Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-581/15-2/KS
z 4 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 8 maja 2015 r.) uzupełnionego pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez nierezydenta z tytułu działalności prowadzonej przez spółkę komandytową w Polsce – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 maja 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu opodatkowania dochodów uzyskiwanych przez nierezydenta z tytułu działalności prowadzonej przez spółkę komandytową w Polsce.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Niemczech. Wnioskodawca jest niemieckim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca jest wspólnikiem w niemieckiej spółce komandytowej (dalej: Spółka X). Forma prawna Spółki X jest w prawie niemieckim określana jako GmbH & C. Spółka X jest podmiotem transparentnym podatkowo - zysk wypracowany przez Spółkę X jest opodatkowany na poziomie jej wspólników. Drugim wspólnikiem w Spółce X jest spółka będąca odpowiednikiem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Spółka X jest udziałowcem Sp. z o.o. (dalej: S 1), który jest polskim rezydentem podatkowym. Drugim udziałowcem w S 1 jest polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Obecnie planowane jest przekształcenie S 1 w spółkę komandytową (dalej: S 2). W S 2 struktura udziałów pozostanie niezmieniona, udziałowcami będą te same podmioty - niemiecka Spółka X (spółka komandytowa, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem) oraz polska spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. S 2 będzie podmiotem korzystającym ze zwolnień właściwych dla podmiotów prowadzących działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art, 16 ust. 1 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 282 ze zm., dalej ustawa o SSE).

Pismem z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 29 lipca 2015 r.) pełnomocnik Wnioskodawcy poinformował, że spółka komandytowa, która powstanie z przekształcenia sp. z o.o. będzie polskim podmiotem prawa handlowego z siedzibą na terytorium Polski. Jednocześnie ta spółka komandytowa powstała na skutek przekształcenia wejdzie we wszystkie prawa i obowiązki podmiotu przekształconego (S. sp. z o.o.) tj. m.in. składniki majątku, kontrakty handlowe, umowy z pracownikami i będzie kontynuować prowadzoną działalność w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca, jako wspólnik niemieckiej Spółki X, będącej wspólnikiem w S 2, będzie zobowiązany do składania deklaracji i rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych w związku z działalnością S 2?
2. W przypadku, gdyby Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością S 2 na zasadzie tzw. podatku liniowego (stawka 19%), czy dochód ten będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.?
3. W przypadku, gdyby Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodu uzyskiwanego w Polsce w związku z działalnością S 2 według skali (18% lub 32%), czy dochód ten będzie traktowany jako dochód podlegający zwolnieniu od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a u.p.d.o.f.?

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1 Natomiast w zakresie pytań oznaczonych nr 2 i 3 zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Będzie on zobowiązany, jako wspólnik niemieckiej Spółki X (spółki komandytowej transparentnej podatkowo), będącej wspólnikiem w S 2, do składania deklaracji i rozliczania w Polsce dochodów uzyskanych w związku z działalnością S 2.

W pierwszej kolejności Wnioskodawca pragnie zauważyć, iż zgodnie z art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f., osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Polski miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Polski.

Z powyższego wynika, iż osoby fizyczne niebędące rezydentami polskimi, mogą być opodatkowane w Polsce w zakresie dochodów tu wypracowanych. Aby zatem w odniesieniu do konkretnej osoby powstał obowiązek rozliczenia się w Polsce konieczne jest, aby można było uznać, iż osiągnęła ona zyski na terytorium kraju. Zasada wyrażona w art. 3 ust. 2a u.p.d.o.f., określana jako tzw. zasada źródła, polega zatem na opodatkowaniu podmiotów, które nie spełniają przymiotu bycia rezydentem podatkowym danego państwa. Przy czym opodatkowanie to ogranicza się jedynie, do dochodów wypracowanych w Polsce. Zakres opodatkowania wyznaczany jest w oparciu o możliwość uznania, iż dochód został osiągnięty na terytorium kraju.

Dodatkowo, należy zwrócić uwagę, iż na podstawie art. 3 ust. 2b pkt 3 u.p.d.o.f., za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) nierezydentów uzyskiwane z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Polski. Z kolei zgodnie z art. 5b ust. 2 u.p.d.o.f., jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, jakim jest działalność gospodarcza.

