Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/4512-432/15/BJ
z 4 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. 2015, poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2015 r. (data wpływu 29 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług świadczonych przez partnerów niemieckich na rzecz Wnioskodawczyni jako import usług zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT– jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania usług świadczonych przez partnerów niemieckich na rzecz Wnioskodawczyni jako import usług zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 sierpnia 2015 r. (data wpływu 18 sierpnia 2015 r.)będącym odpowiedzią na wezwanie organu z 6 sierpnia 2015 r. nr IBPP3/4512-432/15/BJ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni zamierza rozpocząć działalność w zakresie opieki nad osobami w podeszłym wieku, a także chorymi i niedołężnymi (podopiecznymi) na terytorium Polski i Niemiec. Zatrudni w tym celu opiekunki i opiekunów, zapewniając im podjęcie legalnej pracy w charakterze Opiekuna i Opiekunki Osób Starszych oraz Pomocy domowej w Polsce i Niemczech. Zapewnienie skutecznej i należytej opieki nad osobami mieszkającymi na terytorium Niemiec byłoby niemożliwe bez uzyskania wsparcia i nadzoru podmiotu rezydującego na terytorium Niemiec, który wspierałby działalność Wnioskodawczyni.

W konsekwencji i w celu zapewnienia możliwie najlepszej opieki swoim niemieckim podopiecznym, przy wykonywaniu swoich działań Wnioskodawczyni zamierza podjąć współpracę z podmiotami (partnerami) niemieckimi, z którymi wspólnie organizuje proces świadczenia usług opieki.

W ramach planowanej kooperacji z podmiotami niemieckimi Strony zobowiązują się w szczególności do zapewnienia aktywizacji ruchowej niemieckich podopiecznych oraz do umożliwienia niemieckim podopiecznym należytego, codziennego funkcjonowania, wliczając w to w szczególności utrzymanie higieny, sprzątanie, przygotowywanie posiłków, organizację czasu, wizyty u lekarzy, w urzędach.

W planowanym modelu kooperacji Wnioskodawczyni i podmioty niemieckie podzielą się obowiązkami zmierzającymi do znalezienia osób potrzebujących wsparcia w zakresie opieki, wyboru opiekunki lub opiekuna odpowiedniego do wykonywania wskazanych zadań, czy wyboru sposobu i zakresu wsparcia.

Koncepcja zakłada, że partnerzy niemieccy zobowiązują się nadto w ramach świadczonych usług opieki do:

1. bezpośredniej pomocy w realizacji oraz prawidłowym wykonywaniu przez Zleceniodawcę usług opieki nad niemieckimi podopiecznymi poprzez zorganizowanie i nadzorowanie kontaktu pomiędzy niemieckim podopiecznym, a Stronami;
2. rozpoznawania potrzeb niemieckim podopiecznym oraz nadzoru nad ich prawidłowym zaspokajaniem;
3. ścisłe współdziałanie nad doborem opiekunów;
4. monitorowanie stanu zdrowia niemieckich podopiecznych;
5. współdziałanie przy organizacji sposobu spędzania czasu przez niemieckich podopiecznych.
   
   

Tym samym, choć w odniesieniu do poszczególnych przypadków opieki zakres funkcji stron może ulegać nieznacznym zmianom, partner niemiecki w każdym przypadku bierze aktywny udział w organizacji i przeprowadzaniu opieki, w tym poprzez ścisły nadzór nad opiekunkami lub opiekunami opiekującymi się podopiecznymi. Wnioskodawczyni i partnerzy niemieccy będą zatem wykonywać wspólnie czynności składające się łącznie na kompleksową „usługę opieki” polegającą na całodobowej opiece nad podopiecznymi, którzy z uwagi na wiek lub stan zdrowia nie są w stanie w pełni samodzielnie funkcjonować. Celem usługi jest zapewnienie podopiecznym opieki w takim zakresie, który pozwoli im na należyte, codzienne funkcjonowanie we własnym domu i ew. poza nim. Cel ten daje się osiągnąć wyłącznie przy stałej współpracy Polskich Opiekunów/ Koordynatorów oraz Niemieckich Opiekunów/Koordynatorów.

Wnioskodawczyni i partner niemiecki będą ponosić wspólną odpowiedzialność za należytą i prawidłową realizację opieki, w szczególności za zapewnienie niemieckim podopiecznym należytych usług opieki z uwzględnieniem czynników, o których mowa w porozumieniach zawartych z partnerami niemieckimi (zapewnienie kompleksowej opieki zgodnej z jego potrzebami oraz oczekiwaniami).

