2015.10.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP3/4512-625/15-2/ISZ
z 22 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2015 r. (data wpływu 24 lipca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu określenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów po cenie równiej cenie zakupu oraz w zakresie dokumentowania prowizji za sprzedawane towary - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu określenia podstawy opodatkowania w przypadku sprzedaży towarów po cenie równiej cenie zakupu oraz w zakresie dokumentowania prowizji za sprzedawane towary.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej „Spółka” lub „Wnioskodawca”) działając jako podmiot niezależny posiadający wiedzę i doświadczenie w branży kosmetycznej zamierza zawrzeć z podmiotem trzecim mającym siedzibę w Szwajcarii K niepowiązanym ze Spółką w sposób bezpośredni lub pośredni kapitałowo, majątkowo ani osobowo umowę na dystrybucję kosmetyków (towarów), w ramach której Spółka jako wyłączny dystrybutor na terytorium Polski nabywać będzie kosmetyki od K lub innego podmiotu należącego do K SD oraz sprzedawać je będzie na obszarze Polski wyselekcjonowanym podmiotom detalicznym niebędącym finalnymi konsumentami (najprawdopodobniej będzie to jedna sieć handlowa) spełniającym warunki narzucone, przez grupę KC, lub na obszarze UE lub EOG lub Szwajcarii podmiotom detalicznym niebędącym finalnymi konsumentami spełniającym warunki narzucone przez grupę KC lub konsumentom finalnym. Spółka zawrze oddzielną umowę z podmiotami detalicznymi, na rzecz których dokonywać będzie sprzedaży. Między Spółką a podmiotami detalicznymi nie będą zachodzić powiązania kapitałowe, majątkowe ani osobowe, w tym nie zaistnieją powiązania majątkowe ani rodzinne pomiędzy osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne.

Zgodnie z umową dystrybucyjną towary będą dostarczane do Spółki zgodnie z regułą DDP Incoterms 2010, chyba że dla danej dostawy zostaną przewidziane inne warunki dostawy. Towary będą przemieszczane przez K lub na jej rzecz z jej magazynu w Niemczech do magazynu Wnioskodawcy w Polsce, gdzie będą przechowywane. Spółka będzie pobierać towary z magazynu w momencie zgłoszenia na nie zapotrzebowania. Wnioskodawca stanie się właścicielem towarów w momencie uiszczenia na rzecz K pełnej zapłaty za te towary albo z chwilą sprzedaży towarów przez Spółkę do podmiotów detalicznych. K będzie dokonywać dostawy krajowej na rzecz Spółki w zależności od zapotrzebowania zgłoszonego przez Spółkę. W tym celu K zarejestruje się jako podatnik VAT czynny w Polsce. K nie posiada i nie będzie posiadać w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Cennik towarów będzie przygotowywany i ustalany przez K i będzie podstawą rozliczenia K lub innego podmiotu należącego do K SD ze Spółką. Ceny towarów będą uwzględniać m.in. opłaty transportowe, cło, koszty specjalnych opakowań, koszty dostawy do miejsca znajdującego się poza punktem dostaw, koszty ubezpieczenia. Strony będą rozliczać się w złotych. Spółka będzie zobowiązana dokonać zapłaty w terminie 75 dni od dnia wskazanego w dokumentach wysyłkowych. Za nieterminowe uregulowanie płatności naliczane będą odsetki za zwłokę.

Spółka otrzymywać będzie od K prowizję w wysokości 70% od sprzedanych towarów na podstawie cen towarów ustalonych przez K w cenniku, pomniejszoną o koszty materiałów promocyjnych zamówionych przez Spółkę. Spółka będzie obowiązana raportować w okresach miesięcznych m.in. ilość i rodzaj sprzedanych towarów oraz stan zapasów. Prowizja płatna będzie w terminie 30 dni od dnia, w którym K otrzyma miesięczny raport sprzedaży od Spółki.

K określi minimalną ilość zakupów oraz minimalną ilość sprzedaży do podmiotów detalicznych na terenie Polski, jaką Spółka będzie obowiązana wykonać w danym roku. Jeśli progi te nie zostaną przez Spółkę spełnione, K będzie uprawniona do rozwiązania ze Spółką umowy na dystrybucję kosmetyków. Spółka określi minimalną ilość towarów, jaką w danym roku podmiot detaliczny obowiązany będzie nabyć od Spółki.

