Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB2/4511-686/15/ENB
z 15 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) w związku z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2015 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 24 czerwca 2015 r.) uzupełnionym w dniu 11 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 11 sierpnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2015 r. Wnioskodawczyni uczestniczy w roli eksperta w ocenie wniosków o przyznanie bezzwrotnej pomocy dla innowacyjnych przedsiębiorstw w ramach programu H. Praca wykonywana była na podstawie umowy zawartej z R. z upoważnienia nadanego przez Komisję Europejską. Umowa zawiera stwierdzenie, że nie stanowi ona umowy o pracę.

Wykonywane zadania polegały na zdalnej (za pośrednictwem Internetu) ocenie, w wyznaczonym okresie, przekazanych wniosków grantowych. Ocenę wniosków grantowych Wnioskodawczyni wykonuje w kraju, za co wypłacane jest zryczałtowane wynagrodzenie za każdy dzień pracy. Umowa przewiduje również możliwość zażądania przez R. osobistego udziału Wnioskodawczyni w panelu opiniującym wnioski w B., co wymaga dyspozycyjności w określonych ramach czasowych. W określonym dniu Wnioskodawczyni zobowiązana była także wziąć udział w zdalnym szkoleniu wstępnym w formule e-learningu, wliczanym do czasu pracy oraz zaakceptować Kodeks Postępowania. Praca wykonywana jest pod nadzorem szefów paneli, kierujących pracami poszczególnych zespołów tematycznych (np. ICT, biotechnologia).

Wypłata wynagrodzenia następuje we wskazanych w umowie okresach rozliczeniowych, przelewem z rachunku Komisji Europejskiej po wykazaniu przez eksperta czasu pracy (liczby przepracowanych dni).

W przesłanym uzupełnieniu Wnioskodawczyni doprecyzowała, iż pomimo, że w umowie zawarto stwierdzenie, że nie stanowi ona umowy o pracę, to spełnione są przesłanki decydujące o powstaniu stosunku pracy w oparciu o wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości:

• świadczenie pracy na rzecz innej osoby,
• podporządkowanie pracownika w hierarchii służbowej oraz wymóg dyspozycyjności pracownika,
• świadczenie pracy za wynagrodzeniem.

Wykonywana praca opierała się na imiennym wydanym dla Wnioskodawczyni poleceniu i wymagała zaakceptowania i podpisania Kodeksu Postępowania, co pozwala zakwalifikować Wnioskodawczynię jako „innego pracownika Wspólnoty”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady nr 260/68.

Wnioskodawczyni wskazała również na rozstrzygnięcia dotyczące podobnych, co w niniejszym wniosku kwestii, (np. IBPB2/415-834/08/HK z dnia 30 lipca 2008 r., IBPBII/1/415-198/13/AŻ z dnia 23 maja 2013 r., IPPB4/415-725/13-2/JK z dnia 14 listopada 2013 r.)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie za wykonaną pracę na rzecz R. otrzymane z Unii Europejskiej w 2015 r. jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

W ocenie Wnioskodawczyni, uzyskane wynagrodzenie spełnia warunki określone w art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jej zdaniem ww. zapis ustawy zwalnia dochody, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich. Rozporządzenie to stwierdza, że opodatkowaniu podlegają, wynagrodzenia urzędników oraz innych pracowników Wspólnoty Europejskiej wymienionych w Protokole w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich. Zgodnie z art. 10 (dawny 11) Protokołu przedstawiciele Państw Członkowskich biorący udział w pracach instytucji Unii, ich doradcy i eksperci techniczni, korzystają w czasie wykonywania swoich funkcji i w czasie podróży do i z miejsca obrad, ze zwyczajowych przywilejów, immunitetów i udogodnień, zaś przepis art. 12 (dawny 13) stanowi że Urzędnicy i inni pracownicy Unii objęci są podatkiem na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Unię, na warunkach i zgodnie z procedurą określonymi przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące w drodze rozporządzeń zgodnie ze zwykłą procedurą prawodawczą i po konsultacji z zainteresowanymi instytucjami. Są oni zwolnieni z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię.

Zapisy Protokołu mają zastosowanie m.in. do osób objętych regulaminem pracowniczym urzędników Wspólnot lub warunkami zatrudniania innych pracowników Wspólnot.

Opisane wyżej wynagrodzenie Wnioskodawczyni uzyskała wprost z instytucji Unii Europejskiej. Pomimo, że w umowie zawarto stwierdzenie, że nie stanowi ona umowy o pracę, zdaniem Wnioskodawczyni, nie przesądza to o braku statusu „innego pracownika Wspólnoty”. Przepisy europejskie nie zawierają definicji pracownika, jednak w oparciu o wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości można wyróżnić następujące przesłanki decydujące o powstaniu stosunku pracy:

• świadczenie pracy na rzecz innej osoby,
• podporządkowanie pracownika w hierarchii służbowej oraz wymóg dyspozycyjności pracownika,
• świadczenie pracy za wynagrodzeniem.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni uważa, że spełnia wszystkie trzy kryteria. Dodatkowo podkreśla, że wykonywana praca opierała się na imiennym wydanym dla Wnioskodawczyni poleceniu i wymagała zaakceptowania i podpisania Kodeksu Postępowania, co zdaniem Wnioskodawczyni nadaje jej status „innego pracownika Wspólnoty”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady nr 260/68.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie natomiast do art. 21 ust. 1 pkt 46a ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dochody uzyskane z instytucji Unii Europejskiej i Europejskiego Banku Inwestycyjnego, do których mają zastosowanie przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich (Dz.Urz. WE L 056 z 4 marca 1968 r., z późn. zm.).

W myśl art. 1 wymienionego powyżej rozporządzenia Rady (EWG, EURATOM, EWWIS) nr 260/68, podatek od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Wspólnotę urzędnikom i innym pracownikom wymienionym w art. 13 akapit pierwszy Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich, jest ustalany i pobierany według procedury określonej w niniejszym rozporządzeniu.

Stosownie natomiast do art. 2 ww. rozporządzenia, opodatkowaniu podlegają m.in. osoby podlegające regulaminowi pracowniczemu urzędników lub warunkom zatrudnienia innych pracowników Wspólnot, w tym korzystające ze świadczeń odszkodowawczych z tytułu pozbawienia stanowiska w interesie służby, z wyłączeniem jednak personelu miejscowego.

Zgodnie z art. 12 Protokołu w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich (Dz.U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864/4 ze zm.) urzędnicy i inni pracownicy Unii objęci są podatkiem na rzecz Unii od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych im przez Unię, na warunkach i zgodnie z procedurą określonymi przez Parlament Europejski i Radę, stanowiące w drodze rozporządzenia zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą i po konsultacji z zainteresowanymi instytucjami. Są oni zwolnieni z krajowych podatków od dochodów, wynagrodzeń i dodatków wypłacanych przez Unię.

Z przedstawionego we wniosku i w jego uzupełnieniu stanu faktycznego wynika, że w 2015 r. Wnioskodawczyni uczestniczy w roli eksperta w ocenie wniosków o przyznanie bezzwrotnej pomocy dla innowacyjnych przedsiębiorstw w ramach programu H. Praca wykonywana jest na podstawie umowy zawartej z R. z upoważnienia nadanego przez Komisję Europejską. Umowa zawiera stwierdzenie, że nie stanowi ona umowy o pracę.

Wykonywane zadania polegały na zdalnej (za pośrednictwem Internetu) ocenie, w wyznaczonym okresie, przekazanych wniosków grantowych. Ocenę wniosków grantowych Wnioskodawczyni wykonuje w kraju, za co wypłacane jest zryczałtowane wynagrodzenie za każdy dzień pracy. Umowa przewiduje również możliwość zażądania przez R. osobistego udziału Wnioskodawczyni w panelu opiniującym wnioski w B., co wymaga dyspozycyjności w określonych ramach czasowych. W określonym dniu Wnioskodawczyni zobowiązana była także wziąć udział w zdalnym szkoleniu wstępnym w formule e-learningu, wliczanym do czasu pracy oraz zaakceptować Kodeks Postępowania. Praca wykonywana jest pod nadzorem szefów paneli, kierujących pracami poszczególnych zespołów tematycznych (np. ICT, biotechnologia).

Wypłata wynagrodzenia następuje we wskazanych w umowie okresach rozliczeniowych, przelewem z rachunku Komisji Europejskiej po wykazaniu przez eksperta czasu pracy (liczby przepracowanych dni).

Pomimo, że w umowie zawarto stwierdzenie, że nie stanowi ona umowy o pracę, to spełnione są przesłanki decydujące o powstaniu stosunku pracy w oparciu o wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości:

• świadczenie pracy na rzecz innej osoby,
  podporządkowanie pracownika w hierarchii służbowej oraz wymóg dyspozycyjności pracownika,
  
• świadczenie pracy za wynagrodzeniem.

Wykonywana praca opierała się na imiennym wydanym dla Wnioskodawczyni poleceniu i wymagała zaakceptowania i podpisania Kodeksu Postępowania, co pozwala zakwalifikować Wnioskodawczynię jako „innego pracownika Wspólnoty”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady nr 260/68.

Mając na uwadze powyższe, w szczególności zaś okoliczność, że – jak twierdzi Wnioskodawczyni – należy Ją kwalifikować jako „innego pracownika Wspólnoty”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia nr 260/68 z dnia 29 lutego 1968 r. ustanawiającego warunki i procedurę stosowania podatku na rzecz Wspólnot Europejskich uznać należy, że dochody otrzymane przez Wnioskodawczynię z Komisji Europejskiej są zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie jednak w przedmiotowej sprawie zaznaczyć należy, że zgodnie z linią orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości decyzja instytucji wspólnotowej określająca status członka jej personelu i warunki, na jakich jest zatrudniony, ma charakter wiążący wobec krajowych władz administracyjnych i sądowych, tak że w związku z tym nie mogą one przystąpić do samodzielnej kwalifikacji rozpatrywanego stosunku zatrudnienia. Oznacza to, że w niniejszej interpretacji przedmiotem oceny tut. organu podatkowego nie mogła być i nie była ocena, czy praca eksperta w ramach Programu Ramowego H., która stała się podstawą wypłaty należności odbywała się w charakterze „innego pracownika Wspólnot”, do którego zastosowanie znajdują przepisy rozporządzenia Rady (EWG, EURATON, EWWIS) nr 260/68. Powyższe stanowi wyłącznie okoliczność faktyczną podaną przez Wnioskodawczynię i nie podlega kwalifikacji przez tutejszy organ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.