Rozkład wynagrodzenia pomiędzy Wnioskodawczynią i partnerem niemieckim przedstawia się następująco:

1. Wnioskodawczyni w każdym przypadku zawiera z podopiecznymi umowę, na podstawie której organizuje proces opieki, wysyła tam zatrudnioną u siebie opiekunkę i świadczy usługi opieki – w zamian za co otrzymuje wynagrodzenie bezpośrednio od podopiecznego na pokrycie kosztów opieki i zapewnienie sobie należytego zysku;
2. partnerowi niemieckiemu przysługuje z tytułu współdziałania w ramach przedsięwzięcia usług opieki udział w zysku wynikającym z jego realizacji, w kwocie określonej w umowie, który pokrywa wydatki partnera niemieckiego oraz jego zysk.
   
   

W przypadkach, o których mowa w pkt 2 powyżej partner niemiecki wystawia Wnioskodawczyni fakturę bez wykazanej kwoty podatku od wartości dodanej, którą to transakcję Wnioskodawczyni rozpoznaje jako import usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, zwolniony z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT. Tym samym, Wnioskodawczyni od importu usług nie rozpoznaje podatku należnego i podatku naliczonego.

W piśmie z dnia 14 sierpnia 2015 r. Wnioskodawczyni wyjaśnia, że jest zarejestrowana przez właściwy miejscowo urząd skarbowy jako „podatnik podatku VAT czynny” oraz składa deklaracje VAT. Wnioskodawczyni nie jest w stanie kontrolować statusu podatkowego oraz zakresu prowadzonej przez partnerów niemieckich działalności. Należy jednak wskazać, że wedle posiadanej przez Wnioskodawczynię wiedzy partnerzy niemieccy są czynnymi podatnikami posiadającymi siedzibę działalności gospodarczej w Niemczech. W każdym przypadku świadczone przez partnera niemieckiego usługi świadczone są z miejsca ich niemieckiej siedziby lub położonego w Niemczech stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej przez podatników. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni partnerzy niemieccy nie są zarejestrowani dla celów podatku od towarów i usług w Polsce.

Przedmiot działalności gospodarczej partnerów niemieckich może różnić się i podlegać wahaniom – w zależności od konkretnego partnera niemieckiego, z którymi Wnioskodawczyni współpracuję. W zdecydowanej większości przypadków głównym lub zasadniczym przedmiotem działalności partnerów niemieckich jest świadczenie usług opieki, nadzorowania podopiecznych i współdziałania w zakresie opieki, wyboru opiekunów.

Niezależnie od powyższego każdorazowo Wnioskodawczyni nawiązuje współpracę wyłącznie z podmiotami profesjonalnymi o stosownym doświadczeniu w zakresie prowadzenia i realizacji usług opieki, o stosownym doświadczeniu w branży i ugruntowanej pozycji. Tym samym – każdy z partnerów niemieckich zajmuje się profesjonalnie świadczeniem usług opieki i w zakresie jego działalności usługi te pełnią jedyne, kluczowe lub zasadnicze znaczenie.

W ocenie Wnioskodawczyni usługi świadczone przez partnerów niemieckich są niezbędne do wykonania przez Wnioskodawczynię usługi podstawowej. Realizacja wspólnych projektów opieki następuje zawsze w formie pełnej i ścisłej kooperacji, w ramach której Wnioskodawczyni i partner niemiecki wspólnie dążą do realizacji usługi opieki na rzecz podopiecznego. Tym samym świadczone przez partnera niemieckiego i Wnioskodawczynię usługi należy uznać za immanentnie ze sobą związane. Wyłączenie którejkolwiek ze stron porozumienia z jego realizacji wiązałoby się niechybnie z zaburzeniami w zakresie funkcjonowania całego przedsięwzięcia. W ocenie Wnioskodawczyni – opisany we wniosku oraz poszerzony poniżej opis zakresu współpracy jednoznacznie wskazuje na to, że należyta realizacja usługi opieki przez Wnioskodawczynię – z uwzględnieniem wymaganych wysokich standardów świadczenia usług na rzecz osób nieporadnych – nie jest bez kooperacji ze strony dwóch podmiotów, a zatem bez wsparcia partnera niemieckiego. Usługi partnera niemieckiego mają charakter nie tylko wspierający, ale również dotykając kluczowych aspektów usługi jako całości – wpływają na wybór opiekunki oraz prawidłowość realizowanych tam usług poprzez zapewnienie struktury nadzoru, jak również – określenie sposobu i zakresu wsparcia dla podopiecznego. Stałe i bieżące konsultacje pomiędzy Wnioskodawczynią i partnerami niemieckimi pozwalają kształtować usługi na najwyższym możliwym poziomie. Niezbędność wsparcia partnerów niemieckich sprowadza się między innymi do zapewnienia pełnej zgodności pomiędzy osobą opiekunki i osobą podopiecznego – dokonanie przez partnera niemieckiego weryfikacji potrzeb podopiecznego, konfrontowane następnie z predyspozycjami opiekunek, które następnie pozostają pod nadzorem partnerów niemieckich zapewniają prawidłowość wykonania usługi. W konsekwencji Wnioskodawczyni nie byłaby w stanie wykonać usługi opieki nad niemieckimi podopiecznymi w należyty i prawidłowy sposób bez wsparcia partnera niemieckiego.

Jak zostało wskazane we wniosku, strony zobowiązują się do kooperacji i współdziałania przy zrealizowaniu wspólnego przedsięwzięcia w zakresie opieki nad osobami starszymi lub niepełnosprawnymi (niemieckimi podopiecznymi), celem utrzymania niemieckich podopiecznych w dobrej kondycji psychofizycznej, przy uwzględnieniu ich kondycji oraz stanu fizycznego i psychicznego (przedsięwzięcie). Zobowiązują się w szczególności do zapewnienia aktywizacji ruchowej niemieckich podopiecznych oraz odpowiedniego przebiegu ich leczenia lub rehabilitacji oraz do umożliwienia niemieckim podopiecznym należytego, codziennego funkcjonowania, wliczając w to w szczególności utrzymanie higieny, sprzątanie, przygotowywanie posiłków, organizację czasu, wizyty u lekarzy, w urzędach. Trudno mówić w tym przypadku o „pomocniczym” charakterze usług partnerów niemieckich. Współpraca obu stron pozostaje na tyle z sobą związana, że poszczególne czynności składowe składające się na usługi opieki wpływają na siebie wzajemnie – z jednej strony pełniąc rolę pomocniczą, czy subsydiarną względem usług drugiej strony, z drugiej – mających zasadniczy wpływ na podopiecznego.

W ramach planowanej kooperacji Wnioskodawczyni będzie zawierała z partnerami niemieckimi umowy o świadczenie usług na rzecz Wnioskodawczyni. Zakres współpracy stron w ramach przedsięwzięcia opieki określają zarówno umowy o świadczenie usług opieki zawierane z poszczególnymi partnerami niemieckimi, jak i ogólne warunki umów oświadczenie usług opieki stosowane przez Wnioskodawczynię i będące integralną częścią ww. umów. W niektórych przypadkach umowy zawierane z partnerami niemieckimi mogą zostać podbudowane również indywidualnymi porozumieniami dotyczącymi poszczególnych podopiecznych.

Jednym z elementów świadczonych usług przez partnerów niemieckich na rzecz Wnioskodawczyni będzie organizowanie i nadzorowanie kontaktu pomiędzy podopiecznymi a Wnioskodawczynią.

W zakresie organizacji usług opieki partner niemiecki w szczególności:

• zapoznaje się ze stanem zdrowia podopiecznego – klienta;
  
• przeprowadza szczegółową ankietę z klientem;
  
• przygotowuje profil klienta gdzie już sam agent wskazuje jakie są wymagania wobec opiekunki, ustala wymagany:
  
  • poziom języka,
    
  • doświadczenie w opiece,
    
  • doświadczenie z konkretnymi przypadkami (np: demencja, po zawale, Alzhaimer, etc)
    
  • wagę, wiek opiekunki: jeżeli stan zdrowia podopiecznego wymaga doświadczenia życiowego lub siły fizycznej (transfer z łóżka na wózek i zwózka na łóżko, kąpiele podopiecznego, etc),
    
  • prawo jazdy,
    
  • czy Pani może palić, czy też obowiązuje bezwzględny zakaz palenia (ze względu na astmę podopiecznego, etc),
• analizuje profile opiekunek które Wnioskodawczyni proponuje na dana ofertę;
  
• dzwoni do opiekunki, przed poleceniem jej klientowi, w celu weryfikacji komunikacji językowej i doświadczenia w opiece;
  
• sam prowadzi wstępną selekcję opiekunek nim przedstawi ostatecznie, przez siebie wcześniej już wyselekcjonowane, profile do wyboru klientowi;
  
• przedstawia tylko te profile, które sam oceni jako osoby spełniające wymogi jakie są na ofercie. Inne odrzuca i nie przedstawia klientowi;
  
• niejednokrotnie odwiedza osobiście klienta w celu weryfikacji czy wszystkie potrzeby podopiecznego są zaspokojone – czy wybrana opieka jest właściwa.
  
  

W zakresie nadzorowania kontaktu Wnioskodawczyni z podopiecznymi partnerzy niemieccy m.in. osobiście, lub telefonicznie określa z podopiecznym lub klientem czy opieka jest właściwie wykonywana; w wymagających tego przypadkach partnerzy niemieccy organizują kontakt Wnioskodawczyni z klientem lub podopiecznym zapewniając kontakt za swoim pośrednictwem.

Użyte we wniosku odwołanie do „stron” należy interpretować zgodnie z § 2 ust. 1 lit. e ww. OWU, który wskazuje, że „Ilekroć w niniejszych ogólnych warunkach mowa jest o Stronach – oznacza to łącznie Wnioskodawczynię, jak i partnera niemieckiego, a także obie Strony z osobna”. Tym samym przez Strony należy rozumieć Wnioskodawczynię oraz partnera niemieckiego. W zakresie odwołania się do „Zleceniodawcy” – zwrot ten koresponduje z § 3 ust. 5 lit. a ww. OWU który odnosi się do Zleceniodawcy jako strony, która podlega nadzorowi partnera niemieckiego – czyli opiekunki zatrudnionej przez Wnioskodawczynię i wyselekcjonowanej wspólnie z partnerem niemieckim. Użyte w OWU określenie nie koresponduje z potocznie używanym rozumieniem wskazanego zwrotu.

Wnioskodawczyni będzie wykonywać usługi opieki sensu stricto poprzez zatrudnienie w swojej firmie opiekunek i opiekunów do świadczenia usług opieki na rzecz niemieckich podopiecznych, dokonaną wspólnie z partnerem niemieckim na ww. zasadach selekcję opiekunów lub opiekunek odpowiednich do wykonania usługi na rzecz podopiecznego. Partner niemiecki zaś nadzoruje prawidłowe wykonywanie opieki, organizowanie kontaktu pomiędzy Stronami, rozpoznawania potrzeb podopiecznych. Uwzględniając wskazane obowiązki partnera niemieckiego oraz te wyszczególnione we wniosku należy dodatkowo wskazać, że partner niemiecki ustala z podopiecznymi, czy w związku z opieką zachodzą jakieś problemy, zaś jeżeli klient (podopieczny) nie jest zadowolony z opiekunki partner niemiecki w imieniu Wnioskodawczyni ustala w czym jest problem. Jeżeli partner niemiecki w ramach świadczonego nadzoru dostrzeże, że zażalenia nie wiążą się z brakiem kompetencji opiekunki (a np. z braku porozumienia pomiędzy opiekunką, a podopiecznym) zaleca klientowi: zmianę nastawienia. dłuższy okres zapoznawania się z opiekunką, wskazując, że wyselekcjonowana opiekunka spełnia wymogi opieki przy danym przypadku. Partner niemiecki monitoruje również stan zdrowia podopiecznego, by realnie wpływać na zmianę opieki w razie pogorszenia jego stanu zdrowia. W opinii Wnioskodawczyni należy tu wskazać w szczególności na uczestnictwo partnera niemieckiego w zakresie monitorowania stanu zdrowia podopiecznych oraz współdziałania w organizacji sposobu spędzania czasu przez niemieckich podopiecznych. Należy jednak wskazać, że rozdzielenie zakresu obowiązków i usług Wnioskodawczyni i partnera niemieckiego staje się czasami niemożliwe w ramach wspólnie realizowanego świadczenia opieki, co uniemożliwia wyselekcjonowanie i wybranie konkretnych świadczeń wpisujących się w zakres kompleksowej usługi opieki. W sytuacji, w której Wnioskodawczyni nie zapewni na czas opiekuna dla podopiecznego, partnerzy niemieccy będą zobowiązani do niezwłocznego zapewnienia podopiecznego opiekunki. Monitorowanie stanu zdrowia będzie polegać na utrzymywaniu stałego kontaktu z podopiecznym oraz prowadzeniu niezbędnego wywiadu w tym zakresie, by realnie wpływać na zmianę opieki w razie pogorszenia jego stanu zdrowia. Partner niemiecki będzie współdziałał w organizowaniu dla podopiecznych dodatkowych aktywności, które mogą w pozytywny sposób wpłynąć na ich kondycję fizyczną i psychiczną.