Zgodnie z umową dystrybucyjną ustalanie cen z podmiotami detalicznymi będzie leżeć w gestii Wnioskodawcy. W celu osiągnięcia odpowiednio wysokiego pułapu sprzedaży, od której zależy wysokość prowizji, którą Spółka będzie uzyskiwać od K na podstawie umowy z K na dystrybucję towarów (kosmetyków) w zamian za prezentowanie, promowanie i aktywizowanie sprzedaży towarów K na rynku polskim, Spółka może podjąć decyzję o stosowaniu wobec podmiotów detalicznych takich samych cen netto, jakie stosowane będą do rozliczeń między K a Spółką. Spółka nadmienia, że jej intencją nie jest sprzedawanie towarów ze stratą, ale zapewnienie sobie zysków w postaci prowizji stanowiącej określony procent obrotu poprzez intensyfikację i wzrost wolumenu sprzedaży.

Spółka na własny koszt będzie obowiązana do prowadzenia akcji promocyjnych towarów oraz rozpowszechniania marki w celu osiągnięcia możliwie najwyższej sprzedaży tych towarów na terenie Polski. Działania marketingowe na terenie Polski mogą być również prowadzone przez K. Budżet marketingowo-promocyjny będzie uzgadniany przez Spółkę i K raz na kwartał. W celu zagwarantowania wysokiej jakości obsługi, sprzedażowej Spółka przeprowadzać będzie szkolenia podmiotów detalicznych, którym sprzedawać będzie towary K. Przez okres obowiązywania umowy na dystrybucję kosmetyków Spółka ma prawo korzystania z marki i patentów K.

Spółka w imieniu K lub innych podmiotów wskazanych przez K odpowiedzialna będzie wypełnić wszelkie formalne obowiązki związane ze sprzedażą kosmetyków K zgodnie z prawem polskim (obowiązki rejestracyjne, zgłoszeniowe itp.) oraz odpowiedzialna będzie za opracowanie etykiet w języku polskim lub w innym języku, jeśli będzie dokonywać sprzedaży poza granicami Polski na warunkach określonych w umowie.

Spółka odpowiedzialna będzie za rozpatrywanie reklamacji i prowadzenie sporów związanych ze sprzedażą towarów na terenie Polski, w tym za związane z tym koszty i wydatki (również koszty obsługi prawnej).

W przypadku gdy K podejmie decyzję o wycofaniu towarów, koszty związane z ich wycofaniem ponoszone będą przez K.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Jeśli te same ceny netto będą należne w odniesieniu do sprzedaży przez K do Spółki jak i w odniesieniu do sprzedaży przez Spółkę do podmiotów detalicznych, to czy organ podatkowy będzie mógł określić podstawę opodatkowania VAT w wysokości innej niż ustalona przez Spółkę na podstawie przyjętych cen netto?
Czy Spółka postąpi prawidłowo wystawiając na K faktury z tytułu prowizji za sprzedane towary bez polskiego VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli te same ceny netto będą należne w odniesieniu do sprzedaży przez K do Spółki jak i w odniesieniu do sprzedaży przez Spółkę do podmiotów detalicznych, to organ podatkowy nie będzie mógł określić podstawy opodatkowania VAT w wysokości innej niż ustalona przez Spółkę na podstawie przyjętych cen netto. Nie zajdzie bowiem przesłanka dotycząca powiązań Wnioskodawcy i podmiotów detalicznych, stanowiąca jeden z warunków koniecznych do spełnienia, aby organy podatkowe mogły określić podstawę opodatkowania w innej wartości.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy postąpi on prawidłowo wystawiając na rzecz K faktury z tytułu prowizji za sprzedane towary bez polskiego VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie” z uwagi na to, że prowizja stanowić będzie wynagrodzenie za konkretne usługi, a miejscem świadczenia tych usług nie będzie terytorium Polski, jako że K nie posiada w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do przedstawionego zdarzenia przyszłego:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem przepisów, które nie mają w niniejszym przypadku zastosowania, tj. ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy o VAT podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

W niniejszym modelu biznesowym prowizja ma być wypłacana Spółce przez K, w związku z czym nie powiększy ona podstawy opodatkowania z tytułu sprzedaży towarów przez Spółkę na rzecz podmiotów detalicznych.