Jak wynika z powyższego, osoby będące wspólnikami spółki osobowej (m.in. komandytowej), które nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Polski, są zobowiązane do opodatkowania dochodu uzyskiwanego w związku z taką spółką. Dochód ten będzie uznawany za dochód z działalności gospodarczej tego wspólnika.

Powyższe regulacje stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska (art. 4a u.p.d.o.f.).

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Przytoczona regulacja implikuje wniosek, iż o miejscu opodatkowania decyduje, czy aktywność rezydenta jednego kraju w innym państwie można uznać za aktywność konstytuującą zakład. Jeżeli aktywność taką będzie można uznać za wykonywaną przez zakład, automatycznie nastąpi zmiana miejsca opodatkowania z państwa siedziby przedsiębiorstwa na państwo, w którym będzie położony zakład będący źródłem dochodu.

Poprzez zakład na gruncie UPO należy rozumieć stałą placówkę, poprzez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Aby zatem działalność zagranicznego przedsiębiorstwa wykonywana na terytorium drugiego państwa mogła być uznana za prowadzoną w formie zakładu, konieczne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek:

1. istnieje placówka czyli miejsce, gdzie prowadzona jest działalność,
2. placówka ma charakter stały - miejsce prowadzenia działalności nie ma charakteru tymczasowego, lecz można przypisać mu przymiot stałości,
3. przedsiębiorstwo wykonuje działalność gospodarczą za pośrednictwem tej placówki.

W takim kontekście należy zwrócić uwagę na kwestię możliwości kwalifikacji spółki komandytowej, będącej spółką osobową, do kategorii zakładu.

W Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD podniesiono, że w przypadku spółek osobowych transparentnych podatkowo, kryterium czasu trwania budowy ma zastosowanie do własnej działalności spółki osobowej. Jeżeli zatem okres czasu dla trwania budowy zostanie przekroczony przez wspólników i pracowników spółki osobowej, to przedsiębiorstwo, prowadzone przez spółkę osobową jest traktowane jak zakład. Każdy więc wspólnik spółki osobowej powinien być traktowany jako posiadający zakład w zakresie opodatkowania jego części zysków osiągniętych przez spółkę osobową, bez względu na okres spędzony przez niego samego na miejscu budowy.

Wskazuje się, iż powyższe stwierdzenie, zawarte w Komentarzu do Modelowej Konwencji OECD, prowadzi do wniosku, że wystarczającym dla uznania powstania zakładu w Polsce jest, aby spółka osobowa prowadziła działalność gospodarczą, posiadała w Polsce biuro i zatrudniała pracowników. Co do zasady zatem, spółka osobowa prowadząca działalność gospodarczą w Polsce powinna być klasyfikowana jako zakład zagranicznego przedsiębiorcy będącego wspólnikiem takiej spółki.

Prawidłowość kwalifikacji spółki osobowej do kategorii zakładu potwierdza szereg interpretacji podatkowych, m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 27 września 2012 r., IPPB1/415-770/12-2/KS, gdzie za prawidłowe uznano stanowisko, zgodnie z którym: „zarówno doktryna jak i organy podatkowe co do zasady kwalifikują wszystkie spółki osobowe jako zakład wspólników spółki osobowej w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Rozważana zaś przez Wnioskodawcę forma prawna prowadzenia działalności gospodarczej odpowiednik polskiej spółki jawnej jest transparentna dla celów podatkowych. Z perspektywy zatem polskiego prawa podatkowego traktowana być ona powinna w sposób tożsamy do spółek osobowych. Oznacza to, iż prowadzenie działalności gospodarczej przez Spółkę, w której wspólnikiem będzie Wnioskodawca będą kwalifikowane w świetle Umowy ze Słowacją jako posiadanie przez Wnioskodawcę zakładu na terytorium Słowacji. Z perspektywy państwa źródła czyli państwa, w którym zakład prowadzi swoją działalność (Słowacja) - każdy ze wspólników posiada zakład na jego terytorium."

Uwzględniając powyższe uwagi, zdaniem Wnioskodawcy, S 2 powinien być traktowany jako zakład zagranicznego wspólnika - Spółki X. S 2 będzie bowiem spółką osobową (spółką komandytową), w której udziały będzie posiadać podmiot zagraniczny - Spółka X. S 2 będzie podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski i osiągającą dochód w związku z tą działalnością. Dochód ten powinien być uznawany za dochód zakładu i powinien podlegać opodatkowaniu w państwie, w którym zakład jest położony - w tym przypadku w Polsce.

W takim kontekście Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż jego zdaniem to on będzie podmiotem zobowiązanym do składania deklaracji i rozliczania podatku od dochodu uzyskiwanego przez S 2 w związku z działalnością gospodarczą prowadzoną w Polsce przez ten podmiot. Jak już bowiem wskazywano, Spółka X, będąca bezpośrednim wspólnikiem S 2, ma formę prawną będącą odpowiednikiem polskiej spółki komandytowej. Na gruncie prawa niemieckiego zatem, Spółka X jest podmiotem transparentnym podatkowo, zaś dochód przez nią uzyskiwany jest opodatkowany na poziomie wspólników.

W związku z powyższym, z uwagi na transparentność podatkową Spółki X, zdaniem Wnioskodawcy, to on będzie i zobowiązany do składania deklaracji i rozliczania podatku w związku z działalnością S 2. Spółka X, jako podmiot niebędący podatnikiem dla celów podatku dochodowego, nie jest uprawniona do samodzielnego rozliczenia zysku zakładu położonego w Polsce (zysku spółki komandytowej S 2). Z uwagi na fakt, iż opodatkowanie Spółki X następuje w Niemczech na poziomie wspólników, to wspólnicy Spółki X (nie zaś Spółka X bezpośrednio) będą zobowiązani do rozliczenia zysku zakładu jakim będzie polska spółka komandytowa S 2. Każdy ze wspólników Spółki X będzie zobowiązany do rozliczenia dochodu uzyskiwanego w związku z działalnością S 2, przypadającego na Spółkę X, proporcjonalnie do wysokości udziału posiadanego w Spółce X.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, iż Spółka X jest podmiotem transparentnym podatkowo w Niemczech, to Wnioskodawca, jako wspólnik Spółki X, będzie zobowiązany do składania deklaracji i rozliczania zysku wypracowanego przez S 2 w związku z prowadzoną w Polsce działalnością.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Natomiast art. 3 ust. 1a ww. ustawy precyzuje, że za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Z kolei art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

W ww. przepisie wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

W świetle powyższego, jeżeli osoba fizyczna nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlega obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. podlega opodatkowaniu z tytułu dochodów (przychodów) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 2b pkt 3 powoływanej ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się w szczególności dochody (przychody) z działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do treści art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym koniecznym jest odwołanie się do regulacji umowy z dnia 14 maja 2003 r. między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

W celu określenia czy na Wnioskodawcy jako wspólniku transparentnej podatkowo niemieckiej spółki komandytowej, (która z kolei będzie wspólnikiem polskiej spółki komandytowej) ciąży obowiązek podatkowy w Polsce w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, należy przede wszystkim ustalić, czy na terytorium Polski powstanie zakład w rozumieniu art. 5 ww. umowy polsko-niemieckiej.

Zgodnie z zasadą wynikającą z art. 7 ust. 1 ww. umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.

Warunek określony w art. 7 ust. 1 ww. umowy należy interpretować zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku (OECD) (pkt 3 Komentarza do art. 7 ust. 1), przyjmując, że przedsiębiorstwo jednego Państwa nie może być opodatkowane w drugim Państwie, chyba że prowadzi ono w tym drugim Państwie działalność handlową lub przemysłową za pośrednictwem położonego w tym Państwie zakładu.

Według postanowień art. 7 ust. 2 umowy, jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład, to, z zastrzeżeniem postanowień ustępu 3 niniejszego artykułu, w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem.

Analiza powyższych zapisów wskazuje m.in., że dochód przedsiębiorstwa, co do zasady, opodatkowany jest w państwie rezydencji. W państwie zakładu opodatkowany jest wyłącznie dochód uzyskany z tego zakładu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, w rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa.

Tak więc, aby można było mówić o zakładzie przede wszystkim musi istnieć placówka, która ma charakter stały i za pośrednictwem której wykonywana powinna być działalność przedsiębiorstwa.

W myśl art. 5 ust. 2 ww. umowy, określenie „zakład” obejmuje w szczególności:

1. miejsce zarządu,
2. filię,
3. biuro,
4. fabrykę,
5. warsztat i
6. kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych.

Jak wynika z komentarza do Modelowej Konwencji, pojęcie "zakładu" obejmuje stałą placówkę, przez którą przedsiębiorstwo prowadzi całkowicie lub częściowo swoją działalność. Definicja zawiera następujące warunki:

• istnienie „placówki działalności gospodarczej", tj. pomieszczeń, a w pewnych okolicznościach maszyn i urządzeń;
  
• taka placówka musi mieć charakter stały, tzn. musi być utworzona w określonym miejscu, z pewnym stopniem trwałości;
  
• prowadzenie działalności przedsiębiorstwa za pośrednictwem tej stałej placówki; oznacza to, że osoby, które w taki lub inny sposób są zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność przedsiębiorstwa w państwie, w którym stała placówka jest położona.
  
  

Należy zaznaczyć, że każdy przypadek należy analizować oddzielenie dla potrzeb określenia czy przedsiębiorstwo posiada stałą placówkę na terytorium drugiego państwa. Należy mieć na względzie okoliczność, że w praktyce powinno się ocenić, czy działalność ma charakter trwały i stanowi spójność pod względem geograficznym i handlowym.

Mając na względzie opisane zdarzenie przyszłe oraz przytoczone wyżej przepisy stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako wspólnik transparentnej podatkowo niemieckiej spółki komandytowej (która to spółka będzie wspólnikiem w polskiej spółce komandytowej) będzie posiadał na terytorium Polski zakład w rozumieniu art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 umowy między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku.

W przedmiotowej sprawie stwierdzić należy, że skoro działalność na terytorium Polski prowadzona będzie za pomocą położonego w tym państwie zakładu – polskiej spółki komandytowej, to w takim zakresie Wnioskodawca podlega obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

W konsekwencji w świetle ww. przepisów, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że dla celów podatkowych, Wnioskodawca jako niemiecki rezydent podatkowy, który będzie posiadał na terytorium Polski zakład, podlegał będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Tym samym zobowiązany będzie do rozliczenia w Polsce tylko dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem polskiej spółki osobowej – spółki komandytowej.

Wyjaśnić przy tym należy, że spółki osobowe nie posiadają osobowości prawnej. Dochody spółek osobowych nie stanowią zatem odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podlegają natomiast opodatkowaniu dochody poszczególnych wspólników spółek osobowych – w przypadku osób prawnych - odpowiednio podatkiem dochodowym od osób prawnych, a w przypadku osób fizycznych - podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce osobowej jest więc uzależniony od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z treścią art. 5a pkt 26 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną - oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

W związku z tym, wielkość przychodu przypadającego na podatnika będącego osobą fizyczną -Wnioskodawcę określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku. Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat przypadających na podatnika.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r., podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 1aa, 7 i 8.

W przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędem skarbowym, o którym mowa w ust. 1 i 1a, jest urząd skarbowy właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca będzie zobowiązany na podstawie art. 45 ust. 1 ww. ustawy do złożenia zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym w związku z prowadzoną działalnością za pośrednictwem zakładu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tj. polskiej spółki komandytowej.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe, stwierdzić należy, że Wnioskodawca jako wspólnik niemieckiej spółki komandytowej (która z kolei będzie wspólnikiem polskiej spółki komandytowej) będzie posiadał na terytorium Polski „zakład”, zgodnie z art. 5 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowanie między Rzeczypospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku. W rezultacie Wnioskodawca zobowiązany będzie do rozliczenia w Polsce tylko dochodów uzyskanych z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej za pośrednictwem polskiej spółki osobowej – spółki komandytowej. Przy czym na Wnioskodawcy (podlegającym ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce), na podstawie art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ciążyć będzie również obowiązek złożenia zeznania podatkowego o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, nawet w przypadku gdy działalność zakładu w Polsce – polskiej spółki komandytowej generowałaby straty i w rezultacie nie wystąpił obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.