Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-861/15-2/AM
z 6 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2015 r. (data wpływu 13 lipca 2015 r.) wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą indywidualną oraz jest wspólnikiem spółki cywilnej. W spółce cywilnej planowany jest zakup ze środków obrotowych, sprzętu do ćwiczeń dla pracowników spółki. Sprzęt będzie użytkowany w siedzibie spółki. Planowany zakup obejmuje kupno kilku samodzielnych urządzeń stacjonarnych, np. rower treningowy, symulator wioślarski, stepper, bieżnia, których ceny zakupu wynoszą zarówno poniżej 3.500 zł jak i powyżej 3.500 zł. W zależności od ceny zakupu część urządzeń będzie amortyzowana w postaci miesięcznych odpisów amortyzacyjnych, natomiast te poniżej 3.500 zł będą amortyzowane jednorazowo w miesiącu oddania do użytkowania środka trwałego zgodnie z art. 22 ust. 3 uopf.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakup sprzętu do ćwiczeń dla pracowników spółki będzie stanowił dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy opisane wydatki będą stanowiły koszt uzyskania przychodu, gdyż zostaną poniesione w celu zwiększenia przychodów spółki, ponieważ jako pracodawca w ramach profilaktyki chce zapewnić swoim pracownikom możliwość ćwiczeń co pozwoli na poprawę ogólnej kondycji zdrowotnej. Również poprawa kondycji fizycznej pracowników przekłada się na wzrost wydajności pracy i minimalizacji absencji chorobowej. Ponadto zakup sprzętu do ćwiczeń wpływa na zintegrowanie pracowników z pracodawcą, a przez to zwiększenie efektywności ich pracy, co w konsekwencji również prowadzi do zwiększenia przychodów. Wystąpienie z wnioskiem o indywidualną interpretację wynika z faktu iż wielu pracowników zgłaszało chęć korzystania z możliwości tego rodzaju poprawy kondycji fizycznej i rozładowania stresu jaki im towarzyszy na co dzień, przy wykonywaniu pracy kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Poza tym jest to praca polegająca na wielogodzinnym pozostawaniu w pozycji siedzącej co znacznie obniża sprawność fizyczną pracowników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ust. 1 updof. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 23 ust. 1 updof

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 22 ust. 1 updof nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

O tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą, w tym okoliczności, iż ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

Wskazać należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze obejmujące m.in. świadczenia wypłacane na rzecz pracowników wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Wątpliwości Wnioskodawcy na tle przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego budzi możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup sprzętu do ćwiczeń dla pracowników.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup sprzętu w celu zapewnienia swoim pracownikom możliwości ćwiczeń co wpłynie na poprawę ich kondycji fizycznej, a ta z kolei przełoży się na wzrost wydajności pracy. Wspólne ćwiczenia wpłyną zaś na zintegrowanie pracowników z pracodawcą.

Jeżeli w istocie cel zakupu i wykorzystanie sprzętu do ćwiczeń będzie zgodne z przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniem przyszłym to wydatki na jego zakup mogą stanowić koszt uzyskania przychodu.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Podkreślenia wymaga jednak, że ciężar udowodnienia, iż zakupu nie dokonano w celach osobistych, jak również wykazania związku przyczynowo-skutkowego między jego poniesieniem a uzyskaniem przychodu z działalności gospodarczej, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodów spoczywa na podatniku, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.