Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-619/15-5/MT
z 22 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 29 czerwca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 czerwca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) oraz pismem z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 26 sierpnia 2015 r. o nr IPPP2/4512-619/15-3/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania pakietów medycznych na rzecz pracowników oraz członków ich rodziny – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania pakietów medycznych na rzecz pracowników oraz członków ich rodziny. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 czerwca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) pismem z dnia 8 września 2015 r. ( data wpływu 10 września 2015 r.) będącym odpowiedzia na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-619/15-3/MT z dnia 26 sierpnia 2015 r. (skutecznie doręczone stronie 1 września 2015 r.)

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką akcyjną działającą od lat w branży energetycznej, telekomunikacyjnej oraz nieruchomości (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Średnie zatrudnienie w Spółce utrzymuje się na poziomie około 20 pracowników na podstawie umowy o pracę. W celu stworzenia najdogodniejszych warunków dla pracowników, Spółka nabywa z własnych środków obrotowych pakiety medyczne (dalej: „Pakiety”). Faktury za zakup Pakietów są wystawiane na Wnioskodawcę. Beneficjentami Pakietów są pracownicy Spółki oraz członkowie ich najbliższej rodziny. Koszt Pakietów dotyczący pracowników i ich najbliższych rodzin jest pokrywany przez Spółkę. W części dotyczącej medycyny pracy dla pracownika jest pokrywany przez Spółkę jako pracodawcę a w pozostałej części jest również pokrywany przez Spółkę, ale jednocześnie wartość tego świadczenia jest uznawana za przychód pracownika.

Dodatkowo pracownicy Spółki są uprawnieni do nabycia dodatkowych Pakietów, których beneficjentami będą wskazane przez nich osoby z ich dalszej rodziny. Koszt takiego dodatkowego Pakietu jest ponoszony przez pracownika; opłatę za nabywane Pakiety dla osób z dalszej rodziny Spółka potrąca z wynagrodzenia pracownika. Na liście składanej do podmiotu medycznego przez Wnioskodawcę wskazywany jest pracownik, który nabył pakiet oraz jego dane osobowe. W przypadku, gdy beneficjentem pakietu medycznego jest członek rodziny pracownika, na liście przesyłanej podmiotowi medycznemu wskazywany jest pracownik nabywający pakiet (osoba zgłaszająca) oraz członek rodziny pracownika (jako osoba uprawniona).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 8 września 2015 r. (data wpływu 10 września 2015 r.) Zainteresowany wskazał, co następuje:

Spółka nie rozpoczęła ewidencjonowania sprzedaży na rzecz swoich pracowników za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2015 r. i nie prowadzi takiej ewidencji również w 2015 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca powinien dokumentować wydanie pakietów medycznych na rzecz pracowników za pośrednictwem kasy rejestrującej?
2. Czy Wnioskodawca powinien dokumentować sprzedaż pakietów medycznych, których beneficjentami są członkowie rodziny pracowników za pośrednictwem kasy rejestrującej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. a) Wydanie pakietów medycznych na rzecz pracowników jest zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Ad. b) Wydanie i sprzedaż pakietów medycznych, których beneficjentami są członkowie rodzin pracownika są zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Uzasadnienie:

Ad. 1

1. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, rozumie się - stosownie do art. 8 ust. 1 Ustawy VAT - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów rozumieniu art. 7.
   
   

Zgodnie z art. 8 ust. 2a Ustawy VAT: „w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten otrzymał i sam wyświadczył te usługi”.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 Ustawy VAT: „podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących”. W art. 111 ust. 1 Ustawy VAT wyrażona została zatem generalna zasada, zgodnie z którą podatnicy dokonujący czynności podlegających opodatkowaniu, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, obowiązani są do dokonywania ewidencji za pośrednictwem kas rejestrujących.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 Ustawy VAT, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Na mocy § 2 ust. 1 Rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do 31 grudnia 2016 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia. Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj, dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika. W konsekwencji ma ono zastosowanie niezależnie od wysokości obrotów podatnika i bez względu na to, czy inne dokonywane przez niego transakcje muszą być ewidencjonowane przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W poz. 35 ww. załącznika do Rozporządzenia wskazano, że czynnością zwolnioną z obowiązku ewidencjonowania jest: „dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali”.

W analizowanej sytuacji istotny jest również § 4 Rozporządzenia, który ustanawia katalog czynności, które - co do zasady - muszą być ewidencjonowane przy zastosowaniu kas rejestrujących (bez względu na pozostałe zwolnienia).

Zgodnie z § 4 pkt 2 lit. f Rozporządzenia „zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku (...) świadczenia usług (...) w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów (...) z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i, świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia”.

Brzmienie powyższego przepisu wskazuje zatem, że Rozporządzenie wyłącza z obowiązku ewidencjonowania świadczenie usług na „warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a” Ustawy VAT. Oznacza to, że w analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących. To dlatego, że świadczy usługi dla pracowników (czyli osobom wskazanym w poz. 35 załącznika do Rozporządzenia) na warunkach określonych w art. 8 ust. 2a Ustawy VAT (Wnioskodawca działając we własnym imieniu, ale na rzecz swoich pracowników, bierze udział w świadczeniu usług).

Ad. 2

Argumentacja przedstawiona w pkt 1 znajduje również zastosowanie w odniesieniu do sytuacji, gdy beneficjentami Pakietu są członkowie rodziny pracownika. Nie zmienia to bowiem faktu, że nabywcą takiego Pakietu od Spółki jest pracownik. To pracownik uiszcza bowiem należność za Pakiet (jest ona potrącana z wynagrodzenia pracownika) nabyty dla członków jego rodziny. Oznacza to, że w analizowanej sytuacji Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokumentowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7(…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 8 ust. 2 ustawy o VAT– za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Przepisy ustawy o VAT formułują zasadę, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega co do zasady odpłatne świadczenie usług, a nieodpłatne ich świadczenie traktuje się jako odpłatne w przypadkach określonych w ww. art. 8 ust. 2 ustawy.

Przez sprzedaż, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie zaś z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku, gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis jest odpowiednikiem art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1 ze zm.), który stanowi, że w przypadku, kiedy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten nabył i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot świadczący (sprzedający) daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Przeniesienie ciężaru kosztów na inną osobę, nie może być zatem w żaden inny sposób potraktowane niż jako świadczenie usługi w tym samym zakresie.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. do 31 grudnia 2016 r., kwestię zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2014 r. poz. 1544), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie: zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

I tak, stosownie do zapisu § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. podatników, u których obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20.000 zł.

Na podstawie § 3 ust. 2 rozporządzenia zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Należy wskazać, że każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych ma wpływa na wielkość obrotu wyznaczającego obowiązek ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwotę obrotu uprawniającą do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących określa się sumując całą sprzedaż (w danym roku) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Z kolei stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia – zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2016 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zwolnienie zawarte w tym przepisie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

Niezależnie od wysokości osiągniętych obrotów czy też świadczonych czynności ustawodawca wykluczył jednak z prawa do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż usług i towarów, które szczegółowo zostały określone w § 4 powołanego rozporządzenia.

Z dniem 1 stycznia 2015 r. wyłączeniem ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej objęte zostały usługi w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów – z wyjątkiem świadczenia usług na warunkach określonych w poz. 35 załącznika do rozporządzenia przez podatnika, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, oraz świadczenia usług, o których mowa w lit. i), świadczonych na pokładach samolotów lub w sposób określony w poz. 45 załącznika do rozporządzenia (§ 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia).

W poz. 35 załącznika do rozporządzenia w części II - sprzedaż dotycząca szczególnych czynności – zwolniono z obowiązku ewidencjonowania dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Stosownie do § 8 ust. 3 rozporządzenia w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2015 r. rozpoczęli ewidencjonowanie czynności wymienionych w poz. 35, 40 lub 41 załącznika do rozporządzenia, zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1, w zakresie tych czynności ewidencjonowanych nie stosuje się.

Zgodnie z § 9 ust. 2 rozporządzenia w przypadku, o którym mowa w ust. 1, zwolnienie, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, traci moc z dniem 1 marca 2015 r.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką akcyjną działającą od lat w branży energetycznej, telekomunikacyjnej oraz nieruchomości. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Średnie zatrudnienie w Spółce utrzymuje się na poziomie około 20 pracowników na podstawie umowy o pracę. W celu stworzenia najdogodniejszych warunków dla pracowników, Spółka nabywa z własnych środków obrotowych pakiety medyczne. Faktury za zakup Pakietów są wystawiane na Wnioskodawcę. Beneficjentami Pakietów są pracownicy Spółki oraz członkowie ich najbliższej rodziny. Koszt Pakietów dotyczący pracowników i ich najbliższych rodzin jest pokrywany przez Spółkę. W części dotyczącej medycyny pracy dla pracownika jest pokrywany przez Spółkę jako pracodawcę a w pozostałej części jest również pokrywany przez Spółkę, ale jednocześnie wartość tego świadczenia jest uznawana za przychód pracownika. Dodatkowo pracownicy Spółki są uprawnieni do nabycia dodatkowych Pakietów, których beneficjentami będą wskazane przez nich osoby z ich dalszej rodziny. Koszt takiego dodatkowego Pakietu jest ponoszony przez pracownika; opłatę za nabywane Pakiety dla osób z dalszej rodziny Spółka potrąca z wynagrodzenia pracownika. Na liście składanej do podmiotu medycznego przez Wnioskodawcę wskazywany jest pracownik, który nabył pakiet oraz jego dane osobowe. W przypadku, gdy beneficjentem pakietu medycznego jest członek rodziny pracownika, na liście przesyłanej podmiotowi medycznemu wskazywany jest pracownik nabywający pakiet (osoba zgłaszająca) oraz członek rodziny pracownika (jako osoba uprawniona). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że Spółka nie rozpoczęła ewidencjonowania sprzedaży na rzecz swoich pracowników za pomocą kasy rejestrującej przed dniem 1 stycznia 2015 r. i nie prowadzi takiej ewidencji również w 2015 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania pakietów medycznych na rzecz pracowników oraz członków ich najbliższej rodzin.

W rozpatrywanej sprawie w związku ze świadczeniem usług na rzecz pracowników, uznanym za odpłatne świadczenie usług, należy odnieść się do treści art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, który wprowadza zasadę, że w przypadku gdy podmiot „pośredniczy”, pomiędzy podmiotem faktycznie świadczącym usługę, a jej odbiorcą, przyjmuje się, że podmiot ten działa tak jakby sam wcześniej nabył taką usługę, a następnie ją wyświadczył, co sprawia, że opodatkowaniu podlegają wszystkie etapy w świadczeniu usług, łącznie z tym, w którym nie wykonuje się czynności faktycznych.

Wspomniana „fikcja prawna”, wynikająca z art. 8 ust. 2a ustawy o VAT, znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy dany podmiot pośredniczący w rzeczywistości nie jest konsumentem ostatecznym usługi, a jedynie przyjmuje się wtedy założenie, że taką usługę nabył od podmiotu świadczącego, a następnie sam ją wyświadczył na rzecz osoby trzeciej.

Zatem, z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę, czynności wykonywane przez Spółkę na rzecz pracownika, tj. częściowe obciążenie pracownika kosztami wydania pakietów medycznych, należy uznać za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2a ustawy o VAT. Wynika to z faktu, że Spółka nabywa z własnych środków obrotowych pakiety medyczne, a następnie wydaje je swojemu pracownikowi obciążając go odpowiednio kosztami ww. usług. W myśl powołanego wyżej przepisu, Wnioskodawca działa w tej sprawie jako podmiot pośredniczący, który nabywa w imieniu własnym usługi, a następnie odsprzedaje je innemu podmiotowi, tj. pracownikowi. Zatem należy stwierdzić, że Spółka nabyła i wyświadczyła pracownikowi wymienione we wniosku usługi, czyli sprzedaż pakietów medycznych. Wnioskodawca wskazał, że przed dniem 1 stycznia 2015 r. nie ewidencjonował za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży usług na rzecz swoich pracowników. Tym samym, obowiązek ewidencjonowania na kasie fiskalnej nie dotyczy świadczenia przez Wnioskodawcę usług, które wcześniej nabył on we własnym imieniu, ale na rzecz pracownika. W rezultacie, Wnioskodawca obciążając pracownika kosztami pakietu medycznego (poprzez potrącenie z wynagrodzenia), czynności tej nie musi ewidencjonować na kasie rejestrującej.

Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że pracownicy Spółki są uprawnieni do nabycia dodatkowych Pakietów, których beneficjentami będą wskazane przez nich osoby z ich dalszej rodziny. Koszt takiego dodatkowego Pakietu jest ponoszony przez pracownika, opłatę za nabywane Pakiety dla osób z dalszej rodziny Spółka potrąca z wynagrodzenia pracownika.

Wobec powyższych okoliczności należy stwierdzić, że bez znaczenia jest to, że pracownik może nabywać ww. usługi dla członków swojej rodziny. W rozpatrywanej sprawie istotne jest to, że transakcji zakupu ww. usług dokonuje pracownik Wnioskodawcy i z jego wynagrodzenia potrącana jest należność.

Zatem, należy stwierdzić, że usługi medyczne, które Wnioskodawca sprzedaje na rzecz swoich pracowników są objęte zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania wynikającym z poz. 35 załącznika do rozporządzenia. Tym samym, sprzedaż przez Wnioskodawcę usług na rzecz własnych pracowników, nie podlega obowiązkowi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w związku z poz. 35 załącznika do rozporządzenia do dnia 31 grudnia 2016 r.

Reasumując, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do dokumentowania za pośrednictwem kasy rejestrującej wydania pakietów medycznych na rzecz pracowników, ani także na rzecz członków rodzin pracowników.

W świetle powyższych okoliczności, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.