Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-866/15-3/EC
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku (brak daty sporządzenia, data wpływu 16 lipca 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• określenia źródła przychodu w związku z udzieleniem licencji na znak towarowy - jest prawidłowe,
• możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego w drodze darowizny oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego – jest prawidłowe,
• możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów uzyskanych w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodu w związku z udzieleniem licencji na znak towarowy, możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych od prawa ochronnego do znaku towarowego nabytego w drodze darowizny oraz ustalenia wartości początkowej prawa ochronnego do znaku towarowego oraz w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów uzyskanych w związku z otrzymaniem w drodze darowizny prawa ochronnego na znak towarowy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, zamierzającą podjąć prowadzenie działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości dostanie od swojego brata i matki udział we współwłasności Znaku Towarowego - od każdego po 50%, a zatem stanie się on jedynym właścicielem Znaku Towarowego. Znak towarowy słowny (dalej: Znak Towarowy) został zarejestrowany w Urzędzie Patentowym Rzeczpospolitej Polskiej (dalej: UPRP) i na znak ten zostało przyznane prawo ochronne.

Przedmiotem jednoosobowej działalność gospodarczej, którą zamierza prowadzić Wnioskodawca będzie m.in. udzielanie licencji na znaki towarowe będące własnością wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje udzielać licencji na otrzymany w formie darowizny znak towarowy. Przewidywany okres wykorzystywania znaku jest dłuższy niż jeden rok, a wartość znaku towarowego jest wyższa niż 3500 zł. Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przyszłości będzie nabywał prawa również prawa do innych znaków towarowych lub innych własności intelektualnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dochody z tytułu licencjonowania Znaku Towarowego należy uznać, na podstawie przepisów Ustawy PIT, za dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej?
2. Czy nabyty Znak Towarowy stanowi wartość niematerialną i prawną, która podlega amortyzacji, a odpisy amortyzacyjne stanowią koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy?
3. Czy wartością początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci darowanego Znaku Towarowego będzie wartość rynkowa tego znaku?
4. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna Znaku Towarowego będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i będzie z tego podatku zwolniona na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT?
5. W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 4: Czy darowizna znaku towarowego będzie mogła skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 4a Ustawy PSD, po spełnieniu warunków określonych w tym przepisie?

Odpowiedź na pytanie Nr 1, 2, 3 i 4 stanowi przedmiot niniejszej interpretacji. Odpowiedź na pytanie nr 5 zostanie udzielona odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1. Dochody z tytułu licencjonowania Znaków Towarowych będą kwalifikowane, na gruncie Ustawy PIT, do dochodów z pozarolniczej działalności gospodarczej;

Ad. 2. Znak Towarowy stanowić będzie wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji, od której odpisy amortyzacyjne stanowić będą koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy;

Ad. 3. Wartością początkową środka trwałego będzie wartość rynkowa Znaku Towarowego, o ile nie zostanie określona ona w umowie darowizny w innej wysokości;

Ad. 4. Nabycie znaku towarowego będzie podlegało ustawie PIT i będzie z tego podatku zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT;

Uzasadnienie.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przychody uzyskiwane z tytułu wykorzystywania wskazanego we wniosku znaku towarowego należy kwalifikować, jako przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT.

Definicja działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 Ustawy PIT, zgodnie z którym to przepisem jest to działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły.

Aby zatem przychód uzyskany z prowadzonej działalności mógł być uznany za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, działalność ta musi spełniać następujące przesłanki:

• musi być działalnością zarobkową, ciągły,
• działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności w okolicznościach, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy,
• przychody z niej uzyskane nie mogą być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy,
• musi być działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych,
• musi być działalnością prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany

Z kolei w art. 14 Ustawy PIT zostały zdefiniowane przychody z działalności gospodarczej. W myśl art. 14 ust. 1 Ustawy PIT za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. Należą do nich wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, z wyjątkiem przychodów wymienionych w ustępie 3 art. 14 ustawy.

Za przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 7 powoływanej wyżej ustawy, uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ustawy).

W opisywanej sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej będzie udzielanie licencji do znaku towarowego i Wnioskodawca dokonywać będzie takich transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, uzyskany przychód (dochód) należy traktować jako przychód z wykonywanej działalności gospodarczej. Tak uzyskany przychód (dochód) podlegać będzie łącznemu opodatkowaniu z uzyskiwanymi pozostałymi przychodami uzyskanymi w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Aby działalność ta mogła być traktowana jako działalność gospodarcza, musi spełniać przesłanki wskazane w art. 5a pkt 6 Ustawy PIT. Oznacza to, że musi być wykonywana m. in. w sposób zorganizowany i ciągły.

Udzielanie licencji do Znaku Towarowego będzie przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem opisane wcześniej działania będą podejmowane „w wykonywaniu działalności gospodarczej". W konsekwencji przychód uzyskany w związku udzieleniem odpłatnej licencji na znak towarowy, będzie stanowił przychód z działalności gospodarczej.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawcy, rozpoczęcie działalności gospodarczej, w celu prowadzenia działalności w zakresie m.in. udzielania licencji do znaku handlowego stanowi przejaw działalności prowadzonej w profesjonalny, zarobkowy, zorganizowany i ciągły sposób. Należy więc stwierdzić, iż udzielanie licencji do znaku towarowego w tych warunkach jest przedmiotem działalności gospodarczej. Ze względu na powyższe, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa podatkowego, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, iż oddanie przez Wnioskodawcę, znaku towarowego do korzystania przez podmiot trzeci (na podstawie umowy licencyjnej) skutkuje osiąganiem przychodów ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT (tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej).

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w szeregu interpretacji, m.in. w interpretacji z dnia 6 lipca 2011 (nr IPPB1/415-364/11-4/EC) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w której stwierdził, że „w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej jest udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawca będzie dokonywał takiej transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolniczą działalność gospodarcza”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji z 8 sierpnia 2013 r. (nr ITPB1/415-584/13/PSZ) Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w której stwierdził: „w sytuacji, gdy przedmiotem działalności gospodarczej jest udzielanie licencji na znak towarowy, a Wnioskodawczyni będzie dokonywała takiej transakcji, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to uzyskany dochód z tego tytułu będzie podlegał u Wnioskodawczyni opodatkowaniu według zasad właściwych dla źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Takie samo stanowisko zostało wyrażone w również w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 20 marca 2014 r. (nr ITPB1/415-47/14/AK).

Ad. 2

Zgodnie z art. 22 ust. 1 Ustawy PIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni lub pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu, z wyjątkiem wymienionych w art. 23 ustawy.

Stosownie do art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jednolity: Dz. U. 2013 r. poz. 1410) o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wynika z cytowanego unormowania, za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne można uznać m.in. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, o ile spełniają one łącznie następujące warunki:

• zostały nabyte,
• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo zostały oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 Ustawy PIT.

A zatem z powyższego wynika, iż Ustawa PIT przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości. Zatem przeniesienie własności w drodze darowizny jest „nabyciem”, w rozumieniu art. 22b ust. 1 Ustawy PIT, po stronie podmiotu obdarowanego.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy Prawo Własności Przemysłowej, na warunkach w niej określonych udzielane są patenty oraz dodatkowe prawa ochronne na wynalazki, prawa ochronne na wzory użytkowe i znaki towarowe, a także prawa z rejestracji na wzory przemysłowe, topografie układów scalonych oraz oznaczenia geograficzne.

Należy zauważyć, że przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy Prawo własności przemysłowej. Prawo takie zostało udzielone przez UPRP.

Zatem Znak Towarowy, stanowi - w myśl art. 22b ust. 1 pkt 6 Ustawy PIT - wartość niematerialną i prawną, która podlega, po spełnieniu pozostałych przesłanek, tj. prawa takie muszą być nabyte i nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Jeżeli zatem Wnioskodawca wykorzystywać będzie Znak Towarowy w prowadzonej działalności gospodarczej (m.in. w postacie udzielania licencji na ten Znak), oraz okres używania Znaku będzie dłuższy niż rok, a wartość znaku będzie większa niż 3500 zł, to Wnioskodawca może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od tak nabytego Znaku Towarowego.

Natomiast w kwestii możliwości zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów stwierdzić należy, że zgodnie z powołanym już art. 22 ust. 8 Ustawy PIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 45a lit. a. Ustawy PIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

W związku z powyższym, odpisy amortyzacyjne od wspólnotowego znaku towarowego nabytego w drodze darowizny, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Ad. 3

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Jeżeli zatem w umowie darowizny nie zostanie określona wartość początkowa Znaku Towarowego, to wówczas, za wartość początkową Znaku Towarowego należy uznać wartość rynkową Znaku.

Ad. 4

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 Ustawy PIT przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 Ustawy PSD, podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem darowizny. Stosownie jednak do art. 3 pkt 2 Ustawy PSD, podatkowi temu nie podlega nabycie w drodze spadku, zapisu windykacyjnego lub darowizny praw autorskich i praw pokrewnych, praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikających z nabycia tych praw.

Z powyższego wynika zatem, że nabycie w drodze darowizny prawa do znaku towarowego, podlega przepisom Ustawy PIT, gdyż zostało wyłączone spod władztwa Ustawy PSD.

Ustawa PIT nie definiuje pojęcia „darowizna”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 poz. 121 ze zm.).

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów. Świadczenie darczyńcy jest bezpłatne wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Zatem podstawowym elementem darowizny, niezbędnym do uznania, że dane świadczenie jest darowizną, jest jej nieodpłatność. Świadczenie jest nieodpłatne wówczas, gdy otrzymujący świadczenie nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w przyszłości. Jedynym celem, jaki leży u podstaw darowizny, jest chęć przysporzenia majątkowego na rzecz drugiej strony.

Mając na uwadze powyższe otrzymanie Znaku Towarowego będzie podlegać podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Wskazać jednakże należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do l i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20. Zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 (art. 21 ust. 20 ww. ustawy). A zatem zastrzeżenie to nie ma znaczenia dla przedmiotowej sprawy.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że otrzymanie przez Wnioskodawcę Znaku Towarowego, tak jak opisano to w zdarzeniu przyszłym, jest otrzymaniem darowizny, tj. nieodpłatnie, a więc również nieodpłatnie z punktu widzenia wskazanej regulacji zawartej w Ustawie PIT.

Do pierwszej grupy podatkowej zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. Ustawy PSD, zalicza się m.in. brata i matkę.

Podsumowując, Wnioskodawca stwierdza, że świadczenie (tj. przekazanie Znaku Towarowego w drodze darowizny) będzie miało nieodpłatny charakter, świadczenie to zostanie otrzymane od brata i matki, a więc osoby z I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, zaś art. 21 ust. 20 Ustawy PIT nie znajdzie zastosowania. Tak więc wszelkie wymogi do skorzystania ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 125 Ustawy PIT, będą spełnione.

Takie samo stanowisko zostało przedstawione m.in. w interpretacji indywidualnej Ministra Finansów nr IBPBI/1/415-1218/14/JS z dnia 12.01.2015 r.

Okoliczność, że Wnioskodawca nabędzie udziały we własności Znaku Towarowego od brata i matki nie ma znaczenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.