Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-615/15/ICz
z 16 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015r. poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 czerwca 2015r. (data wpływu 3 lipca 2015r.), uzupełnionym pismem z 17 września 2015r. (data wpływu 21 września 2015r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku naliczonego z tytułu rozbudowy i modernizacji budynku, o którym mowa we wniosku, wykorzystywanego zarówno do działalności opodatkowanej jak i zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 lipca 2015r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości rozliczenia dokonać odliczenia podatku naliczonego z tytułu rozbudowy i modernizacji budynku, o którym mowa we wniosku, wykorzystywanego zarówno do działalności opodatkowanej jak i zwolnionej z opodatkowania podatkiem VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 17 września 2015r. (data wpływu 21 września 2015r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 8 września 2015r. znak: IBPP2/4512-615/15/ICz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauki jazdy. Jest to działalność zarówno opodatkowana z VAT jak i z VAT zwolniona. W ramach działalności opodatkowanej spółka odlicza w całości podatek naliczony dotyczący działalności opodatkowanej, zaś proporcją podatek naliczony związany z działalnością zarówno opodatkowaną jak i zwolnioną. Z tytułu działalności nauki jazdy wg. kat. B, BE, C, CE, D, DE, T (działalność zwolniona z VAT) nie przysługuje prawo odliczenia podatku naliczonego.

W 2010 roku spółka nabyła, a od 2011r. rozpoczęła inwestycję polegającą na rozbudowie i modernizacji budynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z przeznaczeniem w 100% na wynajem zarówno na rzecz podmiotów gospodarczych i osób prawnych. W związku z tym Spółka odliczała od nakładów inwestycyjnych całość podatku VAT. W 2014r. po oddaniu budynku, z przyczyn niezależnych spółka zmuszona była w budynku tym zgłosić siedzibę, jak również prowadzenie działalności gospodarczej w tym zwolnionej w zakresie nauki jazdy. Całość budynku (wg pozwolenia na budowę i odbioru) obejmuje powierzchnię użytkową 657m2. Powierzchnia pomieszczeń przeznaczona pod naukę jazdy (sprzedaż zwolnioną i opodatkowaną) obejmuje 59,05m2. Pozostała część wynajmowana jest podmiotom gospodarczym. Za rok 2014 Spółka złożyła korektę kwoty podatku naliczonego z uwzględnieniem proporcji w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 ustawy o podatku VAT.

W piśmie uzupełniającym z 17 września 2015r. Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i wyjaśnił, że:

Ośrodek Szkolenia "A." Spółka Cywilna jest czynnym zrejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dokonując inwestycji polegającej na rozbudowie i modernizacji budynku od poniesionych wydatków inwestycyjnych odliczała w całości podatek naliczony ponieważ budynek ten był przeznaczony z zamiarem w 100% pod wynajem i przypisany wyłącznie do sprzedaży opodatkowanej. Budynek do użytkowania oddano w 2014r. i jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych (wartość początkowa amortyzacji 766.525,97zł).

Z przyczyn niezależnych, spółka zmuszona była (po oddaniu budynku do użytkowania) przeznaczyć pomieszczenie o pow. 59,05m2 pod własną działalność tj. „naukę jazdy” przypisaną do sprzedaży zwolnionej i opodatkowanej.

Zakres prac związanych z inwestycją obejmował w szczególności dokumentację oraz roboty ogólnobudowlane w tym: roboty budowlane, roboty instalacji elektrycznej oraz sanitarnej. prace wykończeniowe, stolarka otworowa, schody do budynku i w budynku itp. Przedmiotowe wydatki zostały udokumentowane fakturami VAT.

W ramach wymienionych we wniosku wydatków zostały wskazane prace związane z budową budynku w ujęciu całościowym.

W stosunku do tych wydatków Spółka nie zna innego sposobu określenia, w jakiej części wydatki te służą czynnościom opodatkowanym, a w jakiej czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jak tylko precyzyjne ustalenie proporcji metrażowej, w jakiej budynek wykorzystywany jest do czynności opodatkowanych.

Spółka zna bowiem powierzchnię użytkową całego obiektu jak i poszczególnych lokali, etc. I jest w stanie precyzyjnie określić odpowiednie proporcje.

Po oddaniu budynku do użytkowania (w 2014r.), Spółka złożyła pierwszą korektę deklaracji VAT-7 (za I kw. 2015r.) rozliczając podatek naliczony dokonując korekty 1/10 odliczonego pierwotnie w trakcie realizacji inwestycji przypadającą na sprzedaż zwolnioną wg proporcji obliczonej zgodnie z przepisami art. 90 ust. 2-6 Ustawy o VAT. Wskaźnik proporcji za 2014r. jest niekorzystny dla Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy prawidłowo rozliczono podatek naliczony z tytułu budowy i modernizacji budynku na wynajem podmiotom gospodarczym i części powierzchni przeznaczonej pod działalność nauki jazdy (sprzedaż zwolniona)?
2. Czy też zasadne jest rozliczenie podatku naliczonego związanego z poniesionymi nakładami inwestycyjnymi w proporcji uwzględniającej metraż związany z działalnością opodatkowaną (wynajem dla podmiotów gospodarczych, oraz działalnością zwolnioną (nauka jazdy)?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

W ocenie Spółki w trakcie prowadzonej inwestycji, spółce przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, natomiast po oddaniu budynku do użytkowania i wprowadzeniu sprzedaży zwolnionej spółka składając korektę deklaracji VAT-7K nieprawidłowo dokonała korekty 1/10 odliczonego pierwotnie w trakcie realizacji inwestycji podatku od towarów i usług, przypadającego na działalność zwolnioną przy zastosowaniu art. 90 ust. 2-6 Ustawy o VAT.

Z opisanych powyżej wydatków (w opisie stanu faktycznego) Spółce przysługuje prawo do odliczenia części podatku naliczonego w odpowiedniej proporcji, w oparciu o wyliczoną proporcję metrażową tj. stosunek powierzchni budynku do wykonywanych czynności opodatkowanych VAT do całości powierzchni budynku.

Ad. 2

Zdaniem wspólników podatek naliczony związany z poniesionymi nakładami inwestycyjnymi powinien rozliczony być proporcją uwzględniającą metraż związany z działalnością opodatkowaną (wynajem dla podmiotów gospodarczych) oraz z działalnością zwolnioną (nauka jazdy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W cytowanym na wstępie przepisie art. 86 ustawy ustawodawca zezwolił na odliczenie podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ww. przepis art. 86 ust. 1 ustawy stanowi generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego i jest uzupełniony regulacjami zawartymi w art. 90 i art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to na mocy art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w cyt. wyżej ust. 2, na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Art. 90 ust. 4 ustawy stanowi, że proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika – używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Natomiast, stosownie do art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących:

1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.
   
   

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1. przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł - podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
2. nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.
   
   

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, iż w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Według art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauki jazdy. W 2010 roku Wnioskodawca nabył, a od 2011r. rozpoczął inwestycję polegającą na rozbudowie i modernizacji budynku w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z przeznaczeniem w 100% na wynajem zarówno na rzecz podmiotów gospodarczych i osób prawnych. W związku z tym Wnioskodawca odliczył od nakładów inwestycyjnych całość podatku VAT. W 2014r. po oddaniu budynku, z przyczyn niezależnych Wnioskodawca zmuszony był w budynku tym zgłosić siedzibę, jak również prowadzenie działalności gospodarczej w tym zwolnionej w zakresie nauki jazdy. Całość budynku obejmuje powierzchnię użytkową 657m2. Powierzchnia pomieszczeń przeznaczona pod naukę jazdy (sprzedaż zwolnioną i opodatkowaną) obejmuje 59,05m2. Pozostała część wynajmowana jest podmiotom gospodarczym.

Jak wskazał Wnioskodawca zna on bowiem powierzchnie użytkową całego obiektu jak i poszczególnych lokali, etc. i jest w stanie precyzyjnie określić odpowiednie proporcje.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca od chwili rozpoczęcia inwestycji polegającej na rozbudowie i modernizacji budynku, zamierzał wykorzystywać go w 100% na wynajem, a zatem do swojej działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym był on uprawniony do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego związanego z tą inwestycją, co – jak wynika z opisu sprawy – zostało uczynione.

Natomiast w związku z podjętą w 2014 r., już po oddaniu budynku, decyzją o zmianie sposobu wykorzystywania tego budynku w ten sposób, że część pomieszczeń wykorzystywana jest na cele działalności gospodarczej w zakresie nauki jazdy (działalność zwolniona i opodatkowana), a pozostała część pomieszczeń jest wynajmowana podmiotom gospodarczym (działalność opodatkowana), odliczony wcześniej podatek naliczony winien zostać skorygowany zgodnie z przywołanym już wcześniej przepisem art. 91 ust. 7 w powiązaniu z ust. 7a tego artykułu ustawy o VAT. Ponieważ zaś wartość środków trwałych, których dotyczy ww. podatek naliczony przekracza kwotę 15.000 zł, korekty odliczonego podatku naliczonego należy dokonać zgodnie z dyspozycją art. 91 ust. 2 ustawy, w ciągu 10 lat licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania, przy czym ww. roczna korekta winna dotyczyć 1/10 kwoty podatku a korekty tej, z uwagi na przepis art. 91 ust. 3 ustawy, należy dokonywać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty.

Należy zauważyć, że przepis art. 91 ust. 7 ustawy nakazuje zastosowanie regulacji przewidzianych w ust. 1-6 tego artykułu odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Z kolei art. 91 ust. 1 tej ustawy zobowiązuje podatnika, aby po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, dokonał korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego. Trzeba przy tym podkreślić, że przepis art. 90 ust. 3 ustawy o VAT nakazuje aby taką proporcję ustalić jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W konsekwencji podjętej w 2014 r. po oddaniu budynku, decyzji o zmianie sposobu wykorzystywania tego budynku, koniecznym jest skorygowanie odliczonego wcześniej podatku naliczonego związanego z realizacją ww. inwestycji zgodnie z przepisem art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy o VAT w powiązaniu z ust. 1-6 tego artykułu i art. 90 ust. 3 tej ustawy.

Skoro zaś przepis art. 91 ust. 7 ustawy, nakazując w okolicznościach w nim wskazanych dokonanie korekty odliczonego podatku naliczonego, odwołuje się, poprzez przepis art. 91 ust. 1-6 i art. 90 ust. 2 ustawy do przepisu art. 90 ust. 3 ustawy o VAT, zatem korekty podatku naliczonego o której mowa we wniosku należy dokonać przy uwzględnieniu proporcji ustalonej zgodnie z przepisem art. 90 ust. 3 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie obu pytań jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.