Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-165/15-2/ES
z 28 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2015 r. (data wpływu 29 stycznia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania budynków oraz określenia źródła - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego przekazania budynków oraz określenia źródła.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 23 kwietnia 1991 r. pomiędzy Zygmuntem K. a Zbigniewem S. zawarta została umowa spółki cywilnej. W dniu 12 kwietnia 1995 r. wspólnicy spółki cywilnej nabyli do swoich majątków odrębnych udziały wynoszące po 1/2 części niezabudowanej nieruchomości stanowiące działkę geodezyjną nr 353/2 o powierzchni 0,1100 ha.

Bezpośrednio po nabyciu wspólnicy na podstawie ustnej umowy udostępnili nieodpłatnie spółce nabytą przez nich nieruchomość. Działka nr 353/2 udostępniona została na czas trwania spółki. W dniu 2 marca 1999 r. spółka zawarła na okres 15 lat umowę użyczenia części sąsiedniej działki geodezyjnej nr 353/3 o powierzchni 0,0420 ha, na podstawie której korzystała z gruntu stanowiącego własność teścia Zygmunta K. Działka 353/3 podlegała podziałowi i obecnie grunt użyczony spółce jest oznaczony nr 353/4 i stanowi własność Zygmunta K.

W 2001 r. spółka cywilna została z mocy prawa przekształcona w spółkę jawną. Spółka jawna stała się następcą prawnym spółki cywilnej. Wspólnicy spółki jawnej Zygmunt K. i Zbigniew S. mają równe udziały w tej spółce i w równym stopniu uczestniczą w zyskach i stratach. Spółka prowadzi pełną księgowość.

Na użyczonej działce 353/2 spółka wzniosła budynek administracyjno-produkcyjny i część hali produkcyjnej a na działce 353/4 część hali produkcyjnej. Ponieważ wszystkie prace budowlane wykonywane były na działkach nie będących własnością spółki, zostały zakwalifikowane i ujęte w ewidencji środków trwałych Spółki, jako „inwestycje w obcych środkach trwałych”. Spółka dokonywała od tych inwestycji odpisów amortyzacyjnych zaliczanych w koszty uzyskania przychodów.

Zwrot użyczonych gruntów nastąpić ma wraz z budynkami bez prawa do żądania zwrotu nakładów poczynionych przez spółkę. Aktem notarialnym zawartym w dniu 29 października 2014 r. Zbigniew S. sprzedał swój udział w działce Nr 353/2 Zygmuntowi K. Wspólnicy zamierzają rozwiązać spółkę jawną, która nie nastąpi przez likwidację ale przez rzeczowy podział majątku pomiędzy w wspólników, z których każdy prowadzi działalność gospodarczą.

W dniu 5 listopada 2014 dokonano likwidacji środków trwałych, poprzez wykreślenie z ewidencji środków trwałych spółki jawnej A. K. i S. - budynków znajdujących się na nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działki 353/2 i 353/4,

W tym samym dniu nastąpił zwrot użyczonych gruntów wraz nieodpłatnym przekazaniem nakładów (budynków) właścicielowi nieruchomości - Zygmuntowi K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy nieodpłatne przekazanie budynków, znajdujących się na nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działki 353/2 i 353/4 (uprzednio zlikwidowanych poprzez wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych spółki jawnej A. K. i S.) bezpośrednio do działalności gospodarczej prowadzonej przez właściciela gruntu Zygmunta K. (jednocześnie wspólnika spółki jawnej) stanowi dla niego przychód podatkowy?
2. Jeżeli przychód podatkowy o którym mowa w pytaniu 1 - powstanie, to w jakim źródle i w jakiej wysokości należy go rozpoznać?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy nieodpłatne przekazanie budynków, znajdujących się na nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działki 353/2 i 353/4, uprzednio zlikwidowanych poprzez wykreślenie ich z ewidencji środków trwałych spółki jawnej A. K. i S. - bezpośrednio do działalności gospodarczej prowadzonej przez właściciela gruntu Zygmunta K. (jednocześnie wspólnika spółki jawnej) stanowi dla niego przychód podatkowy w wysokości 50% wartości otrzymanych budynków, który w związku z przekazaniem ich bezpośrednio do prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpoznać w źródle o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.).

Zgodnie z definicją zawartą w art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.) spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Stosownie do postanowień art. 8 § 1 ww. ustawy spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zgodnie z treścią art. 28 Kodeksu spółek handlowych, majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia.

Z powyższego wynika, że Spółka jawna jest osobową spółką prawa handlowego i tym samym nie posiada osobowości prawnej. Zatem z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikiem nie jest spółka, lecz poszczególni jej wspólnicy. Zgodnie z treścią art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

1. środkami trwałymi,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi
   - ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego iub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Jednakże w myśl art. 14 ust. 2c ww. ustawy do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

W myśl art . 30e ust. 1 powołanej ustawy, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Z kolei w myśl art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Zgodnie z art. 10 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat,

Przychód z takiego zbycia należy zaliczyć do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

W świetle powyższego, nieodpłatne przekazanie wskazanych we wniosku składników majątku z majątku spółki jawnej do działalności gospodarczej jej wspólników nie powoduje powstania przychodu, gdyż zgodnie z art, 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi, ujętymi w ewidencji środków trwałych. W sytuacji tej co prawda dochodzi do przekazania ww. składników majątku spółki do majątku osobistego wspólników, brak jest jednak odpłatności takiego przesunięcia, jak również przekazywane budynki nie występują już w ewidencji środków trwałych .

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony we wniosku opis, stwierdzić należy, że jeżeli wycofanie zlikwidowanego środka trwałego z majątku Spółki jawnej do działalności gospodarczej jej wspólników będzie miało charakter nieodpłatny, to czynność ta nie będzie rodziła dla Wnioskodawcy, jako wspólnika Spółki jawnej, skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci zobowiązania podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznym wynika, jednak ze przekazanie z majątku Spółki jawnej dokonywane jest na rzecz jednego ze wspólników, dlatego zdaniem Wnioskodawcy będzie on uzyskiwał przychód w wysokości udziału posiadanego przez drugiego wspólnika. Nastąpi przesunięcie ww. budynków, będących współwłasnością łączną wspólników spółki jawnej, do majątku jednego ze wspólników związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W związku z tym Wnioskodawca uzyska przysporzenie majątkowe w wielkości przekraczającej posiadany udział w spółce jawnej - uzyska nieodpłatnie majątek niebędący wcześniej w 50% jego własnością. Dlatego zasadne jest uznanie jedynie otrzymanej nieodpłatnie wartości połowy budynków (przypadających na drugiego ze wspólników) jako przychód ze źródła o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r,, poz. 361 ze zm.) w związku z faktem że budynki zostały przekazane bezpośrednio na cele działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości co oznacza, że należy skorzystać z definicji nieruchomości zawartej w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak i budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Stosownie do art. 48 Kodeksu cywilnego budynki i inne urządzenia trwale związane z gruntem stanowią co do zasady części składowe gruntu i na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego nie mogą być odrębnym przedmiotem własności.

Grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości zgodnie z zasadą superficies solo cedit, w myśl której własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności.

Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości.

Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Dlatego sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i posadowionego na nim budynku, trwale z nim związanego.

Zatem, w przypadku wybudowania budynku na gruncie stanowiącym własność, grunt ten wraz z budynkiem stanowi jedną rzecz (nieruchomość). Jeżeli zatem, na nieruchomości gruntowej znajduje się jako jej część składowa budynek niestanowiący odrębnej nieruchomości w rozumieniu art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, to sprzedaż nieruchomości obejmuje zarówno zbycie gruntu, jak i znajdującego się na nim budynku, trwale z nim związanego.

Z kolei na podstawie art. 710 Kodeksu cywilnego, przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Przy czym zgodnie z art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego właściciel gruntu, na którym wzniesiono budynek lub inne urządzenie o wartości znacznie przekraczającej wartość zajętej na ten cel działki, może żądać, aby ten kto wzniósł budynek lub inne urządzenie nabył od niego własność działki za odpowiednim wynagrodzeniem. Przeniesienie własności działki, o którym mowa w powołanym przepisie może nastąpić w trybie umownym lub sądowym. Art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego dotyczy sytuacji, gdy osoba nie będąca właścicielem wybudowała na obcym gruncie budynek lub inne urządzenie o wartości znacznie przekraczającej wartość zajętej na ten cel działki.

Gramatyczna wykładnia uzasadnia przyjęcie stanowiska, że na podstawie art. 231 § 2 Kodeksu cywilnego właścicielowi przysługuje roszczenie w stosunku do każdego posiadacza, a nie tylko do posiadacza samoistnego w dobrej wierze, przepis ten bowiem służy do ochrony interesów właściciela i jest skierowany przeciwko każdemu, kto władając gruntem wzniósł na nim budynek lub inne urządzenie. Zawarcie umowy przenoszącej własność działki za wynagrodzeniem (art. 231 § 2 kc) stanowi realizację przysługującego właścicielowi gruntu roszczenia o przeniesienie własności gruntu za odpowiednim wynagrodzeniem.

Z przepisów Kodeksu cywilnego wynika zatem, że grunty stanowiące odrębny przedmiot własności są więc z natury swej nieruchomościami, budynki natomiast trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki, które stały się częścią składową nieruchomości. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności i tak też jest w rozpatrywanym przypadku. Oznacza, to że właściciel nieruchomości jest jednocześnie właścicielem budynków i budowli stanowiących część składową nieruchomości.

Przechodząc na płaszczyznę przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodu są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nie należące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nie znajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Katalog świadczeń określonych w art. 20 ust. 1 ww. ustawy jest katalogiem otwartym, dlatego też do tego rodzaju źródła przychodu należy zaliczyć wszystkie świadczenia, których ustawodawca nie zaliczył do innych kategorii źródła przychodu wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy.

Przychody z innych źródeł podlegają opodatkowaniu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, według ustalonej skali podatkowej. Przychody te Wnioskodawca zobowiązany będzie wykazać samodzielnie w zeznaniu rocznym składanym za rok, w którym zostały osiągnięte i je opodatkować.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wyjaśnić należy, że na gruncie prawa podatkowego przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych jest każda forma przysporzenia majątkowego, zarówno pieniężna jak i niepieniężna.

Przy czym, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ustawy).

Wyjaśnić należy, że świadczenia w postaci dokonanych przez spółkę jawną. nakładów (w postaci wybudowanego budynku administracyjno-produkcyjnego oraz hali produkcyjnej) na gruncie stanowiącym własność oraz będącym przedmiotem umowy użyczenia na rzecz właściciela gruntu – Wnioskodawcy należą do nieodpłatnych świadczeń. Ich pojęcia nie definiuje jednak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W potocznym znaczeniu świadczenia nieodpłatne, to szczególnego rodzaju świadczenia w przypadku, których otrzymujący odnosi określoną korzyść nie świadcząc nic w zamian. Jednocześnie nie został wskazany w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nawet przybliżony katalog takich świadczeń, zatem uznać należy, że katalog przychodów podlegających opodatkowaniu jest szeroki i otwarty.

W świetle art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, aby można było zaliczyć określone świadczenie do kategorii świadczeń nieodpłatnych, stanowiących źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, musi dojść do zdarzenia prawnego, w wyniku którego jeden podmiot dokonuje określonego świadczenia (przysporzenia majątkowego) drugi natomiast to świadczenie otrzymuje nieodpłatnie, zwiększając w ten sposób swoje przychody objęte opodatkowaniem. Nieodpłatne świadczenie, o którym mowa w art. 11 ust. 1 powoływanej ustawy, nie musi wynikać z zobowiązania cywilnoprawnego.

Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia ma zasadniczo miejsce wówczas, gdy na podstawie stosunku prawnego istniejącego pomiędzy dwoma podmiotami (stosunku zobowiązaniowego zgodnie z art. 353 Kodeksu cywilnego), jedna ze stron tego stosunku jest wyłącznym jego beneficjentem, a zatem otrzymuje korzyść majątkową kosztem drugiej strony tego stosunku prawnego.

W praktyce w pojęciu przychodu mieści się realna korzyść, jaką uzyskał podatnik. Do tych korzyści zaliczyć należy również wartość dokonanych przez użytkownika – spółkę jawną nakładów w tym budynków stanowiących część składową gruntu.

W tym miejscu należy wskazać, iż pod względem cywilnoprawnym spółka jawna stanowi odrębną od wspólników strukturę pod względem organizacyjnym i majątkowym, podobnie jak osoby prawne. Spółki osobowe są podmiotami prawa, a więc mają zdolność prawną, co oznacza, że mogą w pełnym zakresie uczestniczyć w obrocie gospodarczym, być podmiotami stosunków prawnych. Wynika to m. in. z art. 8 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 11030 z późn. zm.), który stanowi, że spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Należy także wskazać na treść art. 28 K.s.h., według którego majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Zarówno ten przepis, jak i wcześniej przytoczony art. 8 w sposób jednoznaczny przesądzają, iż majątek spółki osobowej jest wyodrębniony od majątku wspólników.

Na moment zwrotu nieruchomości właściciel nieruchomości posiadać będzie nie tylko tytuł prawny do nieruchomości ale również fizycznie będzie dysponować tą nieruchomością wraz z naniesieniami, posiadać będą jako właściciele władztwo nad rzeczą – również nad wybudowanymi przez biorącego w używanie budynkami, które to naniesienia do momentu zwrotu znajdowały się w dyspozycji użytkownika - spółki jawnej.

Na skutek zwrotu użyczonych spółce gruntów wraz z budynkami po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Wskazać należy, że w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku (udziału), oraz z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W świetle powyższych przepisów oraz opisanego stanu faktycznego uznać należy, że Wnioskodawca jako właściciel nieruchomości gruntowej, osiągnie przysporzenie majątkowe w postaci wartości dokonanych przez spółkę naniesień. W rozpatrywanym przypadku ma miejsce przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, ponieważ Wnioskodawca osiąga przychód bez ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego. Następuje więc korzyść majątkowa po stronie otrzymującego świadczenie. W związku z tym Wnioskodawca osiąga przychód podatkowy z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawcy jako właścicielowi zostały zwrócone działki nr 353/2 i 354/4 z budynkami wybudowanymi przez spółkę bez prawa do żądania zwrotu wydatków poniesionych przez spółkę na ich wybudowanie.

W związku z powyższym w momencie zwrotu Wnioskodawca (jako osoba fizyczna, a nie wspólnik spółki) otrzyma od spółki nieodpłatne świadczenie w wysokości 100% wartości budynków wybudowanych na działkach 353/2 i 353/4. Wartość nieodpłatnych świadczeń należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten należy ustalić z uwzględnieniem art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i opodatkować według zasad określonych w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.