Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/4510-506/15-4/JBB
z 14 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2014r., poz.851) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko  przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2015r. (data wpływu 1 czerwca 2015r.), uzupełnionym w dniu 04.08.2015r. (data wpływu 07.08.2015r.) o dane umożliwiające identyfikację przyszłej spółki, na podstawie wezwania z dnia 24.07.2015r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu przekazania majątku wspólnikowi w związku z przeprowadzeniem procesu likwidacyjnego, w odniesieniu do:

• środków pieniężnych -jest prawidłowe,
  

• aktywów niepieniężnych - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 1 czerwca 2015r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania po stronie Spółki przychodu z tytułu przekazania majątku wspólnikowi w związku z przeprowadzeniem procesu likwidacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest obecnie wspólnikiem spółki jawnej. W wyniku przekształcenia spółki jawnej w trybie art. 551 i nast. ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.);(dalej: „KSH") powstanie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością a Wnioskodawca będzie jednym z wspólników powstającej w wyniku przekształcenia spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka”). Tym samym, Wnioskodawca jest podmiotem, o którym mowa w art. 14n ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Po przekształceniu Spółki w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością może dojść do zakończenia jej bytu prawnego, zgodnie przepisami KSH, na podstawie uchwały wspólników o rozwiązaniu Spółki. Majątek Spółki, który nie zostanie upłynniony w celu wypełnienia zobowiązań wobec wierzycieli Spółki w ramach procesu likwidacji, zostanie przekazany wspólnikom in natura, zgodnie z art. 286 KSH. Tym samym, w ramach podziału majątku likwidacyjnego może dojść do wydania wspólnikom Spółki środków pieniężnych, jak i aktywów niepieniężnych.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 04.08.2015r. (data wpływu 07.08.2015r.) wskazano, że Spółka po przekształceniu będzie działała pod firmą B.

W związku z powyższym opisem zdarzenia przyszłego zadano następujące pytanie:

Czy wydanie majątku Spółki jej wspólnikowi, w związku z przeprowadzeniem procesu likwidacyjnego będzie wiązało się z powstaniem po stronie Spółki przychodu na gruncie ustawy CIT, w szczególności czy znajdzie zastosowanie art. 14a Ustawy CIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie majątku Spółki jej wspólnikowi w związku z jej likwidacją nie będzie powodowało powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, w szczególności w przedstawionym stanie przyszłym zastosowania nie znajdzie art. 14a Ustawy CIT.

W przedstawionym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, Spółka zostanie zlikwidowana zgodnie z przepisami KSH, i natomiast majątek pozostający w Spółce po jej likwidacji zostanie przekazany jej wspólnikom. W ramach podziału majątku likwidacyjnego na rzecz wspólników Spółki przekazane mogą być zarówno środki pieniężne, jak i aktywa niepieniężne.

Przepisy regulujące zasady likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w rozdziale 6 działu I tytułu III KSH. Zgodnie z art. 270 pkt 2 KSH podstawą rozwiązania spółki z ograniczoną odpowiedzialnością może być uchwała o rozwiązaniu spółki podjęta przez jej wspólników. Stosownie natomiast do art. 272 KSH rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Likwidatorami są członkowie zarządu likwidowanej spółki, chyba że umowa spółki lub uchwała wspólników stanowi inaczej (art. 276 § 1 KSH). Ponadto art. 282 § 1 KSH zobowiązuje likwidatorów do dokonania czynności likwidacyjnych tj. zakończenia interesów bieżących spółki, ściągnięcia wierzytelności, wypełnienia zobowiązań i upłynnienia majątku spółki. Z art. 286 KSH wynika natomiast, że majątek pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli powinien zostać podzielony pomiędzy wspólników likwidowanej spółki w stosunku do ich udziałów, chyba że inne zasady podziału majątku określa umowa spółki.

W świetle powyższego, w ramach podziału majątku likwidacyjnego na rzecz wspólników przekazane mogą być zarówno środki pieniężne, jak i aktywa niepieniężne.

Zgodnie z art. 14a Ustawy CIT, obowiązującym od 1 stycznia 2015r., w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1 -3 stosuje się odpowiednio.

W opinii Wnioskodawcy, powyżej wskazany przepis nie znajdzie zastosowania w opisanym zdarzeniu przyszłym.

Przede wszystkim należy zwrócić uwagę, iż w przypadku likwidacji Spółki, w ogóle nie można mówić o istnieniu i konsekwentnie również wykonywaniu przez Spółkę zobowiązania wobec jej wspólników. Spółka w związku z rozpoczęciem procesu likwidacji (podjęciem uchwały o rozwiązaniu spółki), jak również w trakcie trwania procesu likwidacji służącemu zakończeniu interesów Spółki nie staje się dłużnikiem względem swoich wspólników. W szczególności Spółka na żadnym z etapów procesu likwidacji nie ma podstaw prawnych do wykazywania w księgach rachunkowych ani w sprawozdaniu finansowym jakichkolwiek zobowiązań wobec wspólników, które odpowiadają majątkowi likwidacyjnemu przeznaczonemu po zakończeniu procesu likwidacji do wydania na rzecz wspólników.

Biorąc pod uwagę istotę i przebieg procesu likwidacji, regulacje KSH oraz korespondujące z nimi przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jednolity: Dz. U. z 2013r., poz. 330 ze zm., dalej: UoR), wydawanie majątku likwidacyjnego nie może być kwalifikowane jako forma spłaty zobowiązania wobec wspólników, w związku z tym, iż takie zobowiązanie nie powstaje.

Tymczasem art. 14a Ustawy CIT jednoznacznie wskazuje na to, że przepis ten ma zastosowanie jedynie w sytuacji, gdy podatnik dokonuje świadczenia niepieniężnego w celu uregulowania zobowiązania. Art. 14a Ustawy CIT ma więc zastosowanie do instytucji tzw. świadczenia w miejsce wykonania (datio in solutum), polegającej na tym, że w miejsce dotychczasowego (pierwotnego) świadczenia dłużnik realizuje inne świadczenie. Zmiana przedmiotu świadczenia następuje zgodnie z art. 453 Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (tekst jednolity: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.). Przepis ten stanowi, że „Jeżeli dłużnik w celu zwolnienia się z zobowiązania spełnia za zgodą wierzyciela inne świadczenie, zobowiązanie wygasa”. Powyższa instytucja prawa ma zastosowanie, jeżeli dłużnik (w większości przypadków praktyki gospodarczej zobowiązany do zapłaty świadczenia pieniężnego) spełnia innego rodzaju świadczenie. Ponieważ istotą datio in solutum jest zmiana przedmiotu świadczenia, wykonanie zobowiązania w tej formie wymaga zgody wierzyciela.

Art. 14a Ustawy CIT został wprowadzony do Ustawy CIT w celu określenia skutków podatkowych sytuacji, w których zobowiązania podatników są regulowane poprzez wykonanie świadczeń rzeczowych (wydanie składników majątkowych), co na gruncie uprzednio obowiązujących regulacji prawnych mogło budzić wątpliwości. Potwierdza to treść przedmiotowego przepisu odnosząca się do realizacji takich zobowiązań jak zobowiązania z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji).

Wprowadzenie przepisu regulującego „świadczenie zastępcze” służyło wyeliminowaniu wątpliwości dotyczących skutków podatkowych realizacji zobowiązań poprzez wydanie składników majątkowych oraz sporów interpretacyjnych w tym zakresie. Nie sposób utożsamiać jednak uznać, że wydanie majątku likwidacyjnego stanowi „świadczenie zastępcze”. Jak zostało już wykazane - wydanie majątku likwidacyjnego przez spółkę kapitałową jest czynnością opodatkowaną podatkiem dochodowym nie po stronie likwidowanej spółki lecz po stronie wspólnika otrzymującego majątek likwidacyjny. Jak zostało już bowiem wskazane, nie można bowiem przyjąć, iż na Spółce ciąży jakiekolwiek zobowiązanie pieniężne. Co więcej, nie ma miejsca na wyrażane przez wspólnika jakiejkolwiek zgody na zmianę sposobu realizacji świadczenia na jego rzecz.

Za przyjęciem stanowiska prezentowanego przez wnioskodawcę przemawia również to, iż w praktyce nie sposób byłoby zastosować inną wykładnię.

Należy bowiem zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 8 ust 1 Ustawy CIT, rokiem podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 2,2a, 3 i 6, jest rok kalendarzowy, chyba że podatnik postanowi inaczej w statucie albo w umowie spółki, albo w innym dokumencie odpowiednio regulującym zasady ustrojowe innych podatników i zawiadomi o tym właściwego naczelnika urzędu skarbowego; wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych dwunastu miesięcy kalendarzowych. Następnie ustawodawca wskazał w ramach art. 8 ust. 6 Ustawy CIT, iż jeżeli z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego, za rok podatkowy uważa się okres od pierwszego dnia miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do dnia zamknięcia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku za następny rok podatkowy uważa się okres od dnia otwarcia ksiąg rachunkowych do końca przyjętego przez podatnika roku podatkowego.

W świetle powyższego, należy sięgnąć do przepisów UoR w powiązaniu z przepisami KSH dotyczącymi likwidacji spółki. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 5 UoR, księgi rachunkowe otwiera się na dzień rozpoczęcia likwidacji spółki. Art. 12 ust. 2 pkt 2 UoR wskazuje natomiast, że księgi rachunkowe zamyka się na dzień zakończenia działalności jednostki, w tym zakończenia likwidacji, w związku z którym sporządzane jest tzw. sprawozdanie likwidacyjne. Art. 288 § 1 KSH wskazuje natomiast, że uchwała o podziale majątku likwidacyjnego podejmowana może być dopiero po sporządzeniu sprawozdania likwidacyjnego co naturalnie wynika z faktu, iż sprawozdanie likwidacyjne jest podstawą do ustalenia rodzaju i wartości majątku dzielonego pomiędzy wspólników.

Biorąc powyższe pod uwagę:

1. Księgi rachunkowe otwiera się za dzień rozpoczęcia procesu likwidacji i zamyka na dzień jej zakończenia (ewentualnie jeżeli w trakcie tego okresu przypada ostatni dzień roku obrotowego wynikający z umowy spółki to dodatkowo dochodzi do zamknięcia ksiąg na ten dzień i otwarcia w dniu kolejnym).
2. Dzień zakończenia likwidacji jest dniem definitywnego zamknięcia ksiąg rachunkowych; po tym zdarzeniu nie dochodzi już do otwarcia ksiąg rachunkowych.
3. Ostatni rok podatkowy likwidowanej spółki kończy się zatem w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych, tj. w dniu zakończenia likwidacji. Po zamknięciu ksiąg i zakończeniu roku podatkowego likwidatorzy działając w imieniu likwidowanej spółki składają ostatnią deklarację w zakresie podatku dochodowego za okres kończący się w dniu zamknięcia ksiąg rachunkowych.
4. Dopiero po zakończeniu likwidacji, zamknięciu ksiąg rachunkowych i tym samym zakończeniu ostatniego roku podatkowego likwidowanej spółki podjęta może być uchwała o podziale majątku likwidacyjnego kreująca tytuł do przekazana majątku likwidacyjnego wspólnikom.
   
   

W konsekwencji, nawet gdyby wbrew licznym wskazywanym argumentom przedstawianym przez Wnioskodawcę, uznać, że wydanie majątku likwidacyjnego kreuje przychód po stronie likwidowanej spółki, przychód taki powstawałby w momencie, gdy już wcześniej do doszło do definitywnego zamknięcia ksiąg i zakończenia ostatniego roku podatkowego spółki co powodowałoby w praktyce brak możliwości rozpoznania przychodu i rozliczenia podatku dochodowego.

Pomimo że wykładnia literalna i systemowa prowadzi do jednoznacznych wniosków, dodatkowym potwierdzeniem stanowiska wnioskodawcy jest wykładnia natury celowościowej przemawiająca za przedstawioną przez Wnioskodawcę wykładnią art. 14a CIT. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż ustawodawca przyjął koncepcję opodatkowania podatkiem dochodowym procesu likwidacji, gdzie przychód powstaje po stronie wspólnika otrzymującego majątek likwidacji. Tym samym, przyjęcie koncepcji opodatkowania likwidacji z poziomu likwidowanej Spółki prowadziłoby do niedopuszczalnego efektu podwójnego opodatkowania tej samej wartości, tzn. raz u Spółki i drugi raz u Wnioskodawcy.

Podwójne opodatkowanie w powyższym przypadku byłoby sprzeczne z jedną z podstawowych zasad racjonalnego systemu podatkowego, jaką jest jednokrotność opodatkowania tej samej wartości. Powyższe ogólne stwierdzenie znalazło potwierdzenie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 1 lutego 2013r. sygn. III SA/Wa 2078/12, wydanym przed wejściem w życie art. 14a CIT, jednakże wciąż aktualnym, w którym Sąd wskazał, że: „w sytuacji, gdy Minister zgodził się ze skarżącą Spółką, że opisana we wniosku o udzielenie interpretacji czynność przekazania majątku likwidowanej Spółki na rzecz jej jedynego Wspólnika, w związku z jej likwidacją powoduje przychód u Wspólnika Spółki, nieuzasadnione było twierdzenie, że zdarzenie takie rodzi obowiązek podatkowy również po stronie Spółki. Podwójne opodatkowanie tej samej czynności nie może być uznane za prawidłowe oraz dopuszczalne w świetle obowiązującego porządku prawnego”.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wydanie majątku Spółki w związku z jej likwidacją nie będzie uzasadniało zastosowania art. 14a Ustawy CIT, tym samym Spółka nie będzie zobligowana do rozpoznania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w kwestii, czy przekazanie majątku likwidacyjnego Spółki, w postaci środków pieniężnych, na rzecz udziałowca spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podatkowego, należy uznać za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w kwestii, czy przekazanie majątku likwidacyjnego Spółki, w postaci aktywów niepieniężnych, na rzecz udziałowca spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podatkowego, należy uznać za nieprawidłowe.

Zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę w przedmiotowym wniosku dotyczy rozstrzygnięcia kwestii, czy czynność polegająca na przekazaniu majątku likwidacyjnego Spółki na rzecz udziałowca, w postaci aktywów niepieniężnych, spowoduje powstanie po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

O możliwości dokonania tego rodzaju czynności przesądza przepis art. 286 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. nr 94, poz. 1037, z późn. zm.; dalej „KSH”), zgodnie z którym możliwy jest podział między wspólników majątku likwidowanej spółki pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Majątek ten dzieli się między wspólników proporcjonalnie do posiadanych udziałów, chyba że umowa spółki przewiduje inne zasady podziału (art. 286 § 2 i § 3 KSH). W związku z powyższym bezspornym jest fakt, że możliwe jest przeniesienie składników majątku spółki będącej w likwidacji na udziałowca, przy uwzględnieniu jednak wskazanych przepisów.

Skutkiem podatkowym - po stronie spółki likwidowanej - wydania wspólnikowi w ramach podziału majątku likwidacyjnego aktywów niepieniężnych, jest uzyskanie przez spółkę likwidowaną przychodu podatkowego. Do 31 grudnia 2014 r. podstawą prawną tego przychodu był przepis art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych – dalej updop (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.). Od 1 stycznia 2015r. ustawodawca nowelizacją z dnia 29 sierpnia 2014 r. (Dz. U. z 2014 r., poz. 1328) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dodał art. 14a, który doprecyzował kwestię skutków podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego. Zgodnie z tym przepisem w przypadku, gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia.

Odnosząc powyższe przepisy do przedmiotowej sprawy organ nie zgadza się z Wnioskodawcą, że przekazanie przez Spółkę wspólnikowi aktywów niepieniężnych w ramach podziału majątku likwidacyjnego nie spowoduje u niej uzyskania przychodu podatkowego. Stanowisku Spółki przeczy jednoznaczne brzmienie przepisu art. 14a updop. Jednocześnie organ nie aprobuje tezy Spółki, że w świetle przepisu art. 14a updop wydanie majątku likwidacyjnego wspólnikowi spółki nie jest jedną z czynności objętych dyspozycją tego przepisu oraz że wydanie majątku likwidacyjnego wspólnikowi spółki nie mieści w katalogu zawartym w tym przepisie.

Aby odnieść się do powyższych stwierdzeń Spółki organ posłuży się uzasadnieniem Rządowego projektu ustawy z dnia 14 kwietnia 2014 r. (druk nr 2330) o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw, w którym czytamy: „Przyczyną podjęcia kwestii ustalania wartości przychodów i kosztów świadczeń w naturze jest niejednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w sprawach dotyczących m.in. skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu należnej dywidendy, umorzenia udziałów, likwidacji spółki. (...) W związku z powyższym proponuje się wprowadzenie przepisów precyzujących wysokość oraz moment powstania przychodów i kosztów po stronie podatnika wykonującego - tytułem spłaty ciążącego na nim zobowiązania - świadczenie niepieniężne (rzeczowe) na rzecz kontrahenta, jak również określających zasady ustalania wartości otrzymanych przez drugą stronę transakcji składników majątku, jaką podmiot ten uwzględnić może w swoich kosztach uzyskania przychodów w przypadku odpłatnego zbycia przedmiotu świadczenia. Pozwoli to na wyeliminowanie nie tylko problemu, który powstał w związku z wypłatą dywidendy w formie rzeczowej, ale także innych wątpliwości związanych z opodatkowaniem wypłacanych w formie rzeczowej wynagrodzeń za umorzone udziały, certyfikatów inwestycyjnych oraz jednostek uczestnictwa wydawanych w zamian za udziały (akcje). Zmiana legislacyjna doprecyzuje w ustawie CIT kwestię skutków podatkowych regulowania zobowiązań poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego”.

Z powyższego wynika, że projektodawca (Minister Finansów) zgłaszając do Sejmu projekt zmiany ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie jednoznacznego wskazania wartości przychodów oraz kosztów świadczeń w naturze brał pod uwagę również regulowanie w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu likwidacji spółki i tym samym jedną z czynności objętych hipotezą art. 14a updop jest regulowanie w formie niepieniężnej (rzeczowej) zobowiązania spółki wobec wspólnika z tytułu podziału majątku likwidacyjnego.

Rozpatrując „wypłatę” majątku likwidacyjnego w postaci aktywów niepieniężnych należy uczynić to w kontekście czynności rozporządzającej przeniesienia własności składnika majątkowego z jednego podmiotu na inny. Należy bowiem zauważyć, że majątek likwidacyjny w postaci pieniężnej, który stanowi czysty zysk po opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest dla Spółki wypłacającej neutralny podatkowo. Wiąże się to z zasadą zakazu podwójnego opodatkowania. Majątek w formie pieniężnej został już opodatkowany podatkiem dochodowym, zatem jego wypłata nie wiąże się z powstaniem przychodu po stronie Spółki go wypłacającej. W sytuacji zaś aktywów niepieniężnych, składnik majątkowy traktowany jako aktywa nie został opodatkowany. Zatem „wyzbycie” się go przez Spółkę rodzi obowiązek podatkowy. Spółka jako dłużnik przenosząc na wspólnika jako wierzyciela własność swojego składnika majątku realizuje swoje zobowiązanie podziału majątku likwidacyjnego. Nie można przy tym uznać, że w takim przypadku składniki majątkowe (tu: aktywa niepieniężne) pełnią de facto funkcję pieniądza i ich przekazanie jest neutralna podatkowo. Składnik majątkowy przekazany wspólnikowi na własność stanowi element majątku Spółki, który wcześniej nie podlegał opodatkowaniu.

Nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że „przyjęcie koncepcji opodatkowania likwidacji z poziomu likwidowanej Spółki prowadziłoby do niedopuszczalnego efektu podwójnego opodatkowania tej samej wartości, tzn. raz u Spółki i drugi raz u Wnioskodawcy”, gdyż w takiej sytuacji nieuprawnione byłoby w ogóle wprowadzenie przez ustawodawcę art. 14a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Opodatkowanie dochodu z udziału w zyskach osób prawnych na poziomie wspólnika spółki kapitałowej, np. z tytułu dywidendy czy wynagrodzenia za umorzone udziały albo ich zbycia w celu umorzenia, nie sprzeciwia się opodatkowaniu samej spółki z tytułu zbycia składnika majątku na rzecz jej udziałowca. Z powodu opodatkowania wspólnika z tytułu określonej czynności nie można jeszcze wywieść wniosku, że czynność ta nie będzie rodziła określonych konsekwencji podatkowych po stronie spółki, co nie oznacza jednocześnie, że dojdzie do sytuacji „niedopuszczalnego efektu podwójnego opodatkowana”.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. przekazanie aktywów niepieniężnych Spółki wspólnikowi w związku z likwidacją Spółki będzie wiązało się z powstaniem przychodu po stronie Spółki na podstawie art. 14a ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych.

Odnosząc się do powołanego we wniosku orzeczenia sądowego należy wskazać, że zostało one wydane w indywidualnej sprawie, wg stanu prawnego obowiązującego do dnia 31 grudnia 2014 r., w którym podstawą prawną rozpoznania przychodów po stronie spółki w związku z regulowaniem przez nią w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu należnej dywidendy, umorzenia udziałów czy likwidacji spółki był przepis art. 12 ust. 1 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Wyroki sądowe wydawane w tych sprawach były niejednolite. Jednocześnie wskazać należy również na odmienne wyroki sądów administracyjnych potwierdzające wprost lub pośrednio słuszność stanowiska prezentowanego przez organy podatkowe co do zrównania wypłaty dywidendy rzeczowej, wypłaty wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów (akcji) oraz innych zdarzeń opartych na cywilistycznej koncepcji datio in solutum z odpłatnym zbyciem rzeczy lub praw majątkowych.

I tak w wyroku WSA w Olsztynie z dnia 28 października 2009 r., sygn. akt I SA/Ol 609/09 skład orzekający uznał iż „(...) rację należy przy tym przyznać organowi, iż przeniesienie własności udziałów winno być traktowane podatkowo jak ich zbycie. Skarżąca uzyska więc przychód z odpłatnego zbycia praw majątkowych (art.14 u.p.d.o.p.)". Wskazać w tym zakresie należy także na następujące wyroki: wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/PO 367/12, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 sierpnia 2012 r. sygn. akt I SA/PO 379/12, wyrok WSA w Krakowie z 24 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Kr 1619/11,wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1220/10, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 13 października 2011, sygn. akt I SA/Po 591/11, wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 grudnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2677/10.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.