Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-730/15-4/MS2
z 29 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2015 r. (data wpływu 24 czerwca 2015 r.), uzupełniony pismem z dnia 1 września 2015 r. (data nadania 1 września 2015 r., data wpływu 3 września 2015 r.) na wezwanie z dnia 21 sierpnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-730/15-2/MS2, (data nadania 24 sierpnia 2015 r., data doręczenia 27 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkami gospodarczymi– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkami gospodarczymi.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 21 sierpnia 2015 r. Nr IPPB4/4511-730/15-2/MS2, (data nadania 24 sierpnia 2015 r., data doręczenia 27 sierpnia 2015 r.) tutejszy Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie przedstawionego stanu faktycznego.

Pismem z dnia 1 września 2015 r. (data nadania 1 września 2015 r., data wpływu 3 września 2015 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Nieruchomość w S., przy ulicy W. Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku, kolejno: po swojej babci 1/3 część w 1982 roku - pozostałe 2/3 części, dnia 18 grudnia 2007 w drodze postanowienia sądu o nabyciu spadku; po ojcu zmarłym w 2006 roku - i po matce, zmarłej dnia 2 września 2007 roku. W załączeniu dwa odpisy postanowień sądowych w sprawie nabycia spadku.

W domu przy W. Wnioskodawczyni mieszkała na stałe w latach 1960 -1964 i była tam zameldowana do chwili przeprowadzki rodziców do W. i zmiany meldunku na W. (w dniu 27 sierpnia 1964 roku). W S., do roku 1964 Wnioskodawczyni uczęszczała do szkoły podstawowej. W załączeniu dwie kopie świadectw szkoły podstawowej: z 1962 i z 1964 roku.

Potwierdzenie zameldowania w okresie nie krótszym niż 12 miesięcy znajduje się w książce meldunkowej domu nr 5 przy ulicy W. w S.. W rubryce „Data przybycia na zamieszkanie” wpisano (K. Anna) 24 października 1960 rok, w rubryce „Potwierdzenie organu ewidencji i kontroli ruchu ludności” widnieje data 16 września 1962 rok. W załączeniu kopia karty księgi meldunkowej.

Dnia 15 czerwca 2011 roku Wnioskodawczyni sprzedała notarialnie będącą jej własnością nieruchomość w S. przy ul. W.. Była to działka gruntu o powierzchni 1476 m² (w ewidencji gruntów nr 219) zabudowana budynkiem mieszkalnym (powierzchnia około 90 m) i dwoma budynkami gospodarczymi (garaż i węglarka).

Nieruchomość ta spełniała warunki objęcia jej ulgą meldunkową. Dodatkowo, przed objęciem spadku, przez ponad 5 lat Wnioskodawczyni była współwłaścicielką tej nieruchomości. Jako właścicielka 2/3 jej części, ostatnią 1/3 część nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po dniu 1 stycznia 2007 roku.

Urząd Skarbowy uznał za słuszną ulgę meldunkową w stosunku do budynku mieszkalnego, ale obłożył podatkiem 1/3 część całości dochodu ze sprzedaży pozostałych składowych tej nieruchomości, ponieważ tę 1/3 część Wnioskodawczyni nabyła w drodze spadku po dniu 1 stycznia 2007 roku. Opodatkowaniu uległo 1/3 część powierzchni gruntu, 1/3 garażu murowanego i 1/3 część komórki na węgiel. Budynek mieszkalny wyłączono z opodatkowania. W sumie pobrano 3809 zł podatku.

Akt sprzedaży obejmował całość nieruchomości. Cena budynku mieszkalnego i zabudowań gospodarczych nie była wyodrębniona od wartości gruntu. Najcenniejszą składową tej nieruchomości był właśnie solidnie murowany budynek mieszkalny. Wymagana do opodatkowania, wtórna wycena 1/3 części pustego gruntu, czy 1/3 budynków gospodarczych w oderwaniu od budynku mieszkalnego była uznaniowa i kontrowersyjna.

Stanowisko Urzędu Skarbowego całkowicie rozminęło się z orzeczeniem Naczelnego Sądu Administracyjnego, który w Uchwale z dnia 2 kwietnia 2012 r wypowiedział się w sprawie łącznego objęcia ulgą meldunkową budynku i parceli.