Na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2 tego artykułu, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 loraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

- organ podatkowy określa podstawę opodatkowania zgodnie z wartością rynkową, jeżeli okaże się, że związek ten miał wpływ na ustalenie wynagrodzenia z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Zgodnie z ust. 2-4 art. 32 ustawy o VAT, związek istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym (tj. małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia) lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym (tj. gdy jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem), majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

W niniejszym przypadku nie zaistnieje żaden z ww. związków między Spółką a podmiotami detalicznymi, tj. nie zaistnieje przesłanka stanowiąca jeden z warunków koniecznych do spełnienia, aby organy podatkowe mogły określić podstawę opodatkowania w innej wysokości niż podstawa opodatkowania ustalona przez Spółkę na podstawie przyjętych cen netto. Mając na uwadze powyższe, podstawą opodatkowania VAT z tytułu sprzedaży towarów przez Spółkę na rzecz podmiotów detalicznych będzie podstawa opodatkowania ustalona przez Spółkę na podstawie przyjętych cen netto. Bez znaczenia pozostaje, czy ceny stosowane między Spółką a podmiotami detalicznymi będą takie same, jak ceny stosowane na wcześniejszym etapie obrotu, tj. między Spółką a K.

Ad. 2.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Organy podatkowe potwierdzają, że odpłatnym świadczeniem usług w rozumieniu ustawy o VAT jest podjęcie aktywnych działań zmierzających do znalezienia kupującego w zamian za prowizję (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 17 grudnia 2012 nr IPPP2/443-970/12-3/DG, interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 24 października 2011 nr IPTPP2/443-341/11-4/AW).

Zgodnie z art. 28b ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, poza wyjątkami niemającymi w niniejszej sprawie zastosowania, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada:

siedzibę działalności gospodarczej, i lub
stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, w przypadku gdy usługi są świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika.

K nie będzie posiadał w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Mając powyższe na względzie, zdaniem Spółki, miejscem świadczenia usług na rzecz K, za które Spółka otrzymywać będzie prowizję, będzie miejsce, w którym K posiada siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, w przypadku gdy usługi są świadczone dla tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, tj. miejscem świadczenia tych usług nie będzie terytorium Polski.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy o VAT w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi, faktura powinna zawierać wyrazy "odwrotne obciążenie". Na tej podstawie Spółka postąpi prawidłowo wystawiając na K faktury z tytułu prowizji za sprzedane towary bez polskiego VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z treści art. 29a ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 29a ust. 6 ustawy, podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady podstawa opodatkowania obejmuje wszystko co stanowi wartość otrzymanego świadczenia, które dostawca lub świadczący usługę otrzymuje lub powinien otrzymać od kupującego. Przepis art. 29a ust. 6 i ust. 7 wymienia elementy, które powinny być wliczane bądź nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania.

Przepisy ustawy nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po cenie równej albo niższej niż rzeczywista wartość tych towarów i usług. Taka sytuacja nie różni się niczym od normalnej sprzedaży towaru z zyskiem.

Wyjątek od powyższych zasad ogólnych zachodzi w sytuacjach wskazanych w art. 32 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy między nabywcą a dokonującym dostawy towarów lub usługodawcą istnieje związek, o którym mowa w ust. 2, oraz w przypadku gdy wynagrodzenie jest:

niższe od wartości rynkowej, a nabywca towarów lub usług nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
niższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 loraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a dostawa towarów lub świadczenie usług są zwolnione od podatku,
wyższe od wartości rynkowej, a dokonujący dostawy towarów lub usługodawca nie ma zgodnie z art. 86, art. 86a, art. 88 i art. 90 oraz z przepisami wydanymi na podstawie art. 92 ust. 3 pełnego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego

Przez wartość rynkową, zgodnie z art. 2 pkt 27b ustawy, rozumie się całkowitą kwotę, jaką, w celu uzyskania w danym momencie danych towarów lub usług, nabywca lub usługobiorca na takim samym etapie sprzedaży jak ten, na którym dokonywana jest dostawa towarów lub świadczenie usług, musiałby, w warunkach uczciwej konkurencji, zapłacić niezależnemu dostawcy lub usługodawcy na terytorium kraju; w przypadku gdy nie można ustalić porównywalnej dostawy towarów lub świadczenia usług, przez wartość rynkową rozumie się:

w odniesieniu do towarów - kwotę nie mniejszą niż cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a w przypadku braku ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy,
w odniesieniu do usług - kwotę nie mniejszą niż całkowity koszt poniesiony przez podatnika na wykonanie tych usług.

Stosownie do art. 32 ust. 2 ustawy związek, o którym mowa w ust. 1, istnieje, gdy między kontrahentami lub osobami pełniącymi u kontrahentów funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne zachodzą powiązania o charakterze rodzinnym lub z tytułu przysposobienia, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy. Związek ten istnieje także, gdy którakolwiek z wymienionych osób łączy funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne u kontrahentów.

Przepis art. 32 ust. 3 ustawy stanowi, że przez powiązania rodzinne, o których mowa w ust. 2, rozumie się małżeństwo oraz pokrewieństwo lub powinowactwo do drugiego stopnia.

Przez powiązania kapitałowe, o których mowa w ust. 2, rozumie się sytuację, w której jedna z osób lub jeden z kontrahentów posiada prawo głosu wynoszące co najmniej 5% wszystkich praw głosu lub dysponuje bezpośrednio lub pośrednio takim prawem (art. 32 ust. 4 ww. ustawy).

Natomiast z art. 32 ust. 5 ustawy wynika, że przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania w przypadku transakcji zawieranych pomiędzy podmiotami powiązanymi, w odniesieniu do których właściwy organ podatkowy, na podstawie ustawy - Ordynacja podatkowa, wydał decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej między podmiotami powiązanymi.

Dla zastosowania przez organ podatkowy szczególnej procedury określania podstawy opodatkowania. Konieczne jest łączne spełnienie przesłanek:

istnienie związku między kontrahentami,

ustalenie ceny nieodpowiadającej cenie rynkowej w warunkach określonych w przepisach,

wykazanie, że przyczyną ustalenia takiej ceny był związek pomiędzy kontrahentami.

Niewystąpienie jakiejkolwiek z ww. przesłanek powoduje, że przepis art. 32 ustawy nie ma zastosowania.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że zamierza zawrzeć z K (podmiotem trzecim mającym siedzibę w Szwajcarii, niepowiązanym ze Spółką w sposób bezpośredni lub pośredni kapitałowo, majątkowo ani osobowo), umowę na dystrybucję kosmetyków (towarów), w ramach której Spółka jako wyłączny dystrybutor na terytorium Polski nabywać będzie kosmetyki od K lub innego podmiotu należącego do K oraz sprzedawać je będzie na obszarze Polski lub na obszarze UE lub EOG lub Szwajcarii podmiotom detalicznym niebędącym finalnymi konsumentami lub konsumentom finalnym. Spółka zawrze oddzielną umowę z podmiotami detalicznymi, na rzecz których dokonywać będzie sprzedaży. Między Spółką a podmiotami detalicznymi nie będą zachodzić powiązania kapitałowe, majątkowe ani osobowe, w tym nie zaistnieją powiązania majątkowe ani rodzinne pomiędzy osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne.

Wnioskodawca stanie się właścicielem towarów w momencie uiszczenia na rzecz K pełnej zapłaty za te towary albo z chwilą sprzedaży towarów przez Spółkę do podmiotów detalicznych.

