Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/4510-70/15-2/AS
z 27 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2015 r. (data wpływu 5 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do regularnych darowizn pieniężnych dokonywanych na rzecz Fundacji na jej działalność statutową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lutego 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do regularnych darowizn pieniężnych dokonywanych na rzecz Fundacji na jej działalność statutową.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca lub Spółka) jest polskim rezydentem dla celów podatkowych. Spółka jest dostawcą kartonowych opakowań do płynnej żywności. Wnioskodawca, wraz z dwoma innymi podmiotami polskimi (dalej: „Fundatorzy”), założył fundację (dalej: „Fundacja”). Fundacja nie posiada statusu organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, dalej: „ustawa o działalności pożytku publicznego”), prowadzi jednak działalność pożytku publicznego w rozumieniu tejże ustawy.

Zgodnie ze statutem Fundacji, cele Fundacji obejmują m.in.:

1. propagowanie zasad zrównoważonego rozwoju (...), w szczególności w odniesieniu do rynku opakowań kartonowych do płynnej żywności,
2. podnoszenie poziomu świadomości ekologicznej społeczeństwa,
3. ochronę środowiska naturalnego,
4. propagowanie i wspieranie stosowania opakowań kartonowych do płynnej żywności jako opakowań produkowanych głównie z surowców odnawialnych przy minimalnym oddziaływaniu na środowisko.
   
   

Fundacja może realizować swoje cele zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio wspierając działalność innych osób i instytucji prowadzących działalność naukową, naukowo-techniczną, oświatową, kulturalną lub gospodarczą w zakresie ochrony środowiska, w tym w szczególności zagospodarowania pokonsumpcyjnych odpadów opakowaniowych. Fundacja może prowadzić również działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów w określonych obszarach (przykładowo badanie rynku i opinii publicznej, na co przeznaczona została określona kwota z funduszu założycielskiego Fundacji), przy czym działalność ta nie jest nakierowana na osiąganie zysków (ewentualne zyski osiągnięte z tej działalności muszą zostać przeznaczone na cele statutowe).

Dochody Fundacji pochodzić mogą z darowizn, spadków i zapisów, dotacji, subwencji i grantów, wpłat od organizacji odzysku odpadów opakowaniowych po płynnej żywności, dochodów z majątku Fundacji, odsetek bankowych oraz działalności gospodarczej. Całość dochodów Fundacji przeznaczana jest wyłącznie na działalność statutową.

Wśród dochodów Fundacji znajdują się również regularne darowizny pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę. Dzięki powyższym darowiznom, Wnioskodawca uzyskał dodatkowo tytuł Sponsora Fundacji i otrzymał m.in. prawo wyznaczenia osoby będącej przedstawicielem Wnioskodawcy w Radzie Nadzorczej Fundacji.

Zgodnie ze statutem Fundacji, wysokość regularnych darowizn dokonywanych przez danego Sponsora Fundacji musi każdorazowo odpowiadać wpłatom pozostałych Sponsorów i Fundatorów.

Fundacja i Wnioskodawca są podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11 ustawy o PDOP, tj. aktualnie ta sama osoba fizyczna zasiada w Radzie Nadzorczej Fundacji oraz jest Członkiem Zarządu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w odniesieniu do regularnych darowizn pieniężnych dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji, które to darowizny stanowią dochód Fundacji i przeznaczane są wyłącznie na jej działalność statutową, konieczne jest sporządzanie dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 9a ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do regularnych darowizn pieniężnych dokonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz Fundacji, które to darowizny stanowią dochód Fundacji i przeznaczane są wyłącznie na jej działalność statutową, Spółka nie ma obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych, o której mowa w art. 9a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „ustawa o PDOP”).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Podzielając pogląd wyrażony przez WSA w Warszawie w wyroku z 28 sierpnia 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3335/12, należy wskazać, że sporządzenie dokumentacji o której mowa w art. 9a ustawy o PDOP nie jest wymagane, gdy nie służy ona żadnej wartości. Jak bowiem wskazał WSA w powołanym wyroku: „zasadniczą kwestią dla ustalenia istnienia obowiązku dokumentacyjnego jest przesądzenie, czy wypełnienie tego obowiązku służy jakiejkolwiek wartości, ze względu na którą obowiązek dokumentacyjny wprowadzono do ustawy (...). Omawiany obowiązek sporządzania szczegółowego opisu cen transferowych służyć ma eliminowaniu sztucznego, nielegalnego zaniżania dochodów w razie dokonywania transakcji z podmiotami powiązanymi. Trudno zgodzić się z poglądem, że taki obowiązek istnieje sam dla siebie, że jest on celem per se i że jest aktualny nawet wtedy, kiedy organ podatkowy nie ma żadnej prawnej możliwości wykorzystania sporządzonej dokumentacji, a ponadto, gdy nie została przewidziana żadna sankcja za brak dokumentacji transakcji. Założenie racjonalności i ustawodawcy, które w warunkach państwa prawa musi być przyjęte przy wykładni prawa, a w szczególności wykładni przepisu nakładającego na podatnika obowiązek prawny, wskazuje, że każdy przepis ma jakiś sens i cel normowania, że realizuje sam, albo wspólnie z innymi przepisami, konkretne, ujawnione ratio legis ustawodawcy, zaś tenże ustawodawca kieruje się jakimiś względami aksjologicznymi. Kiedy wspomniane ratio legis nie jest znane, kiedy nie można go ustalić w procesie wykładni przepisu, albo tym bardziej, kiedy jasne jest, że ustanowiony obowiązek prawny w żadnym zakresie, w konkretnym przypadku, nie może służyć celowi, którym się ustawodawca kierował, to przyjąć należy, iż przedmiotowy obowiązek odpada”.

