Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/415-405/13/15-5/S/MK1
z 24 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, sygn. akt III SA/Wa 2889/13 (data wpływu 24 czerwca 2015 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 maja 2013 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku 31 maja 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania premii przekazywanych użytkownikom kart płatniczych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania premii przekazywanych użytkownikom kart płatniczych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Bank , dalej: Bank, Wnioskodawca ; w ramach wykonywanej działalności świadczy klientom szereg czynności bankowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. prawo bankowe (Dz. U. z 2012 r., poz. 1376 ze zm.), dalej: UPB; oraz ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (Dz. U. z 2011 r., Nr 199, poz. 1175 ze zm.), dalej: UoUP.

Jedną z czynności bankowych jest świadczenie usług płatniczych, o których mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 lit. c UoUP, polegających na umożliwieniu wykonania przez Klienta transakcji płatniczej przy użyciu karty płatniczej (debetowej, kredytowej, obciążeniowej, przedpłaconej) będącej instrumentem płatniczym w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 4 UoUP, a tym samym transferu środków płatniczych z rachunku (rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego Klienta bądź rachunku karty) na rachunek płatniczy u dostawcy Klienta (akceptanta).

Świadczenie powyższej usługi przez Bank wynika z zawartej z Klientem umowy o wydanie i użytkowanie instrumentu płatniczego, zgodnie z którą użytkownik w ramach ustalonego limitu dziennego, tygodniowego czy miesięcznego może dokonywać przy użyciu karty zarówno transakcji gotówkowych (wypłata w bankomacie czy terminalu POS) bądź bezgotówkowych (płatności w terminalu POS bądź on-line w internecie), a Bank zobowiązany jest na podstawie umowy do świadczenia usług płatniczych polegających na fizycznym dostarczeniu pieniądza Klientowi (przy transakcjach gotówkowych) bądź przekazaniu środków pieniężnych z rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego lub rachunku karty na rachunek akceptanta. Bank wydając Klientowi instrument płatniczy daje również możliwość nabycia usługi płatniczej na zasadach i warunkach wynikających z umowy, w tym, w ramach posiadanego limitu płatniczego oraz środków dostępnych na rachunku. Tym samym dopiero każdorazowe użycie przez Klienta instrumentu płatniczego stanowi świadczenie przez Bank, na podstawie umowy, odrębnej usługi płatniczej, za którą Bank otrzymuje wynagrodzenie (cenę) wyrażone w opłacie interchange fee pobieranej od akceptantów. Opłata ta wyrażona jest jako procent uzależniony od ilości transakcji bezgotówkowych zrealizowanych przez akceptantów kartami płatniczymi wydanymi przez Bank.

W celu zachęcenia Klientów do aktywnego wykorzystywania instrumentu płatniczego w procesie obiegu pieniądza w gospodarce, czyli zwiększenie wolumenu transakcji, tj. wolumenu nabycia usługi płatniczej wykonywanej przez Bank, co przekłada się na zwiększenie sprzedaży, Bank zamierza przekazać Klientom świadczenie w formie pieniężnej lub rzeczowej, o jednorazowej wartości nieprzekraczającej 760,00 zł, której wartość obliczona będzie, jako procent uzależniony od ilości i/lub wartości dokonanych przez Klienta transakcji określonym regulaminem przedziale czasowym. Bank zamierza promować aktywność Klientów w tym obszarze, upatrując dla siebie korzyści z tytułu:

1. zwiększenia przychodów w postaci opłaty otrzymywanej od akceptantów, z uwagi na zwiększony wolumen transakcji nabycia usługi płatniczej przez Klientów,
2. zwiększenia poziomu lojalności Klientów,
3. zwiększenie poziomu świadomości marki,
   
4. zwiększenia poziomu zainteresowania Klientów usługą płatniczą oraz zmianę ich przyzwyczajeń w zakresie sposobu dokonywania płatności.
   
