Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.938.2016.1.IZ
z 30 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 października 2016 r. (data wpływu do tut. Biura 27 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych uregulowania wierzytelności wniesionych uprzednio jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej –jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2016 r. wpłynął do tut. Biura wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych uregulowania wierzytelności wniesionych uprzednio jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest komandytariuszem w Spółce Komandytowej (dalej; „Spółka Komandytowa”). Spółka Komandytowa została zawiązana przez Spółkę A (dalej; „Spółka A”), działającą w formie spółki akcyjnej oraz Spółkę B (dalej: „Spółka B”), działającą w formie spółki komandytowej. Spółka A w momencie zawiązania Spółki Komandytowej została jej komandytariuszem, z kolei Spółka B została jej komplementariuszem. Spółka A wniosła do Spółki Komandytowej wkład pieniężny (dalej: „Wkład pieniężny”), natomiast Spółka B wkład niepieniężny w postaci świadczenia pracy o wartości określonej w umowie Spółki Komandytowej (dalej „Umowa”).

Zgodnie z Umową, zysk Spółki Komandytowej jest dzielony w ten sposób, że Spółka A ma prawo do 99% zysku a Spółka B do 1% zysku. Następnie, Spółka A - jako pierwotny komandytariusz Spółki Komandytowej - wniosła do niej aport w postaci przysługujących jej Wierzytelności o określonej wartości rynkowej ustalonej w drodze stosownej wyceny na dzień wniesienia (dalej: „Wierzytelności”). Wartość ta została również wskazana w Umowie i była niższa niż wartość nominalna Wierzytelności. W konsekwencji, Wierzytelności będące przedmiotem aportu stały się majątkiem Spółki Komandytowej i pozostaną nimi do czasu ich zaspokojenia lub wygaśnięcia w inny sposób (np. umorzenia, dalszej cesji itp.).

W dalszej kolejności Wnioskodawca nabył od Spółki A ogół praw i obowiązków komandytariusza za cenę nabycia określoną jako łączna wartość Wkładu pieniężnego wniesionego przez Spółkę A oraz wartość Wierzytelności z dnia dokonania aportu. W efekcie Wnioskodawca stał się komandytariuszem w Spółce Komandytowej. Z kolei, ogół praw i obowiązków komplementariusza, tj. Spółki B pozostał przy Spółce B. Wierzytelności wniesione do Spółki Komandytowej pozostają w majątku Spółki Komandytowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku uregulowania przez dłużników Spółki Komandytowej przysługujących jej Wierzytelności łącznie do wysokości wartości, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków komandytariusza Spółki Komandytowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, tj. czy przychód podatkowy powstanie dopiero w momencie, kiedy wartość spłat Wierzytelności przewyższy wartość, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków w Spółce Komandytowej?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uregulowania przez dłużników Spółki Komandytowej przysługujących jej Wierzytelności łącznie do wysokości wartości, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków komandytariusza Spółki Komandytowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, tj. przychód podatkowy powstanie dopiero w momencie, kiedy wartość spłat Wierzytelności przewyższy wartość, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej.

Uwagi ogólne.

Stosownie do art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm. – winno być t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „KSH”), spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Ponadto, zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 KSH, spółka komandytowa jest spółką osobową. W przeciwieństwie do spółek kapitałowych (tj. spółki z ograniczoną odpowiedzialnością oraz spółki akcyjnej), którym art. 12 KSH przyznaje osobowość prawną, spółki osobowe - w tym spółki komandytowe - nie są osobami prawnymi.

W konsekwencji, na gruncie KSH Spółka Komandytowa - jako spółka osobowa - nie posiada osobowości prawnej. Innymi słowy, stanowi jednostkę organizacyjną niebędącą osobą prawną.

Opodatkowanie spółki osobowej na gruncie ustawy o PDOP.

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy o PDOP, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji.

Ponadto, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy o PDOP, przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem - co do zasady - spółek niemających osobowości prawnej.

Powyższe oznacza, że z punktu widzenia prawa podatkowego dla celów opodatkowania podatkiem dochodowym spółka osobowa - w tym spółka komandytowa - jest transparentna podatkowo, natomiast status podatnika przypisywany jest jej wspólnikom.

W konsekwencji, skutki podatkowe związane z funkcjonowaniem Spółki Komandytowej, a odnoszące się do Wnioskodawcy, należy rozpatrywać w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Rozliczenie uzyskanych spłat Wierzytelności.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o PDOP, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną (…) łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o PDOP, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest - co do zasady - dochód, bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Z kolei, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o PDOP, dochodem jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.

Powyższe oznacza, że aby mogło dojść do opodatkowania Wnioskodawcy z tytułu wskazanego w stanie faktycznym uczestnictwa w zyskach Spółki Komandytowej, musi on uzyskać przychód podlegający opodatkowaniu.

