Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4515-82/15-4/MZ
z 16 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 8 lipca 2015 r. (data wpływu 9 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Przedmiotowa nieruchomość została nabyta w drodze spadku po Bogdanie Edwardzie K. nabyły ją w 1/5 rodzeństwo, siostrzeniec: Bożena G, L. Krystyna, Kazimierz K., Damian F. Potem Krystyna L. swoją część darowała swojej córce Monice S. A Kazimierz K. sprzedał swoją też Monice S. W rezultacie Monika S miała 2/5, G. Bożena 1/5, Damian F 1/5. Przed Sądem Rejonowym została zawarta ugoda, gdzie Wnioskodawca otrzymał działkę gruntu nr 138 o powierzchni 0,80 ha na wyłączną własność. Damian F działkę nr 136/2 o powierzchni 0,4259 ha. Siostra Bożena G. spłaciła Monikę S w całości w kwocie 25.000 (dwadzieścia pięć tysięcy złotych).

Pismem z dnia 25 sierpnia 2015 r. Nr IPPB2/4515-82/15-2/MZ wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, poprzez:

• Wskazanie, czy z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej Wnioskodawca występuje we własnym imieniu?
  
  
  

Jeżeli Wnioskodawca występuje we własnym imieniu, to należy:

• szczegółowo przedstawić stan faktyczny mający być przedmiotem interpretacji indywidualnej, w tym należy wskazać: czy należy Wnioskodawca do kręgu spadkobierców po zmarłym Bogdanie Edwardzie K., datę śmierci spadkodawcy, czy nabyta przez Wnioskodawcę działka wchodziła w skład masy spadkowej po zmarłym, jednoznacznie wskazać, czy zniesienie współwłasności miało charakter odpłatny, czy nieodpłatny, datę dokonania działu spadku i zniesienia współwłasności,
  
• ponownie sprecyzować pytanie podatkowe we własnej indywidualnej sprawie Wnioskodawcy w zakresie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, które winno być powiązane z przedstawionym stanem faktycznym i zadanym pytaniem.
  
  

Wnioskodawca w terminie przesłał uzupełnienie, informując, że:

• Wnioskodawca z wnioskiem występuje we własnym imieniu. Dnia 12 maja 2015 r. Sąd Rejonowy Wydział I Cywilny doprowadził do ugody sądowej, na podstawie której Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działki zabudowanej nr 138 o powierzchni 0,80 ha. Działka ta posiada księgę wieczystą i wchodziła w skład masy spadkowej po zmarłym Wnioskodawcy bracie Bogdanie Edwardzie K. synu Franciszka i Zofii K.. Brat Bogdan Edward K. zmarł dnia 10.10.2013 r.
  
• Ugoda i zniesienie współwłasności miało charakter nieodpłatny. Wnioskodawca jest osobą samotną. Inwalidą całkowicie niesłyszącym. Ten spadek to jedyny majątek jaki Wnioskodawca posiada, jedyna rzecz jaka mu pozostała po jego najbliższych. Brat był też osobą samotną, mieszkali razem wspierając się wzajemnie. To Wnioskodawca się Nim opiekował w czasie jego długiej choroby, prał, gotował, sprzątał, dawał leki. Jako rencista Wnioskodawca ma niewiele pieniędzy, jego świadczenie to 633,- zł, niebyłby w stanie zapłacić podatku, bo teraz Wnioskodawca też potrzebuje pomocy innych ludzi. Ta nieruchomość to Wnioskodawcy dom, innego nie miał, to jego jedyne miejsce na ziemi, któremu poświęcił całe swoje życie i jego mieszkańcom /Rodzicom i Bratu/. Dlatego Wnioskodawca uważa, że byłaby to wielka niesprawiedliwość, gdyby musiał zapłacić jeszcze jeden podatek z tej samej ustawy.
  
• Wnioskodawca musiał przyjąć spadek po zmarłym bracie Bogdanie, bo inaczej nie miałby gdzie mieszkać, rodzice zapisali Wnioskodawcy dożywotnią służebność mieszkania przepisując gospodarstwo zmarłemu bratu. Teraz wszystko się zmieniło. Wnioskodawca jest bardzo zagubiony i nie potrafi się w tej nowej sytuacji odnaleźć. Wnioskodawca nie zna się na prawie, tym bardziej na prawie skarbowym, gdzie nawet wśród Urzędników Urzędu Skarbowego zdania są podzielone, dlatego Wnioskodawca prosi o zrozumienie jego sytuacji. Po przyjęciu spadku postanowieniem Sądu Rejonowego z dn. 18 czerwca 2014 r. Wnioskodawca rozliczył się z Urzędem Skarbowym.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zasadnym jest opodatkowanie nieodpłatnego zniesienia współwłasności podatkiem od spadków i darowizn w przypadku, gdy strony zawarły przed Sądem Rejonowym ugodę o zgodny dział spadku i zniesienie współwłasności?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne zniesienie współwłasności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2015 r., poz. 86 z późn. zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

1. dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego;
2. darowizny, polecenia darczyńcy;
3. zasiedzenia;
4. nieodpłatnego zniesienia współwłasności;
5. zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu;
6. nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
   
   

Podatkowi podlega również nabycie praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładem na wypadek śmierci oraz nabycie jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „współwłasność” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r., poz. 121, ze zm.) przez współwłasność należy rozumieć stan, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom. Co oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługują wszystkie atrybuty prawa własności (tzn. wszystkie uprawnienia składające się na własność). Z kolei niepodzielność oznacza, że każdemu ze współwłaścicieli przysługuje prawo do całej rzeczy, a nie do jej części odpowiadającej udziałowi.

Polskie prawo rozróżnia dwa rodzaje współwłasności: współwłasność w częściach ułamkowych i współwłasność łączną (art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego).

W myśl art. 210 zd. 1 Kodeksu cywilnego, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Sposoby wyjścia ze stanu współwłasności regulują postanowienia art. 211 i art. 212 Kodeksu cywilnego.

W świetle wyżej powołanych przepisów zniesienie współwłasności może nastąpić w drodze umowy między współwłaścicielami albo, w braku zgody między współwłaścicielami, na podstawie orzeczenia sądu.

W ramach wymienionych trybów ustawodawca przewiduje trzy sposoby zniesienia współwłasności:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).
   
   

Zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 tejże ustawy w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Natomiast podstawę opodatkowania – w myśl art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn – przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Przepis ten powinien być stosowany łącznie z przepisem art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze, w myśl którego, podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (…). Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy, określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przy obliczeniu podatku od nieodpłatnego zniesienia współwłasności ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej, kwota wolna wynosi 9.637 zł, jeżeli z kolei nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej kwota wolna wynosi 7.276 zł (art. 9 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 powołanej ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

Stosownie do art. 14 ust. 3 pkt 1 i 2 ww. ustawy do I grupy podatkowej zalicza się: małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów, z kolei do II grupy podatkowej zalicza się: zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych.

Natomiast stosownie do przepisu art. 4a ust. 1 powołanej wyżej ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie 6 miesięcy od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust. 1 pkt 1 – udokumentują ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek płatniczy nabywcy, na jego rachunek, inny niż płatniczy, w banku lub spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej lub przekazem pocztowym.
   
   

W myśl art. 4a ust. 4 cyt. ustawy obowiązek zgłoszenia nie obejmuje przypadków, gdy:

1. wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby lub po tej samej osobie w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, nie przekracza kwoty określonej w art. 9 ust. 1 pkt 1 lub
2. gdy nabycie następuje na podstawie umowy zawartej w formie aktu notarialnego.
   
   

Stosownie do art. 4a ust. 3 ww. ustawy w przypadku niespełnienia warunków, o których mowa w ust. 1 i 2, nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Wyżej wymienione zwolnienie stosuje się, jeżeli w chwili nabycia nabywca posiadał obywatelstwo polskie lub obywatelstwo jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) – stron umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym lub miał miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub na terytorium takiego państwa (art. 4 ust. 4 cyt. ustawy).

Z kolei zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku od spadków i darowizn zwalnia się od podatku nabycie przez osoby zaliczone do I grupy podatkowej własności rzeczy lub praw majątkowych w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, że dział spadku jako czynność nie wymieniona w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Przyjmując za Wnioskodawcą, że zniesienie współwłasności miało charakter nieodpłatny, podlega ono opodatkowaniu ww. podatkiem. Zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy Wnioskodawcą a jego rodzeństwem, a więc osobami wymienionymi w zamkniętym katalogu określonym w art. 4a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a tejże ustawy, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w powołanych wyżej przepisach art. 4 ust. 4 i art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Gdyby jednak wskazane w treści tego zwolnienia przesłanki nie zostały spełnione, wówczas przedmiotowe nabycie będzie zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Natomiast z uwagi na to, że siostrzeniec Wnioskodawcy, zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 2 ww. ustawy zalicza się do II grupy podatkowej, do tej części zniesienia współwłasności nie ma zastosowania powołany wyżej art. 4a oraz art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 pkt 2 tejże ustawy podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku (tj. ponad 7.276 zł), według następującej skali:

2.od nabywców zaliczonych do II grupy podatkowej

------------------------10 278------7%

10 278----------------20 556------719 zł 50 gr i 9% od nadwyżki ponad 10 278 zł

20 556------------------------------1644 zł 50 gr i 12% od nadwyżki ponad 20 556 zł

Zgodnie z powołanym wyżej art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi wartość rzeczy (lub praw majątkowych), w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta w drodze spadku po Bogdanie Edwardzie K. nabyły ją w 1/5 rodzeństwo, siostrzeniec: Bożena G., L. Krystyna, Kazimierz K., Damian F. Potem Krystyna L. swoją część darowała swojej córce Monice S. A Kazimierz K. sprzedał swoją też Monice S. W rezultacie Monika S miała 2/5, G. Bożena 1/5, Damian F 1/5. Przed Sądem Rejonowym w C. została zawarta ugoda, gdzie Wnioskodawca otrzymał działkę gruntu nr 138 o powierzchni 0,80 ha na wyłączną własność. Damian F działkę nr 136/2 o powierzchni 0,4259 ha. Siostra Bożena G. spłaciła Monikę S w całości w kwocie 25.000 (dwadzieścia pięć tysięcy złotych). W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca z wnioskiem występuje we własnym imieniu. Dnia 12 maja 2015 r. Sąd Rejonowy w C. Wydział I Cywilny doprowadził do ugody sądowej, na podstawie której Wnioskodawca stał się jedynym właścicielem działki zabudowanej nr 138 o powierzchni 0,80 ha. Działka ta posiada księgę wieczystą i wchodziła w skład masy spadkowej po zmarłym Wnioskodawcy bracie Bogdanie Edwardzie K. synu Franciszka i Zofii K.. Brat Bogdan Edward K. zmarł dnia 10.10.2013 r. w D, ostatnio stale zamieszkałym w D. 16, gm. F.. Ugoda i zniesienie współwłasności miało charakter nieodpłatny. Wnioskodawca jest osobą samotną. Inwalidą całkowicie niesłyszącym. Ten spadek to jedyny majątek jaki Wnioskodawca posiada, jedyna rzecz jaka mu pozostała po jego najbliższych. Brat był też osobą samotną, mieszkali razem wspierając się wzajemnie. To Wnioskodawca się Nim opiekował w czasie jego długiej choroby, prał, gotował, sprzątał, dawał leki. Jako rencista Wnioskodawca ma niewiele pieniędzy, jego świadczenie to 633,- zł, niebyłby w stanie zapłacić podatku, bo teraz Wnioskodawca też potrzebuje pomocy innych ludzi. Ta nieruchomość to Wnioskodawcy dom, innego nie miał, to jego jedyne miejsce na ziemi, któremu poświęcił całe swoje życie i jego mieszkańcom /Rodzicom i Bratu/. Dlatego Wnioskodawca uważa, że byłaby to wielka niesprawiedliwość, gdyby musiał zapłacić jeszcze jeden podatek z tej samej ustawy. Wnioskodawca musiał przyjąć spadek po zmarłym bracie Bogdanie, bo inaczej nie miałby gdzie mieszkać, rodzice zapisali Wnioskodawcy dożywotnią służebność mieszkania przepisując gospodarstwo zmarłemu bratu. Teraz wszystko się zmieniło. Wnioskodawca jest bardzo zagubiony i nie potrafi się w tej nowej sytuacji odnaleźć. Wnioskodawca nie zna się na prawie, tym bardziej na prawie skarbowym, gdzie nawet wśród Urzędników Urzędu Skarbowego w C. zdania są podzielone, dlatego Wnioskodawca prosi o zrozumienie jego sytuacji. Po przyjęciu spadku postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dn. 18 czerwca 2014 r. Wnioskodawca rozliczył się z Urzędem Skarbowym w C.

A zatem, dokonanie działu spadku jako czynności nie wymienionej w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Przyjmując za Wnioskodawcą, że zniesienie współwłasności miało charakter nieodpłatny, podlega ono opodatkowaniu ww. podatkiem. Zniesienie współwłasności nieruchomości pomiędzy Wnioskodawcą a jego rodzeństwem, korzysta ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 4a tejże ustawy, jeżeli zostaną spełnione łącznie warunki wymienione w powołanych wyżej przepisach art. 4 ust. 4 i art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. W przypadku nie spełnienia przesłanek zawartych w art. 4a ww. ustawy, przedmiotowe nabycie będzie zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy. Natomiast zniesienie współwłasności pomiędzy Wnioskodawcą a siostrzeńcem (II grupa podatkowa) podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Na podstawie art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Zgodnie z art. 15 ustawy, podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku, która w tym przypadku (II grupa podatkowa) wynosi 7.276 zł.

Organ zauważa że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.