Stosunki partnerów niemieckich z podopiecznymi zawsze regulowane są w zależności od potrzeb i życzeń konkretnego klienta (podopiecznego) i jego wymagań co do zawierania pisemnych umów i porozumień. Wedle wiedzy Wnioskodawczyni, w grę mogą wchodzić obie sytuację – w których partnera niemieckiego będzie łączyć dodatkowa umowa pisemna z podopiecznym i w której umowy takiej nie będzie.

W ocenie Wnioskodawczyni wystawiane przez partnerów niemieckich faktury wystawiane są z tytułu świadczenia usługi opieki. Partnerzy niemieccy stosują różne nazewnictwo faktur, często odwołując się do „Realizacji Umowy z dnia”, co dotyczy realizacji ww. umów o świadczenie usług opieki. W ocenie Wnioskodawczyni – uwzględniwszy ścisły zakres współpracy oraz przedmiot współpracy, którym jest w istocie realizacja wspólnego przedsięwzięcia opieki (do czego odwołują się porozumienia zawierane przez Wnioskodawczynię z partnerami niemieckimi) – usługi świadczone przez partnera niemieckiego są ściśle związane z usługami świadczonymi przez Wnioskodawczynię. Przedmiotowe usługi zapewniają możliwość realizowania Wnioskodawczyni usług opieki nad podopiecznymi w sposób prawidłowy. Jednocześnie przedmiotowe usługi należy uznać za fizycznie i ekonomicznie nierozdzielne – obie strony biorąc aktywny udział w zakresie ustalania cen za usługi opieki i partycypują w wynikających stąd zyskach. Celem zawierania umów z partnerami niemieckimi jest zwiększenie efektywności usług świadczonych na rzecz niemieckich podopiecznych poprzez zaangażowanie w usługę podmiotów niemieckich, znających specyfikę niemieckiego rynku i potrzeby niemieckich podopiecznych. Faktycznie, Wnioskodawczyni chce uzyskać przewagę nad konkurencją, lecz przewaga ta ma wynikać ze zwiększenia jakości usług świadczonych na rzecz podopiecznych. Wedle najlepszej wiedzy Wnioskodawczyni – podmioty konkurencyjne – o ile podejmują współpracę z podmiotami niemieckimi – ograniczają się do zlecenia im poszukiwania osób chętnych do uzyskania opieki, co spycha te podmioty do roli pośredników. Zamierzeniem Wnioskodawczyni jest szersze zaangażowanie podmiotów niemieckich w kooperację, co w zamiarze ma przełożyć się na wzrost zaufania niemieckich podopiecznych do Wnioskodawczyni (jako ściśle współpracującej z podmiotem niemieckim), oraz do zapewnienia wyższej jakości obsługi podopiecznych wynikającej z wcześniejszej ścisłej weryfikacji potrzeb podopiecznego co do opieki, współpracy w zakresie opieki i nadzoru nad opieką wykonywaną przez partnera niemieckiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawczyni, że usługi świadczone przez partnerów niemieckich na rzecz Wnioskodawczyni należy traktować jako import usług zwolniony z podatku od towarów i usług na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 uVAT w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

W ocenie Wnioskodawczyni wskazane usługi należy uznać za import usług zwolniony z podatku od towarów i usług na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 uVAT w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT, w związku z czym Wnioskodawczyni z tytułu nabycia tych usług nie jest zobowiązana do zapłaty podatku należnego, przy jednoczesnym braku naliczenia podatku od zakupionych od partnerów niemieckich usług.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 uVAT podatnikami podatku od towarów i usług są również podmioty nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e uVAT, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 uVAT,

2.usługobiorcą jest:

1. w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b uVAT – podatnik, o którym mowa w art. 15 uVAT, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 uVAT, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 uVAT,
2. w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15 uVAT, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 uVAT, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4 uVAT.
   
   

W omawianym stanie faktycznym Wnioskodawczyni jest podatnikiem VAT czynnym należycie zarejestrowanym na terytorium Polski i posiadającym na terytorium Polski swoją siedzibę, zaś partnerzy niemieccy będący usługodawcami posiadają swoją siedzibę na terytorium Niemiec, spełniając tym samym przesłankę wskazaną w art. 17 ust. 1 pkt 1 uVAT. Oznacza to, że na gruncie podatku od towarów i usług Wnioskodawczyni powinna rozpoznawać zakup usług od partnerów niemieckich jako import usług opodatkowanych zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT w zw. z art. 28b uVAT i art. 17 ust. 1 pkt 4 uVAT na terytorium Polski.

Do importu usług, na zasadach analogicznych jak w sytuacji nabycia usług na terytorium kraju zastosowanie znajdują zwolnienia z opodatkowania wskazane między innymi w art. 43 ust. 1 uVAT. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT z podatku od towarów i usług zwalnia się zaś usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Regulacja ta przewiduje zatem zwolnienie od podatku dla określonych w niej usług po spełnieniu następujących warunków:

• przedmiotem świadczenia są usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, ustawa nie definiuje zakresu tych usług opieki inaczej niż poprzez określenie, jakich osób usługi te dotyczą. W szczególności ustawa nie odnosi się do żadnej definicji usług opieki zawartej w innych przepisach. Istotą usług opiekuńczych jest zapewnianie opieki rozumianej jako dbanie o osobę poddaną opiece, w szczególności w zakresie ułatwienia (umożliwienia) jej zaspokojenia podstawowych potrzeb życiowych. Z przepisów ustawy o pomocy społecznej wynika zaś, że usługi opiekuńcze obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem. Zwolnione od podatku usługi opieki mają być świadczone w miejscu zamieszkania osoby poddanej opiece (por. A. Bartosiewicz, Komentarz do art. 43 Ustawy o podatku od towarów i usług, LEX 2014/el.);
• usługi te są wykonywane w miejscu zamieszkania tych osób. Usługi wykonywane poza miejscem zamieszkania osób, nad którymi sprawowana jest opieka, nie korzystają ze zwolnienia na podstawie tego przepisu (mogą jednak być objęte zakresem zwolnienia określonym w art. 43 ust. 1 pkt 22 VATU). Jednocześnie nie ma znaczenia, czy miejscem zamieszkania jest Polska, czy inne państwo (co skądinąd, zważywszy na to, że miejscem świadczenia usług wykonywanych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami zgodnie z art. 28c VATU jest, co do zasady, miejsce siedziby, stałe miejsce prowadzenia działalności lub miejsce zamieszkania świadczącego, może sprawić, że usługi polskich usługobiorców na rzecz osób fizycznych spoza kraju mogą okazać się tańsze; wynika to z faktu, iż omawiana regulacja, jak się zdaje, nie ma pełnego oparcia w przepisach dyrektywy 2006/112/WE). Należy zatem przyjąć, że miejscem zamieszkania w rozumieniu omawianego przepisu jest miejsce, gdzie osoba, nad którą sprawowana jest opieka, faktycznie mieszka (por. T. Michalik, Komentarz do art. 43 Ustawy o podatku od towarów i usług, Legalis 2014/el.); świadczącymi są podmioty inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 uVAT.
  
  

W ocenie Wnioskodawczyni, usługi świadczone przez partnerów niemieckich na rzecz Wnioskodawczyni w zakresie podziału zysku z realizacji przedsięwzięcia stanowią usługi opieki w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT. Naczelny Sąd Administracyjny w Wyroku z dnia 22 listopada 2013 r., sygn. akt I FSK1695/12, odnosząc się do przedmiotowego zagadnienia stwierdził, że dla rozpoznania usługi opieki społecznej konieczne jest wzięcie przez przedsiębiorcę świadczącego usługi odpowiedzialności za efekt tego działania, co ma bezpośrednie zastosowanie w przedmiotowej sprawie.

W omawianym stanie faktycznym Wnioskodawczyni i partner niemiecki współdziałają przy realizacji przedsięwzięcia opieki, w zakresie opieki nad osobami starszymi lub niepełnosprawnymi celem utrzymania ich w dobrej kondycji psychofizycznej, przy uwzględnieniu ich kondycji oraz stanu fizycznego i psychicznego. Obie strony dzielą się nierozerwalnymi zadaniami w zakresie organizacji i przeprowadzenia przedsięwzięcia oraz ponoszą odpowiedzialność za przebieg i charakter opieki.