Ustawa o PDOP nie zawiera legalnej definicji terminu „przychód”, lecz jedynie zakreśla przykładowy katalog przychodów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1-10 ustawy o PDOP). Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze (…).

Jak wskazuje się w doktrynie przychodem będą wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, rzeczywiście otrzymane w roku podatkowym (P. Małecki, M. Mazurkiewicz, „CIT. Podatki i rachunkowość. Komentarz.”).

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w momencie wniesienia Wierzytelności do Spółki Komandytowej, w Spółce Komandytowej powstało aktywo w wysokości ich wartości ustalonej na dzień wniesienia aportu. Zaznaczono jednocześnie, że wartość Wierzytelności ustalona na dzień wniesienia aportu była niższa niż wartość nominalna Wierzytelności. W konsekwencji, skutki podatkowe spłaty Wierzytelności przez dłużników dla Wnioskodawcy uzależnione będą od łącznej wartości przedmiotowych spłat.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku łącznej wartości spłat Wierzytelności do wysokości wartości Wierzytelności ustalonej na dzień ich wniesienia do Spółki Komandytowej (tj. do wysokości wartości, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków komandytariusza Spółki Komandytowej), Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego. Powyższe wynika z faktu, że w wyniku takich spłat nie dojdzie po stronie Spółki Komandytowej do przysporzenia skutkującego wzrostem jej aktywów bez jednoczesnego zwiększenia pasywów.

Z kolei, w przypadku łącznej wartości spłat Wierzytelności przez dłużników w wysokości przekraczającej wartość Wierzytelności ustalonej na dzień ich wniesienia do Spółki Komandytowej (tj. przekraczającej wartość, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków komandytariusza Spółki Komandytowej), Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania z tego tytułu przychodu podatkowego w wysokości wartości przekraczającej wartość ustalonego aktywa (tj. Wierzytelności) na dzień wniesienia do Spółki Komandytowej. Powyższe wynika z faktu, że w wyniku takich spłat dojdzie po stronie Spółki Komandytowej do przysporzenia skutkującego wzrostem jej aktywów bez jednoczesnego zwiększenia pasywów.

Wnioskodawca podkreśla, że spłata Wierzytelności do wysokości ustalonego aktywa skutkować będzie wyłącznie konwersją tego aktywa, tj. aktywo niepieniężne w postaci Wierzytelności zostanie de facto zastąpione aktywem pieniężnym w postaci środków pieniężnych uzyskanych z tytułu ich spłaty. Niemniej jednak, w wyniku tej konwersji nie dojdzie do jakiegokolwiek przyrostu majątku Spółki Komandytowej, bowiem wartość aktywa niepieniężnego odpowiadać będzie dokładnie wartości aktywa z tytułu uzyskanych środków pieniężnych.

Z odmienną sytuacją, tj. przysporzeniem - rozumianym jako wzrost jej aktywów - Spółka Komandytowa będzie mieć do czynienia dopiero wówczas gdy łączna kwota środków pieniężnych z tytułu spłat Wierzytelności przewyższy wartość aktywa z tytułu Wierzytelności ustalonego na dzień ich wniesienia do Spółki Komandytowej.

W świetle powyższego, Wnioskodawca uważa, że w przypadku uregulowania przez dłużników Spółki Komandytowej przysługujących jej Wierzytelności łącznie do wysokości wartości, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków komandytariusza Spółki Komandytowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, tj. przychód podatkowy powstanie dopiero w momencie, kiedy wartość spłat Wierzytelności przewyższy wartość, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej.

Brak obowiązku rozpoznania przychodu po stronie wspólnika spółki osobowej w przypadku uregulowania przysługującej spółce osobowej wierzytelności został potwierdzony w praktyce organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji indywidulanej z 10 czerwca 2011 r. (sygn. ILPB3/423-103/11-3/KS), w której Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że zamiar objęcia akcji w spółce komandytowo-akcyjnej w zamian za wkład niepieniężny w postaci przysługującej Wnioskodawcy wierzytelności nie będzie skutkował powstaniem przychodu podatkowego po stronie Spółki. Również późniejsza spłata wierzytelności na rzecz spółki komandytowo-akcyjnej w wysokości wartości wierzytelności z dnia dokonania aportu nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie wspólników spółki. W konsekwencji, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu uznał, że należy przyjąć, że uregulowanie wierzytelności przez dłużnika (wniesionej przez Wnioskodawcę w formie aportu do spółki komandytowo-akcyjnej) będzie neutralne podatkowo - tj. nie będzie rodzić przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy.