W ocenie Wnioskodawcy, z taką właśnie sytuacją mamy do czynienia w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego Wniosku.

Po pierwsze bowiem wskazać należy, że w przedstawionej sytuacji organy podatkowe nie mają możliwości szacowania dochodu na podstawie art. 11 ustawy o PDOP, a to dlatego, że niemożliwe jest spełnienie przesłanek wynikających z tego przepisu.

Zgodnie z art. 11 ustawy o PDOP, określenie dochodów podatnika w drodze szacowania możliwe jest wyłącznie w przypadku, gdy spełnione (udowodnione) zostaną łącznie wskazane w tym przepisie przesłanki, tj. wyłącznie w przypadku, gdy:

1. pomiędzy podmiotami występują powiązania, o których mowa w art. 11 ustawy o PDOP,
2. w związku z istnieniem takich powiązań podatnik wykonuje świadczenia na warunkach korzystniejszych, odbiegających od warunków ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania świadczenia i
   
3. w wyniku tych powiązań i wykonywania świadczeń na warunkach korzystniejszych podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby warunki tych świadczeń nie odbiegały od warunków wynikających z tych powiązań.
   
   

W razie niespełnienia którejkolwiek z powyższych przesłanek, szacowanie dochodu nie jest możliwe.

Jak bowiem wskazuje się w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 2017/13 – orzeczenie prawomocne): „Wynikająca z tego przepisu [ art. 11 ustawy o PDOP – przyp. Wnioskodawcy] kompetencja organu podatkowego do szacunkowego ustalania dochodów podatnika jest dopuszczalna po spełnieniu (udowodnieniu) wszystkich przesłanek zawartych w tym przepisie. Innymi słowy, organ podatkowy uprawniony jest do określenia dochodów podatnika oraz należnego podatku, bez uwzględnienia warunków wynikających z istniejących powiązań, jeżeli: po pierwsze podatnik jest powiązany kapitałowo z innym podmiotem, po drugie w związku z istnieniem takich powiązań podatnik wykonuje świadczenia na warunkach korzystniejszych, odbiegających od warunków ogólnie stosowanych w czasie i miejscu wykonywania świadczenia i po trzecie w wyniku tych powiązań i wykonywania świadczeń na warunkach korzystniejszych podatnik nie wykazuje dochodów albo wykazuje dochody niższe od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby warunki tych świadczeń nie odbiegały od warunków wynikających z tych powiązań”.

Analogiczne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 października 2012 r. (sygn. akt II FSK 385/11).

W sytuacji będącej przedmiotem niniejszego Wniosku – o ile występowanie powiązań jest bezsporne – o tyle wskazać należy, że na charakter współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a Fundacją wpływ mają nie powiązania występujące między stronami, lecz natura (istota) działania Fundacji.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, darowizny pieniężne przekazywane przez Wnioskodawcę stanowią jedno ze źródeł dochodów Fundacji. Otrzymane środki Fundacja wykorzystuje tylko i wyłącznie na swoją działalność statutową, stanowiącą działalność pożytku publicznego. Otrzymane środki Fundacja wykorzystuje m.in. w celu propagowania zasad zrównoważonego rozwoju oraz promocji kartonów do płynnej żywności jako opakowań, które dzięki swoim cechom funkcjonalnym minimalizują wpływ na środowisko (a zatem celu wykonywania statutowych zadań z zakresu ekologii).

Zgodnie z art. 6 ustawy o działalności pożytku publicznego, działalność pożytku publicznego nie stanowi, z zastrzeżeniem art. 9 ust. 1 tej ustawy, działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej i może być prowadzona jako działalność nieodpłatna bądź odpłatna.

Zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o działalności pożytku publicznego, odpłatna działalność pożytku publicznego stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli wynagrodzenie jest w odniesieniu do działalności danego rodzaju wyższe od tego, jakie wynika z kosztów tej działalności, przy czym art. 9 ust. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego wyklucza możliwość prowadzenia odpłatnej: działalności pożytku publicznego i działalności gospodarczej w odniesieniu do tego samego przedmiotu działalności.

