2016.12.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy - 0461-ITPB2.4511.809.2016.1.ŁS

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB2.4511.809.2016.1.ŁS
z 21 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2016 r. (data wpływu 22 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny

W roku 2013 Firma E. starała się o pozwolenie na budowę centrum handlowego o powierzchni użytkowej 50.000 m2 wraz z przebudową układu drogowego wokół inwestycji. Współwłaściciele nieruchomości położonej przy ul. K. w B. – w tym Wnioskodawczyni – w związku z aktualnym stanem budynku i w celu zapobieżenia jego pogorszeniu a także w celu zadośćuczynienia właścicielom za uciążliwości związane z realizacją inwestycji, doszli do porozumienia ze spółką E. odnośnie zasad współpracy w związku z realizcją inwestycji.

Strony uzgodniły, że E. na własny koszt przed planowanym rozpoczęciem robót budowlanych związanych z inwestycją dokona ekspertyzy stanu budynku przy ul. K., jeżeli pogorszy się stan budynku dokona napraw w celu przywrócenia go do stanu wg ustalenia wg ekspertyzy wstępnej. Dokona podniesienia gruntu przed wejściem do budynku i ułoży kostkę brukową przed budynkiem itp. Sporządzono na tę okoliczność załącznik wykonania modernizacji budynku przy ul. K.

W zakresie zadośćuczynienia za uciążliwości związane z budową inwestycji E. zobowiązała się wypłacić Właścicielom kwoty po 95.000 zł netto na ich konta w dwóch transzach: pierwszą transzę w wys. 50% w terminie 5 dni roboczych po spełnieniu warunków: podpisaniu niniejszej umowy przez wszystkich Właścicieli, przekazaniu E. oświadczeń wszystkich Właścicieli po podpisaniu Umowy wyrażających bezwarunkową akceptację projektu budowlanego inwestycji, w tym umieszczenie na fasadzie elementów odbijających światło słoneczne w kierunku budynku oraz drugą transzę w wysokości 50% ww. kwoty w terminie 5 dni roboczych od wpisu w dzienniku budowy Inwestycji potwierdzającego rozpoczęcie robót budowlanych co nastąpi po uzyskaniu przez E. prawomocnego pozwolenia na budowę.

Po podpisaniu umowy w dniu 22 października 2013 r. o Dobrosąsiedzkiej Współpracy Właściciele zobowiązali się, że nie będą utrudniać i opóźniać budowy inwestycji i nie będą wnosić odwołań, roszczeń lub skarg z tyt. uciążliwości codziennego życia w trakcie realizacji inwestycji i po jej zakończeniu i użytkowaniu.

Po otrzymaniu pierwszej transzy w roku 2013 r. Właściciele nie otrzymali w roku 2014 PIT. Również po otrzymaniu drugiej transzy w roku 2014 nie otrzymali w roku 2015 informacji PIT.

Natomiast w czerwcu 2016 r. Wnioskodawczyni oraz pozostali Właściciele otrzymali lakoniczne pismo, z którego wynikało, że otrzymują PIT-8C za rok 2013 i 2014 - zgodnie z umową o dobrosąsiedzkiej współpracy, w którym w poz. 24 wpisano „BENEFITY” jako przychody z innych źródeł (art. 20 ust. 1) od których płaci się podatek dochodowy.

Taką samą informację PIT-8C otrzymał Urząd Skarbowy Wnioskodawczyni, w związku z czym otrzymała wezwanie do złożenia korekty zeznania podatkowego za 2013 r. i 2014 r.

Wnioskdoawczyni i pozostali Właściciele wysłali do Zarządu E. pismo w dniu 18 sierpnia 2016 r. o wyjaśnienie tej pomyłki, która nie jest zgodna z podpisaną w dniu 22 października 2013 r. umową, zgodnie z którą Benefity to są korzyści otrzymane na podstawie Kodeksu Pracy. Do dzisiaj pismo to pozostało bez odpowiedzi. Natomiast z telefonicznej informacji Wnioskodawczyni dowiedziała się, że o wystawieniu informacji zdecydował dział prawny Spółki, który znajduje się w N.. Wnioskodawczyni wyjaśniła, że ustalona kwota zadośćuczynienia nie jest żadnym benefitem lub świadczeniem, którego celem było wzbogacenie się, ale jest częściowo otrzymaną nawiązkę za znoszenie uciążliwości budowy oraz prosiła o przysłanie pisma i anulowanie przysłanego PIT-8C jako mylnie wystawionego.