   

W planowanych przedsięwzięciach premia za aktywność obejmie transakcje bezgotówkowe dokonane przez wszystkich użytkowników kart płatniczych, będących osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej lub krąg uczestników sprzedaży premiowej ograniczony zostanie np. ze względu na datę podpisania umowy o wydanie karty, rodzaj karty, posiadany limit itp. Premią objęte zostaną operacje nabycia od Banku usługi płatniczej poprzez dokonanie zakupu u dowolnego akceptanta bądź u wybranych akceptantów wg kryterium np. popularności akceptanta, branży (np. spożywcza, kosmetyczna), wymagającego aktywizacji itp., dobranego z uwagi na preferencje zakupowe Klientów.

Warunki uzyskania premii, jej wysokość, krąg adresatów oraz inne istotne postanowienia związane z planowanymi przedsięwzięciami zostaną określone w stosownych regulaminach programów lojalnościowych. Działania podejmowane przez Bank mają na celu zachęcenie Klientów do aktywnego korzystania z wydanego przez Bank instrumentu płatniczego, co znajdzie swoje przełożenie we wzroście wolumenu nabytych przez Klientów od Banku usług płatniczych, skutkujące wzrostem przychodów Banku z tytułu opłaty interchange, a docelowo w wyższej kwocie podatku dochodowego od osób prawnych odprowadzonej do urzędu skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy premie przekazywane Klientom, użytkownikom kart płatniczych (debetowych, kredytowych, obciążeniowych, przedpłaconych), będących osobami fizycznymi nie prowadzącymi działalności gospodarczej, z tytułu zwiększonej, określonej w regulaminie, ilości lub wartości nabywanych od Banku usług płatniczych, stanowią przychód kwalifikowany jako nagroda ze sprzedaży premiowej, a tym samym, w przypadku, gdy jednorazowa wartość nagrody nie przekroczy kwoty 760,00 zł, korzystać będą ze zwolnienia z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68 UPDOF?

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy UPDOF w art. 11 określają podstawową definicję przychodów, którymi są, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca dokonał także szczegółowej definicji przychodów w podziale na źródło ich pochodzenia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 UPDOF. Jednocześnie, w zależności od rodzaju przychodu, określone zostały odrębne stawki podatku, sposób jego poboru oraz zwolnienia przedmiotowe ograniczone do kwoty lub źródła pochodzenia przychodu, bądź zwolnienia nielimitowane i nieograniczone.

Pojęcie przychodu w formie nagrody oraz związane z nim stawka podatku i obowiązki podatkowe na gruncie UPDOF regulują następujące przepisy:

• art. 12 ust. 1 - nagroda jako jeden z przychodów ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu na zasadach przewidzianych w art. 27, tj. wg skali, powiązany z obowiązkami płatnika do poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych;
• art. 20 ust. 1 - nagroda jako przychód z innych źródeł,
• art. 30 ust. 1 pkt 2 nagroda jako premia osiągnięta w ramach sprzedaży premiowej, powiązana z obowiązkiem płatnika do poboru zryczałtowanego podatku w wysokości 10% z uwzględnieniem zwolnienia kwotowego i zwolnienia wg źródła pochodzenia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68.
  
  

Ponadto dla przychodów z innych źródeł, od których płatnik nie jest zobowiązany do poboru zaliczki na podatek lub podatku zryczałtowanego, podmiot realizujący takie świadczenie zobowiązany jest na mocy ar. 42a UPDOF do sporządzenia informacji PIT-8C.

Bez wątpliwości pozostaje zatem kwestia podlegania opodatkowaniu przychodu o charakterze nagrody, niemniej jednak od prawidłowej kwalifikacji źródła przychodu wynikać będą obowiązki podatnika i płatnika, stawka podatku oraz moment odprowadzenia podatku do właściwego urzędu skarbowego, a tym samym odpowiedzialność stron zdarzenia podatkowego (podatnika i płatnika).

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jak i inne przepisy prawa nie definiują pojęcia „sprzedaży premiowej”, niemniej jednak doktryna prawa podatkowego oraz orzecznictwo, m.in. na podstawie wytycznych wydanych w Pismach Okólnych Ministerstwa Finansów nr 4/AK-722-1110/95 z dnia 6 grudnia 1995 r. oraz nr 2/HD6065/97/0912 z dnia 29 kwietnia 1998 r., zdefiniowały cechy pozwalające odróżnić, sprzedaż premiową od innych sprzedażowych akcji promocyjnych. Do cech tych należą w szczególności fakt, iż sprzedaż premiowa ma na celu uatrakcyjnienie zakupu danych towarów lub usług, lub zachęcenie Klientów do dalszej współpracy oraz wiąże przekazanie nagród z faktem zakupu promocyjnego towaru lub korzystania z objętej promocją usługi, lub też zgromadzenia określonej liczby punktów, a ponadto w jej ramach nagroda przysługuje każdemu nabywcy (jej przyznanie nie jest wynikiem przypadku lub odgadywania zaistniałych zdarzeń losowych).

W ocenie Banku przedmiotowe przysporzenie po stronie Klienta należy rozpatrywać jako wypłacona przez Bank premię osiągniętą w ramach sprzedaży premiowej. Tym samym Bank występować będzie na gruncie UPDOF w roli płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych. W art. 30 ust. 1 pkt 2 UPDOF ustawodawca wskazał m.in., iż od dochodów (przychodów) z tytułu nagród związanych ze sprzedażą premiową pobiera się, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 68, zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 10% nagrody. Zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68 UPDOF uzależnione jest jednak od wartości nagrody jednostkowej oraz źródła pochodzenia przychodu. I tak, jeżeli jednorazowa wartość nagrody nie przekroczy kwoty 760,00 zł oraz jeśli nagroda nie jest otrzymywana przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego pozarolniczą działalnością gospodarczą i nie stanowi przychodu z tej działalności, będzie zwolniona z opodatkowania na gruncie UPDOF.

Warto jednocześnie podkreślić, iż kwalifikacja premii w planowanych do realizacji przez Bank przedsięwzięciach jako nagrody uzyskanej w ramach sprzedaży premiowej w aspekcie ekonomicznym przyniesie większe korzyści budżetowi państwa w ramach wpływów z podatków dochodowych, ponieważ

• na gruncie UPDOF odprowadzony przez płatnika zryczałtowany podatek dochodowy nie jest uwzględniany przez podatnika w rozliczeniu rocznym, a tym samym zmniejsza się relatywnie wysokość poziomu odliczeń od podatku przy rozliczeniu rocznym i zmniejsza się wysokość potencjalnej nadpłaty w podatku,
• na gruncie podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych do zwiększenia wpływów z podatku VAT i CIT z uwagi na zwiększony poziom obrotów akceptantów i producentów, wynikający z zainteresowania Klientów ofertą promocyjną.
  
  

W piśmie Ministra Finansów PO 2/HD6065/97/0912 ujęto m.in., iż ,,sprzedaż premiowa związana jest z nagrodą w określonej wysokości przyznawana każdemu nabywcy towaru [ i usługi - dop. Banku], który spełni wymagane warunki, a zatem nie jest wynikiem przypadku lub odgadywania zaistnienia określonych zdarzeń losowych. Cechami sprzedaży premiowej są w szczególności powiązanie przekazania nagrody z faktem zakupu przez osobę otrzymująca premię promocyjnego towaru lub usługi, lub zakupu za określoną kwotę, zebrania określonej ilości punktów itp.; oraz gwarancja otrzymania premii po spełnieniu ustalonych warunków.”

Wobec braku legalnej definicji sprzedaży premiowej w UPDOF i w innych przepisach prawa, dla potrzeb zastosowania nie tylko zwolnienia z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68, ale przede wszystkim dla prawidłowego określenia rodzaju osiąganego przez Klientów przysporzenia i związanymi z tym obowiązkami podatników i płatnika, w celu ustalenia definicji należy stosować dostępne reguły wykładni terminów „sprzedaż” i „premiowa”. W pierwszej kolejności należałoby odnieść się do definicji pojęć „sprzedaż” i „premiowa” ujętych w podatkowych aktach normatywnych, a w przypadku braku takiej definicji, dopiero do innych niż podatkowe dziedzin prawa, w tym prawa cywilnego. Takie podejście umożliwi nadanie terminowi „sprzedaż” oraz „premiowa” znaczenia w systemie prawa podatkowego zwłaszcza, że skutki prawidłowego określenia charakteru i rodzaju świadczenia znajdują swoje odzwierciedlenie na gruncie ustawy podatkowej.

W odniesieniu do definicji „sprzedaży” w art. 14 ust. 1 UPDOF mowa jest o sprzedaży towarów i usług w kontekście przychodu z działalności gospodarczej. Ustawodawca nie dokonał podziału na przychód ze sprzedaży towarów i przychód ze świadczenia usług, tym samym można przypuszczać, iż jego intencją było wprowadzenie jednej wykładni pojęcia sprzedaży, bez względu na rodzaj prowadzonej działalności (wytwórcza, produkcyjna, usługowa). Znajduje to także swoje odzwierciedlenie w ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2011 r., Nr 117, poz. 1054 ze zm.), dalej: UoVAT; gdzie w art. 2 ust. 22 czytamy, iż ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jakkolwiek definicja ta odnosi się do przedmiotowej ustawy (tj. UoVAT), to w ocenie Banku, z uwagi na określenie definicji „sprzedaży” na gruncie prawa podatkowego, nie będzie wątpliwości, iż świadczenie usług płatniczych jest przedmiotem sprzedaży (każdorazowe nabycie przez Klienta usługi płatniczej zwiększa po stronie Banku poziom sprzedaży, a po stronie Klienta poziom zakupu danej usługi).

Bank, zgodnie z postanowieniami Umowy o wydanie i użytkowanie karty płatniczej oraz Regulaminu, wydaje posiadaczowi bądź użytkownikowi kartę, która służy m.in. do dokonywania płatności za towary lub usługi. Opłata za wydanie i użytkowanie karty, z uwagi na charakter ciągły umowy, pobierana jest na zakończenie każdego roku użytkowania karty.

Klient nabywa narzędzie, dzięki któremu uzyskuje jednocześnie możliwość nabywania usługi płatniczej przy każdorazowym użyciu karty płatniczej podczas regulowania zapłaty. Na podstawie umowy Bank zobowiązuje się do każdorazowego rozliczenia transakcji wykonanych przy użyciu karty, a posiadacz do zapewnienia na rachunku środków pieniężnych na pokrycie zobowiązań wynikających z dokonywania operacji przy użyciu karty. Każdorazowo wyodrębniony moment nabycia przez Klienta usługi płatniczej z wykorzystaniem karty płatniczej, stanowi odrębną sprzedaż usługi płatniczej przez Bank na rzecz Klienta, który za każdym razem składa odrębną dyspozycję nabycia pojedynczej usługi płatniczej skutkującej, po przeprowadzeniu czynności weryfikujących, zapewnieniem dla akceptanta do uznania przez Bank jego rachunku i obciążenie rachunku Klienta kwotą wskazaną w zleceniu płatniczym.

Odnosząc się natomiast do pojęcia „premia”, nie zostało ono także zdefiniowane w UPDOF ani w innych ustawach podatkowych czy też cywilnoprawnych aktach normatywnych. Mając powyższe na uwadze należy dokonać językowej wykładni przedmiotowego pojęcia. Wg Internetowego Słownika PWN (www.sjp.pwn.pl) „premia” to m.in. nagroda za coś, często mająca zachęcić do czegoś osobę nagradzaną; bezpłatny dodatek dla prenumeratorów jakiegoś pisma, wydawnictwa itp. Innymi słowy premię stanowi bezpłatne świadczenie rzeczowe lub finansowe, które przysługuje każdemu, kto spełni oczekiwane zachowanie. Tym samym w przypadku planowanego przez Bank przedsięwzięcia premia przyznawana będzie za poziom usług nabytych przez Klientów od Banku i oznaczać będzie dla Klientów (nabywców usług płatniczych) nagrodę mającą zachęcić ich do zwiększenia ilości nabywanych usług płatniczych.

W ocenie Banku, połączenie określenia premiowy ze sprzedażą oznaczać będzie, na gruncie UPDOF takie świadczenie usług lub taką dostawę towarów, któremu towarzyszyć będzie dodatkowe świadczenie (świadczenia) otrzymywane przez nabywcę towarów lub usług od ich sprzedawcy.

Tym samym nie można, w ocenie Banku, uzależniać kwalifikacji podatkowej otrzymywanej przez Kupującego premii w ramach organizowanych przez przedsiębiorców programów lojalnościowych (premiowych) od rodzaju prowadzonej przez organizatorów działalności. Przyjęcie, innego stanowiska oznaczałoby konieczność opodatkowania przez Klienta tak osiągniętego przychodu bez względu na jednorazową jego wartość. Sytuacja taka pozostawałaby w sprzeczności z konstytucyjnym prawem do równości prawa, o którym mowa w art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 ze zm.). Ponadto działanie takie przekreślałoby możliwość uatrakcyjnienia sprzedaży przez podmioty świadczące usługi i stawiałoby je w gorszej sytuacji w stosunku do podmiotów sprzedających towary, podczas gdy cel jak i metody realizacji programów premiowych w przypadku sprzedaży towarów czy usług są tożsame bądź zbliżone.

Wobec powyższego, w ocenie Banku, otrzymywane przez Klientów Banku świadczenia z tytułu ilości lub wartości nabywanych usług płatniczych w ramach programu lojalnościowego stanowić będą dla Klientów przychód osiągnięty w ramach sprzedaży premiowej, podlegający opodatkowaniu podatkiem wg 10% stawki ryczałtowej określonej w art. 30 ust. 1 pkt 2 UPDOF, a w przypadku, gdy jednorazowa wartość nagrody nie przekroczy kwoty 760,00 zł korzystać będzie ze zwolnienia na mocy art. 21 ust. 1 pkt 68 UPDOF.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów wydał na podstawie ww. wniosku interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego Nr IPPB2/415-405/13-2/MK1 z dnia 14 sierpnia 2013 r., w której uznał stanowisko Wnioskodawcy za: nieprawidłowe.

W powyższej interpretacji stwierdzono, że w przedmiotowej sprawie, premie przyznane przez Bank (Wnioskodawcę) na rzecz klientów nie stanowią nagród uzyskanych przez klientów w ramach sprzedaży premiowej, a do ich opodatkowania nie będą miały zastosowania uregulowania zawarte w treści art. 30 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym świadczenia te nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy. Premie stanowić będą dla indywidualnych klientów banku przychód z innych źródeł w myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, a w konsekwencji na Banku (Wnioskodawcy) będzie ciążył obowiązek, o którym mowa w art. 42a ww. ustawy podatkowej.

W związku z powyższym rozstrzygnięciem pismem z dnia 27 sierpnia 2013 r. (data wpływu 29 marca 2013 r. ) Wnioskodawca wezwał tut. Organ do usunięcia naruszenia prawa.

W odpowiedzi na powyższe tut. Organ pismem z dnia 30 września 2013 r. Nr IPPB2/415-405/13-4/MK1 (skutecznie doręczonym w dniu 3 października 2013 r.) stwierdził brak podstaw do zmiany indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, podtrzymując argumentację zawartą w interpretacji.

W dniu 29 października 2013 r. (data wpływu 31 października 2013 r.) Strona złożyła za pośrednictwem tut. Organu skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na wydaną interpretację indywidualną Nr IPPB2/415-405/13-2/MK1 z dnia 14 sierpnia 2013 r.

Wyrokiem z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2889/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną i stwierdził, że uchylona interpretacja nie może być wykonana w całości.

W związku z powyższym wyrokiem Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 29 maja 2014 r. złożył za pośrednictwem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 2889/13) uchylającego zaskarżoną interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 18 listopada 2013 r. Nr IPPB2/415-405/13-2/MK1.

Wyrokiem z dnia 27 marca 2015 r. sygn. akt II FSK 2758/14 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W dniu 24 czerwca 2015 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r. sygn. akt III SA/Wa 2889/13.

W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał, że skarga jest zasadna.

W niniejszej sprawie stanowisko Ministra Finansów zostało zbudowane na błędnym założeniu, że przedmiotem sprzedaży premiowej nie mogą być usługi.

Minister Finansów ustalając znaczenie terminu "sprzedaż premiowa" uznał, iż dla zdefiniowania występującego w tym terminie pojęcia "sprzedaż" należy sięgnąć do przepisów Kodeksu cywilnego, gdzie w art. 535 postanowiono, że przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Natomiast czynności, o których mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie prowadzą do zawarcia umowy sprzedaży, gdyż nie obejmują one rzeczy, lecz świadczenie usług. Zatem przychód uzyskany w związku z nabyciem usług nie może być łączony ze sprzedażą premiową.

Niewątpliwie zdaniem Sądu - co do zasady - powinno być tak, że pojęcia użyte w prawie cywilnym i w przepisach podatkowych, jeśli w tych ostatnich nie są odmiennie zdefiniowane, należy rozumieć tak jak stanowi prawo cywilne, biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa składają się na jeden system prawny. Zasada ta jednak nie zawsze znajdzie zastosowanie i to nawet wówczas, gdy pojęcie zdefiniowane na gruncie prawa cywilnego nie zostało odmiennie zdefiniowane na gruncie prawa podatkowego. Z taką sytuacją mamy do czynienia w sprawie jak ta stanowiąca przedmiot zaskarżonej interpretacji.

Ustalając bowiem dla potrzeb jej rozstrzygnięcia znaczenie terminu sprzedaż premiowa", występującego w art. 21 ust. 1 pkt 68 i art. 30 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., należy wziąć pod uwagę regulację zawartą w art. 14 ust. 1 ww. ustawy, w którym mowa jest o sprzedaży towarów i usług. Wskazać przy tym należy, że ze „sprzedażą” usług mamy do czynienia na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U z 2011 Nr 177, poz. 1054 ze zm.) przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wobec jednoznacznej definicji zawartej w powyższym przepisie nie ma zastosowania definicja sprzedaży zawarta w Kodeksie cywilnym. Omawiane unormowanie bez wątpienia zawiera znacznie szerszy zakres pojęciowy (por. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 19 marca 2010 r., I FSK 174/09, http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Skoro więc w art. 14 ust. 1 u.p.d.o.f. mowa jest o sprzedaży towarów i usług to tym samym zakwestionowana została interpretacja odwołująca się do rozumienia tego terminu wyłącznie zgodnie z Kodeksem cywilnym. Jeśli bowiem ustawodawca dopuszcza możliwość uzyskania przychodu ze sprzedaży usług, to nie ma żadnych prawnych i racjonalnych podstaw, by twierdzić, iż sprzedaż premiowa może być łączona tylko ze sprzedażą rzeczy, czyli z wykluczeniem sprzedaży usług.

Wobec takiego braku konsekwencji terminologicznej ustawodawcy na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przyznać rację Bankowi, który twierdzi, że także w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sprzedaż może dotyczyć tak towarów (rzeczy), jak i usług. Niejasnych regulacji podatkowych nie wolno bowiem interpretować na niekorzyść podatników. Nie można też w procesie stosowania prawa, a zwłaszcza na etapie jego wykładni, poprawiać istniejących już przepisów.

Jak już wcześniej powiedziano, punktem wyjścia do zbudowania stanowiska zawartego w zaskarżonej interpretacji indywidualnej było błędne założenie, że w niniejszej sprawie nie ma miejsca sprzedaż premiowa, tak więc zdaniem Sądu ponownie rozpatrując wniosek organ interpretacyjny zobowiązany będzie uwzględnić pogląd Sądu o rozumieniu pojęcia sprzedaż na gruncie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68 u.p.d.o.f., a następnie odnieść się do zagadnienia prawnego wynikającego z pytania zawartego we wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego poprzez ocenię stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie wyrażonego.

W tej bowiem kwestii organ nie wypowiedział się, kwestionując stanowisko Skarżącej co do zasady. Sąd zaś nie udziela interpretacji, a zatem nie może, z pominięciem interpretacji dokonanej przez organ interpretacyjny, ocenić prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy. Kontroli Sądu nie jest bowiem poddawane stanowisko wnioskodawcy, a interpretacja indywidualna wydana przez Ministra Finansów (art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. Nr 153, poz. 1269). Skoro Minister Finansów nie zajął stanowiska co do zagadnień przedstawionych przez Skarżącego w analizowanym zakresie, wypowiedź Sądu dotycząca merytorycznych zagadnień objętych zaskarżoną interpretacją byłaby przedwczesna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 marca 2014 r., sygn. akt III SA/Wa 2889/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.