2015.09.03 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-437/15-2/EN
z 3 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z 28 maja 2015 r. (data wpływu 3 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

możliwości dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania nieruchomości (Biblioteki) oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT – jest prawidłowe,
możliwości dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków na zakup środków trwałych powyżej 15 000 zł oraz wyposażenia Biblioteki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie: możliwości dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania nieruchomości (Biblioteki) oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT a także możliwości dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków na zakup środków trwałych powyżej 15 000 zł oraz wyposażenia Biblioteki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca – Politechnika jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W ramach Projektu pt. Biblioteka (…) Wnioskodawca wybudował nieruchomość zwaną „Biblioteką”. Nieruchomość ta została oddana do użytkowania pod koniec 2010 roku i na podstawie przepisów o podatku dochodowym jest zaliczana przez Wnioskodawcę do środków trwałych.

W efekcie tej inwestycji powstały m.in.: (zestawienie przyjętych na stan środków trwałych)

budynek Biblioteki – wartość wytworzenia 101 794 511,79 PLN;
podgrzewacze, centrala wentylacyjna, agregat wody lodowej – wartość 655 937,58 PLN;
sprzęt komputerowy – wartość 5 012 298,72 PLN;
transformator, agregat prądotwórczy – wartość 7 423 558,73 PLN;
szatnia automatyczna – wartość 416 765,55 PLN.

Wyposażenie pomieszczeń budynku (np. szafy, stoły, biurka, wózki biblioteczne, krzesła), elementy wyposażenia nie przekraczają jednostkowo wartości 15 000,00 PLN.

Ww. projekt współfinansowany był z następujących źródeł:

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w ramach: Priorytetu V „Infrastruktura dla kapitału ludzkiego”, Działania 5.1 „Infrastruktura szkolnictwa wyższego (dofinansowanie w kwocie 56 113 623,99 PLN);
Skarb Państwa – Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego – dotacja celowa z budżetu państwa z części 38 – Szkolnictwo wyższe (dofinansowanie w kwocie 42 895 000,00 PLN);
wkład własny (20 615 703,95 PLN).

We wniosku o dofinansowanie Wnioskodawca oświadczył, że podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowalnym, co w konsekwencji oznacza, że Uczelnia nie może go „odzyskać w jakiejkolwiek formie (w tym w szczególności poprzez odliczenie podatku naliczonego). Wnioskodawca zgodnie z wytycznymi projektu dotychczas wykorzystywał Bibliotekę do czynności nieopodatkowanych VAT (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych). Politechnika rozważa w przyszłości (najwcześniej po 5 latach po zakończeniu trwałości projektu) wprowadzić na terenie Biblioteki sprzedaż opodatkowaną VAT w postaci m.in. prowadzenia bufetu gastronomicznego, automatów sprzedażowych, organizowania konferencji, szkoleń odpłatnie i dzierżawy pomieszczeń oraz doraźnego najmu pomieszczeń, obiektu na rzecz podmiotów zewnętrznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia VAT naliczonego powstałego przy budowie i wyposażania Biblioteki w przypadku wprowadzenia czynności sprzedaży opodatkowanej VAT na jej terenie, poprzez dokonanie korekty zgodnie z art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy z dnia 1 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.)?
W przypadku odpowiedzi na pytanie nr 1 zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, powstaje pytanie czy podatnik będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy pomocy współczynnika struktury wyliczonego dla Wnioskodawcy (tzn. uwzględnić art. 90 ust. 1 i 2)?

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowa zasada dotycząca możliwości odliczenia podatku naliczonego została zawarta w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Powyższa regulacja wskazuje, iż odliczenie podatku naliczonego to przysługujące zarejestrowanemu czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług całkowicie bądź częściowe prawo do obniżenia kwoty podatku należnego dotyczącego opodatkowanych dostaw towarów i świadczenia usług o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane towary i usługi są lub będą w przyszłości wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli takich, które generują podatek należny. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku VAT lub czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze, że budynek Biblioteki został oddany do użytkowania w 2010 r., w przypadku rozpoczęcia wykorzystywania jego do czynności opodatkowanym podatkiem VAT np. w 2016 r. Wnioskodawca jest zdania, że przysługiwałoby mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki na realizację przedmiotowej inwestycji na zasadach określonych w art. 91 ust. 7 i 7a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Zgodnie z powyższym Wnioskodawca mógłby odzyskać 4/10 podatku naliczonego. Prawo to byłoby jednak rozłożone w czasie, ponieważ Wnioskodawca miałaby prawo do odliczenia 1/10 podatku naliczonego każdego roku (w omawianym przykładzie po raz pierwszy mogłaby odliczyć 1/10 VAT naliczonego w deklaracji składanej za styczeń 2017 r., a po raz ostatni w deklaracji składanej za styczeń 2021 r.).

Dodatkowo w przedmiotowej sprawie znalazłby zastosowanie przepis art. 90 ust.1 i 2 ustawy o VAT, w myśl którego, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Dokonanie takiego podziału powoduje, że podatnik odlicza podatek związany ze sprzedażą opodatkowaną, natomiast nie odlicza podatku związanego ze sprzedażą zwolnioną, bądź niepodlegającą opodatkowaniu. Jeśli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w powyższym przepisie, to w myśl art. 90 ust. 2 ustawy o VAT, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z zastrzeżeniem ust. 10.

Ponieważ Wnioskodawca występuje jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest zarejestrowanym podatnikiem VAT, a także, ze względu na specyfikę funkcjonowania uczelni wyższych i harmonogram realizowanych zajęć (wykładów, szkoleń, czy też konferencji, również w przypadku dzierżawy, doraźnego najmu, który może wystąpić w różnym zakresie i odstępach czasowych (najem pojedynczych sal, czy też całego budynku w wakacje bądź w czasie trwania roku akademickiego – wyliczenie w oparciu o metraż jest niemiarodajne), nie ma faktycznej i rzeczywistej możliwości jednoznacznego wyodrębnienia w przedmiotowej sprawie, kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu przypadających na dany rodzaj działalności (nieopodatkowanej i opodatkowanej) ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stosując współczynnik struktury sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe – w zakresie możliwości dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu wybudowania nieruchomości (Biblioteki) oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika, o którym mowa w art. 90 ustawy o VAT oraz za nieprawidłowe – w zakresie możliwości dokonania korekty podatku naliczonego od wydatków na zakup środków trwałych powyżej 15 000 zł oraz wyposażenia Biblioteki.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem, aby dany podmiot nie był traktowany jako podatnik, muszą być spełnione dwa warunki: czynności wykonuje organ podlegający prawu publicznemu, a wykonując te czynności organ działa w charakterze organu władzy publicznej. Mowa jest zatem o tego rodzaju działalności, jaką prowadzą organy podlegające prawu publicznemu na mocy szczególnego reżimu prawnego, mającego do nich zastosowanie. Nie obejmuje ona natomiast działalności prowadzonej przez te organu na warunkach prawnych takich, jak mające zastosowanie do podmiotów prywatnych. W kwestii wyłączenia organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników wielokrotnie wypowiadał się także Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej akcentując, że dla takiego wyłączenia konieczne jest spełnienie równocześnie dwóch przesłanek: działalność musi być wykonywana przez podmiot prawa publicznego i musi być wykonywana w celu sprawowania władzy publicznej (wyroki C-408/97, C-4/89, C-288/07). Zatem opisane wyłączenie jest wyłączeniem o charakterze podmiotowo-przedmiotowym; następuje wówczas, gdy spełniona jest przesłanka podmiotowa – czynność dokonuje organ władzy publicznej i przedmiotowa – czynność mieści się w zakresie władztwa publicznego.

Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy, stwierdzić należy, że działalność Wnioskodawcy – Politechniki nie polega na wykonywaniu zwierzchniej władzy (tzw. imperium) przysługującej państwu, lecz na zapewnieniu, przy wsparciu państwa i na podstawie właściwych przepisów, świadczeń edukacyjnych. Zatem Politechnika nie spełnia ww. przesłanek wyłączenia z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku VAT: nie dokonuje bowiem czynności jako organ władzy publicznej i wykonywane przez nią czynności nie mieszczą się w zakresie władztwa publicznego. Czynności wykonywane przez uczelnię publiczną mieszczące się w zakresie jej zadań nie są więc wyłączone z opodatkowania podatkiem na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zatem w stosunku do wykonywanych czynności (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych) Wnioskodawca – Politechnika występuje jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania,
uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz jednostki badawczo – rozwojowe, w zakresie kształcenia na poziomie wyższym

– oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W art. 43 ust. 17 ustawy postanowiono, iż zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29,31,32 i 33 lit. a lub,
ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 17a ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Oceniając, czy dane świadczenie ma charakter usługi należy mieć na względzie fakt, że ustawodawca – jak wynika z treści art. 8 ust. 1 ustawy – uznaje za usługę każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności, które nie jest dostawą towarów, podkreślając tym samym powszechność opodatkowania. Zatem na zachowanie to (świadczenie) składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź tolerowanie – znoszenie określonych stanów rzeczy). Ponadto, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez niego wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument – odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę i odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi zostaje wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Wypłacający wynagrodzenie otrzymuje w zamian świadczenie przynoszące mu korzyść.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie, nagroda. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Powyższa analiza prowadzi do wniosku, że istotną cechą wynagrodzenia jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług i otrzymaną zapłatą.

Należy zatem stwierdzić, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Podkreślić jednak należy, że w ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Dla stwierdzenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej art. 8 ust. 2 ustawy, istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie będzie się wpisywało w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

Zatem, aby nieodpłatne świadczenie uznać za odpłatne świadczenie usług, tj. za podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być ono świadczone na cele inne niż działalność gospodarcza podatnika.

Niedopełnienie warunku określonego w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, jest podstawą do traktowania nieodpłatnej usługi jako niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach Projektu pt. „Biblioteka (…)” wybudował nieruchomość zwaną „Biblioteką”. Nieruchomość ta została oddana do użytkowania pod koniec 2010 roku i na podstawie przepisów o podatku dochodowym jest zaliczana przez Wnioskodawcę do środków trwałych.

W efekcie tej inwestycji powstały m.in.: (zestawienie przyjętych na stan środków trwałych)

budynek Biblioteki;
podgrzewacze, centrala wentylacyjna, agregat wody lodowej;
sprzęt komputerowy;
transformator, agregat prądotwórczy;
szatnia automatyczna.

Wyposażenie pomieszczeń budynku (np. szafy, stoły, biurka, wózki biblioteczne, krzesła), elementy wyposażenia nie przekraczają jednostkowo wartości 15 000,00 PLN.

Ww. projekt współfinansowany był z następujących źródeł:

Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego w ramach: Priorytetu V „Infrastruktura dla kapitału ludzkiego”, Działania 5.1 „Infrastruktura szkolnictwa wyższego;
Skarb Państwa – Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego – dotacja celowa z budżetu państwa z części 38 – Szkolnictwo wyższe;
wkład własny.

We wniosku o dofinansowanie Wnioskodawca oświadczył, że podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowalnym, co w konsekwencji oznacza, że Uczelnia nie może go „odzyskać” w jakiejkolwiek formie (w tym w szczególności poprzez odliczenie podatku naliczonego). Wnioskodawca zgodnie z wytycznymi projektu dotychczas wykorzystywał Bibliotekę do czynności nieopodatkowanych VAT (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych). Wnioskodawca rozważa w przyszłości (najwcześniej po 5 latach po zakończeniu trwałości projektu) wprowadzić na terenie Biblioteki sprzedaż opodatkowaną VAT w postaci m.in. prowadzenia bufetu gastronomicznego, automatów sprzedażowych, organizowania konferencji, szkoleń odpłatnie i dzierżawy pomieszczeń oraz doraźnego najmu pomieszczeń, obiektu na rzecz podmiotów zewnętrznych.

W związku z powyższym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu budowy i wyposażania Biblioteki w przypadku wprowadzenia czynności sprzedaży opodatkowanej VAT na jej terenie, poprzez dokonanie korekty zgodnie z art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przywołanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 i art. 91 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy – ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Według art. 90 ust. 4 ustawy – proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalona proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

Według art. 91 ust. 1 ustawy – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Natomiast w myśl art. 91 ust. 2 ustawy – w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Z kolei przepis art. 91 ust. 3 ustawy stanowi, że korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Należy podkreślić, że ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

W świetle art. 91 ust. 7 ustawy – przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy – w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy – w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi art. 91 ust. 7c ustawy – jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje – korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, że w momencie realizacji inwestycji polegającej na budowie nieruchomości „Biblioteki”, nie był spełniony warunek, wskazany w art. 86 ustawy, gdyż wydatki związane z realizacją przedmiotowej inwestycji z założenia nie miały być związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi (co zostało wskazane przez Wnioskodawcę cyt.: „We wniosku o dofinansowanie Wnioskodawca oświadczył, że podatek od towarów i usług jest wydatkiem kwalifikowalnym, co w konsekwencji oznacza, że Uczelnia nie może go „odzyskać” w jakiejkolwiek formie (w tym w szczególności poprzez odliczenie podatku naliczonego)”. Zatem, Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na realizację inwestycji, która była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych).

Wskazać jednak należy, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca rozważa w przyszłości (najwcześniej po 5 latach po zakończeniu trwałości projektu) wprowadzić na terenie Biblioteki sprzedaż opodatkowaną VAT w postaci m.in. prowadzenia bufetu gastronomicznego, automatów sprzedażowych, organizowania konferencji, szkoleń odpłatnie i dzierżawy pomieszczeń oraz doraźnego najmu pomieszczeń, obiektu na rzecz podmiotów zewnętrznych, to w kwestii możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową nieruchomości „Biblioteki” znajdą zastosowanie przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług. Analiza ww. przepisu jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że wykorzystywanie przez Wnioskodawcę inwestycji – Biblioteki do czynności nieopodatkowanych (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych), a następnie wykorzystywanie tych nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych (m.in. prowadzenie bufetu gastronomicznego, automatów sprzedażowych, organizowania konferencji, szkoleń odpłatnie i dzierżawa pomieszczeń oraz najmu pomieszczeń, obiektu na rzecz podmiotów zewnętrznych) oraz do czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych), spowoduje konieczność dokonania korekty na podstawie art. 91 ustawy. Mamy bowiem do czynienia z sytuacją wskazaną w tym przepisie, kiedy to Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i nie dokonała odliczenia, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie w przypadku wykorzystania części przedmiotowej inwestycji – nieruchomości (Biblioteki) np. w 2016 r. do czynności opodatkowanych, zmiana przeznaczenia nastąpi w tym roku i od tego momentu przedmiotowa nieruchomość będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz do czynności nieopodatkowanych tym podatkiem.

Zatem, z uwagi na fakt, iż wartość ww. inwestycji, tj. wybudowanie budynku Biblioteki, przekroczyła kwotę 15 000 zł Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 10-letniej korekty podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na ww. inwestycje, zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy w związku z art. 91 ust. 2 i ust. 3 ustawy, tj. Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na ww. inwestycję 1/10 za każdy rok, w którym przedmiotowa inwestycja będzie wykorzystywana również do czynności opodatkowanych do końca dziesięcioletniego okresu korekty.

Mając na uwadze powyższe w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Natomiast w kwestii prawa do odliczenia od wydatków na zakup towarów i usług zaliczonych do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 15 000 zł zastosowanie znajdzie art. 91 ust. 7a w związku z art. 91 ust. 2 ustawy, tj. korekty dokonuje się w ciągu kolejnych 5 lat. Zatem jeżeli w przedmiotowej sprawie zmiana przeznaczenia przedmiotowych towarów oraz usług z czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT do czynności również opodatkowanych nastąpi w roku 2016 (jak wskazano we wniosku) – to okres do dokonania korekty, o której mowa w ww. art. 91 ust. 7a w związku z art. 91 ust. 2 ustawy już upłynął i Wnioskodawca nie będzie mógł dokonać korekty podatku naliczonego.

Mając na uwadze powyższe w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe, bowiem Wnioskodawca uznań, że ma prawo do 10-letniej korekty.

Z kolei w przypadku zmiany przeznaczenia towarów i usług niezaliczonych przez Wnioskodawcę do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych o wartości poniżej 15 000 zł, korekty dokonuje się jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za dany okres rozliczeniowy.

Zatem w przypadku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na zakup wyposażenia pomieszczeń budynku (szafy, stoły, biurka, wózki biblioteczne, krzesła), które nie przekraczają jednostkowo wartości 15 000 zł zastosowanie znajdzie przepis art. 91 ust. 7b i 7c ustawy, zgodnie z którymi korekty dokonuje się jednorazowo w deklaracji podatkowej składanej za dany okres rozliczeniowy, w którym nastąpi zmiana przeznaczenia, jednakże nie później niż 12 miesięcy od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary do używania. Tym samym, z uwagi na fakt, iż ww. elementy wyposażenia Biblioteki zostały zakupione i oddane do użytkowania w 2010 r. – jak wskazano we wniosku – to w przedmiotowej sprawie upłynął już okres do dokonania korekty, o której mowa w ww. przepisach (art. 91 ust. 7b i 7c ustawy).