Wnioskodawczyni wyjaśnia, że jeden z Sądów Apelacyjnych orzekł, że w myśl art. 917 § 1 Kodeksu cywilnego, przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność, co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo żeby uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Do samej istoty ugody należy zatem rezygnacja przez stronę z części swoich żądań, a ustępstwa wzajemne stron należy pojmować bardzo szeroko i subiektywnie, a więc odnosić je nie do rzeczywistości obiektywnie ustalonej treści stosunku prawnego, ale przekonania każdej ze stron co do wielkości i wagi poszczególnych roszczeń z niego wynikających.

W związku z tym Wnioskodawczyni wyjaśnia, że zawarta z Inwestorem ugoda jest umową o swoistych cechach i podlega ogólnym przepisom o czynnościach prawnych. Sąd Najwyższy w dniu 26 listopada 1981 r., w sprawie o syg. IVCR 424/81 orzekł, że stosowanie do ugód unormowanych w art. 917 przepisów części ogólnej Kodeksu Cywilnego dotyczy m.in. skutków prawnych zawartej ugody dotyczącej zaspokojenia roszczeń wynikających między stronami stosunku prawnego zgodnie z zasadami współżycia społecznego. Przepisy Ustawy o PIT wprowadzają generalną zasadę, iż odszkodowania i zadośćuczynienia są wolne od podatku dochodowego, odnosząc się w art. 21 ust. l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przepisów odrębnych ustaw m.in. Kodeksu Cywilnego. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 7 listopada 2003 r (sygn. akt I SA/Ld 1210/02) uznał, że każde odszkodowanie otrzymane na podstawie przepisów prawa rangi ustawowej (w tym Kodeksu Cywilnego, o ile nie znalazło się w katalogu wyłączeń z art. 21 ust.l pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego. Dalej w tym przepisie nie mówi się o zadośćuczynieniu, a jedynie o różnych odszkodowaniach. Zadośćuczynienie materialne Inwestor wykonał to jest zabezpieczył budynek przed drganiami i zarysowaniami zgodnie z podpisaną umową.

Natomiast za wynikłe niedogodności i uciążliwości budowy jakie ponosiły rodziny, Właściciele uzgodnili solidarnie i zgodzili się na zadośćuczynienie w wys. 95.000 zł każdy jako kwotę netto, ponieważ mieli potwierdzone przez zarząd Spółki E. przy podpisywaniu umowy, że zadośćuczynienie jest zwolnione od podatku PIT. Przez 18 miesięcy Wnioskodawczyni znosiła niedogodności z powodu braku wjazdu samochodem na posesję, rozkopaną drogę i parkowanie obok posesji ciężkiego sprzętu. Praca trwała 20 godz.na dobę /praca 3 zmianowa/, lokatorzy cierpieli na brak spokojnego snu, stracili przez ten okres prawo do wypoczynku i spokojnego przebywania na terenie posesji co miało negatywny wpływ na ich zdrowie. Gdy budowa była kontynuowana przy posesji, ok. 20 m od Budynku musieli się wyprowadzić i zamieszkać u rodziny lub znajomych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy otrzymane zadośćuczynienie jest zwolnione od podatku dochodowego od osób fizycznych?

Jakie powinno być postępowanie w zakresie złożenia korekty zeznania rocznego PIT 37 za rok 2013 i 2014 nie mając korekty z E. np. czy odsyłać inforamcje PIT-8C jako bezpodstawnie wystawione i jeszcze raz poprosić o pisemną interpretację, dlaczego zostały PIT-y wystawione i przysłane po 3 latach?

Zdaniem Wnioskodawczyni, Spółka E. prawidłowo zinterpretowała przepis art. 21 i nie wystawiła PIT-8C za rok 2013 i rok 2014, a za nieprawidłowe uznać należy twierdzenie prezentowane przez prawników Spółki, że otrzymany BENEFIT i zadośćuczynienie to to samo. Wnioskodawczyni uważa, że w analizowanym przypadku art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma tu zastosowania. Stwierdza również, że jeśli powstała jakakolwiek wątpliwość co do treści przepisów prawa podatkowego zgodnie z interpretacją Ministra Finansów z dnia 29 grudnia 2015 r. Nr PK4.8022.44.2015 w zakresie interpretacji art. 2a Ordynacji podatkowej, zastosowanie znaleźć powinna wyrażona w tym przepisie zasada roztrzygania wątpliwości na korzyść podatnika, gdy w sprawie zaistniały nie dające się usunąć wątpliwości interpretacyjne, polegająca na tym, że powinno zostać wybrane optymalne dla podatnika rozwiązanie prawne co do znaczenia przepisu w konkretnej sytuacji fizycznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Z ust. 2 tego przepisu wynika natomiast, że dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 11 ust. 1 w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2014 r. przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionych przepisów wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlega co do zasady każdy dochód osiągnięty przez osobę fizyczną. Zgodnie natomiast z definicją dochodu jest nim nadwyżka przychodów ze źródła nad kosztami jego uzyskania. Pojęciem pierwotnym dla dochodu jest więc pojęcie przychodu. Ten z kolei definiowany jest przez ustawodawcę, czemu dał wyraz w art. 11 ust. 1, jako otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Niemniej jednak z definicji tej wywieść można również, że za przychody podatkowe mogą być uznane tylko takie świadczenia, które są określonym przyrostem majątkowym (zarówno zwiększającym aktywa jak i zmniejszającym pasywa) o charakterze definitywnym, nie mające charakteru zwrotnego.

O uzyskaniu przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych można więc mówić w każdej sytuacji, gdy podatnik, czy to na skutek otrzymania określonych wartości majątkowych (środków pieniężnych, świadczeń w naturze czy też innych nieodpłatnych świadczeń), czy też gdy na skutek określonego zdarzenia powodującego zmniejszenie jego zobowiązań wobec innych podmiotów, uzyskuje określone przysporzenie majątkowe.

Jak natomiast stanowi art. 20 ust. 1 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Cytowany przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy zawiera otwarty katalog przychodów, co oznacza, że do kategorii tej mogą zostać zaliczone również inne (niż wymienione w tym przepisie) przychody, które mieszczą się w ogólnej definicji przychodów, zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w dniu 22 października 2013 r. m.in. Wnioskodawczyni podpisała umowę o Dobrosąsiedzkiej Współpracy, na mocy której zobowiązała się, że nie będzie utrudniać i opóźniać budowy inwestycji i nie będzie wnosić odwołań, roszczeń lub skarg z tyt. uciążliwości codziennego życia w trakcie realizacji inwestycji i po jej zakończeniu i użytkowaniu. Za uciążliwości w związku z budową Wnioskodawczyni otrzymała 95.000 zł. Kwota ta była płatna w dwóch transzach: pierwsza w wys. 50% w terminie 5 dni roboczych po spełnieniu warunków: podpisaniu umowy przez wszystkich Właścicieli, przekazaniu inwestorowi oświadczeń wszystkich Właścicieli po podpisaniu Umowy wyrażających bezwarunkową akceptację projektu budowlanego inwestycji, w tym umieszczenie na fasadzie elementów odbijających światło słoneczne w kierunku budynku oraz druga w wysokości 50% ww. kwoty w terminie 5 dni roboczych od wpisu w dzienniku budowy Inwestycji potwierdzającego rozpoczęcie robót budowlanych co nastąpi po uzyskaniu przez E. prawomocnego pozwolenia na budowę.

Przy podpisaniu Umowy Właściciele przekazali E. pismo do organu administracji architektoniczno - budowlanej zawierające cofnięcie sprzeciwów przeciwko realizacji Inwestycji zawartych w ich piśmie z dnia 12 września 2013 r. oraz w piśmie z dnia 17 września 2013 r. Jedno z postanowień tej umowy stanowi, że podlega ona i winna być interpretowana zgodnie z prawem obowiązującym w Polsce. W czerwcu 2016 r. Wnioskodawczyni oraz pozostali Właściciele otrzymali lakoniczne pismo, z którego wynikało, że otrzymują PIT-8C za rok 2013 i 2014 - zgodnie z umową o dobrosąsiedzkiej współpracy, w którym w poz. 24 wpisano „BENEFITY” jako przychody z innych źródeł (art. 20 ust. 1) od których płaci się podatek dochodowy.

W świetle zacytowanych przepisów oraz przedstawionego opisu stanu faktycznego uznać więc należy, że otrzymana przez Wnioskodawczynię na mocy zawartej umowy kwota 95 000 zł będąca rekompensatą za uciążliwości związane z budową niewątpliwie stanowi przysporzenie w jej majątku o charakterze trwałym mieszczące się w kategorii przychodu w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z uwagi na brak możliwości zakwalifikowania tak uzyskanego przychodu do innych kategorii źródeł przychodów, przychód ten należy zakwalifikować do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, jakim są inne źródła.

Odnosząc się natomiast do kwestii związanej ze zwolnieniem z opodatkowania otrzymanego przez Wnioskodawczynię świadczenia wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym do 3 października 2014 r. wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od 4 października 2014 r. i mającym zastosowanie do dochodów osiąganych od dnia 1 stycznia 2014 r. stanowi natomiast, że wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu Pracy, z wyjątkiem:

określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

Dokonana nowelizacja nie zmieniła zatem dotychczasowej zasady, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie wyłącznie do odszkodowań i zadośćuczynień.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają jednak definicji legalnej tych pojęć podobnie jak tego rodzaju definicji nie zawierają przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r. poz. 380, z późn. zm.) Zdefiniowanie tych pojęć jest dorobkiem doktryny i orzecznictwa. Jak wynika bowiem z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego z dnia 12 kwietnia 2011 r. sygn. akt SK 62/08, „jeśli określony sposób rozumienia przepisu ustawy utrwalił się już w sposób oczywisty, a zwłaszcza jeśli znalazł jednoznaczny i autorytatywny wyraz w orzecznictwie Sądu Najwyższego bądź Naczelnego Sądu Administracyjnego, to należy uznać, że przepis ten - w praktyce swego stosowania - nabrał takiej właśnie treści”.

Na gruncie prawa cywilnego, świadczenie odszkodowawcze to najogólniej świadczenie mające na celu naprawienie wyrządzonej szkody. Szkodą jest uszczerbek jakiego doznał poszkodowany wbrew jego woli we wszelkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi więc zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. Uszczerbek niemajątkowy jest określany terminem „krzywda”. Pod tym pojęciem należy rozumieć wszelkie negatywne przeżycia człowieka wyrażające się zarówno w cierpieniu fizycznym, jak i psychicznym, wywołane czynem niedozwolonym. Do naprawienia krzywdy odnosi się termin „zadośćuczynienie”, natomiast „odszkodowanie” wiąże się z naprawieniem uszczerbku majątkowego. W Kodeksie cywilnym świadczenie odszkodowawcze wynika głównie z tytułu odpowiedzialności deliktowej (art. 415 i nast.) lub odpowiedzialności kontraktowej (art. 471 i nast.), a co za tym idzie jest następstwem czynu niedozwolonego lub niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania.

Należy zatem uznać, że funkcję odszkodowawczą pełnią wyłącznie te świadczenia, których celem jest zrekompensowanie poszkodowanemu skutków zdarzeń, które noszą cechy czynu niedozwolonego lub zawinionego przez sprawcę szkody.

Jak już wyżej wskazano z literalnego brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że jego dyspozycją objęte są wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia. Przy tym, zwolnienie nie obejmuje wszystkich odszkodowań lub zadośćuczynień, a tylko te, których wysokość lub zasady ustalania zostały określone wprost m.in. w przepisach odrębnych ustaw lub przepisach wykonawczych. Ze zwolnienia nie mogą zatem korzystać świadczenia inne niż będące odszkodowaniami lub zadośćuczynieniami, jak również wyłączone z niego wolą ustawodawcy, wymienione w lit. a)-g) art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, niezależnie od tytułu ich otrzymywania. Zadośćuczynieniem lub odszkodowaniem wypłacanym na podstawie przepisów prawa jest natomiast takie z ww. świadczeń, które ma swoje źródło w przepisie prawa, niezależnie od tego, że bezpośrednim tytułem wypłaty zadośćuczynienia lub odszkodowania jest umowa, wyrok sądu czy decyzja innego organu.

Odnosząc powołane wyżej uregulowania prawne do okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku, uwzględniając w szczególności fakt, iż Wnioskodawczyni otrzymała świadczenie, mające na celu zadośćuczynić niedogodnościom związanym z budową, którego wysokość nie została ustalona w oparciu o odrębne przepisy, ale wynikała z zawartej przez strony umowy określającej również warunki i zasady jego wypłaty uznać należy, że nie korzysta ona ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto, analiza pozostałych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczących zwolnień z opodatkowania wskazuje, że wypłacona Wnioskodawczyni kwota nie korzysta z innych zwolnień z opodatkowania w niej przewidzianych.

W rezultacie stwierdzić należy, że opisane świadczenie stanowiło przychód z innych źródeł podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i wykazaniu w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła jego wypłata. Dlatego też za prawidłowe uznać należy postępowanie spółki dokonującej jego wypłaty polegające na przesłaniu Wnioskodawczyni oraz właściwemu organowi podatkowemu Informacji o wysokości osiągniętych przychodów z innych źródeł PIT-8C.

Jednocześnie, mając na uwadze stanowisko Wnioskodawczyni, zgodnie z którym w opisanej sytuacji zastosowanie powinien znaleźć art. 2a Ordynacji podatkowej, wskazać należy, że jak wynika z treści uregulowanej w tym przepisie zasady rozstrzygania nie dających się usunąć wątpliwości co do treści przepisów na korzyść podatnika, znajduje ona zastosowanie wyłącznie co do wątpliwości związanych z treścią przepisów. Z kolei w analizowanym przypadku znaczenie przepisów znajdujących w nim zastosowanie, w tym art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jasne, niebudzące wątpliwości i wynikające z ich literalnego brzmienia. Dlatego też wskazana zasada w rozpatrywanej sprawie nie może znaleźć zastosowania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin