Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-835/15-2/JK2
z 11 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 17 lipca 2015 r. (data wpływu 21 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów z Kataru – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodów uzyskanych w Katarze.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Wnioskodawca jest żonaty i ma dwoje dzieci - jedno dziecko w wieku 5 lat, drugie w wieku 9 miesięcy. Wnioskodawca ma prawa własności do nieruchomości na terenie Polski, z czego dwie nieruchomości są obecnie przedmiotem najmu, jedna z nich wspólnie z małżonką Wnioskodawcy. Wnioskodawca posiada konta w polskich bankach, środki pieniężne na lokatach oraz w funduszach inwestycyjnych. Wnioskodawca nie ustanowił odrębności majątkowej z małżonką.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę jako nauczyciel akademicki na czas określony na P.G., jednakże obecnie Wnioskodawca przebywa na urlopie bezpłatnym w związku z długotrwałym wyjazdem zagranicznym. Urlop rozpoczął przed wyjazdem za granicę.

Wnioskodawca nadal posiada nieruchomości w Polsce oraz uzyskuje dochody z ich wynajmu, opodatkowane na zasadach zryczałtowanej formy opodatkowania, a także posiada konta i lokaty w polskich bankach oraz inwestuje w polskie fundusze inwestycyjne. Dochody z najmu nieruchomości położonych w Polsce, których jest jedynym właścicielem oraz, które są objęte małżeńską wspólnością majątkową opodatkowuje na podstawie ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 z póżn. zm.). Wnioskodawca przeprowadził się z Polski do Kataru w celu świadczenia pracy dla katarskiej organizacji rządowej Około 3 miesięcy po jego przyjeździe dołączyła do niego rodzina - żona z obiema córkami. Obecnie przebywają razem w Katarze i mieszkają w mieszkaniu zapewnionym przez pracodawcę Wnioskodawcy, a starsza córka rozpoczęła naukę w lokalnej szkole. Cała rodzina uzyskała stosowne wizy i pozwolenia na pobyt w Katarze. Żona obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim, a swój dochód uzyskiwany na podstawie umowy o pracę z polskim pracodawcą, opodatkowany na zasadach ogólnych w Polsce, rozliczy osobno (tj. nie łącznie z małżonkiem).

W czasie trwania kontraktu Wnioskodawca planuje przyjeżdżać do Polski w celach wypoczynkowych i kontaktu z rodziną, zazwyczaj na kilka tygodni rocznie. Wnioskodawca nie będzie przebywał poza Katarem dłużej niż 183 dni rocznie. Żona i córki będą również przyjeżdżać do Polski w celach wypoczynkowych. Ich pobyt będzie nieco dłuższy w okresie wakacyjnym ze względu na przerwę w nauce i wysokie temperatury panujące latem w Katarze.

Od momentu dołączenia rodziny (około 3 miesięcy po przyjeździe) Wnioskodawca rozlicza się z dochodów uzyskiwanych z pracy w Katarze na miejscu, to jest w Katarze, na zasadach obowiązujących lokalnie. Dochodów tych nie rozlicza w Polsce. Natomiast od dochodów katarskich uzyskanych do czasu przyjazdu i osiedlenia się rodziny w Katarze Wnioskodawca odprowadził zaliczkę na podatek w Polsce i rozliczy je w Polsce.

Wnioskodawcy przyznane zostało stypendium dla wybitnego młodego naukowca, na podstawie art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki (Dz. U. Nr 96, poz. 615, z późn. zm.) oraz rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 9 września 2010 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania nagród za wybitne osiągnięcia naukowe lub naukowo-techniczne oraz stypendiów naukowych dla wybitnych młodych naukowców (Dz. U. Nr 179, poz. 1204 i Dz. U. z 2013 r., poz. 6). Stypendium zostało przyznane Wnioskodawcy przed wyjazdem do Kataru w związku z jego wcześniejszymi osiągnięciami naukowymi. Wnioskodawca planuje dalej prowadzić działalność naukową w Katarze, w postaci prowadzenia badań naukowych i publikacji. Początek wypłaty stypendium planowany jest na październik 2015 roku i wypłaty te będą realizowane przez P. G. co miesiąc. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), powyższe stypendium jest wolne od podatku dochodowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy dotychczasowy sposób opodatkowania dochodów katarskich jest właściwy?
2. Czy fakt wypłaty stypendium dla wybitnego młodego naukowca powoduje zmianę sposobu opodatkowania dochodów katarskich?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1)

Dochody otrzymywane z tytułu pracy na terenie Kataru od momentu dołączenia do niego rodziny Wnioskodawcy nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, bowiem zarówno centrum interesów osobistych, jak i gospodarczych Wnioskodawcy od dnia przyjazdu rodziny znajdują się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a Wnioskodawca rocznie przebywa w Polsce mniej niż 183 dni.