Regulacje te konkretyzują zasadę określoną w art. 3 ust. 2 pkt 2) ustawy o działalności pożytku publicznego, zgodnie z którą Fundacja nie może działać w celu osiągania zysków.

Z przytoczonych powyżej przepisów jasno wynika, że działalność pożytku publicznego może być prowadzona przez Fundację nieodpłatnie lub odpłatnie, a jeżeli odpłatnie, to jedynie za cenę nie wyższą niż ponoszone koszty.

Należy zatem przyjąć, że granice, w ramach których Fundacja może określać swoją politykę cenową wyznacza jednoznacznie ustawa o działalności pożytku publicznego (co jednocześnie wyłącza możliwość stosowania Rozporządzenia Ministra Finansów z 10 września 2009 r. w sprawie sposobu i trybu określania dochodów osób prawnych w drodze oszacowania oraz sposobu i trybu eliminowania podwójnego opodatkowania osób prawnych w przypadku korekty zysków podmiotów powiązanych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 1186; dalej: „Rozporządzenie TP”), zgodnie z § 1 ust. 4 tego Rozporządzenia).

Wnioskodawca tym samym podziela pogląd wyrażony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 20 grudnia 2011 r. Nr IPPB5/423-992/11-3/AM, gdzie wskazano, iż art. 11 ust. 1 ustawy o PDOP nie może być zastosowany do transakcji zawieranych w ramach prowadzonej działalności pożytku publicznego.

Po drugie, art. 11 ust. 1 ustawy o PDOP wyraźnie wskazuje, iż określeniu w drodze szacowania podlegają dochody danego podatnika (określeniu podlega również należny podatek).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy o PDOP, podstawę opodatkowania stanowi dochód po odliczeniu darowizn przekazanych na cele określone w art. 4 ustawie o działalności pożytku publicznego organizacjom, o których mowa w art. 3 ust. 2 i 3 tejże ustawy – łącznie do wysokości nieprzekraczającej 10% dochodu. Organizacjami tymi są organizacje pozarządowe, tj. (zgodnie z art. 3 ust. 2 i 3 ww. ustawy):

• niebędące jednostkami sektora finansów publicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych,
  

• niedziałające w celu osiągnięcia zysku,
  

• osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust 4.
  
  
  

Art. 18 ust. 1 ustawy o PDOP jednoznacznie wskazuje, iż darowizny – chociaż wpływają na wysokość podstawy opodatkowania poprzez obniżenie dochodu do opodatkowania wykazywanego przez danego podatnika – same w sobie nie stanowią dochodu, a zatem ich wysokość nie może być przedmiotem szacowania z zastosowaniem metod wskazanych w art. 11 ust. 2 i 3 ustawy o PDOP, co skutecznie wyłącza możliwość zastosowania art. 11 tej ustawy.

Po trzecie, zgodnie z utrwaloną już linią orzeczniczą sądów administracyjnych, dokonując interpretacji przepisu art. 9a ustawy o PDOP w zw. z art. 11 ust. 1 i 4 tej ustawy należy również zwrócić uwagę, że przewidziany w nim sposób dokumentowania jest formą przeciwdziałania ustaleniom przez podmioty powiązane warunków różniących się od tych, które ustaliłyby podmioty ze sobą niepowiązane i doprowadzenia w ten sposób do niewykazywania dochodów bądź też wykazywania dochodów niższych od tych, jakich należałoby oczekiwać, gdyby nie istniały powiązania pomiędzy tymi podmiotami (art. 11 ust. 1 ustawy o PDOP).

Taki pogląd wyraził m.in. WSA w Rzeszowie w wyroku z 8 maja 2014 r., sygn. akt I SA/Rz235/14), WSA w Krakowie z 23 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 664/14, WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 24 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Go 355/14, WSA w Kielcach w wyroku z 13 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Ke 348/14, a także WSA w Poznaniu z 4 września 2014 r., sygn. akt I SA/Po 156/14.

Odnosząc powyższe do analizowanej sprawy wskazać należy, że w przypadku dokonania darowizny na rzecz Fundacji, transakcja taka nie ma na celu zaniżenia dochodów Wnioskodawcy przez ustalenie pomiędzy podmiotami powiązanymi warunków odbiegających od zwykle określanych, lecz jest prawnie dopuszczalną (i powszechnie stosowaną w praktyce) formą finansowego wspierania organizacji pozarządowych, o których mowa w art. 3 ustawy o działalności pożytku publicznego (w tym fundacji).

W analizowanym przypadku zatem, przygotowanie dokumentacji, o której mowa w art. 9a ustawy o PDOP nie służyłoby celowi, jaki został przypisany temu obowiązkowi dokumentacyjnemu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie braku obowiązku sporządzania dokumentacji cen transferowych w odniesieniu do regularnych darowizn pieniężnych dokonywanych na rzecz Fundacji na jej działalność statutową, jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.