Zgodnie z umową dystrybucyjną ustalanie cen z podmiotami detalicznymi będzie leżeć w gestii Wnioskodawcy. W celu osiągnięcia odpowiednio wysokiego pułapu sprzedaży, od której zależy wysokość prowizji, którą Spółka będzie uzyskiwać od K na podstawie umowy z K na dystrybucję towarów (kosmetyków). Spółka może podjąć decyzję o stosowaniu wobec podmiotów detalicznych takich samych cen netto, jakie stosowane będą do rozliczeń między K a Spółką. Spółka nadmienia, że jej intencją nie jest sprzedawanie towarów ze stratą, ale zapewnienie sobie zysków w postaci prowizji stanowiącej określony procent obrotu poprzez intensyfikację i wzrost wolumenu sprzedaży.

W przypadku gdy K podejmie decyzję o wycofaniu towarów, koszty związane z ich wycofaniem ponoszone będą przez K.

Należy zauważyć, że podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu. Trzeba przy tym wyraźnie zaznaczyć, że stosowanie znacznych rabatów jest niedopuszczalne w zakresie, w jakim ma ono służyć tzw. obejściu przepisów prawa i uniknięciu opodatkowania danej czynności. Tak więc każdy zastosowany upust winien być uzasadniony ekonomicznie i prowadzić w końcowym efekcie do osiągnięcia celu jaki został wytyczony dla działalności gospodarczej, tj. zarobku.

Jak już zaznaczono powyżej, przepisy ustawy o VAT nie ograniczają podatnika w swobodzie ustalania ceny, czyli możliwa jest sprzedaż po tej samej cenie za jaką towar czy usługa zostały nabyte. Jedynie w sytuacji, gdy między podmiotami (kontrahentami) istnieją powiązania, o których mowa w art. 32 ustawy o VAT, organ podatkowy może określić wysokość obrotu na podstawie wartości rynkowej tych towarów lub usług, ale tylko gdy związki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Ze zdarzenia przyszłego wynika, że pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami detalicznymi nie będą zachodziły powiązania o charakterze kapitałowym, majątkowym ani osobowym, w tym nie zaistnieją powiązania majątkowe ani rodzinne pomiędzy osobami pełniącymi funkcje zarządzające, nadzorcze lub kontrolne. Przy tym, Wnioskodawca we wniosku wyraźnie wskazał, że celem stosowania wobec podmiotów detalicznych takich samych cen netto, jakie stosowane będą do rozliczeń między K a Spółką jest zapewnienie sobie zysków w postaci prowizji stanowiącej określony procent obrotu poprzez intensyfikację i wzrost wolumenu sprzedaży.

Wobec tego przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że pomiędzy ww. podmiotami nie będzie istniało powiązanie o którym mowa w art. 32 ust. 2 ustawy i tym samym nie będzie spełniona przesłanka warunkująca możliwość zastosowania art. 32 ust. 1 ustawy. Tym samym badanie pozostałych przesłanek niezbędnych do zastosowania art. 32 ustawy jest nieuzasadnione, gdyż tylko łączne spełnienie przesłanek daje możliwość zastosowania art. 32 ust. 1 ustawy.

Wobec tego, w przedstawionym przez Wnioskodawcę zdarzeniu, w przypadku, gdy te same ceny netto będą należne w odniesieniu do sprzedaży przez K do Spółki jak i w odniesieniu do sprzedaży przez Spółkę do podmiotów detalicznych, to organ podatkowy zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy, nie będzie określał podstawy opodatkowania VAT w wysokości innej niż ustalona przez Spółkę na podstawie przyjętych cen netto.

Odnosząc się natomiast do kwestii wystawienia faktury z tytułu prowizji za sprzedane towary wskazać należy, że zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemąącej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Przez świadczenie usług należy zatem rozumieć każde zachowanie się podatnika - niebędące dostawą towarów o której mowa w art. 7 ustawy - na rzecz innego podmiotu. Przy tym istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do faktycznego dysponowania rzeczą.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z zasadą swobody umów, o której mowa w art. 353¹ Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2014, poz. 121 z późn. zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

Z zasady tej wynika, że strony mogą dowolnie kształtować treść umowy w granicach wyznaczonych przez obowiązujące przepisy prawa, w tym także przepisy prawa podatkowego. Zatem zasady obrotu gospodarczego zezwalają na istnienie różnych form prawnych zawieranych umów. Co oznacza, że nie istnieją przeszkody prawne do swobodnego kształtowania stosunków umownych pomiędzy stronami tych umów, o ile umowy te nie naruszają bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa i zasad współżycia społecznego.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę na dystrybucję kosmetyków (towarów), w ramach której Spółka jako wyłączny dystrybutor nabywać będzie kosmetyki od K lub innego podmiotu należącego do K SD oraz je sprzedawać. Wnioskodawca stanie się właścicielem towarów w momencie uiszczenia na rzecz K pełnej zapłaty za te towary albo z chwilą sprzedaży towarów przez Spółkę do podmiotów detalicznych.