Tym samym, wskazaną współrealizację przedsięwzięcia należy uznać za realizację kompleksowej usługi opieki, realizowaną wspólnie przez Wnioskodawczynię i niemieckiego partnera. Zgodnie z ugruntowanym orzecznictwem Trybunały Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wcześniej: ETS) świadczenie kompleksowe ma miejsce w sytuacji, gdy (por. Wyrok TS UE z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C–308/96 i C–94/97 Madgett i Baldwin; oraz Wyroki TS UE w sprawach C–349/96 CPP, C–111/05 Aktiebolaget NN):

1. świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej;
2. poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny;
3. kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych.
   
   

Z orzecznictwa Trybunału wynika, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C–308/96 i C–94/97 Madgett i Baldwin).

W omawianym stanie faktycznym usługi współświadczone przez Wnioskodawczynię i partnerów niemieckich są ze sobą immanentnie związane – nie jest możliwa ich należyta i prawidłowa realizacja bez kooperacji ze strony dwóch podmiotów. Usługi świadczone przez obie strony zmierzają wprost do zapewnienia podopiecznym należytych warunków opieki. Rozkład i zasady płatności wynagrodzenia, otrzymywanego przez Wnioskodawczynię od podopiecznych i przekazywanego niemieckim partnerom ma wyłącznie charakter uproszczenia, który eliminuje zalewanie podopiecznych fakturami od szeregu podmiotów. Nie wpływa to na zakres i charakter usług świadczonych przez podmiot niemiecki, bowiem na podstawie art. 8 ust. 2a uVAT jeżeli podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Skoro więc Wnioskodawczyni otrzymuje od partnerów niemieckich faktury jako udział w zysku z tytułu realizacji przedsięwzięcia (jako technicznoprawny wyraz uczynienia zadość obowiązkom nakładanym przez uVAT i konstrukcję podatku od wartości dodanej), to należy uznać, że w rozumieniu uVAT, Wnioskodawca działając we własnym imieniu, nabywa tę usługę, sam ją otrzymuje, a następnie świadczy ją podopiecznym. W tym więc zakresie udział niemieckich partnerów w zyskach pozostaje usługą opieki, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT. Wnioskodawczym pozostaje przy tym świadoma treści Interpretacji Indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 5 lutego 2014 r., sygn. akt ILPP4/443-515/13-2/BA. Należy jednak wskazać, że w omawianym stanie faktycznym przedstawione w niej wnioski nie znajdą zastosowania – opieka świadczona jest bowiem przez opiekunki i opiekunów Wnioskodawczym, współpraca ma ściślejszy charakter niż przedstawiony w przedstawionej interpretacji indywidualnej, zaś usługi świadczone przez partnerów niemieckich mają charakter wspierający, nierozerwalny i kompleksowy w ramach całego przedsięwzięcia opieki.

Reasumując powyższe rozważania – w opisywanym stanie faktycznym Wnioskodawczyni i partnerzy niemieccy wspólnie realizują kompleksowe przedsięwzięcie opieki, w ramach którego – choć funkcje stron w jego ramach podlegają pewnemu uszeregowaniu i rozdzieleniu – niemożliwe jest wyodrębnię i całkowite odseparowanie od siebie usług świadczonych przez poszczególne strony bez uszczerbku dla podopiecznych.

W efekcie – udział w zyskach otrzymywany przez niemieckiego partnera, na podstawie wystawionej przez partnera niemieckiego na rzecz wnioskodawczym faktury należy rozpoznać jako import usług stanowiących usługi opieki w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 23 uVAT i tym samym zwolnionych z podatku od towarów i usług na podstawie tego samego przepisu. Biorąc pod uwagę powyższe, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Stosownie do art. 28a ustawy – na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1.ilekroć jest mowa o podatniku – rozumie się przez to:

1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2.podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalania miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest podmiot wykonujący samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

a.usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,

b.usługobiorcą jest:

• w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
• w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.
  
  

Wnioskodawczyni występuje jako usługobiorca usług świadczonych na jej rzecz przez Partnerów niemieckich, podatników nieposiadających siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Zatem Wnioskodawczyni powinna rozpoznać u siebie import usług i jako podatnik, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, zobowiązana jest do opodatkowania nabywanych usług, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego na terytorium Polski.

Zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ust. 1 ustawy – miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2–4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Miejscem świadczenia usług wykonywanych przez Niemiecką Firmę na rzecz Wnioskodawcy – stosownie do treści art. 28b ust. 1 ustawy – jest miejsce w którym ich usługobiorca posiada siedzibę, a zatem Polska.

Zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy – przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienia od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy – zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
• domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
  
• placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno–opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a–c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy – zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Zgodnie z definicją wyrazu „opieka”. zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r. tom II str. 1119), oznacza „troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś, zaspokajanie czyichś potrzeb; strzeżenie, pilnowanie kogoś lub czegoś; dozór, piecza, kuratela (…)”.

Natomiast świadczeniami złożonymi zajmował się wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. TSUE wypowiedział się w tym zakresie m.in.: w sprawach C–349/96 CPP, C–41/04 Levob, C–111/05 Aktiebolaget NN. Na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE sformułowane zostały kryteria przesądzające o tym, kiedy występuje świadczenie złożone. Ma ono miejsce w sytuacji, gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej. Z orzecznictwa Trybunału wynika, że w przypadku jednej, złożonej transakcji dane świadczenie musi być uznane za pomocnicze względem świadczenia głównego, jeżeli nie stanowi dla klientów celu samego w sobie, lecz środek służący jak najlepszemu skorzystaniu ze świadczenia głównego (wyrok z dnia 22 października 1998 r. w sprawach połączonych C–308/96 i C–94/97 Madgett i Baldwin).

W związku z powyższym świadczenie złożone (kompleksowe) będzie mieć miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych czynności (świadczeń) wykonywanych na rzecz jednego nabywcy będzie miała charakter świadczenia podstawowego i świadczenia pomocniczego (lub świadczeń pomocniczych), a zatem takich, które umożliwiają skorzystanie (względnie lepsze skorzystanie) ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można, bez popadania w sztuczność, rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy – tylko wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia.

Biorąc pod uwagę orzecznictwo TSUE należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni nabywa od partnerów niemieckich usługi, które stanowią dla partnerów niemieckich cel same w sobie. Jak stanowi opis wykonywanych przez partnerów niemieckich i Wnioskodawczynię czynności, są one odrębne i niezależne. Są wykonywane przez podmiot inny, niż świadczący usługi opieki, co potwierdza, że wykonywane przez partnerów niemieckich usługi można rozdzielić z usługami wykonywanymi przez Wnioskodawczynię na rzecz niemieckich podopiecznych. Wnioskodawczyni w każdym przypadku zawiera z podopiecznymi umowę, na podstawie której organizuje proces opieki, wysyła tam zatrudnioną u siebie opiekunkę i świadczy usługi opieki – w zamian za co otrzymuje wynagrodzenie bezpośrednio od podopiecznego na pokrycie kosztów opieki i zapewnienie sobie należytego zysku. Partnerowi niemieckiemu przysługuje z tytułu udział w zysku wynikającym z realizacji umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią, a Partnerem niemieckim. Partner niemiecki wystawia Wnioskodawczyni fakturę. Tym samym istnieje odrębność ekonomiczna ww. usług, rozdzielenie tych czynności nie ma charakteru sztucznego –stanowią one przedmiot odrębnych umów.

W tym kontekście nie można mówić o sprzedaży świadczenia kompleksowego. Podkreślenia wymaga, że opiekunowie są zatrudnieni przez Wnioskodawczynię, która świadczy usługi opieki. Działania partnera sprowadzają się w istocie do innych czynności nakierowanych na rozpoznanie tzw. „rynku potrzeb” i zapewnienie odpowiedniego personelu. Partner niemiecki świadczy zupełnie odrębną od świadczonej przez Wnioskodawczynię usługi opieki, usługę zapewnienia opiekunów czy też ścisłego nadzoru nad opiekunami. Usługę tą partner niemiecki świadczy na rzecz Wnioskodawczyni, a nie na rzecz podopiecznego. Bez względu na to jakie czynności podejmuje partner niemiecki w celu zapewnienia opiekunów to pozostanie to usługa zapewnienia pracowników dla Wnioskodawczyni.

Uwzględniając powyższe rozważania w kontekście przedstawionego opisu sprawy zauważyć należy, że mamy do czynienia z dwoma rodzajami świadczeń realizowanymi przez dwa podmioty i na rzecz innych odbiorców tj. rozpoznawanie potrzeb klienta i pozyskiwanie właściwych pracowników oraz usługa samej opieki.

Podsumowując, usługi świadczone przez partnerów niemieckich na rzecz Wnioskodawczyni – stanowiące dla niego import usług – nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem (pyt nr 1) wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.