faktycznym sprzedaż przez nią 5/8 udziału w prawie własności nieruchomości obejmującej działkę nr 540/2, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą na rzecz przedsiębiorcy nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie zaś z treścią art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej ani rolniczej w sposób ciągły i zarobkowy, a dokonane w przeszłości sprzedaże części gospodarstwa rolnego miały charakter sporadyczny – jedna transakcja dokonana w 1996 r. oraz druga (na rzecz Miasta) w roku 2011.

W powyższych okolicznościach brak podstaw do uznania, że Wnioskodawczyni dokonuje sprzedaży nieruchomości w sposób zorganizowany, ciągły i w celu zarobkowym. Ponadto, nabycie prawa własności przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w drodze przekazania gospodarstwa rolnego oraz spadkobrania, nie zaś w drodze zakupu a w szczególności nie celem dalszej odsprzedaży dla osiągnięcia celów zarobkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy był „rolnikiem ryczałtowym”.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów (udziału w gruncie) istotne jest to, czy Zbywca w celu dokonania jego sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni przysługuje 5/8 udziału w prawie własności nieruchomości gruntowej, niezabudowanej, stanowiącej działkę oznaczoną numerem 540/2 o powierzchni 1,8425 ha, stanowiącej grunty orne. Przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka w dniu 24 marca 1987 r. umową przekazania gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodziły działki oznaczone numerami: 204, 361, 520, 540 oraz działka numer 489. Wnioskodawczyni wraz z małżonkiem sprzedała część gospodarstwa, tj. działkę numer 489. W dniu 14 grudnia 2001 r. małżonek Wnioskodawczyni zmarł, w następstwie czego Zainteresowanej przysługiwało samodzielnie 4/8 udziału w prawie własności działek 204, 361, 520, 540. Spadek po zmarłym małżonku Wnioskodawczyni, nabyli na mocy postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku Zainteresowana oraz troje dzieci, każde po 1/4 udziału. Na podstawie umowy o częściowy podział spadku i zniesieniu współwłasności dokonano podziału wspólnego gospodarstwa rolnego. Prawo do objętej niniejszym wnioskiem działki nr 540/2, przysługuje w udziale 5/8 Wnioskodawczyni. Nieruchomość objęta wnioskiem stanowi część gospodarstwa rolnego prowadzonego przez córkę Wnioskodawczyni i jest wykorzystywana na cele rolne. Poza przedmiotową nieruchomością, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo własności innej nieruchomości. Przedmiotowa nieruchomość objęta jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod tereny zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów (jednostka bilansowa 4U/P). Wnioskodawczyni, ani pozostali współwłaściciele nieruchomości nie podejmowali żadnych działań celem objęcia nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Od dnia uzyskania prawa własności przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nie dokonała odpłatnego zbycia własności nieruchomości – z wyłączeniem sprzedaży działki numer 489 z roku 1996 i zbycia działek 540/1 i 540/3 pod drogę publiczną na rzecz Miasta.

W dniu 1 sierpnia 2016 r. Wnioskodawczyni oraz pozostali współwłaściciele zawarli umowę przedwstępną sprzedaży działki 540/2 ze Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, w której zobowiązali się do zawarcia umowy przyrzeczonej sprzedaży najpóźniej do dnia 29 grudnia 2017 r.

Wnioskodawczyni nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej ani rolniczej. Zainteresowana była rolnikiem ryczałtowym dokonującym dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy. Wnioskodawczyni nie świadczyła usług rolniczych, ani nie prowadziła działów specjalnych produkcji rolnej. Działka objęta wnioskiem była przez Wnioskodawczynię wykorzystywana w produkcji rolnej. Wnioskodawczyni nie była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Córka Wnioskodawczyni prowadzi działalność rolniczą na nieruchomości objętej wnioskiem na podstawie nieodpłatnej ustnej umowy użyczenia zawartej ze wszystkimi współwłaścicielami nieruchomości od dnia wpisania jej do ewidencji producentów, tj. od dnia 4 maja 2015 r. Poza tym Wnioskodawczyni nie udostępnia i nie udostępniała nieruchomości objętej niniejszym wnioskiem osobom trzecim. W celu przygotowania działki do sprzedaży, Wnioskodawczyni zawarła trzy umowy pośrednictwa sprzedaży nieruchomości z przedsiębiorcami, którzy w zakresie swojej działalności zajmują się pośrednictwem w sprzedaży nieruchomości:

umowa z dnia 5 listopada 2014 r. – nie doprowadziła do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem,
umowa z dnia 7 listopada 2014 r. – nie doprowadziła do zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem,
umowa z dnia 7 kwietnia 2016 r. – w wykonaniu której zawarto umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem.

W celu sprzedaży nieruchomości objętej wnioskiem Wnioskodawczyni nie dokonała takich czynności jak: uzbrojenie terenu i ogrodzenie terenu. Wnioskodawczyni nie występowała o warunki zabudowy, nie ogłaszała samodzielnie o sprzedaży w mediach, ani nie podejmowała innych działań i nakładów zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki – poza zawarciem opisanych wyżej umów pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawczyni ma wątpliwości, czy sprzedaż udziałów w działce nr 540/2 będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowana będzie działała w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawczyni – w związku z planowaną czynnością, tj. sprzedażą udziałów w działce nr 540/2 – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Jak wynika bowiem z opisu sprawy, przedmiotowa nieruchomość została nabyta przez Wnioskodawczynię oraz jej małżonka – umową przekazania gospodarstwa rolnego, w skład którego wchodziła m.in. działka nr 540. Po śmierci męża na podstawie umowy o częściowy podział spadku i zniesienie współwłasności, Wnioskodawczyni przysługuje 5/8 udziału w działce nr 540/2 wydzielonej z działki nr 540. Działka nr 540/2 nie była przez Zainteresowaną wykorzystywana do działalności gospodarczej, była jednak udostępniana osobom trzecim na podstawie nieodpłatnej ustnej umowy użyczenia. Poza tym Wnioskodawczyni nie udostępnia i nie udostępniała przedmiotowej Nieruchomości. Zainteresowana była rolnikiem ryczałtowym dokonującym dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej korzystającym ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów usług. Wnioskodawczyni nie świadczyła usług rolniczych, ani nie prowadziła działów specjalnych produkcji rolnej, nie była też zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Ponadto Wnioskodawczyni nie ponosiła żadnych nakładów celem przygotowania przedmiotowej działki do sprzedaży oraz podniesienia jej wartości, jak np. ogrodzenie, uzbrojenie, doprowadzenie mediów. Co istotne, w odniesieniu do powstałej w wyniku podziału działki nr 540/2, Zainteresowana nie wnioskowała o objęcie tej działki planem zagospodarowania przestrzennego.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy, planowane przez Zainteresowaną zbycie udziałów w działce nr 540/2 na rzecz przedsiębiorstwa, nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia tej działki, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży udziałów w działce Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie sprzedaż udziałów w działce można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W związku z tym, Wnioskodawczyni będzie korzystać z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię 5/8 udziałów w prawie własności nieruchomości obejmującej działkę nr 540/2 na rzecz przedsiębiorcy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy zatem zaznaczyć, że organ podatkowy jest ściśle związany opisanym we wniosku zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. A zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisanego zdarzenia przyszłego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powołanym wyżej art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, wyjaśnić należy, że analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w tym przepisie. W konsekwencji, Minister Rozwoju i Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawczynię.

Wskazać również należy, że w związku z faktem, że wniosek o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli działki nr 540/2 (Wnioskodawczynię), to zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli przedmiotowej działki.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin