Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-770/15-3/EC
z 23 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości otrzymanych w spadku towarów handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości otrzymanych w spadku towarów handlowych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

Mąż Wnioskodawczyni do dnia śmierci, tj. 27.02.2015 r. prowadził działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem liniowym. Był podatnikiem podatku VAT. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonował w księdze przychodów i rozchodów. Głównie działalność męża polegała na prowadzeniu sklepu z art. hydraulicznymi, budowlanymi oraz sporadycznie na wykonywaniu usług hydraulicznych.

Wnioskodawczyni od 2001 r. prowadzi również działalność gospodarczą w zakresie handlu opodatkowaną podatkiem liniowym, jest podatnikiem podatku VAT oraz prowadzi PKPiR. Po śmierci męża Wnioskodawca przejęła jego działalność gospodarczą, gdyż jako wdowa na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia z dn. 05.03.2015 r. jest jedyną spadkobierczynią. Wnioskodawczyni nadmienia, że między małżonkami istniała wspólność majątkowa. Wnioskodawczyni przejęła towary handlowe oraz środki trwałe i wniosła je do swojej już prowadzonej od 2001 r. działalności gospodarczej.

Na dzień śmierci męża sporządziła spis towarów handlowych i wyceniła w/g cen zakupu netto. 2 samochody w pełni zamortyzowane wpisała do swojej ewidencji środków trwałych zaś 1 samochód jeszcze nie w pełni zamortyzowany - będzie kontynuować jego amortyzację. Wstępnie całą wartość remanentu z towarów handlowych (po mężu) wpisała do swojej już prowadzonej księgi przychodów i rozchodów pod datą faktycznego zakończenia spisu i przekazania go do dalszej odsprzedaży tj.13.03.2015 r. w kolumnie "uwagi".

Wnioskodawczyni nadmienia, że na dzień śmierci męża oraz przekazania jego towarów do jej firmy nie miała obowiązku przeprowadzenia w swojej działalności spisu z natury. Wobec powyższego zaliczki do końca roku ustala między różnicą bieżących przychodów i kosztów, zaś dopiero na koniec roku z uwzględnieniem różnic remanentowych. Z uwagi na istniejącą uprzednio wspólność majątkową Wnioskodawczyni zamierza przy wyliczeniu dochodu na koniec roku ująć wartość połowy remanentu (po mężu) w koszty uzyskania - przychodu, gdyż na zasadzie wspólności majątkowej stanowił jej własność zaś połowę wartości remanentu stanowiącego spadek Wnioskodawczyni wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów i dochód wyliczyć wspólnie z jej remanentem sporządzonym na dzień 01.01.2015 r., a w sporządzonym remanencie na dzień 31.12.2015 r. wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów ewentualnie nie sprzedaną połowę wartości towarów po mężu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy prawidłowo zostały wycenione, tj. w/g ceny zakupu towary handlowe i środki trwałe po zmarłym mężu?
2. Czy wartość remanentu po mężu Wnioskodawczyni powinna wpisać w swojej księdze przychodów i rozchodów w kolumnie uwagi?
3. Czy 1/2 udziału (wynikającego ze wspólności majątkowej) w remanencie sporządzonym na dzień śmierci męża może stanowić jej koszt uzyskania przychodu przy wyliczaniu dochodu na koniec roku?
4. Czy prawidłowo Wnioskodawczyni zastosowała kontynuację amortyzacji oraz czy odpisy amortyzacyjne stanowią dla niej koszt w 50% czy w 100%?
   
   

Odpowiedź na pytanie Nr 3 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytania nr 1, 2 i 4 zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 3

Wnioskodawczyni uważa, że skoro między Wnioskodawczynią i mężem istniała wspólność majątkowa to połowa wartości towarów może stanowić dla niej koszt podatkowy przy ustalaniu dochodu z działalności gospodarczej, zaś pozostała 1/2 wartości która stanowi dla niej spadek wyłączyć z kosztów uzyskania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 1994 r. Nr 9, poz. 59 ze zm.).

Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa między małżonkami z mocy ustawy powstaje wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny.

W myśl art. 501 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w razie ustania wspólności, udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej.

W świetle art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r., Nr 16, poz. 93 ze zm.), spadek to prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, które przechodzą na jedną lub kilka osób z chwilą jego śmierci. Ponadto zgodnie z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, a spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia.

Tym samym stwierdzenie nabycia spadku stanowi konsekwencję wcześniejszego nabycia spadku.

W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawczyni nabyła po zmarłym mężu (z którym łączyła ją ustawowa wspólność małżeńska) spadek, w skład którego wchodziły towary handlowe i środki trwałe. Po śmierci męża Wnioskodawczyni przejęła jego działalność gospodarczą, gdyż na mocy aktu poświadczenia dziedziczenia jest jedyną spadkobierczynią.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów lub zabezpieczenie albo zachowanie źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Zatem aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
  

• musi być należycie udokumentowany.
  
  
  

Z przeanalizowanych regulacji prawnych wynika, że przepis art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów od spełnienia m.in. warunku, że musi wydatek ten zostać poniesiony przez podatnika.

Kosztami uzyskania przychodów mogą być wyłącznie te wartości towarów z nabyciem których wiąże się poniesienie wydatku, natomiast nabycie nieodpłatne materiałów i towarów handlowych nie może stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, bowiem ich nabycie nie wiąże się z poniesieniem wydatku.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy, stwierdzić należy, iż do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię po zmarłym mężu działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone wydatki na nabycie towarów, w tej części w jakiej Wnioskodawczyni - z tytułu udziału w majątku wspólnym małżonków - poniosła za życia męża koszt ich nabycia lub wytworzenia, czyli w stosunku do połowy ich wartości.

Natomiast ta część wartości towarów, którą Wnioskodawczyni nabyła nieodpłatnie w wyniku nabycia spadku - nie stanowi kosztów uzyskania przychodów w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię. Skoro nabycie towarów handlowych w połowie nastąpiło w drodze spadku (nieodpłatnie) – to ich wartość nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, ponieważ nie została spełniona jedna z przesłanek określonych art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wymóg poniesienia kosztu.

Według definicji „kosztu” zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwo Naukowe PWN, pojęcie to oznacza – sumę pieniędzy wydatkowanej na kupno lub opłacenie czegoś, natomiast definicja „kosztów” z tegoż słownika oznacza – nakłady, wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo w celu wytworzenia (nabycia) określonego produktu.

W sytuacji opisanej we wniosku, nabycie m.in. towarów handlowych w drodze spadku – nie miało charakteru odpłatnego, nie można więc mówić o „poniesieniu kosztu”. Z tego względu – przy tym sposobie nabycia – brak odpłatności decyduje o niemożności zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wartości przedmiotowych towarów handlowych.

A zatem stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.