Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-527/15-2/TW
z 30 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 13 kwietnia 2015 r. (data wpływu 17 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest jednostką budżetową w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 roku o finansach publicznych.

W ramach sprawowania wymiaru sprawiedliwości, w toku prowadzonych postępowań sądowych, Sąd – w formie postanowienia – powołuje biegłych i tłumaczy oraz zleca im wykonanie określonych czynności (przygotowanie opinii czy też wykonanie tłumaczenia).

Część spośród powoływanych biegłych i tłumaczy prowadzi działalność gospodarczą, bądź w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej, bądź jako wspólnicy spółek niebędących podatnikami podatku dochodowego od osób fizycznych, prowadzących działalność gospodarczą (dalej Spółka). Zlecone czynności biegli tłumacze wykonują wtedy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Po wykonaniu zleconych czynności, biegły (tłumacz) lub Spółka, której biegły (tłumacz) jest wspólnikiem, wystawia fakturę VAT, a Sąd na tej podstawie wydaje postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia w określonej wysokości.

Należy nadmienić, iż w postanowieniu Sądu, na podstawie którego biegłemu lub tłumaczowi zlecone zostaje wykonanie określonych czynności:

• biegły lub tłumacz może zostać wskazany z imienia i nazwiska, wraz ze wskazaniem firmy prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej albo firmy Spółki, której biegły lub tłumacz jest wspólnikiem;
• biegły lub tłumacz może zostać wskazany tylko z imienia i nazwiska, tj. bez wskazania firmy prowadzonej przez niego jednoosobowej działalności gospodarczej albo firmy Spółki, której biegły lub tłumacz jest wspólnikiem.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca w przedstawionym stanie faktycznym powinien – jako płatnik – pobierać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń przyznawanych przez Sąd biegłym i tłumaczom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą lub działającym jako wspólnicy Spółek?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym po stronie Wnioskodawcy nie powstaje obowiązek pobierania (jako płatnik) zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od wynagrodzeń przyznawanych przez Sąd biegłym tłumaczom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą lub działającym jako wspólnicy Spółek.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. źródłami przychodów są m.in. działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.) oraz pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f.). Zgodnie natomiast z art. 5a pkt 6 u.p.d.o.f. ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9 u.p.d.o.f.

Co do zasady zatem nie są przychodami z działalności gospodarczej takie przychody, które zostały zaliczone przez ustawodawcę do pozostałych źródeł przychodów znajdujących się w katalogu źródeł przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4–9 u.p.d.o.f.), tj. m.in. do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Ustawodawca wyraźnie bowiem rozróżnił w przepisach u.p.d.o.f. źródła przychodu m.in. z działalności wykonywanej osobiście oraz z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f., za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f. uważa się przychody osób którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10, i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów o których mowa w pkt 9. Ustawodawca wyraźnie rozróżnia zatem działalność wykonywaną osobiście i działalność gospodarczą jako dwa różne źródła przychodu.

Wskazać jednak należy, iż powyższe przepisy należy interpretować w taki sposób, że jeżeli podatnik uzyskuje przychody w warunkach spełniających przesłanki działalności gospodarczej, przychody te zakwalifikować należy do przychodów z działalności gospodarczej, nawet w sytuacji gdy wymienione są w katalogu przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Do takiego wniosku prowadzi bowiem analiza przepisu art. 13 u.p.d.o.f. W art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f. ustawodawca wyraźnie bowiem zastrzegł, że przychody w nim wymienione zawsze będą kwalifikowane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, nawet jeżeli będą uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej. Ustawodawca dopuścił zatem możliwość aby przychody uzyskiwane z działalności wykonywanej osobiście zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej wobec wszystkich grup zawodowych wymienionych w art. 13 pkt 2–8 u.p.d.o.f., a zatem także wobec biegłych, tłumaczy czy innych osób działających na zlecenie podmiotów wymienionych w art. 13 pkt 6 u.p.d.o.f.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż w przypadku gdy biegli i tłumacze powołani przez Sąd, zlecone im czynności będą wykonywać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, na Wnioskodawcy nie będą ciążyły żadne obowiązki płatnika. Przychód uzyskiwany przez biegłych i tłumaczy kwalifikowany będzie bowiem do przychodów z działalności gospodarczej.

Co istotne powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 22 maja 2014 roku nr DD2/033/30/KBF/14/RD-47426, jak też w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 sierpnia 2014 roku nr IBPBII/1/415-453/14/BD, wydanej w analogicznym stanie faktycznym, a także w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 października 2013 r. sygn. akt II FPS 1/13.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Tut. Organ wskazuje, że przedstawiając własne stanowisko, Wnioskodawca podał art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przepis dotyczący określenia jednego ze źródeł przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Mając jednak na uwadze merytoryczną treść przedmiotowego wniosku, tut. Organ zrozumiał, że Wnioskodawca miał na uwadze treść art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższa różnica nie ma jednak wpływu na merytoryczne rozstrzygnięcie przedmiotowego wniosku.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.