Ze złożonego wniosku wynika również, że strony poza zapłatą za nabyty towar umówiły się, że Spółka otrzymywać będzie od K prowizję w wysokości 70% od sprzedanych towarów na podstawie cen towarów ustalonych przez K w cenniku, pomniejszoną o koszty materiałów promocyjnych zamówionych przez Spółkę. Spółka będzie obowiązana raportować w okresach miesięcznych m.in. ilość i rodzaj sprzedanych towarów oraz stan zapasów. Prowizja płatna będzie w terminie 30 dni od dnia, w którym K otrzyma miesięczny raport sprzedaży od Spółki. Prowizja będzie płacona w zamian za prezentowanie, promowanie i aktywizowanie sprzedaży towarów K na rynku polskim. Spółka na własny koszt będzie obowiązana do prowadzenia akcji promocyjnych towarów oraz rozpowszechniania marki w celu osiągnięcia możliwie najwyższej sprzedaży tych towarów na terenie Polski. Działania marketingowe na terenie Polski mogą być również prowadzone przez K. Budżet marketingowo-promocyjny będzie uzgadniany przez Spółkę i K raz na kwartał. W celu zagwarantowania wysokiej jakości obsługi, sprzedażowej Spółka przeprowadzać będzie szkolenia podmiotów detalicznych, którym sprzedawać będzie towary K.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca – poza nabyciem umówionych towarów - świadczy na rzecz K odpłatne usługi, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Skoro Spółka będzie nabywać od K towary, które następnie będzie sprzedawać podmiotom spełniającym określone przez K warunki i Spółka otrzymywać będzie od K prowizję od sprzedanych towarów, to w przedstawionych okolicznościach sprawy należy stwierdzić, że otrzymane wynagrodzenie prowizyjne naliczone od wartości sprzedanych towarów stanowi wynagrodzenie za świadczenie usługi przez Spółkę na rzecz K.

Zatem w przedstawionym we wniosku zdarzeniu, świadczenie otrzymywane przez Spółkę i prowizja jest wynagrodzeniem za świadczenie usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

W przypadku świadczenia usług, istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dana usługa podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W art. 28a ustawy wskazano, że na potrzeby stosowania rozdziału „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”, działu V ustawy:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisie art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Natomiast, stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w złożonym wniosku wskazał, że K, tj. podmiot trzeci z siedzibą w Szwajcarii nie posiada i nie będzie posiadać w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Jednocześnie mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz cytowane regulacje z zakresu podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że kontrahent Wnioskodawcy posiadający siedzibę w Szwajcarii jest podatnikiem w rozumieniu art. 28a ust. 1 lit. a ustawy.

Zatem miejsce opodatkowania świadczonej usługi należy ustalić zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 28b ust. 1 ustawy, tj. w miejscu, gdzie nabywca usługi (K) posiada siedzibę działalności gospodarczej (terytorium Szwajcarii). Tym samym przedmiotowe usługi nie będą opodatkowane w Polsce lecz na terytorium Szwajcarii.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, faktura powinna zawierać w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi - wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Zatem, w przedstawionych we wniosku okolicznościach, zgodnie z art. 106 ust. 1 pkt 18 ustawy, Spółka powinna wystawić na K faktury z tytułu prowizji za sprzedane towary bez polskiego VAT z adnotacją „odwrotne obciążenie” z uwagi na to, że prowizja stanowić będzie wynagrodzenie za świadczenie usług, których miejscem świadczenia, zgodnie z art. 28b ust. 1 ustawy, nie będzie terytorium Polski jako że K nie posiada w Polsce siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin