Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/4511-493/15/AK
z 2 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 361) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 marca 2015 r. (data wpływu 19 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu dzierżawy budynków gospodarczych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania dochodu z tytułu dzierżawy budynków gospodarczych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 1587 ha gruntów ornych. Opłaca od tych gruntów podatek rolny. Prowadzi działalność rolniczą w zakresie hodowli krów, uprawy zbóż i traw. Gospodarstwo rolne nie jest prowadzone w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca sam użytkuje 229,90 ha gruntów ornych, natomiast pozostałe grunty są wydzierżawiane innym podmiotom, które prowadzą tam działalność rolniczą. Część gruntów rolnych jest zabudowana budynkami inwentarzowymi. Z jedną z firm Wnioskodawca zawarł dwie umowy dzierżawy: jedna dotyczy dzierżawy gruntów rolnych, na których uprawiane są trawy służące do skarmiania bydła, natomiast druga umowa dotyczy dzierżawy budynków gospodarczych zajętych na prowadzenie działalności rolniczej – hodowla krów. Wszystkie dzierżawy Wnioskodawca dokumentuje fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przychód z tytułu dzierżawy budynków inwentarzowych położonych na gruntach rolnych stanowiących część gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy, (nie związanych z działalnością gospodarczą) na cele związane z działalnością rolniczą (hodowla krów) podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi, że źródłem przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą. Pojęcie gospodarstwa rolnego definiuje ustawa o podatku rolnym. Zgodnie z art. 2 ust. 4 ustawy za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej. Przedmiotowa definicja, mówi tylko o tym, co stanowi gospodarstwo rolne, nie definiuje natomiast jego składników. A skoro ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych mówi o dzierżawie gospodarstwa rolnego lub jego składników należy znaleźć pojęcie składników gospodarstwa. Można tu odnieść się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu ministra rozwoju regionalnego 1 budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) oraz załącznika nr 6 do tego rozporządzenia. Stosowanie do par. 68 ust. 1 ww. rozporządzenia do użytków rolnych zalicza się: grunty orne, sady, łąki trwałe, pastwiska trwałe, grunty rolne zabudowane, grunty pod stawami i rowy. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że przedmiotowe zwolnienie obejmuje nie tylko grunty, ale również budynki gospodarcze (inwentarskie), jeśli są usytuowane na gruntach, które stanowią gospodarstwo rolne. Definiując gospodarstwo rolne można odnieść się również do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 55 (3) za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeśli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Tak więc składnikami gospodarstwa rolnego oprócz gruntów będą m.in. budynki, urządzenia, inwentarz, zapasy.

W tym przypadku należy zastosować interpretację systemową i funkcjonalną, które umożliwiają odnalezienie w systemie prawnym definicji pojęcia grunty rolne, a te zostały zdefiniowane w powołanym wyżej rozporządzeniu ministra rozwoju regionalnego i budownictwa.

Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uważa, że przychód z najmu i dzierżawy budynków gospodarczych posadowionych na gruntach rolnych na cele rolnicze nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Działalnością rolniczą – zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 2 ww. ustawy – jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc - w przypadku roślin,
2. 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Z powyższego przepisu wynika, że ustawodawca dla celów podatku dochodowego precyzuje wyraźnie, co należy rozumieć przez działalność rolniczą, a wyliczenie dokonane w tym przepisie ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną wyżej definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzących z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Wszelkie inne przychody pośrednio związane z działalnością rolniczą, czy też powstające przy okazji prowadzenia działalności rolniczej – nie stanowią przychodów z tej działalności.

Stosownie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Jak wynika z powyższego, do przychodów z najmu, podnajmu, dzierżawy i poddzierżawy ustawodawca zalicza między innymi dzierżawę gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej. Nie stanowi jednak źródła przychodów, w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dzierżawa gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele rolnicze.

Wobec powyższego, dla uznania za źródło przychodów dzierżawy gospodarstwa rolnego lub jego składników, najistotniejsze znaczenie ma okoliczność na jakie cele jest wydzierżawiane gospodarstwo rolne lub jego składniki. Przy określaniu zakresu wspomnianego wyżej wyłączenia z katalogu źródeł przychodów należy uwzględnić treść definicji gospodarstwa rolnego.

Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w tej ustawie jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym.

Za gospodarstwo rolne, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 1381), uważa się obszar gruntów, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Przy czym, podkreślić należy, iż nie każde grunty, które podlegają opodatkowaniu podatkiem rolnym wchodzą w skład gospodarstwa rolnego. Zgodnie bowiem z uregulowaniami zawartymi w art. 1 powołanej ustawy o podatku rolnym opodatkowaniu podatkiem rolnym podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Aby takie grunty stanowiły gospodarstwo rolne muszą zostać spełnione wymogi postanowień powołanego już art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym, tzn. musi to być obszar gruntów o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy.

Tak więc, aby przychód z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze nie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych to przedmiotem najmu, dzierżawy (czy też innych umów wymienionych w cytowanym art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) muszą być działy specjalne produkcji rolnej albo gospodarstwo rolne lub jego składniki i przedmiot ten musi być w wyniku zawartej umowy wykorzystywany na cele rolnicze.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne o powierzchni 1587 ha gruntów ornych. Opłaca od tych gruntów podatek rolny. Prowadzi działalność rolniczą w zakresie hodowli krów, uprawy zbóż i traw. Gospodarstwo rolne nie jest prowadzone w ramach działalności gospodarczej. Wnioskodawca sam użytkuje 229,90 ha gruntów ornych, natomiast pozostałe grunty są wydzierżawiane innym podmiotom, które prowadzą tam działalność rolniczą. Część gruntów rolnych jest zabudowana budynkami inwentarzowymi. Z jedną z firm Wnioskodawca zawarł dwie umowy dzierżawy: jedna dotyczy dzierżawy gruntów rolnych, na których uprawiane są trawy służące do skarmiania bydła, natomiast druga umowa dotyczy dzierżawy budynków gospodarczych zajętych na prowadzenie działalności rolniczej – hodowla krów. Wszystkie dzierżawy Wnioskodawca dokumentuje fakturami VAT.

Odnosząc przeanalizowane uprzednio przepisy do opisanego stanu faktycznego stwierdzić należy, że dzierżawa budynków inwentarzowych położonych na gruntach rolnych – które stanowią część gospodarstwa rolnego oraz nie są składnikami majątku wykorzystywanymi w działalności gospodarczej – wykorzystywanych przez dzierżawcę na cele rolnicze, nie stanowi źródła przychodów, określonego w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu opisanej dzierżawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.