Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-657/15-7/JO
z 30 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 3 lipca 2015 r. (data wpływu 8 lipca 2015 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2015 r. skutecznie doręczone Stronie w dniu 28 sierpnia 2015 r. oraz pismami Strony z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 17 września 2015 r.) będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 września 2015 r. skutecznie doręczone Stronie w dniu 14 września 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym w drodze egzekucji komorniczej (sprawa egzekucyjna) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym w drodze egzekucji komorniczej (sprawa egzekucyjna). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem Strony z dnia 28 sierpnia 2015 r. (data wpływu 31 sierpnia 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2015 r. znak IPPP2/4512-657/15-2/JO oraz pismami z dnia 15 września 2015 r. (data wpływu 17 września 2015 r.) będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 września 2015 r. znak IPPP2/4512-657/15-4/JO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny, ostatecznie sformułowany w piśmie z dnia 28 sierpnia 2015 r.:

W toku czynności egzekucyjnych na podstawie art. 923 kodeksu postępowania egzekucyjnego dokonano wszczęcia egzekucji z nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy około 133,20 m2, pow. użytkowej około 212,75 m2, dwoma garażami o powierzchni użytkowej 16,61 m2 oraz 25,33 m2, stanowiącą działkę nr ew. 308 o łącznej powierzchni 677 m2, położoną w województwie x., powiat p., ul. P. 37, P.. Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta nr, która stanowi własność dłużników Tomasza oraz Lidii F. (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska).

Informacje w zakresie nieruchomości ww. dłużników:

• nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, stanowi majątek prywatny dłużników,
  
• do nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  
• nie było zasiedlenia w trybie art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług nieruchomości,
  
• nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą VAT,
  
• nieruchomość nabyta w formie umowy kupna-sprzedaży z 1991 r.
  
• na działce gruntu nr ew. 308 usytuowany jest budynek jednorodzinny, budynek wolnostojący, murowany, oddany do użytku ok. 1993 r.,
  
• nieruchomość oraz znajdujące się na niej zabudowania nie były wykorzystywane przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych, takie jak umowy najmu, dzierżawy itp.,
  
• nie nastąpiło zasiedlenie budynków i budowli,
  
• dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków, budowli itp. przekraczających 30% wartości początkowej,
  
• budynki, budowle nie były w stanie ulepszonym wykorzystywane przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat,
  
• dłużnicy oświadczyli, że są właścicielami D. sp.j. - spółka prowadzona jest w G., ponadto pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. dłużnicy oświadczyli, że mają zawieszoną działalność do dnia 6 czerwca 2016 r.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w P. na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa zwraca się o wydanie interpretacji - czy od nieruchomości określonej w pkt 68 wniosku - należy obliczyć i odprowadzić podatek VAT, w jakiej wysokości a także czy na komorniku sądowym spoczywa taki obowiązek w przypadku licytacyjnej sprzedaży nieruchomości należącej do dłużnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadających przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści przepisu ww. wynika, że komornik jest podatnikiem podatku od dostawy.

Z obowiązujących przepisów wynika także, że komornik sądowy dokonują transakcji w imieniu podatnika-dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnika. W przypadku gdy powyższa czynność niepodlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ustawy i podmiotowym, tj. czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest dokonywana przez osobę będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w P. przedstawiając stan faktyczny nieruchomości, określając przyczynę złożenia wniosku oraz z uwagi na przedstawione własne stanowisko w sprawie zwraca się o udzielenie odpowiedzi na dokonane zapytanie w sprawie.

Zdaniem Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w P. w przedmiotowej sprawie komornik nie jest zobowiązany do wystawienia faktury i odprowadzenia podatku VAT oraz pomniejszenia o jego kwotę kwoty podatku VAT należnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2014 r., poz. 1619, z późn. zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Z treści wskazanego wyżej przepisu wynika zatem, że komornik sądowy jest płatnikiem podatku od dostawy towaru dokonywanej w trybie egzekucji, w przypadku, gdy wykonuje czynności egzekucyjne. Należy zauważyć, że przez czynność egzekucyjną należy rozumieć każde formalne, oparte na przepisach procesowych, działanie uprawnionego organu egzekucyjnego wywołujące skutek prawny dla prowadzonej egzekucji.

Z przepisu art. 759 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2014 r., poz. 101 z późn. zm.) wynika jednoznacznie, że czynności egzekucyjne, co do zasady wykonywane są przez komorników, z wyjątkiem czynności zastrzeżonych dla sądów. Zgodnie z art. 921 § 1 ww. ustawy Kodeks postępowania cywilnego egzekucja z nieruchomości należy do komornika działającego przy sądzie, w którego okręgu nieruchomość jest położona.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613). Zgodnie z tym przepisem, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Podatnikiem natomiast, stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy, jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, podlegająca na mocy ustaw podatkowych obowiązkowi podatkowemu.

Na mocy art. 106c ustawy o podatku od towarów i usług, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

• organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
  
• komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
  
  

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. W przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie zobowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy  przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami w myśl art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121) są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części tych budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W konsekwencji sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt ustawy o VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu na podstawie przepisu art. 5 ust. 1 ustawy i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wskazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystywania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W świetle przytoczonych przepisów należy zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Z opisu sprawy wynika, że w toku czynności egzekucyjnych na podstawie art. 923 kodeksu postępowania egzekucyjnego dokonano wszczęcia egzekucji z nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym o powierzchni zabudowy około 133,20 m2, pow. użytkowej około 212,75 m2, dwoma garażami o powierzchni użytkowej 16,61 m2 oraz 25,33 m2, stanowiącą działkę nr ew. 308 o łącznej powierzchni 677 m2, położoną w województwie x., powiat p., ul. P. 37, P.. Dla nieruchomości prowadzona jest księga wieczysta nr, która stanowi własność dłużników Tomasza oraz Lidii F. (wspólność ustawowa majątkowa małżeńska).

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej oraz stanowi majątek prywatny dłużników. Dłużnikom nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nie było pierwszego zasiedlenia nieruchomości w trybie art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług. Nabycie nieruchomości nie było potwierdzone fakturą VAT, została nabyta w formie umowy kupna-sprzedaży z 1991 r. Na działce gruntu nr ew. 308 usytuowany jest budynek jednorodzinny, budynek wolnostojący, murowany, oddany do użytku ok. 1993 r. Nieruchomość oraz znajdujące się na niej zabudowania nie były wykorzystywane przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych, takie jak umowy najmu, dzierżawy itp., Nie nastąpiło zasiedlenie budynków i budowli. Dłużnicy nie ponosili wydatków na ulepszenie budynków, budowli itp. przekraczających 30% wartości początkowej, budynki, budowle nie były w stanie ulepszonym wykorzystywane przez dłużników do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat. Dłużnicy oświadczyli, że są właścicielami D. sp.j. - spółka prowadzona jest w G., ponadto pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. dłużnicy oświadczyli, że mają zawieszoną działalność do dnia 6 czerwca 2016 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowej w drodze egzekucji komorniczej (sprawa egzekucyjna).

Z uwagi na powołane przepisy i przedstawione okoliczności sprawy, dłużników nie można uznać za podatników prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT – w odniesieniu do przedmiotu dostawy. Treść wniosku wskazuje, że nieruchomość gruntowa zabudowana budynkiem mieszkalnym oraz dwoma garażami została nabyta na podstawie umowy kupna-sprzedaży, a dłużnikom nie przysługiwało prawo do do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nieruchomość nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych. Dłużnicy prowadzą działalność gospodarczą w formie spółki jawnej, która obecnie jest zawieszona do dnia 6 czerwca 2016 r., jednak ww. nieruchomość, jak wynika ze stanu faktycznego nie była wykorzystywana do prowadzenia przez dłużników działalności gospodarczej. Oznacza to, że dostawa działki o nr ew. 308 wraz z naniesieniami w postaci budynku mieszkalnego i dwóch garaży będzie stanowiła dostawę majątku prywatnego dłużników, czyli będzie realizowana poza sferą działalności gospodarczej i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem dłużnicy z tytułu omawianej transakcji nie wystąpią w charakterze podatnika podatku VAT, również dostawa dokonana przez Komornika sądowego nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Komornik nie wystąpi z tytułu tej transakcji jako płatnik podatku od towarów i usług.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu sprawy w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że z tytułu sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkiem mieszkalnym w drodze licytacji, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do obliczenia i uiszczenia za dłużnika należnego podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.