Na powyższe nie mają wpływu: (1) czasowa rozłąka z rodziną związana z ich wyjazdem na wakacje, (2) nierozwiązanie stosunku pracy z dotychczasowym pracodawcą w Polsce i korzystanie z urlopu bezpłatnego oraz (3) faktu uzyskiwania przychodów z najmu nieruchomości położonych w Polsce, odsetek bankowych czy zysków z funduszy inwestycyjnych.

Ponadto zgodnie z umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisaną w Doha dnia 18 listopada 2008 r., w związku art. 1 ust. 1 lit. a) wynagrodzenie Wnioskodawcy wypłacane przez Rząd Kataru z tytułu świadczonych przez niego usług na rzecz Państwa Kataru podlegają opodatkowaniu tylko w Katarze.

Ad. 2)

Fakt wypłaty stypendium nie zmienia sytuacji podatnika w zakresie opodatkowania dochodów katarskich w Polsce, gdyż nie powoduje, że Wnioskodawca będzie przebywał na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym, ani nie przenosi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodka interesów życiowych), który nadal pozostanie w Katarze.

Ponadto zgodnie z umową między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisaną w Doha dnia 18 listopada 2008 r., w związku art. 1 ust. 1 lit. a) wynagrodzenie Wnioskodawcy wypłacane przez Rząd Kataru z tytułu świadczonych przez niego usług na rzecz Państwa Kataru podlegają opodatkowaniu tylko w Katarze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 4 ust. 1 umowy z dnia 18 listopada 2008 r. między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Państwa Kataru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2010 r. Nr 17, poz. 93) w rozumieniu niniejszej umowy określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie” oznacza każdą osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo i każdą jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Jednakże określenie to nie obejmuje żadnej osoby, która podlega opodatkowaniu w tym Państwie w zakresie dochodu osiągniętego tylko ze źródeł położonych w tym Państwie.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ww. umowy, jeżeli stosownie do postanowień ustępu 1, osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

1. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu Umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych);
2. jeżeli nie można ustalić, w którym Umawiającym się Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Umawiających się Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zazwyczaj przebywa;
3. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obydwu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to będzie ona uważana za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, którego jest obywatelem;
4. jeśli nie można ustalić miejsca zamieszkania osoby fizycznej zgodnie z postanowieniami pkt a), b) i c), to właściwe organy obydwu Umawiających się Państw rozstrzygną tę sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Jeżeli, stosownie do postanowień ustępu 1 niniejszego artykułu, osoba nie będąca osobą fizyczną, ma siedzibę w obu Umawiających się Państwach, to uważa się, że ma ona siedzibę tylko w tym Państwie, w którym znajduje się jej miejsce faktycznego zarządu (art. 4 ust. 3 ww. umowy).

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się zatem bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciążącego na nim obowiązku podatkowego. Inaczej mówiąc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiązkiem podatkowym objęci są podatnicy, którzy w Polsce mają miejsce zamieszkania. Podlegają oni obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Natomiast jeśli podatnik będzie miał miejsce zamieszkania za granicą, to w Polsce będzie płacił podatek tylko od dochodów (przychodów) uzyskanych w danym roku podatkowym w Polsce (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie - podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym określona osoba, która ma ścisłe powiązania biznesowe czy też gospodarcze w Polsce, a całą rodzinę i znajomych w innym państwie, może być uznana za mający miejsce zamieszkania w Polsce.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a analizowany warunek stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium Polski centrum interesów życiowych.

Wymienione powyżej kryteria stosuje się z uwzględnieniem art. 4 ww. umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Przy tym wskazać należy, że według Komentarza do Modelowej Konwencji OECD posiadanie stałego ogniska domowego oznacza, że osoba fizyczna urządziła je i zastrzegła dla swojego trwałego użytkowania, w przeciwieństwie do przebywania w konkretnym miejscu, ale w takich warunkach, z których wynika, że dany pobyt jest zamierzony na krótki czas. Zgodnie z Komentarzem, istotnym czynnikiem jest trwałość zamieszkania, dbałość o ognisko domowe, co należy rozumieć, że osoba zainteresowana czyni wszystko, co jest niezbędne, aby mieć to mieszkanie do własnej dyspozycji w każdym czasie, w sposób ciągły, a nie od czasu do czasu, na pobyt, który z różnych względów może mieć charakter krótkotrwały. Jeżeli osoba fizyczna posiada ognisko domowe w obu Umawiających się państwach, wówczas pierwszeństwo ma państwo, z którym osobiste i ekonomiczne powiązania danej osoby są ściślejsze. Przez takie powiązania, Komentarz nakazuje rozumieć ośrodek interesów życiowych, przy ustalaniu którego należy wziąć pod uwagę stosunki rodzinne i towarzyskie, zatrudnienie, działalność polityczną, kulturalną i wszelką inną, miejsce działalności gospodarczej. Wszystkie te okoliczności należy rozważyć w całości, uwzględniając indywidualne postępowanie danej osoby. Jeśli miejsca zamieszkania nie można ustalić na podstawie tego kryterium, należy ustalić je biorąc pod uwagę przede wszystkim miejsce, w którym osoba fizyczna zwykle przebywa, a następnie obywatelstwo danej osoby.

Tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do niej zostały wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca jest obywatelem Polski. Wnioskodawca jest żonaty i ma dwoje dzieci - jedno dziecko w wieku 5 lat, drugie w wieku 9 miesięcy. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest zatrudniony na umowę o pracę jako nauczyciel akademicki na czas określony na P. G., jednakże obecnie Wnioskodawca przebywa na urlopie bezpłatnym w związku z długotrwałym wyjazdem zagranicznym. Urlop rozpoczął przed wyjazdem za granicę. Wnioskodawca posiada nieruchomości w Polsce oraz uzyskuje dochody z ich wynajmu, opodatkowane na zasadach zryczałtowanej formy opodatkowania, a także posiada konta i lokaty w polskich bankach oraz inwestuje w polskie fundusze inwestycyjne. Wnioskodawcy przyznane zostało stypendium dla wybitnego młodego naukowca przed wyjazdem do Kataru w związku z jego wcześniejszymi osiągnięciami naukowymi i początek jego wypłaty planowany jest na październik 2015 roku.

Wnioskodawca przeprowadził się z Polski do Kataru w celu świadczenia pracy dla katarskiej organizacji rządowej. Około 3 miesięcy po jego przyjeździe dołączyła do niego rodzina – żona z obiema córkami. Obecnie przebywają razem w Katarze i mieszkają w mieszkaniu zapewnionym przez pracodawcę Wnioskodawcy, a starsza córka rozpoczęła naukę w lokalnej szkole. Cała rodzina uzyskała stosowne wizy i pozwolenia na pobyt w Katarze. Żona obecnie przebywa na urlopie macierzyńskim. W czasie trwania kontraktu Wnioskodawca planuje przyjeżdżać do Polski w celach wypoczynkowych i kontaktu z rodziną, zazwyczaj na kilka tygodni rocznie. Wnioskodawca nie będzie przebywał poza Katarem dłużej niż 183 dni rocznie. Żona i córki będą również przyjeżdżać do Polski w celach wypoczynkowych. Wnioskodawca planuje dalej prowadzić działalność naukową w Katarze, w postaci prowadzenia badań naukowych i publikacji.

Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy od momentu wyjazdu do Kataru do momentu przyjazdu do Kataru Jego rodziny uznać należy, że w tym okresie ściślejsze związki osobiste i gospodarcze łączyć będą Wnioskodawcę z Polską. Sam wyjazd za granicę, uzyskiwanie tam dochodów nie oznacza automatycznie, że podatnik przestaje być polskim rezydentem podatkowym. Zmiana miejsca zamieszkania powinna być równoznaczna z przeniesieniem za granicę tzw. ośrodka interesów życiowych, a ten w sytuacji przedstawionej we wniosku ma miejsce w momencie gdy do Wnioskodawcy dołączyła Jego najbliższa rodzina. Zatem dopiero od tego momentu Wnioskodawca podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (o ile zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny), tj. tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W konsekwencji, również dopiero od tego okresu dochody Wnioskodawcy osiągane z pracy wykonywanej w Katarze nie będą podlegać opodatkowaniu w Polsce i nie występuje również obowiązek ich wykazywania w zeznaniach podatkowych w Polsce. Fakt wypłaty stypendium nie zmienia sytuacji Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania dochodów katarskich w Polsce.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., Nr 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.