Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-623/15-4/JF
z 25 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2015 r. (data wpływu 23 lipca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 2 września 2015 r. (data wpływu 3 września 2015 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 sierpnia 2015 r. (skutecznie doręczone w dniu 1 września 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług paramedycznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia dla usług paramedycznych. Wniosek uzupełniony został w dniu 2 września 2015 r. (data wpływu 3 września 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 26 sierpnia 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

M. Spółka z o.o. została wpisana do Rejestru Przedsiębiorców pod numerem KRS. Zgodnie z PKD główną działalnością Spółki jest działalność paramedyczna zakwalifikowana pod numerem PKD 86.90.D i pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej, gdzie indziej nie sklasyfikowana - numer PKD 86.90.E. W obecnym zakresie Spółka dokonała zgłoszeń rejestracyjnych do stosowanych instytucji.

Spółka prowadzi działalność w zakresie stosowania usług medycyny naturalnej oraz usług paramedycznych (MKA-medycyna komplementarna i alternatywna). Został stworzony specjalny program naturalnych metod diagnostycznych i terapeutycznych STl (Systemowa Terapia Informacyjna) w zakresie bezinwazyjnych testów alergicznych, testów obciążeń organizmu i terapii odczulająco-obciążeniowych (alegreny, pasożyty, pozostałe obciążenia środowiskowe). Spółka w ramach świadczonych usług zapewnia swoim klientom walkę z chorobami alergologicznymi takimi jak: zmiany skórne, AZS, łuszczyca, astma i wiele innych. Specjaliści pracujący w Spółce (terapeuci, dietetycy, specjaliści ds. biomedycyny) wykonują na rzecz klientów szereg badań: testy alergiczne, testy obciążeniowe organizmu oraz testy pięciu przemian według technik KTT. Pacjent otrzymuje wynik wraz z opisem oraz indywidualnymi zaleceniami terapeutyczno-dietetycznymi oraz środowiskowymi. W ramach wykonanej diagnostyki klient może poddać się terapiom obciążeniowym organizmu oraz odczuleniowym -terapie wygaszające rozpoznane alergeny. Wykonywane przez Spółkę usługi są usługami w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Według Wnioskodawcy usługi te podlegają zwolnieniu na podstawie art. 43 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług. Prowadząc działalność w tym zakresie Spółka obecnie korzysta ze zwolnienia z VAT z art. 113 ustawy do obowiązującego limitu 150 tys. zł rocznie.

W odpowiedzi na wezwanie tut. Organu Wnioskodawca wskazał, że Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 roku o działalności leczniczej ( Dz.U. z 2013 r., poz. 217 z późn. zm.).

Podmiotami leczniczymi zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy są przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U z 2015 r:, poz. 584) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej jeżeli ustawa nie stanowi inaczej.

Zgodnie z przepisami ustawy o swobodzie działalności gospodarczej art. 2 działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej mówi, iż przedsiębiorcą w rozumieniu ustawy jest osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną - wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą.

Wnioskodawca wpisuje się we wszystkie powyżej wskazane definicje prowadząc działalność gospodarczą w zakresie usług paramedycznych jest przedsiębiorcą spełniającym warunki uznania go za podmiot leczniczy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykonywane przez Wnioskodawcę usługi paramedyczne w świadczonym przez Spółkę zakresie podlegają zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, jako usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu i poprawie zdrowia? Pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego, w którym Spółka przekroczyłaby kwotę obrotu 150 tys. zł i utraciałby prawo do korzystania ze zwolnienia z art. 113 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Usługi paramedyczne polegające na naturalnej terapii holistycznej według oceny Wnioskodawcy są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 18 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z tym, że art. 43 ust. 18 nie precyzuje szczegółowo pojęć w nim wymienionych, przy definiowaniu zwolnienia usług w zakresie opieki medycznej należy oprzeć się na przepisach Dyrektywy 2006/112/WE oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Zgodnie z przepisem art. 132 ust. 1 lit. b Dyrektywy 2006/112WE zwolnieniu z VAT podlegają opieka szpitalna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Natomiast zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. c Dyrektywy zwolnione z VAT są świadczenia opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych określonych przez państwo członkowskie. Przepisy ustawy nie posługują się pojęciem świadczenia zdrowotnego, ani też nie odsyłają do przepisów ustawy o zakładach opieki zdrowotnej. Natomiast zgodnie z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej i stosownie do art. 3 tej ustawy, świadczeniem zdrowotnym są działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania, w szczególności związane z badaniem i poradą lekarską, poradą psychologiczną, rehabilitacją, badaniem diagnostycznym, w tym analizą medyczną, orzekanie i opiniowanie o stanie zdrowia. Podatnik definiuje zakres wykonywanej przez siebie usługi medycznej określeniem postawienie diagnozy, przeprowadzenie testów diagnozujących, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe usuwanie chorób i zaburzeń wynikających z obciążeń organizmu. Wnioskodawca wykonuje zatem działalność, przez którą należy rozumieć działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania (art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej).