Podobne stanowisko zostało zaprezentowane również w innych znanych interpretacjach podatkowych, wydanych na gruncie przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, dalej; „ustawa o PDOF”) oraz ustawy o PDOP:

• w interpretacji indywidualnej z 10 października 2013 r. (sygn. IPTPB2/415-491/13-2/JR) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi potwierdził prawidłowość stanowiska zaprezentowanego przez podatnika, zgodnie z którym spłata ta [tj. spłata wierzytelności wniesionej aportem] oznaczać będzie jedynie pewnego rodzaju „zamianę” wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności do Spółki Jawnej na wkład pieniężny (w praktyce dojdzie do spieniężenia majątku Spółki Jawnej, ale jego wartość nadal będzie taka sama, gdyż wskutek spłaty nie zwiększy się jej majątek ani nie nastąpi żadne przysporzenie po jej stronie ani po stronie Wnioskodawcy),
• w interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2012 r. (sygn. ILPB4/423-169/12-2/ŁM) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu stwierdził, że spłata Wierzytelności na rzecz spółki niebędącej osoba prawną nie będzie wiązać się z jakimkolwiek wzrostem wartości majątku tej spółki, ponieważ de facto oznacza ona wyłącznie jedynie pewnego rodzaju konwersję majątku niepieniężnego (aportu) na pieniężny,
• w interpretacji indywidualnej z 18 maja 2012 r. (sygn. ILPB4/423-72/12-3/MC) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził prawidłowość stanowiska zaprezentowanego przez podatnika, zgodnie z którym w przypadku spłaty wierzytelności na rzecz spółki komandytowo - akcyjnej (która zostanie wniesiona aportem) nie dojdzie do powstania przychodu podatkowego po stronie wspólników Spółki (tj. zarówno akcjonariuszy, jak i komplementariusza). Wynika to z faktu, że spłata ta nie spowoduje przyrostu wartości majątku tej spółki, ani też żadnego przysporzenia majątkowego u Spółki i przede wszystkim u Wnioskodawcy.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1578 ze zm., dalej: „ksh”), spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych, co do zasady, (poza spółką komandytowo-akcyjną) nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółki osobowej (w tym wspólników spółki komandytowej). Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej będzie uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikami spółki komandytowej są osoby prawne, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Natomiast, jeśli wspólnikami takiej spółki są osoby fizyczne, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z faktem, że Wnioskodawca, będący wspólnikiem Spółki Komandytowej, jest spółką kapitałową (sp. z o.o.) oraz że konsekwencje podatkowe wynikające z uczestnictwa podmiotów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w osobowych spółkach prawa handlowego, o których mowa w art. 4 § 1 ksh, określone zostały w przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888; dalej: „updop”), to w rozpatrywanej sprawie znajdą zastosowanie postanowienia updop.

I tak, w myśl art. 5 updop, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady te stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów (art. 5 ust. 2 updop).

poniesione koszty uzyskania przychodów podlegają rozliczeniu u jej wspólników (w tym w przypadku u wspólników Spółki Komandytowej), proporcjonalnie do ich udziałów w spółce.

Z powyższego wynika, że wspólnik spółki osobowej jest nie tylko zobowiązany do rozpoznawania przychodów z tytułu uczestnictwa w tego typu spółce, ale również posiada uprawnienie do wykazania kosztów podatkowych z tytułu różnych zdarzeń zachodzących po stronie spółki osobowej. Rozpoznawanie przychodów i kosztów podatkowych oraz sposób ustalania ich wysokości zależą jednak od treści przepisów updop, które odnoszą się do sytuacji podatnika.

Wniesienie w formie wkładu niepieniężnego (aportu) wierzytelności nie pozwala na proste potraktowanie skutków tej czynności jako przeniesienia na nabywcę praw i obowiązków prywatno i publicznoprawnych wnoszącego wkład. Niewątpliwie wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej nie powoduje powstania po stronie wnoszącego przychodu podatkowego. Jednakże, objęcie udziałów w zamian za aport to zdarzenie, które wywołuje określone konsekwencje podatkowe przewidziane w ww. ustawie.

Należy zauważyć, że wierzytelność nabyta w ww. sposób stanie się składnikiem majątku Spółki Komandytowej, który może służyć uzyskiwaniu przychodów w przyszłości. Należy przy tym podkreślić, że wierzytelność jest uprawnieniem do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługującym wierzycielowi wobec dłużnika. Stanowi ona zbywalne prawo majątkowe, którego realna wartość jest uzależniona od szeregu czynników, takich jak choćby bezsporność, stopień ściągalności, istniejące zabezpieczenia, itp.