Mając na uwadze powyższe w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do kwestii czy podatnik będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy pomocy współczynnika struktury wyliczonego dla Wnioskodawcy (tzn. uwzględnić art. 90 ust. 1 i 2) wskazać należy, że odpowiedź w zakresie pytania nr 2 we wniosku odnosi się tylko do sytuacji, w której Organ w zakresie pytania nr 1 uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dokonując analizy powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że proporcja wyliczana jest jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie z art. 90 ust. 8 ustawy, podatnicy, którzy w poprzednim roku podatkowym nie osiągnęli obrotu, o którym mowa w ust. 3, lub u których obrót ten w poprzednim roku podatkowym był niższy niż 30.000 zł, do obliczenia kwoty podatku naliczonego podlegającej odliczeniu od kwoty podatku należnego przyjmują proporcję wyliczoną szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego, w formie protokołu.

Stosownie do przepisu art. 90 ust. 9 ustawy, przepis art. 90 ust. 8, stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do niego kwota obrotu, o której mowa w tym przepisie, byłaby niereprezentatywna.

Na mocy art. 90 ust. 9a ustawy, przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, że przepisy art. 90 ust. 1-3 ustawy o VAT stanowią implementację art. 173 i art. 174 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 17 ust. 5 i art. 19 Szóstej dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) – (Dz. Urz. UE z dnia 13 czerwca 1977 r. Nr L 145 s. 1 nast. ze zm.).

W swoim najnowszym orzecznictwie TSUE w sprawie Portugal Telecom SGPS SA. (C-496/11 26 września 2012 r.) zauważył, że jeżeli towary i usługi są wykorzystywane przez podmiot w celu dokonywania jednocześnie transakcji gospodarczych dających prawo do odliczenia i transakcji gospodarczych niedających prawa do odliczenia odliczenie jest dopuszczalne jedynie w części VAT, który jest proporcjonalny do kwoty przypadającej na pierwsze transakcje i krajowy organ podatkowy może przewidzieć jedną z metod ustalania prawa do odliczenia wymienionych w rzeczonym art. 17 ust. 5 VI dyrektywy. Jeżeli towary i usługi są jednocześnie wykorzystywane do działalności gospodarczej i działalności niegospodarczej, art. 17 ust. 5 VI dyrektywy nie znajduje zastosowania, a metody odliczenia i podziału są określane przez państwa członkowskie, które przy wykonywaniu tego prawa powinny uwzględniać cel i systematykę VI dyrektywy i w tym celu przewidzieć metodę obliczania rzeczywiście odzwierciedlającą część wydatków faktycznie przypadających odpowiednio na każdy z tych dwóch rodzajów działalności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że cel prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o podatku VAT. Mieścić się będą tutaj również działania czy sytuacje występujące w ramach działalności gospodarczej, jednakże niegenerujące opodatkowania podatkiem VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o podatku VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy), a także cele prywatne, z definicji niemające nic wspólnego z działalnością gospodarczą podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że po rozpoczęciu wykorzystywania inwestycji – Biblioteki do wykonywania czynności opodatkowanych (m.in. prowadzenie bufetu gastronomicznego, automatów sprzedażowych, organizowania konferencji, szkoleń odpłatnie i dzierżawa pomieszczeń oraz najmu pomieszczeń, obiektu na rzecz podmiotów zewnętrznych) Wnioskodawca będzie wykorzystywał nieruchomość do ww. czynności opodatkowanych oraz do czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT (m.in. statutowe cele dydaktyczne, spotkania kół naukowych) – co w świetle powyższej analizy może oznaczać, że inwestycja jest wykorzystywana obok sprzedaży opodatkowanej do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT lecz korzystających ze zwolnienia od podatku VAT oraz do czynności niepodlegających opodatkowani tym podatkiem.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do proporcjonalnego rozliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy.

Zatem podatek naliczony od wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na budowę budynku Biblioteki nie może uprawniać do odliczenia w zakresie, w jakim dotyczy działalności gospodarczej zwolnionej od podatku VAT.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując korekty podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę budynku Biblioteki ma prawo do zastosowania proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Mając na uwadze powyższe w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które zostały przedstawione w opisie sprawy oraz stanowisku Wnioskodawcy a nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin