Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-812/15-2/BH
z 12 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 sierpnia 2015 r. (data wpływu 21 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieruchomości przekazanej w wyniku zamiany jest – prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieruchomości przekazanej w wyniku zamiany.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 marca 2015 r. do Urzędu Miejskiego wpłynęło zawiadomienie Starosty o wszczęciu na wniosek Pani Justyny pełnomocnika Pani Marii postępowania o ustalenie w trybie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U z 2015r. poz. 782 z późn. zm.) odszkodowania za działkę numer 192/27 . Działka numer 192/27 o pow. 0,0599 ha przeznaczona pod drogę publiczną oznaczoną na rysunku planu symbolem KDD8 przeszła na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami na własność Gminy z dniem uprawomocnienia się decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza z dnia 27 października 2014 r. zatwierdzającej złożony na wniosek stron projekt podziału działki numer 192/10. Z tytułu utraty własności działki numer 192/27 właścicielowi, stosownie do art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przysługuje odszkodowanie, które może zostać przydzielone w formie pieniężnej, bądź za zgodą właściciela, w formie działki zamiennej (art. 131 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Na zlecenie Starosty sporządzony został operat szacunkowy działki numer 192/27 , w którym wartość nieruchomości określona została na kwotę 35 940 zł. netto.

Gmina zaproponowała, za pośrednictwem Starosty , poprzedniemu właścicielowi działki numer 192/27 nieruchomość zamienną numer 192/14 o pow. 0,0674 ha.

Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego miejscowości z dnia 26 września 2012 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego południowej części obszaru administracyjnego opublikowana w Dz. Urz. Woj. z 2012r. poz. 8648) działka numer 192/14 stanowi teren XX tj. teren aktywności gospodarczej na obszarach zabudowanych budynkami mieszkalnymi. Działka w części znajduje się na obszarze zmeliorowanym. Wartość działki numer 192/14 rzeczoznawca majątkowy określił na kwotę 64 266 zł netto.

Z uwagi na różnicę pomiędzy wartością działki numer 192/27 a wartością działki numer 192/14 poprzedni właściciel zobowiązany będzie dopłacić różnicę wynikającą z wartości własności gruntu Gminy , a wartością działki numer 192/27. Strony nie przystąpiły jeszcze do negocjacji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przyznanie w ramach odszkodowania nieruchomości zamiennej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług? W przypadku pozytywnej odpowiedzi czy podatek VAT w kwocie 23% należy doliczyć do wartości netto nieruchomości zamiennej czy też podatek VAT powinien zostać doliczony wyłącznie do różnicy pomiędzy wartością nieruchomości zamiennej a wartością nieruchomości, za którą przysługuje odszkodowanie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Wartość odszkodowania ustalonego zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o gospodarce nieruchomościami zdaniem Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 23%. Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z art. 7 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się m.in. przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie. Z uwagi, iż art. 604 kodeksu cywilnego nakazuje stosować do umowy zamiany odpowiednio przepisy dotyczące umowy sprzedaży, tym samym zamiana nieruchomości stanowi dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do zapisów prawa podatkowego dostawa rozumiana jest jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie (art. 7 ust. 1 pkt 1). Z uwagi, iż przyznanie nieruchomości zamiennej ma charakter czynności cywilnoprawnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Gminy podatek VAT powinien być naliczony od wartości nieruchomości zamiennej, a nie tylko od różnicy pomiędzy wartością nieruchomości pochodzącej z zasobu Gminy a wartością nieruchomości, która została przejęta z mocy prawa od właściciela. Inne stanowisko skutkowałby przyjęciem, że w przypadku równej wartości nieruchomości czynność dostawy towaru w postaci nieruchomości zamiennej nie byłaby opodatkowana podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Z przytoczonych przepisów nie wynika, że odpłatność za czynność dostawy towarów lub świadczenia usług musi mieć postać pieniężną. Odpłatność jako świadczenie wzajemne może również przybrać postać rzeczową - zapłatą może być inny towar lub usługa, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna, a w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność.

Na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2014 r. poz. 518 ze zm.), w ramach odszkodowania właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu wywłaszczonej nieruchomości może być przyznana, za jego zgodą, odpowiednia nieruchomość zamienna.

Jak stanowi art. 131 ust. 4 ww. ustawy, różnicę między wysokością odszkodowania ustalonego w decyzji a wartością nieruchomości zamiennej wyrównuje się przez dopłatę pieniężną.

Na podstawie art. 131 ust. 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przeniesienie praw do nieruchomości zamiennej na rzecz osoby, której zostało przyznane odszkodowanie, następuje z dniem, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się ostateczna. Decyzja ta stanowi podstawę do dokonania wpisu w księdze wieczystej.

Przez umowę zamiany, zgodnie z art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U z 2014 r. poz. 121 ze zm.), każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy. Zatem w przypadku zamiany obie strony przenoszą na siebie wzajemnie własność rzeczy, występując jednocześnie w charakterze dostawcy, jak i nabywcy.

Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna.