Updop nie zawiera definicji przychodów podatkowych. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem, do tej kategorii należą wszelkie przysporzenia podatnika, mające charakter definitywny, powiększające jego aktywa, którymi może on rozporządzać jak własnymi, o ile nie zostały ujęte w art. 12 ust. 4 updop. Przykładowe wyliczenie wartości majątkowych „w szczególności” zaliczanych do przychodów zawiera art. 12 ust. 1 updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Na podstawie ww. przepisu, przychodem jest, co do zasady, każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych mocą art. 12 ust. 4 updop. Przez termin „otrzymane”, zgodnie ze słownikiem języka polskiego należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Oznacza to, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu bezpośrednio do majątku podatnika (mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń - również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika) wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Jednocześnie należy stwierdzić, że podatek dochodowy od osób prawnych posiada cechy podatku powszechnego, tj. podatku, który jest ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem – jako źródłem dochodu – jest tylko ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Poza tym musi mieć charakter definitywny (dokonany) i mierzalny. Ponadto, użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności” oznacza, że wykaz przychodów stanowi katalog otwarty, natomiast zawarte w tym przepisie okoliczności określające przychody mają charakter przykładowy. Należy również dodać, że w art. 12 ust. 4 tej ustawy, wyliczone zostały enumeratywnie te rodzaje przychodów uzyskiwanych przez podatnika, które nie stanowią podstawy ustalenia dochodu podlegającego opodatkowaniu. Innymi słowy, art. 12 ust. 4 updop, tworzy zamknięty katalog przychodów neutralnych podatkowo, co oznacza, że nie można go rozszerzać ponad te ich rodzaje, które wymienia ustawodawca.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3c updop, do przychodów podatkowych nie zalicza się przychodów z tytułu przeniesienia własności składników majątku będących przedmiotem wkładu niepieniężnego (aportu) wnoszonych do spółki niebędącej osobą prawną, w tym wnoszonych do takiej spółki składników majątku otrzymanych przez podatnika w następstwie likwidacji spółki niebędącej osobą prawną bądź wystąpienia z takiej spółki.

W analizowanym stanie faktycznym, w wyniku wniesienia wkładu niepieniężnego w formie Wierzytelności, Spółka Komandytowa stanie się nowym wierzycielem – podmiotem uprawnionym do żądania od dłużnika spełnienia świadczeń z określonych stosunków zobowiązaniowych. W związku z realizacją tych uprawnień, na jej rzecz mogą wpłynąć środki pieniężne wpłacane przez dłużnika nabytej wierzytelności. Należy podkreślić, że spłata ciążącego na dłużniku zobowiązania przysługuje wierzycielowi. Zatem, w momencie otrzymania tej spłaty wierzyciel - Spółka Komandytowa, uzyskuje faktyczne władztwo nad wpłaconymi środkami. Tym samym, otrzymane przez Spółkę Komandytową środki pieniężne tytułem spłaty nabytych wierzytelności stanowią przysporzenie majątkowe, które w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, podlega zaliczeniu do przychodów podatkowych.

Wniesienie do Spółki Komandytowej wkładu niepieniężnego w formie Wierzytelności, przysługujących Spółce A, oznacza więc, że przestaje ona być ich właścicielem, a Wierzytelności te stają się składnikiem majątku Spółki Komandytowej, dzięki któremu osiąga ona dochody z działalności gospodarczej. Z kolei, Wnioskodawca, jako wspólnik, partycypuje w zyskach Spółki Komandytowej w ustalonej proporcji, i stosownie do tej proporcji rozpoznaje przychody i koszty uzyskania przychodów osiągane/ponoszone za pośrednictwem tej spółki.

Reasumując, w przypadku otrzymania przez Spółkę Komandytową środków pieniężnych tytułem spłaty Wierzytelności uzyskanych w drodze aportu, po stronie Spółki Komandytowej powstanie przychód podatkowy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, i w konsekwencji – przychód dla wspólnika – Wnioskodawcy, stosownie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału) w Spółce Komandytowej.

Stanowisko Spółki, że w przypadku uregulowania przez dłużników Spółki Komandytowej przysługujących jej Wierzytelności łącznie do wysokości wartości, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków komandytariusza Spółki Komandytowej, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu, tj. przychód podatkowy powstanie dopiero w momencie, kiedy wartość spłat Wierzytelności przewyższy wartość, po jakiej Wnioskodawca nabył ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Niezależnie od tego podkreślić trzeba, że obejmują wprawdzie kwestie związane ze spłatą wierzytelności, jednakże zostały wydane w oparciu o zdarzenia przyszłe, które istotnie różnią się od sytuacji Wnioskodawcy. W interpretacjach o nr: ILPB3/423-103/11-3/KS, ILPB4/423-169/12-2/ŁM oraz ILPB4/423-72/12-3/MC procedowano w zakresie problematyki dotyczącej akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych, których status podatkowoprawny był szczególnie uregulowany na tle wspólników innych spółek osobowych. Natomiast, interpretacja o nr: IPTPB2/415-491/13-2/JR została wydana w oparciu o przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.