Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-587/15-4/AMN
z 7 sierpnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2015 r. (wg daty wpływu), u uzupełnionym w dniu 16.07.2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 1 lipca 2015 r. znak ILPB1/4511-1-587/15-2/AMN na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 lipca 2015 r., wniosek uzupełniono w dniu 16 lipca 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 1997 r. Wnioskodawca był sprawcą wypadku drogowego, w wyniku którego zostały poszkodowane osoby trzecie. Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny (dalej: UFG), tytułem ubezpieczenia obowiązkowego, zaspokoił osobom pokrzywdzonym ich roszczenia. Następnie UFG, na mocy art. 110 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, dochodził od Wnioskodawcy zwrotu spełnionego świadczenia i poniesionych kosztów. Sprawa była przedmiotem postępowania egzekucyjnego, ale egzekucja wobec Wnioskodawcy była nieskuteczna z powodu braku majątku i środków finansowych. Ostatecznie, na podstawie art. 110 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, w związku ze złą sytuacją majątkową Wnioskodawcy, w grudniu 2014 r. UFG odstąpił od dochodzenia wierzytelności. W styczniu 2015 r. UFG sporządził informację PIT-8C, traktując umorzoną kwotę jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PDOF.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że umorzenie świadczenia za wyrządzoną szkodę komunikacyjną nastąpiło w związku z brakiem możliwości egzekucji wobec osoby Wnioskodawcy z powodu braku majątku, na podstawie pisma Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 28 stycznia 2015 r. umorzenie to nie wynika z decyzji administracyjnej. W latach poprzednich Gwarancyjny Fundusz ubezpieczeniowy kilkakrotnie umarzał należności z tytułu świadczeń za wyrządzoną szkodę bez sporządzenia informacji na druku PIT-8C.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy umorzenie przez Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny świadczenia za wyrządzoną przez Wnioskodawcę szkodę komunikacyjną powoduje powstanie po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie świadczenia opisanego we wniosku przez UFG nie powoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podatkowego. W wyniku tego umorzenia nie nastąpiło bowiem przysporzenie majątkowe – z tego tytułu Wnioskodawca nie otrzymał pieniędzy, wartości pieniężnych i żadnych innych świadczeń. Nie nastąpił też trwały przyrost majątku Wnioskodawcy. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że ww. umorzenie nie spowodowało po Jego stronie żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego, a UFG wystawiając dla Wnioskodawcy informację PIT-8C postąpił nieprawidłowo. Tym samym Wnioskodawca uważa, że kwot wykazanych w tej informacji nie musiał wykazywać w swoim rozliczeniu rocznym. Wnioskodawca nadmienił, że podobnie uznał Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 4 marca 2011 r., nr ILPB2/415-1362/10-2/TR dotyczącej umorzenia kary administracyjnej. Z tej interpretacji wynika wprost, że nie można mówić o powstaniu przychodu, gdy u podatnika nie powstały realne korzyści majątkowe. W sytuacji Wnioskodawcy takie korzyści nie wystąpiły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Dotyczy to m.in. podatników osiągających przychody, o których mowa w art. 20 ust. 1 ww. ustawy, tj. z innych źródeł.

Przepis art. 20 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Zgodnie z art. 110 ust. 1 ustawy z dnia z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2013 r., poz. 392, z późn. zm.), z chwilą wypłaty przez Fundusz odszkodowania, w przypadkach określonych w art. 98 ust. 1 pkt 3 i ust. 1a, sprawca szkody i osoba, która nie dopełniła obowiązku zawarcia umowy ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w art. 4 pkt 1 i 2, są obowiązani do zwrotu Funduszowi spełnionego świadczenia i poniesionych kosztów.

Stosownie do art. 110 ust. 2 ww. ustawy, w uzasadnionych przypadkach, kierując się przede wszystkim wyjątkowo trudną sytuacją materialną i majątkową zobowiązanego, jak również jego sytuacją życiową, Fundusz może odstąpić od dochodzenia zwrotu części lub całości świadczenia albo udzielić ulgi w jego spłacie.

Skoro ww. ustawa określa zarówno tryb ustalania i zwrot Ubezpieczeniowemu Funduszowi Gwarancyjnemu poniesionych kosztów, jak i możliwość umorzenia tego świadczenia w całości lub w części albo udzielenie ulgi w jego spłacie, a postanowienia tej ustawy odnoszą się do wszystkich osób będących adresatami zawartych w niej norm, wówczas wszystkie osoby, które spełniają określone w ustawie warunki, mogą korzystać z przewidzianych w niej ulg.

Zastosowanie w stosunku do osoby fizycznej przez uprawniony do tego organ umorzenia, nie oznacza, że osoba ta zawsze uzyskuje z tego tytułu przychód w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Umorzenie otrzymanych uprzednio należności pieniężnych (brak obowiązku zwrotu pobranych świadczeń) stanowi przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W tym bowiem przypadku po stronie dłużnika – w momencie zwolnienia z długu – powstaje przysporzenie o charakterze majątkowym.

Umorzenie natomiast osobie fizycznej świadczenia za wyrządzoną szkodę komunikacyjną, nie jest powiązane z otrzymaniem uprzednio przez podatnika świadczenia. Zatem w tym przypadku po stronie Wnioskodawcy nie powstaje przychód w rozumieniu powołanego powyżej art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Ponadto tut. Organ wskazuje, że do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny przedłożonych wraz z wnioskiem dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z tym analizie pod kątem stosowania przepisów prawa podatkowego został poddany tylko opis zaistniałego stanu faktycznego przedstawiony na wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.