Tak więc w swojej funkcji ekonomicznej umowa zamiany jest zbliżona do umowy sprzedaży, stąd art. 604 ww. ustawy Kodeks cywilny nakazuje stosować do niej odpowiednio przepisy o sprzedaży. Zamiana nieruchomości skutkuje przeniesieniem prawa do rozporządzania zamienianymi nieruchomościami jak właściciel.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania , zamianę nieruchomości w świetle ustawy o podatku od towarów i usług traktuje się jako odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Jak wynika z powyższego wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo – przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. dotyczy wyłącznie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy,
   
2. odnosi się tylko do tych czynności, które związane są z realizacją zadań nałożonych na te podmioty przepisami prawa i do realizacji których zostały one powołane.
   
   

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2013 r. poz. 594 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. Ustawy o samorządzie gminnym).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). W tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że do Urzędu Miejskiego wpłynęło zawiadomienie Starosty o wszczęciu na wniosek Pani Justyny pełnomocnika Pani Marii postępowania o ustalenie w trybie art. 98 ust. 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U z 2015r. poz. 782 z późn. zm.) odszkodowania za działkę numer 192/27 . Działka numer 192/27 o pow. 0,0599 ha przeznaczona pod drogę publiczną przeszła na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami na własność Gminy z dniem uprawomocnienia się decyzji wydanej z upoważnienia Burmistrza z dnia 27 października 2014 r. zatwierdzającej złożony na wniosek stron projekt podziału działki numer 192/10. Z tytułu utraty własności działki numer 192/27 właścicielowi, stosownie do art. 98 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami, przysługuje odszkodowanie, które może zostać przydzielone w formie pieniężnej, bądź za zgodą właściciela, w formie działki zamiennej (art. 131 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Na zlecenie Starosty sporządzony został operat szacunkowy działki numer 192/27, w którym wartość nieruchomości określona została na kwotę 35 940 zł. netto. Gmina zaproponowała, za pośrednictwem Starosty, poprzedniemu właścicielowi działki numer 192/27 nieruchomość zamienną numer 192/14 64 266 zł netto. Z uwagi na różnicę pomiędzy wartością działki numer 192/27 a wartością działki numer 192/14 poprzedni właściciel zobowiązany będzie dopłacić różnicę wynikającą z wartości gruntu należnego do Gminy, a wartością działki numer 192/27. Strony nie przystąpiły jeszcze do negocjacji.

Gmina ma wątpliwości czy przyznanie w ramach odszkodowania nieruchomości zamiennej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy podatek VAT w kwocie 23% należy doliczyć do wartości netto nieruchomości zamiennej czy też podatek VAT powinien zostać doliczony wyłącznie do różnicy pomiędzy wartością nieruchomości zamiennej a wartością nieruchomości, za którą przysługuje odszkodowanie.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której w ramach odszkodowania za przejętą działkę, na wniosek właściciela działki, przyznana zostanie działka zamienna na podstawie art. 131 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Tym samym Wnioskodawca, w związku z odszkodowaniem, dokona na rzecz dotychczasowego właściciela wywłaszczonej nieruchomości przeniesienia prawa do rozporządzania jak właściciel działką zamienną.

Czynność wydania przez Gminę działki zamiennej tj. działki 192/14 spełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT a Wnioskodawca z tego tytułu będzie występować w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. Dostawa działki dokonana w zamian za przejęcie innej działki tj. działki nr 192/27 przeznaczonej pod drogę publiczną nie jest realizowaniem zadania, dla realizacji którego Wnioskodawca został powołany.

Ponadto, czynność przekazania działki zamiennej tj. działki 192/14 spełnia także definicję odpłatnej dostawy towarów, tj. dostawy towarów dokonanej za wynagrodzeniem.

Należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie zawierają jakichkolwiek ograniczeń, co do formy zapłaty. Wynagrodzenie (zapłata) nie musi nastąpić w formie świadczenia pieniężnego. Może to być również świadczenie rzeczowe. W odniesieniu do okoliczności opisanych we wniosku spełniony jest ten warunek, gdyż w zamian za otrzymaną przez Wnioskodawcę wywłaszczoną działkę Wnioskodawca przekazuje działkę zamienną o numerze 192/14. Występuje zatem bezpośredni związek między daną czynnością przekazania działki zamiennej w ramach odszkodowania a otrzymaną nieruchomością nr 192/27 w ramach wywłaszczenia.

Zatem czynność przeniesienia prawa własności działki 192/14 w ramach odszkodowania w zamian za przejęte grunty uznać należy za odpłatną dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Kwestię ustalenia podstawy opodatkowania regulują przepisy art. 29a ustawy o VAT.

Zgodnie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego przepisu wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy o VAT odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy o VAT, w myśl którego, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
   
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy o VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
   
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Stosownie do art. 29a ust. 10 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Uregulowanie wynikające z art. 29a ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.), zgodnie z którym, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw.

Kryterium takie jest jednym z najbardziej obiektywnych i oczywistych sposobów ustalenia podstawy wymiaru podatku, odnosi się bowiem do konkretnych kwot będących w rzeczywistości elementem transakcji.

Zgodnie z powyższą definicją, w przypadku transakcji dokonywanych przez podatnika podstawą opodatkowania jest zatem zapłata (wynagrodzenie) ustalona przez strony transakcji.

Kolejnym zagadnieniem dotyczącym podstawy opodatkowania transakcji są zasady ustalania wysokości zapłaty, kiedy ma ona w całości lub w części formę inną niż pieniężna. Wynagrodzenie niepieniężne może stanowić dostawa towarów lub świadczenie usług dokonywane w zamian za otrzymane świadczenie (barter). W przypadku transakcji barterowych powstaje wątpliwość, czy dostawa towarów lub świadczenie usług będą mogły być w każdej sytuacji uznane za zapłatę. W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości UE ukształtował się pogląd, zgodnie z którym, aby czynności takie mogły być uznane za zapłatę, muszą zostać spełnione następujące warunki:

1. istnienie bezpośredniego związku pomiędzy dokonywanymi wymiennie czynnościami dostawy towarów lub świadczenia usług, czyli pomiędzy czynnością opodatkowaną a otrzymaną za nią zapłatą,
2. istnienie możliwości określenia wartości świadczonych usług lub dostarczanych towarów w pieniądzu.
   
   

Pierwszy warunek jest odzwierciedleniem ogólnej zasady związku zapłaty z dokonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast spełnienie drugiego jest niezbędne do kwotowego określenia podstawy opodatkowania umożliwiającego ustalenie podatku należnego, który może być wyrażony tylko w formie pieniężnej. Dlatego też, gdy strony transakcji barterowej nie ustalą w umowie pieniężnej wartości dostawy towarów lub usługi świadczonej w ramach zapłaty, w celu określenia podstawy opodatkowania należy dążyć do ustalenia ich wartości wyrażonej w pieniądzu. Ustalenie to powinno opierać się na podstawowej zasadzie, stanowiącej, że opodatkowana jest zapłata faktycznie otrzymana przez podatnika. W praktyce wybór metody ustalenia wysokości zapłaty w transakcjach barterowych zależy od okoliczności transakcji.

W przypadku zamiany towarów za podstawę opodatkowania należy uznać, zgodnie z ogólnymi zasadami wynikającymi z art. 29a ust. 1 ustawy, wynagrodzenie rzeczywiście otrzymane z tytułu dostawy towaru, które stanowi wartość subiektywną stanowiącą odzwierciedlenie wartości, jaką dla odbiorcy ma towar będący wynagrodzeniem za dostawę towaru (kwota, jaką byłby on skłonny zapłacić).

Z opisu sprawy wynika, że wydanie działki nr 192/14 osobie fizycznej nastąpi w miejsce należnego tej osobie odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość 192/27. Zatem w opisanej sytuacji nastąpi zamiana działek. Osoba fizyczna wydała Wnioskodawcy działkę 192/27, a w zamian Gmina wyda osobie fizycznej działkę zamienną 192/14. Wnioskodawca za dostawę działki zamiennej otrzyma wynagrodzenie (zapłatę) w postaci działki wydanej przez osobę fizyczną. Dodatkowo, z uwagi na różnicę pomiędzy wartością działki nr 192/27 a wartością działki numer 192/14 osoba fizyczna zobowiązana będzie dopłacić różnicę wynikającą z wartości własności gruntu Gminy , a wartością działki numer 192/27 (Strony nie przystąpiły jeszcze do negocjacji).

Jak wynika, z cyt. wcześniej art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę. A zatem w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia podstawą opodatkowania stanowić będzie wartość działki (stanowiącej zapłatę) wydanej przez osobę fizyczną oraz część wynagrodzenia stanowiąca różnicę wynikającą z wartości działek, która to kwota będzie wypłacona przez osobę fizyczną na rzecz Gminy.

Dla określenia właściwej stawki podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości nr 192/14 należy wskazać, że zgodnie z art. 41 ust.1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Ustawodawca w treści ustawy przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów i świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Należy zauważyć, że zwolnienia od podatku mają charakter wyjątkowy i powinny być traktowane jako odstępstwo od ogólnej zasady opodatkowania każdej odpłatnej dostawy. Zatem powinny one być stosowane ściśle.

Oznacza to, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane.

Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Ustawa o podatku od towarów i usług nakazuje zatem oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego z dnia 26 września 2012 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego południowej części obszaru administracyjnego opublikowana w Dz. Urz. Woj. z 2012r. poz. 8648) działka numer 192/14 teren aktywności gospodarczej na obszarach zabudowanych budynkami mieszkalnymi. Działka w części znajduje się na obszarze zmeliorowanym.

Tym samym, dla dostawy działki nr 192/14 zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 23%, gdyż mamy do czynienia z dostawą terenu budowlanego.

W konsekwencji, w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie, należy stwierdzić, że przyznanie nieruchomości zamiennej w ramach odszkodowania podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako dostawa towarów opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%. Ponadto podatek VAT powinien odnosić się do wartości całej nieruchomości zamiennej a nie wyłącznie do różnicy pomiędzy wartością nieruchomości zamiennej a wartością nieruchomości, za którą przysługuje odszkodowanie.

A zatem, stanowisko Gminy w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.