Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-101/15/AK
z 27 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 30 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 kwietnia 2015 r. (data wpływu 20 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dzierżawy gruntów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dzierżawy gruntów.

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT. W 2004 r. nabył od rodziny gospodarstwo rolne, składające z lasów i łąk. W 2011 r. zgłosił do Urzędu Skarbowego działalność rolniczą (działalność leśną), korzystając ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 o podatku od towarów i usług (złożył deklarację VAT-R). Jednocześnie Wnioskodawca zamierza kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą. W gminie, w której Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne płaci podatek rolny i leśny. Posiadając status rolnika ryczałtowego od kilku lat sadzi różne rośliny, kwiaty. Zakupił sadzonki świerku i sosny, które się rozrastają. Wnioskodawca nawiązał współpracę z drobnymi przedsiębiorcami, którzy zainteresowani są Jego produktami (kształtowanymi przez przyrodę) takimi jak: mech, kora drzewna, susz łąkowy, kwiaty gruntowe, świerk-sosna (gałęzie). W bieżącym roku ma możliwość wydzierżawienia działki rolnej (na okres 2-3 lat) osobie prywatnej, która na tej działce zamierza postawić przyczepę mieszkalną i „uprawiać kwiatki”.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzona działalność gospodarcza, w związku z którą jest zarejestrowanym podatnikiem VAT dotyczy obrotu nieruchomościami (agencja nieruchomości). Ponadto doprecyzowano, że działka, która ma być przedmiotem dzierżawy wchodzi w skład gospodarstwa rolnego. Wskazano również, że przyszła dzierżawa ma dotyczyć w istocie dwóch dzierżawców tj.:

• w przypadku pierwszego dzierżawcy - ziemia będzie wykorzystywana przez dzierżawcę na cele rolnicze, a przyszły dzierżawca jest rolnikiem i będzie sadził na tym gruncie krzaki chryzantem gruntowych i sprzedawał je („niezwiązanych z działami specjalnymi produkcji rolnej”),
• z kolei drugi dzierżawca (rencista) zamierza „cieszyć się przyrodą i postawić tam przyczepkę turystyczną i korzystać z wypoczynku”, nie będzie jednak prowadził działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie, sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy dzierżawiąc działkę (wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego) rolnikowi, prowadzącemu działalność rolniczą – Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku?
2. Czy dzierżawiąc działkę (wchodzącą w skład gospodarstwa rolnego) dla rencisty (niebędącego rolnikiem), który będzie wykorzystywał grunt na cele wypoczynkowe – Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku?

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy – ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku – w przypadku dzierżawy działki rolnikowi, dzierżawa ta nie powinna być opodatkowana. Również w przypadku dzierżawy działki dla rencisty dla „celów wypoczynkowych”, w przypadku gdy dzierżawca nie prowadzi działalności gospodarczej, ani rolniczej „nie powinien wystąpić” podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej - nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego, sformułowanej w ustawie o podatku rolnym. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2013 r., poz. 1381 ze zm.), uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i w wyniku zawartej umowy muszą być wykorzystywane na cele rolnicze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku VAT. W 2004 r. nabył gospodarstwo rolne od rodziny, składające z lasów i łąk. W 2011 r. zgłosił do Urzędu Skarbowego działalność rolniczą (działalność leśną), korzystając ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 o podatku od towarów i usług (złożył deklarację VAT-R). Jednocześnie Wnioskodawca zamierza kontynuować dotychczasową działalność gospodarczą. W gminie, w której Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne, płaci podatek rolny i leśny. Posiadając status rolnika ryczałtowego od kilku lat sadzi różne rośliny, kwiaty. Zakupił sadzonki świerku i sosny, które się rozrastają. Wnioskodawca nawiązał współpracę z drobnymi przedsiębiorcami, którzy zainteresowani są Jego produktami (kształtowanymi przez przyrodę) takimi jak: mech, kora drzewna, susz łąkowy, kwiaty gruntowe, świerk-sosna (gałęzie). W bieżącym roku ma możliwość wydzierżawienia działki rolnej (na okres 2-3 lat) osobie prywatnej, która na tej działce zamierza postawić przyczepę mieszkalną i „uprawiać kwiatki”. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzona działalność gospodarcza w związku, z którą jest zarejestrowanym podatnikiem VAT dotyczy obrotu nieruchomościami (agencja nieruchomości). Ponadto wskazano, że działka, która ma być przedmiotem dzierżawy wchodzi skład gospodarstwa rolnego. Przyszła dzierżawa ma dotyczyć w istocie dwóch dzierżawców tj.:

• w przypadku pierwszego dzierżawcy - ziemia będzie wykorzystywana przez dzierżawcę na cele rolnicze, a przyszły dzierżawca jest rolnikiem i będzie sadził na tym gruncie krzaki chryzantem gruntowych i sprzedawał je („niezwiązanych z działami specjalnymi produkcji rolnej”),
• z kolei drugi dzierżawca (rencista) zamierza „cieszyć się przyrodą i postawić tam przyczepkę turystyczną i korzystać z wypoczynku”, nie będzie jednak prowadził działalności gospodarczej.

Odnosząc przeanalizowane uprzednio przepisy do opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że dzierżawa gruntów rolnych – które stanowią część gospodarstwa rolnego oraz nie są składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności gospodarczej:

• wykorzystywanych przez dzierżawcę na cele rolnicze, tj. w przedmiotowej sprawie – dotyczące pierwszego dzierżawcy – rolnika, prowadzącego działalność rolniczą – nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast
• wykorzystywanych przez dzierżawcę na cele nierolnicze tj. w przedmiotowej sprawie – dotyczące drugiego dzierżawcy – wykorzystującego dzierżawiony grunt na cele wypoczynkowe – stanowi źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Podkreślenia wymaga, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.