Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-255/15-2/MR
z 19 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z 23 marca 2015 r. (data wpływu 25 marca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w sytuacji zmiany przeznaczenia wykorzystywanych środków trwałych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku naliczonego w sytuacji zmiany przeznaczenia wykorzystywanych środków trwałych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1997 roku. W 2010 roku Zainteresowany osiągnął przychody z tytułu działalności handlowej (25%) opodatkowanej podatkiem VAT oraz przychody zwolnione od podatku (PKWiU 92, poz. 11 zał. nr 4 do ustawy o podatku VAT) stanowiące wówczas ok. 75% przychodów ogółem. Zgodnie z przepisami podatkowymi Zainteresowany był zobligowany do rozdzielania kosztów:

• do czynności opodatkowanych (od których miał prawo odliczyć 100% VAT),
• czynności zwolnionych (od których nie miał prawa odpisywać VAT),
• kosztów służących obu rodzajom działalności np. administracyjnych (od których Wnioskodawca odliczał VAT wg ustalonej 25% proporcji).
  
  

W roku 2009 Wnioskodawca złożył do Urzędu Marszałkowskiego wniosek o dofinansowanie zakupu środków trwałych, które w zamierzeniu miały służyć wyłącznie czynnościom zwolnionym od podatku VAT (usługi związane z kulturą) w kwocie brutto 153.000 złotych.

W roku 2010 Zainteresowany otrzymał decyzję pozytywną o możliwości dofinansowania i dokonał zakupu ze środków własnych firmy dwóch urządzeń elektronicznych na łączną kwotę 168.460 złotych brutto. Wnioskodawca uznał je za środki trwałe firmy ale nie odpisał od ich zakupu podatku VAT, gdyż służyły one wyłącznie sprzedaży zwolnionej.

Projekt ten Urząd Marszałkowski rozliczał do sierpnia 2011 roku i w dniu 18 sierpnia 2011 roku Zainteresowany podpisał umowę o dofinansowaniu, która zakładała dofinansowanie 43,9% całkowitych wydatków kwalifikowanych. Po podpisaniu umowy przeprowadzono kontrolę wydatków Wnioskodawcy, która nie stwierdziła żadnych uchybień i w dniu 4 maja 2012 roku Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w kwocie 67.167 złotych.

W styczniu 2011 roku zmianie uległy przepisy w zakresie podatku VAT i przychody Wnioskodawcy z usług w zakresie kultury straciły zwolnienie. Od tego czasu firma Zainteresowanego osiąga przychody wyłącznie z działalności opodatkowanej i nie stosuje żadnych proporcji do odliczania podatku VAT.

Wnioskodawca uznał wówczas, że ze względu na dofinansowanie zakupu środków trwałych w kwocie brutto nie będzie korzystał z prawa do sporządzania korekt związanych ze zmianą przeznaczenia środków trwałych, które od 2011 roku służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Urząd Marszałkowski dokonał ponownej kontroli dokumentów księgowych Wnioskodawcy i zażądał zwrotu kwot nieodliczonego przez firmę Wnioskodawcy podatku VAT argumentując, że nie skorzystał z możliwości dokonania korekt w tym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w świetle powyższych okoliczności Wnioskodawca ma obowiązek dokonać korekty podatku naliczonego w fakturach zakupu środków trwałych podatku VAT uznając, że środki te od 2011 roku zmieniły przeznaczenie i służą w 100% czynnościom opodatkowanym i jak takie korekty prawidłowo sporządzić?
   
2. Jeżeli takie korekty powinny zostać sporządzone, to dotyczyć będą 4/5 naliczonego podatku, po 1/5 za 2011, 2012, 2013, 2014 rok, a 1/5 za 2010 rok nie podlega korekcie, gdyż środki trwałe wówczas służyły wyłącznie sprzedaży zwolnionej ? (pytanie i dokładna odpowiedź na nie są istotne w przypadku ewentualnego zwrotu części kwoty dofinansowania do Urzędu Marszałkowskiego)

Zdaniem Wnioskodawcy, w chwili obecnej, gdy Urząd Marszałkowski żąda zwrotu kwot wynikających z nieodliczonego w 2010 roku podatku VAT od zakupu dofinansowanych częściowo środków trwałych - obowiązkiem Wnioskodawcy jest sporządzenie korekt w zakresie opisanym powyżej, tj.:

• sporządzenie korekt za lata 2011-2014, po 1/5 naliczonego od zakupu podatku VAT za każdy rok (bez możliwości korekty roku 2010);

(zgodnie z art. 91 ust. 2 ustawy o podatku VAT, w przypadku podlegających amortyzacji środków trwałych o wartości przekraczającej 15.000 złotych korekty dokonuje się w ciągu 5 kolejnych lat, przy czym roczna korekta dotyczy 1/5 kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, korekty te dokonywane są w deklaracji podatkowej składanej za I okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty np. za styczeń roku następnego lub za I kwartał).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Ponadto, w oparciu o art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1997 roku. W 2010 roku Zainteresowany osiągnął przychody z tytułu działalności handlowej (25%) opodatkowanej podatkiem VAT oraz przychody zwolnione od podatku (PKWiU 92, poz. 11 zał. nr 4 do ustawy o podatku VAT) stanowiące wówczas ok. 75% przychodów ogółem. Zgodnie z przepisami podatkowymi Zainteresowany był zobligowany do rozdzielania kosztów:

• do czynności opodatkowanych (od których miał prawo odliczyć 100% VAT),
• czynności zwolnionych (od których nie miał prawa odpisywać VAT),
• kosztów służących obu rodzajom działalności np. administracyjnych (od których Wnioskodawca odliczał VAT wg ustalonej 25% proporcji).
  
  

W roku 2009 Wnioskodawca złożył do Urzędu Marszałkowskiego wniosek o dofinansowanie zakupu środków trwałych, które w zamierzeniu miały służyć wyłącznie czynnościom zwolnionym z podatku VAT (usługi związane z kulturą) w kwocie brutto 153.000 złotych. W roku 2010 Zainteresowany otrzymał decyzję pozytywną o możliwości dofinansowania i dokonał zakupu ze środków własnych firmy dwóch urządzeń elektronicznych na łączną kwotę 168.460 złotych brutto. Wnioskodawca uznał je za środki trwałe firmy ale nie odpisał od ich zakupu podatku VAT gdyż służyły one wyłącznie sprzedaży zwolnionej. Projekt ten Urząd Marszałkowski rozliczał do sierpnia 2011 roku i w dniu 18 sierpnia 2011 roku Zainteresowany podpisał umowę o dofinansowaniu, która zakładała dofinansowanie 43,9% całkowitych wydatków kwalifikowanych. Po podpisaniu umowy przeprowadzono kontrolę wydatków Wnioskodawcy, która nie stwierdziła żadnych uchybień i w dniu 4 maja 2012 roku Wnioskodawca otrzymał dofinansowanie w kwocie 67.167 złotych.

W styczniu 2011 roku zmianie uległy przepisy w zakresie podatku VAT i przychody Wnioskodawcy z usług w zakresie kultury straciły zwolnienie. Od tego czasu firma Zainteresowanego osiąga przychody wyłącznie z działalności opodatkowanej i nie stosuje żadnych proporcji do odliczania podatku VAT. Wnioskodawca uznał wówczas, że ze względu na dofinansowanie zakupu środków trwałych w kwocie brutto nie będzie korzystał z prawa do sporządzania korekt związanych ze zmianą przeznaczenia środków trwałych, które od 2011 roku służyły wyłącznie czynnościom opodatkowanym. Urząd Marszałkowski dokonał ponownej kontroli dokumentów księgowych Wnioskodawcy i zażądał zwrotu kwot nieodliczonego przez firmę Wnioskodawcy podatku VAT argumentując, że nie skorzystał z możliwości dokonania korekt w tym zakresie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości czy ma obowiązek dokonać korekty podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupu środków trwałych, w sytuacji gdy środki te od 2011 roku zmieniły przeznaczenie i służą w 100% czynnościom opodatkowanym.

Należy w tym miejscu podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Wyrażoną wyżej generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają w sposób technicznoprawny regulacje zawarte w art. 90 ustawy.

W myśl art. 90 ust. 1 ustawy – w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 – art. 90 ust. 2 ustawy.

Proporcję, o której mowa w ust. 2 – na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Kwota podatku naliczonego do odliczenia, ustalona na podstawie proporcji wyliczonej przy zastosowaniu powyższych zasad, nie jest jednak ostateczna.

Stosownie do treści art. 91 ust. 1 ustawy – po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Przepis art. 91 ust. 2 ustawy stanowi, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów – jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

1. opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
2. zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.
   
   

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie np. w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności zwolnionej od podatku VAT nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia nabytych towarów i usług, tj. zarówno w sytuacji gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi – podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku naliczonego.

Jak wskazano we wniosku, zamiarem nabycia przez Wnioskodawcę w 2010 r. przedmiotowych środków trwałych było wykorzystanie ich wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku VAT (usługi związane z kulturą). Natomiast w 2011 r. na skutek zmiany regulacji dotyczącej zakresu zwolnienia od podatku, usługi te zostały opodatkowane podatkiem VAT i od tego momentu Wnioskodawca osiąga przychody wyłącznie z działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Mając na uwadze opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy zauważyć, że w przedmiotowej sprawie nastąpi zmiana przeznaczenia nabytych środków trwałych, gdyż środki te przed 2011 rokiem były wykorzystywane wyłącznie do czynności zwolnionych od podatku, w związku czym Wnioskodawca nie dokonywał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast od 2011 r., wraz ze zmianą stanu prawnego, nastąpiła zmiana przeznaczenia tych środków trwałych. W związku z powyższym, od 2011 roku wymienione we wniosku środki trwałe służą wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT. Wobec powyższego, powstaje obowiązek dokonania korekty podatku naliczonego z uwagi na fakt, że pierwotnie Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia podatku, a następnie to prawo nabył.

Tym samym, w okresie objętym korektą nastąpiła zmiana przeznaczenia wykorzystywania środków trwałych z czynności zwolnionych od podatku na czynności opodatkowane VAT. W konsekwencji, Wnioskodawca winien dokonać korekty kwoty podatku naliczonego przy nabyciu środków trwałych będących przedmiotem wniosku – stosownie do treści art. 91 ust. 7 i 7a w związku z art. 91 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, że w przypadku środków trwałych, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w art. 91 ust. 1 ustawy, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

W opisanej sytuacji, jak wynika z wniosku, doszło do zmiany przeznaczenia środków trwałych i wykorzystywania ich do czynności opodatkowanych podatkiem VAT w 2011 r.

Zatem, odnosząc się do analizowanej sprawy, należy stwierdzić, że zakupione w 2010 r. środki trwałe, służące pierwotnie do czynności zwolnionych od podatku VAT, od 2011 r. w związku ze zmianą stanu prawnego, służą Wnioskodawcy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem w 2011 r. doszło do zmiany ich przeznaczenia, a w rezultacie także do zmiany prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W rezultacie Wnioskodawca nabył prawo do korekty w wysokości 4/5 kwoty podatku naliczonego przy nabyciu przedmiotowych środków trwałych, tj. w wysokości 1/5 kwoty podatku za każdy rok, w którym środki te były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT (2011 r. do 2014 r.).

Należy zauważyć również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzenia przyszłego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.