W świetle art. 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy o działalności leczniczej, działalność lecznicza może polegać również na udzielaniu świadczeń zdrowotnych, promocji zdrowia, realizacji zadań dydaktycznych i badawczych w powiązaniu z udzielaniem świadczeń zdrowotnych i promocją zdrowia, w tym wdrażania nowych technologii medycznych i metod leczenia. W związku z powyższym Podatnik uznaje, że wykonywane przez niego usługi są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 pkt 18, gdyż bezspornie służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia i są wykonywane w ramach działalności leczniczej. Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 roku, poz. 217).

Zgodnie z art. 4 ww ustawy podmiotami leczniczymi są m.in. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku o swobodzie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2010 r. Nr 220, poz 1447 ze zm.) we wszystkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą. Podatnik spełnia zatem warunki uznania go za podmiot leczniczy, w którym wykonuje działalność leczniczą. Wnioskodawca zwraca również uwagę, że w podobnym zakresie zostały już wydane interpretacje indywidualne, np interpretacja nr IPPP1/4512-214/15-2/AW co może wskazywać na słuszność wniosków wskazanych przez Podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Podstawowa stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2–12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %, z zastrzeżeniem art. 146f.

Jednakże, zarówno w przepisach ustawy jak i w rozporządzeniach wykonawczych przewidziano możliwość zastosowania zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

Przy czym stosowanie do art. 43 ust. 17 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Należy zauważyć, że powyższe zwolnienie odnosi się do usług w zakresie opieki medycznej, które spełniają określone warunki - służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz dostawy towarów i usług ściśle z tymi usługami związanych wykonywanych w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze. Zatem powyższe zwolnienie ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia podmiotu leczniczego czy działalności leczniczej. Wobec powyższego, przy definiowaniu powyższych pojęć należy posiłkować się przepisami ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz.U. z 2013 r. nr 217 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej, za podmiot wykonujący działalność leczniczą uznaje się podmiot leczniczy, o którym mowa w art. 4, oraz lekarza lub pielęgniarkę wykonujących zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową, o której mowa w art. 5.

W świetle art. 3 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej, działalność lecznicza polega na udzielaniu świadczeń zdrowotnych.

Z kolei przez świadczenie zdrowotne – na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o działalności leczniczej - należy rozumieć działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej podmiotami leczniczymi są:

1. przedsiębiorcy w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447, z późn. zm.) we wszelkich formach przewidzianych dla wykonywania działalności gospodarczej, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej,
2. samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej,
3. jednostki budżetowe, w tym państwowe jednostki budżetowe tworzone i nadzorowane przez Ministra Obrony Narodowej, ministra właściwego do spraw wewnętrznych, Ministra Sprawiedliwości lub Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, posiadające w strukturze organizacyjnej ambulatorium, ambulatorium z izbą chorych lub lekarza, o którym mowa w art. 55 ust. 2a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.),
4. instytuty badawcze, o których mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. Nr 96, poz. 618 oraz z 2011 r. Nr 112, poz. 654 i Nr 185, poz. 1092),
5. fundacje i stowarzyszenia, których celem statutowym jest wykonywanie zadań w zakresie ochrony zdrowia i których statut dopuszcza prowadzenie działalności leczniczej,

5. a) posiadające osobowość prawną jednostki organizacyjne stowarzyszeń, o których mowa w pkt 5,
   

6. osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania
   - w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.
   
   

Zatem podmiotem leczniczym jest przedsiębiorca, który w jakiejkolwiek formie prowadzi działalność gospodarczą i w ramach tej działalności prowadzi działalność leczniczą, tj. działalność polegającą na udzielaniu świadczeń zdrowotnych rozumianych jako działania służące zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu lub poprawie zdrowia oraz inne działania medyczne wynikające z procesu leczenia lub przepisów odrębnych regulujących zasady ich wykonywania.

Podkreślić należy, że przy konstruowaniu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy określającego zakres zwolnienia od podatku odstąpiono od identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając jego zakres z wykorzystaniem treści przepisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. b i c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwolnieniu od podatku podlegają:

• opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze;
  

• świadczenie opieki medycznej w ramach zawodów medycznych i paramedycznych, określonych przez zainteresowane państwo członkowskie.
  
  
  

Z utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE wynika, że zwolnienia stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, które służą unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych państwach członkowskich i które należy postrzegać w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT (wyrok C-473/08 w sprawie Eulitz, pkt 25). Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie podkreślał w swym orzecznictwie, że pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Zauważyć należy, że definicja opieki medycznej nie została zawarta ani w krajowych, ani wspólnotowych przepisach podatkowych. W tym zakresie należy szukać wyjaśnienia tych pojęć w bogatym dorobku orzecznictwa wspólnotowego.

W odniesieniu do powołanych wyżej przepisów Dyrektywy ukształtowała się wspólnotowa linia orzecznicza. I tak, w wyroku w sprawie L.u.P. GmbH (C-106/05, pkt 27) Trybunał stwierdził, że pojęcia „opieki medycznej” oraz „świadczeń opieki medycznej” (…) odnoszą się do usług, które służą diagnozie, opiece oraz w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Pojęcie to zdefiniowano również w wyroku w sprawie d´Ambrumenil (C-307/01, pkt 57), gdzie podkreślono, że pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych.

Analizując przedstawione powyżej regulacje należy zauważyć, że użyte w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy pojęcie „usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia” odpowiada określeniom używanym przez Trybunał „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”. W pojęciu tym zawierają się również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212, pkt 40).

Należy podkreślić, że ani przytoczone przepisy Dyrektywy, ani orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE nie dają podstaw do tego, aby zakresem opieki medycznej podlegającej zwolnieniu objąć wszystkie działania medyczne wynikające z procesu leczenia. Zatem czynności, których celem nie jest ochrona zdrowia, nie mogą być uznane za świadczenia opieki medycznej i nie mogą podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Stanowisko takie wynika z wyroku w sprawie C-212/01.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie Margarete Unterpringer vs Pensionsversicherungsanstalt der Arbiter C-212/01 stwierdził, że „(…) to cel usługi medycznej decyduje o tym, czy powinna ona być zwolniona z podatku VAT. Dlatego też, jeśli kontekst, w jakim taka usługa jest wykonywana, pozwala ustalić, że jej głównym celem nie jest ochrona zdrowia, włączając w to utrzymanie lub przywrócenie zdrowia, lecz udzielanie porad wymaganych przed podjęciem decyzji wywołujących skutki prawne, zwolnienie nie ma zastosowania do takiej usługi”.

Również z orzeczenia C-384/98 wynika, że preferencji podlegać mogą jedynie te usługi, które mają cel terapeutyczny bądź profilaktyczny, a nie podlegają mu takie, które mają charakter czysto ekspercki i doradczy (np. orzekanie o stanie zdrowia dla potrzeb przyznania renty, bądź dla instytucji ubezpieczeniowych dla ustalenia wysokości składki ubezpieczenia na życie).

Ponadto jak zauważył Rzecznik Generalny w sprawie C-262/08: „Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania”. Rzecznik zauważa również, że: „działalność, którą uznano za części składowe opieki medycznej (leczenia medycznego), obejmuje: opiekę terapeutyczną jako część usługi ambulatoryjnej świadczonej przez wykwalifikowane pielęgniarki; leczenie psychoterapeutyczne świadczone przez wykwalifikowanych psychologów; prowadzenie badań lekarskich bądź pobieranie krwi lub innych próbek do badania pod kątem występowania choroby, na rzecz pracodawców lub ubezpieczycieli, albo poświadczanie zdolności medycznej do odbycia podróży, jeżeli celem tych usług zasadniczo pozostaje ochrona zdrowia zainteresowanych osób; oraz badania medyczne umożliwiające obserwację i zbadanie pacjentów, zanim zajdzie konieczność diagnozowania, rozciągnięcia opieki bądź leczenia potencjalnej choroby, zlecone przez internistów i wykonywane przez zewnętrzne laboratoria prywatne”.

Dokonując oceny przedstawionego opisu sprawy należy mieć na względzie zasadę wykładni zwolnień, stanowiących w istocie odstępstwo od generalnej zasady powszechności opodatkowania podatkiem VAT. Tym samym wszelkie zwolnienia należy interpretować możliwie ściśle i wąsko tak, aby nie doprowadzić do rozszerzenia zwolnień.

Z przytoczonych powyżej argumentów wynika, że zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art . 43 ust. 1 pkt 18 ustawy objęte są wyłącznie te usługi w zakresie opieki medycznej, które realizują cel związany z profilaktyką, zachowaniem, ratowaniem, przywracaniem i poprawą zdrowia. Decydujące znaczenie dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT do opisanych w złożonym wniosku usług jest więc wykazanie, że ich celem jest profilaktyka, zachowanie, ratowanie, przywracanie i poprawa zdrowia. Drugim kryterium pozwalającym na korzystanie ze zwolnienia od podatku na podstawie art . 43 ust. 1 pkt 18 ustawy jest wykonywanie wymienionych usług przez podmiot leczniczy w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej.

Jedna ze wskazanych przesłanek stanowiąca przesłankę podmiotową w rozpatrywanej sprawie została spełniona, ponieważ - jak wynika w treści uzupełnienia do wniosku - Wnioskodawca jest podmiotem leczniczym, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej.

Wnioskodawca wskazuje, że jest podmiotem leczniczym w rozumieniu ustawy o działalności leczniczej i świadczy usługi paramedyczne, w ramach których zapewnia pacjentom walkę z chorobami alergologicznymi takimi jak: zmiany skórne, AZS, łuszczyca, astma i wiele innych. Pacjent otrzymuje wynik wraz z opisem oraz indywidualnymi zaleceniami terapeutyczno-dietetycznymi oraz środowiskowymi. W ramach wykonanej diagnostyki klient może poddać się terapiom obciążeniowym organizmu oraz odczuleniowym.

Należy zatem stwierdzić, że została wypełniona przesłanka podmiotowa uprawniająca Wnioskodawcę do korzystania ze zwolnienia od podatku VAT, na postawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Do rozpatrzenia pozostaje natomiast, czy świadczone w powyższym zakresie usługi służą profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Jak wskazuje sama Spółka – świadczone przez nią usługi są usługami w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia. Zatem spełniona została również przesłanka przedmiotowa do zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

W konsekwencji z uwagi na to, że wykonywane przez Spółkę usługi - jak wskazuje sama Spółka - są usługami w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia oraz to, że Spółka – jak sama wskazuje – jest podmiotem leczniczym w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy o działalności leczniczej i wykonuje usługi w ramach działalności leczniczej, należy wskazać, że świadczone przez Spółkę usługi stanowią usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia określone w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Zatem, świadczone przez Wnioskodawcę – będącego podmiotem wykonującym działalność leczniczą – usługi paramedyczne korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. 2012, poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.