Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-248/15-3/MR
z 18 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z 23 marca 2015 r. (data wpływu 24 marca 2015 r.) uzupełnionym pismem z 26 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją budowy „…” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją budowy „…”. Wniosek został uzupełniony 1 czerwca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W latach 2012-2013 Gmina realizowała w ramach programu unijnego budowę „…”. Inwestycja ta została w części sfinansowana z dotacji, a w części ze środków własnych. Faktury za usługi związane z realizacją inwestycji zostały wystawione w latach 2012-2013. Wybudowana „…” została przyjęta na stan środków trwałych w roku 2013, natomiast oddana do użytku w styczniu 2014 r. Od tego momentu realizowany jest odpłatny wynajem „…” na imprezy okolicznościowe, szkolenia, spotkania towarzyskie.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że:

1. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT od stycznia 2009 r., co potwierdza zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług VAT-R złożone w Urzędzie Skarbowym 16 grudnia 2008 r.
2. Wydatki poniesione w ramach inwestycji dotyczyły robót budowlano-montażowych. Wybudowano budynek użytkowy z powierzchnią całkowitą 639,02 m² i kubaturą 3.907,69 m³. Budynek jest jednokondygnacyjny z odkrytą więźbą dachową i umieszczonymi pomieszczeniami technicznymi w części antresoli nad pomieszczeniami kuchennymi oraz tarasami zewnętrznymi. Koszty inwestycji zamknęły się kwotą 1.930.070,37 zł brutto.
3. Wszystkie faktury związane z prowadzonymi robotami i wyposażeniem były wystawione na Gminę.
4. Obiekt powstały, tj. … zbudowano z zamiarem wynajmu. Stawki wynajmu określono w Zarządzeniu Wójta Gminy z dnia 16 września 2014 r.
5. Obiekt został przyjęty do ewidencji środków trwałych 31 grudnia 2013 r. ale jego pierwszy wynajem miał miejsce w październiku 2014 r. W międzyczasie wyposażono obiekt w meble i sprzęt do kuchni, w stoły i krzesła na salę główną, zagospodarowano i utwardzono teren wokół budynku, posadowiono oświetleniowe oprawy parkowe i uporządkowano teren przylegający.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumenujących zakup towarów i usług dokonanych w związku z realizacją budowy „…”?

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591, z późn zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspakajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty w myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Jednostki samorządu terytorialnego takie jak gminy, powiaty czy województwa, są innymi niż organy władzy publicznej uczestnikami sektora finansów publicznych, zatem nie korzystają z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług lecz są objęte zwolnieniem, o którym mowa w par. 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336). Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z literalnego brzmienia powyższych przepisów wynika, iż Gmina zarówno jako organ władzy publicznej jak i jednostka samorządu terytorialnego w zakresie czynności o charakterze cywilnoprawnym, posiada status podatnika podatku od towarów i usług. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Gmina jako osoba prawna, w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 2009 r.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z realizacją inwestycji wystąpił podatek naliczony wynikający z faktur dokonujących wydatki związane z wykonywaniem poszczególnych części projektu. Głównym celem prowadzonych prac było przeznaczenie „…” na wynajem na imprezy okolicznościowe, szkolenia, spotkania towarzyskie mieszkańcom Gminy oraz innym podmiotom. Wskazać należy również, że towary i usługi nabywane w trakcie realizacji inwestycji są związane z czynnościami opodatkowanymi, gdyż wybudowana „…” została wykorzystana do wynajmu mieszkańcom Gminny i innym podmiotom na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z orzecznictwem ETS w przypadku ponoszenia kosztów na wydatki inwestycyjne w pełni korzystać można z prawa odliczenia już na etapie ich przygotowywania. Istotny jest więc zamiar prowadzonej działalności potwierdzony obiektywnymi dowodami. Podatek płacony przez podatnika nie może stanowić dla niego faktycznego kosztu.

W orzeczeniu w sprawie 50/87 Trybunał wykazał, iż zadaniem wszystkich państw jest zadbanie, by podatnicy nie ponosili ekonomicznego ciężaru podatku, jaki płacony jest w trakcie prowadzenia przez nich działalności.

W sprawie C-110/94 podkreślono wyraźnie, że już pierwsze wydatki inwestycyjne jakie poniesiono dla celów i z zamysłem rozpoczęcia działalności, muszą zostać potraktowane jak działalność gospodarcza.

W 2014 roku zawierano umowy cywilnoprawne z mieszkańcami Gminy i innymi podmiotami na odpłatny wynajem „…” między innymi na imprezy okolicznościowe, szkolenia, spotkania towarzyskie. W związku z powyższym, Gmina planuje dokonać korekt deklaracji za okres 2012-2013. Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że związek wszelkiego rodzaju nabytych towarów czy usług z celem opisanego we wniosku projektu „…” jest podstawą do odliczenia od tych towarów i usług podatku naliczonego w związku z ich zakupem w całości – zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. serii L Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że w latach 2012-2013 Gmina realizowała w ramach programu unijnego budowę „…”. Inwestycja ta została w części sfinansowana z dotacji, a w części ze środków własnych. Faktury za usługi związane z realizacją inwestycji zostały wystawione w latach 2012-2013. Wybudowana „…” została przyjęta na stan środków trwałych w roku 2013, natomiast oddana do użytku w styczniu 2014 r. Od tego momentu realizowany jest odpłatny wynajem „…” na imprezy okolicznościowe, szkolenia, spotkania towarzyskie. Gmina jest czynnym podatnikiem VAT od stycznia 2009 r. Wydatki poniesione w ramach inwestycji dotyczyły robót budowlano-montażowych. Wybudowano budynek użytkowy z powierzchnią całkowitą 639,02 m² i kubaturą 3907,69 m³. Budynek jest jednokondygnacyjny z odkrytą więźbą dachową i umieszczonymi pomieszczeniami technicznymi w części antresoli nad pomieszczeniami kuchennymi oraz tarasami zewnętrznymi. Wszystkie faktury związane z prowadzonymi robotami i wyposażeniem były wystawione na Gminę. Powstały obiekt (…) zbudowano z zamiarem wynajmu. Stawki wynajmu określono w Zarządzeniu Wójta Gminy z dnia 16 września 2014 r. Obiekt został przyjęty do ewidencji środków trwałych 31 grudnia 2013 r. ale jego pierwszy wynajem miał miejsce w październiku 2014 r. W międzyczasie wyposażono obiekt w meble i sprzęt do kuchni, w stoły i krzesła na salę główną, zagospodarowano i utwardzono teren wokół budynku, posadowiono oświetleniowe oprawy parkowe i uporządkowano teren przylegający.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Zauważyć należy, że na podstawie art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do treści powyższego przepisu, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie rzeczy przez jego najemcę.

Wskazać zatem należy, że Gmina wykonując cywilną umowę najmu, świadczy na rzecz najemców usługi, w rozumieniu przepisów ustawy. W wykonaniu umowy najmu dokonuje bowiem na ich rzecz świadczeń niebędących dostawą towarów. Gmina nie działa więc w tym przypadku jako organ władzy publicznej i nie korzysta z wyłączenia od opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. Majątek powstały w wyniku realizacji projektu (…) pozostaje własnością Gminy i wynajmowany jest za odpłatnością, co stanowi przedmiot opodatkowania w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy.

W przedmiotowej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są więc spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT, a ponadto wydatki poniesione w związku z realizacją budowy Chaty Biesiadnej związane są ze sprzedażą opodatkowaną (odpłatnym wynajmem – zgodnie z celem/zamiarem zrealizowanej inwestycji).

Podsumowując, Gminie przysługuje prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumenujących zakup towarów i usług dokonanych w związku z realizacją budowy „…”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tutejszy Organ informuje ponadto, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie podniesione w opisie stanu faktycznego oraz we własnym stanowisku Wnioskodawcy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w niniejszej interpretacji rozpatrzone.

Należy zauważyć również, że stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.