Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB6/4510-111/15-2/AK
z 21 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2015 r. (data nadania 25 czerwca 2015 r., data wpływu 29 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej z tytułu korzystania ze znaku towarowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej z tytułu korzystania ze znaku towarowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej zwana „Spółką”) używa znaku towarowego wspólnego dla całej grupy B. Znak ten należy do B. Inc z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. B. Inc zawarła w roku 2004 umowę z B.(dalej „B.”) na mocy której udzieliła B. niewyłącznej, niezbywalnej, osobistej i niepodzielnej i odwoływalnej licencji na korzystanie ze znaku towarowego B. we wszystkich krajach w Europie. W świetle powyższej umowy B. jest zarządcą zbierającym opłaty licencyjne należne od pozostałych podmiotów europejskich B., w tym od Spółki. Jednakże w związku z toczącym się pomiędzy spółkami sporem a następnie kontrolą jaką w B. C. Inc przeprowadziły amerykańskie władze podatkowe ustalono, że opłaty te są wymagalne i powinny być uiszczane (spór dotyczył wysokości opłat, ponieważ amerykańskie władze podatkowe żądały tych opłat na wyższym poziomie – 0,5 % od sprzedaży netto – niż było to do zaakceptowania przez spółki w Europie – 0,1 % od sprzedaży netto).

Spór z władzami amerykańskimi zakończył się i opłata za korzystanie ze znaku towarowego będzie zafakturowana w całości na europejską centralę B. z siedzibą w Niemczech, a następnie niemiecka Spółka refakturuje opłatę na pozostałe spółki europejskie, w tym na Wnioskodawcę. Wysokość opłaty uzależniona jest od uzyskanych przez Spółkę przychodów i wynosi 0,1 % wartości przychodów netto uzyskanych w danym roku.

Spółka uzyskała w dniu 13 grudnia 2012 roku indywidualną interpretację wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie o sygn. IPPB3/423-589/12-2/PK1 potwierdzającą prawidłowość stanowiska Spółki co do możliwości zaliczenia do jej kosztów uzyskania przychodów opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego za lata 2008-2011 w momencie jej poniesienia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy opłata z tytułu korzystania ze znaku towarowego za lata 2004-2007, jaką zostanie Spółka obciążona w roku 2015 :

1. będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu Spółki w momencie poniesienia kosztu?
2. czy też należy ją odnieść do poszczególnych lat, za które została naliczona i w związku z tym dokonać odpowiedniej korekty kosztów uzyskania przychodów za lata ubiegłe?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei, w świetle przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Przez koszty inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć koszty, których związek z przychodami ma charakter pośredni, tj. gdy nie jest możliwe ustalenie, jakich przychodów dotyczą. Są to przede wszystkim koszty ogólnego zarządu, związane z zapewnieniem funkcjonowania przedsiębiorstwa (M. Wilk, Komentarz do art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, System Informacji Prawnej LEX 2012).

Opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego są przykładem kosztu poniesionego w celu osiągnięcia długofalowych korzyści, a nie konkretnego, jednorazowego przychodu. Dlatego też, zdaniem Spółki, opłaty z tytułu korzystania ze znaku towarowego należy zakwalifikować do kosztów pośrednich, a co za tym idzie, powinny zostać potrącone w dacie ich poniesienia, to jest w dacie ujęcia faktur w księgach – por. wyrok NSA z 1 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 717/13.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT znak towarowy o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą zaliczyć należy do wartości niematerialnych i prawnych.

Z kolei art. 16g ust. 14 ww. ustawy stanowi, że wartość początkową praw majątkowych, w tym licencji i autorskich praw majątkowych, stanowi cena nabycia tych praw; jeżeli wynagrodzenie (opłaty) wynikające z umowy licencyjnej albo z umowy o przeniesienie innych praw majątkowych jest uzależnione od wysokości przychodów z licencji lub praw uzyskanych przez licencjobiorcę albo nabywcę, przy ustalaniu wartości początkowej praw majątkowych, w tym licencji, nie uwzględnia się tej części wynagrodzenia.

W świetle powyższych przepisów, w sytuacji, gdy wysokość opłaty za korzystanie ze znaku towarowego określona jest jako procent od obrotu, nie będzie ona stanowiła wartości niematerialnej i prawnej podlegającej amortyzacji. Jej wartość początkowa wyniesie bowiem zero, a zatem nie będzie podstawy do dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Spółka stoi zatem na stanowisku, że całość kosztów poniesionych w związku z korzystaniem ze znaku towarowego należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.

W konsekwencji, podobnie jak w stosunku do opłat z tytułu korzystania z licencji za lata 2008‑2011, Spółka opłaty za lata 2004-2007, którymi zostanie obciążona w roku 2015 będzie mogła zaliczyć do swoich kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia, tj. na dzień, w którym ujmie powyższy koszt w księgach na podstawie otrzymanej faktury. Spółka nie będzie w świetle przepisów ustawy o CIT zobowiązana do dokonania korekt kosztów uzyskania przychodów za lata ubiegłe.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona także np. w indywidualnej interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 listopada 2009 r. o sygn. akt ILPB3/423-666/09-2/ŁM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjnej z tytułu korzystania ze znaku towarowego, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.