NSA stwierdził, że ulga meldunkowa w stanie prawnym obowiązującym do końca 2008 r. obejmowała nie tylko przychody z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w nim, ale również ze zbycia gruntu, na którym budynek ten został postawiony. Sąd wskazał, że grunt i stojące na nim budynki stanowią całość nieruchomości i nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży. Analogicznie więc ulga nie może przysługiwać odrębnie dla jednej tylko części składowej nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy słusznym jest oddzielenie dla celów podatkowych domu objętego ulgą meldunkową od reszty nieruchomości, której ten budynek jest częścią, skoro zabudowania są nierozerwalnie związane z gruntem na którym stoją i nie posiadają dwóch oddzielnych adresów meldunkowych - osobno dla domu i dla działki?
2. Czy słusznym jest osobne opodatkowanie działki, na której jest posadowiony budynek mieszkalny objęty ulgą meldunkową?
3. Czy słusznym jest opodatkowanie zabudowań gospodarczych stanowiących integralną część nieruchomości, której częścią jest budynek mieszkalny objęty ulgą meldunkową?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Decyzja Urzędu Skarbowego, by rozdzielnie opodatkować poszczególne części nieruchomości, będącej w ujęciu prawa całością, była nielogiczna i krzywdząca, a w świetle wykładni prawa ogłoszonej w Uchwale NSA sygn. II FPS 3/11 z dnia 21 maja 2012 r, oraz w Wyroku NSA z dnia 26 lipca 2011, sygn. II FSK 416/10 rozminęła się z obowiązującym prawem.

W opisanej sytuacji Wnioskodawczyni uważa, że podatek się nie należy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
   
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
   
4. innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Dla opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości podatkiem dochodowym od osób fizycznych istotne znaczenie ma data nabycia przedmiotowej nieruchomości.

Z analizy wniosku wynika, że Wnioskodawczyni nabyła nieruchomość wraz z dwoma budynkami gospodarczymi w drodze spadku, kolejno: po babci 1/3 część w 1982 r, pozostałe 2/3 części, dnia 18 grudnia 2007 r. w drodze postanowienia sądu o nabyciu spadku: po ojcu zmarłym w 2006 r. i po matce, zmarłej dnia 2 września 2007 r. W 2011 r. Wnioskodawczyni sprzedała nieruchomość, w której była zameldowana na stałe w latach 1960 – 1964.

Wątpliwość Wnioskodawczyni budzi kwestia, czy słusznym jest oddzielenie dla celów podatkowych domu objętego ulgą meldunkową od reszty nieruchomości, tj. 1/3 części gruntu od budynku mieszkalnego, skoro zabudowania są nierozerwalnie związane z gruntem, na którym stoją i nie posiadają dwóch oddzielnych adresów meldunkowych.

Zgodnie z art. 924 Kodeksu cywilnego spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy (spadkodawców) ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Zatem istotnym z punktu widzenia prawa jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W związku z powyższym 1/3 części przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawczyni nabyła w dniu śmierci matki, tj. w dniu 2 września 2007 r.

Dokonując zatem oceny skutków podatkowych sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nabytej w 2007 r. w drodze spadku (1/3 części nieruchomości) należy stosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316, z poźn. zm.) do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Z uwagi na treść art. 30e ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6d i 6c, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 22 ust. 6d ww. ustawy, za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość tych nakładów, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże w świetle art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
   
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
   
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
   
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

- jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy nie określa daty, od której należy liczyć okres zameldowania, nie uzależnia zameldowania, a tym samym prawa do zwolnienia, od posiadania tytułu własności do budynku lub lokalu, lecz stanowi, że istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy. Oznacza to zatem, że każdy roczny okres zameldowania na pobyt stały uprawnia do zwolnienia.

Zwolnienie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika - art. 21 ust. 21 ww. ustawy.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 3 ww. ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy, do których mają zastosowanie ust. 1 lub ust. 2, tj. podatnicy, którzy zbywają nieruchomości lub prawa nabyte w okresie od 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2008 r., oświadczenie, o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14-dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Zasady opodatkowania przytoczone powyżej, regulują wyłącznie opodatkowanie dochodów uzyskanych ze zbycia nieruchomości i praw nabytych od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r. Określony w ustawie dwunastomiesięczny okres zameldowania odnosi się do daty zbycia nieruchomości. Żaden przepis prawa nie uzależnia też obowiązku zameldowania od posiadania tytułu własności do nieruchomości lub lokalu, lecz istotny jest fakt zameldowania podatnika na pobyt stały w zbywanym lokalu czy też budynku przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Aby określić zakres omawianego zwolnienia należy przy interpretacji tego przepisu uwzględnić obok wykładni językowej także wykładnię systemową i funkcjonalną. Porównanie treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) i b) ww. ustawy i art. 21 ust. 1 pkt 126 tej ustawy wyraźnie wskazuje, że zwolnienie uregulowane w ostatnim z powołanych przepisów odnosi się do przychodów ze źródła określonego w pierwszym z nich. Pojęcia w nim użyte powinny być więc rozumiane tak samo. Dowodem na powyższe jest odczytanie art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy w kontekście art. 21 ust. 21 tej ustawy. W przepisie tym ustawodawca wskazał, że zwolnienie ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od daty dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego złoży oświadczenie we właściwym urzędzie skarbowym o spełnieniu warunków do zwolnienia. Tym sposobem „zbycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku”, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy koresponduje z pojęciem „nieruchomości” z art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji przyjąć należy, że pojęcie „budynek mieszkalny” z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy i pojęcie „nieruchomość” z art. 21 ust. 21 ustawy zostały użyte przez ustawodawcę niejako zamiennie, co prowadzi do odczytania regulacji z art. 21 ust. 1 pkt 126 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako dotyczącej zbycia budynku mieszkalnego wraz z gruntem, gdyż oba te elementy stanowią nieruchomość w myśl przepisów Kodeksu cywilnego. Stosownie bowiem do art. 48 Kodeksu cywilnego budynki co do zasady są częścią składową gruntu i jako takie nie mogą być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 Kodeksu). To oznacza, że skoro nie są odrębnymi nieruchomościami, nie mogą być samodzielnym przedmiotem zbycia bez gruntu, na którym zostały wzniesione. Stąd pod pojęciem „zbycie budynku mieszkalnego” rozumiana być powinna sprzedaż domu wraz z gruntem, na którym dom ten jest posadowiony wraz z jego częściami składowymi służącymi realizacji celów mieszkaniowych (np. w postaci garażu czy węglarki). Jest to rezultat użycia przy regulacji zwolnienia w art. 21 ust. 21 w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcia „nieruchomość” bez nadawania mu w ustawie podatkowej innego niż cywilistyczne znaczenie. Nie czyniąc tego ustawodawca nie ograniczył zakresu ulgi, dlatego należy przyjąć, że obejmuje ona przychód z odpłatnego zbycia budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, ale także gruntu, na którym budynek został posadowiony wraz z jego częściami składowymi służącymi realizacji celów mieszkaniowych (np. w postaci garażu czy węglarki).

W świetle przywołanych uregulowań prawnych należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży nieruchomości dokonanej w 2011 r. nabytej w drodze spadku w 2007 r. - przy spełnieniu wszystkich pozostałych przesłanek - korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe zwolnienie obejmuje całość przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości nabytej w 2007 r., a więc zarówno z tytułu zbycia domu, jak i praw związanych z jego własnością, w tym z udziału w gruncie, na którym znajduje się przedmiotowy budynek mieszkalny oraz budynków gospodarczych służących jako garaż i węglarka.

Zatem stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

W przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązek udowodnienia, że określony wydatek został poniesiony przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Jednocześnie podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Wskazać bowiem należy, że w postępowaniu o wydanie interpretacji organ podatkowy nie przeprowadza dowodów w rozumieniu art. 180 i następnych Ordynacji podatkowej i nie ocenia ich w myśl art. 191 ustawy, gdyż nie jest to postępowanie podatkowe. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Tym samym przedstawione stanowisko oparte zostało na oświadczeniu Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu
na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.