Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4511-1-435/15-2/JK
z 28 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 kwietnia 2015 r. (data wpływu 30 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości położonej na terytorium Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 1 sierpnia 2007 r. zmarła O. (nazywana w dalszej części wniosku: spadkodawczynią) pozostawiając testament, w którym jedynym spadkobiercą uczyniła Wnioskodawcę. Zainteresowany pozostawał niespokrewniony ze spadkodawczynią (zgodnie z ustawą z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków darowizn pozostawali względem siebie w III grupie podatkowej).

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, w Polsce znajduje się Jego miejsce zamieszkania, rodzina, stałe źródła utrzymania i w Polsce rozlicza się z podatków.

Spadkodawczyni od 1947 r. mieszkała w Wielkiej Brytanii posiadając obywatelstwo brytyjskie. Po roku 1989 spadkodawczyni przywrócone zostało również obywatelstwo polskie, niemniej nie zmieniła ona w żaden sposób swojego miejsca zamieszkania, do końca życia będąc związaną wyłącznie z Wielką Brytanią.

Jednym z przedmiotów masy spadkowej, jaka została przekazana w spadku na rzecz Wnioskodawcy była nieruchomość - budynek położony w Wielkiej Brytanii. Poza nim do masy spadkowej należała kwota 288.362 funtów brytyjskich – stanowiąca lokatę bankową.

Zgodnie z brytyjskim prawem spadkowym, spadkodawczyni jako wykonawców spadku uczyniła w testamencie M. Bank oraz P. Oba te podmioty zrzekły się jednak roli wykonawców spadku, w związku z czym wykonawcą spadku (brytyjska instytucja - executor) stał się Wnioskodawca. Rola ta formalnie została Wnioskodawcy przyznana poprzez G. 31 lipca 2008 r. będący również potwierdzeniem nabycia spadku.

W praktyce natomiast rolę administratora przejęła brytyjska kancelaria prawna, która objęła ją obligatoryjnie na mocy brytyjskich przepisów prawa, w związku ze stopniem skomplikowania sprawy, przedłużającym się postępowaniem i rosnącymi kosztami postępowania, a także nieznajomością przez spadkobiercę przepisów brytyjskiego prawa spadkowego oraz rzeczowego dotyczących m.in. sprzedaży nieruchomości.

Dnia 28 czerwca 2014 r. doszło do sprzedaży otrzymanej w spadku nieruchomości - domu położonego w Wielkiej Brytanii. Sprzedaż odbyła się prywatnie, tzn. Wnioskodawca nie prowadził w zakresie sprzedaży nieruchomości działalności gospodarczej, ani też nie zaliczył odziedziczonej nieruchomości do środków trwałych jakiegokolwiek przedsiębiorstwa.

Kwota z tytułu sprzedaży nieruchomości służy obecnie Wnioskodawcy w znacznym zakresie do spłaty zobowiązań powstałych w związku ze spadkiem, zapłatę podatków w Wielkiej Brytanii oraz zapłatę za obsługę prawno-finansową podjętych tam działań.

W związku z czynnościami spadowymi oraz sprzedażą nieruchomości, Wnioskodawca zatrudnił brytyjską kancelarię prawną (administrator spadku), która obsługuje całość działań prawnych i finansowych związanych z podejmowanymi sprawami w Wielkiej Brytanii. Kancelaria posiada możliwość dokonywać niezbędnych płatności z rachunku executora bez uzyskiwania dodatkowo jego zgody (działanie w imieniu i na rzecz executora). Z tego względu Wnioskodawca nie jest w stanie określić, w jakiej wysokości podatek był zmuszony zapłacić z tytułu sprzedaży nieruchomości w Wielkiej Brytanii oraz czy ten podatek w ogóle wystąpił.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy podatnik będzie zobowiązany w Rzeczypospolitej Polskiej do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii, czy też obowiązek ten w jego przypadku nie wystąpi?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie On zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 13 konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U z 2006 r. Nr 250, poz. 1840), zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w art. 6 niniejszej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Oznacza to, że zyski z przeniesienia własności majątku położonego w Wielkiej Brytanii osiągane przez polskiego rezydenta podatkowego mogą być opodatkowane w Wielkiej Brytanii oraz w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 lit. a) ww. konwencji, jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania.

Powyższa zasada oznacza, że o ile Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty podatku w Wielkiej Brytanii z tytułu sprzedaży odziedziczonej nieruchomości, to w Rzeczypospolitej jest on zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu przychodu uzyskanego ze zbycia tej nieruchomości.

Ze względu jednak na to, że Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić, czy zmuszony jest opłacić podatek z tytułu sprzedaży nieruchomości w Wielkiej Brytanii, Zainteresowany uważa, że nawet gdyby przepisy konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, nie zwalniałby go z obowiązku zapłaty podatku w Rzeczypospolitej, to przychód i tak nie będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2013 r., poz. 361) źródłem przychodów jest odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W myśl art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku (art. 925 Kodeksu cywilnego). Oznacza to, że dniem nabycia przez Wnioskodawcę spadku jest data śmierci spadkodawcy. Natomiast jakiekolwiek postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku, w tym zagraniczne postanowienia jego nabycia, potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku posiadane od momentu jego otwarcia. Dział spadku jest czynnością wtórną do nabycia spadku; nie można uzyskać własności rzeczy tylko i wyłącznie w drodze działu spadku, bez uprzedniego nabycia spadku.

Wskazaną zatem datę nabycia nieruchomości określoną w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy upatrywać w dacie śmierci spadkodawcy, równoważnej dacie otwarcia spadku. Potwierdzają to liczne interpretacje prawa podatkowego, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 6 kwietnia 2009 r. nr IBPBII/2/415-47/09/JT, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji z dnia 31 marca 2014 r. nr IBPBII/2/415-1/14/HS, a także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 18 października 2012 r. sygn. akt I SA/Po 553/12, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 11 czerwca 2013 r. sygn. akt I SA/Gl 1251/12.

Wnioskodawca nabył spadek w dniu śmierci spadkodawcy, czyli 1 sierpnia 2007 r. Okres 5 lat liczonych od końca roku nabycia mija zatem 31 grudnia 2012 r. Ze względu na to, że sprzedaż nastąpiła 28 czerwca 2014 r., czyli po 5 latach liczonych od końca roku nabycia, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Rzeczypospolitej Polskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazany wyżej przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a cyt. ustawy).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Zainteresowany – na podstawie testamentu – nabył po zmarłej w dniu 1 sierpnia 2007 r. spadkodawczyni nieruchomość położoną w Wielkiej Brytanii.

W opisanym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym zastosowanie znajdą uregulowania Konwencji zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisanej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. z 2006 r. Nr 250, poz. 1840).

W świetle art. 6 ust. 1 i 2 ww. Konwencji dochód osiągany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z majątku nieruchomego (włączając dochód z gospodarstwa rolnego lub leśnego), położonego w drugim Umawiającym się Państwie, może być opodatkowany w tym drugim Państwie (art. 6 ust. 1).

Jak wynika z art. 6 ust. 2 ww. Konwencji określenie „majątek nieruchomy” ma takie znaczenie, jakie nadaje mu prawo tego Umawiającego się Państwa, na terytorium którego dany majątek jest położony. Określenie to obejmuje w każdym przypadku mienie przynależne do majątku nieruchomego, żywy i martwy inwentarz gospodarstw rolnych i leśnych, prawa, do których mają zastosowanie przepisy prawa powszechnego dotyczące własności ziemi, prawa użytkowania majątku nieruchomego, jak również prawa do stałych lub zmiennych świadczeń z tytułu eksploatacji lub prawa do eksploatacji złóż mineralnych, źródeł i innych zasobów naturalnych: statki morskie i statki powietrzne nie stanowią majątku nieruchomego.

Stosownie do treści art. 13 ust. 1 ww. Konwencji, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności majątku nieruchomego, o którym mowa w artykule 6 tej Konwencji i położonego w drugim Umawiającym się Państwie mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Należy wyjaśnić, że użycie w tym przepisie słowa „mogą być opodatkowane” oznacza, że przychody, o których w nim mowa są opodatkowane w kraju miejsca położenia nieruchomości zawsze, o ile prawo podatkowe tego państwa przewiduje opodatkowanie takiego dochodu. Sformułowanie, że dochód ten „może” być opodatkowany nie zezwala na dowolne wybranie państwa, w którym dochód ten ma zostać opodatkowany. Przepis ten oznacza, że dochód taki oprócz tego, że podlega opodatkowaniu w państwie, w którym osoba osiągająca ten dochód ma miejsce zamieszkania lub siedzibę, to podlega również opodatkowaniu w tym państwie, w którym położony jest dany majątek, zgodnie z prawem tego państwa.

Z przepisu art. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że opodatkowaniu podlega dochód (przychód) podatnika bez względu na źródło położenia tych dochodów (przychodów).

Zatem dochód (przychód) osoby mającej miejsce zamieszkania w Rzeczypospolitej Polskiej z odpłatnego zbycia nieruchomości będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce, gdyż przepisy art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewidują opodatkowanie dochodu (przychodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości.

Jednocześnie w świetle powołanego wyżej art. 13 ww. Konwencji dochód ten może być również opodatkowany w Wielkiej Brytanii zgodnie z przepisami podatkowymi obowiązującymi w tym państwie.

Aby uniknąć podwójnego opodatkowania tego samego dochodu należy zastosować właściwą metodę unikania podwójnego opodatkowania określoną w art. 22 ww. Konwencji.

Zgodnie z art. 22 ust. 2 ww. umowy, w przypadku Polski, podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji podlega opodatkowaniu w Zjednoczonym Królestwie, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód lub zyski majątkowe, które zgodnie z postanowieniami artykułów 10, 11, 12 lub 13 niniejszej Konwencji, mogą być opodatkowane w Zjednoczonym Królestwie, Polska zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu lub zysków majątkowych tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w Zjednoczonym Królestwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada na dochód lub zyski majątkowe uzyskane w Zjednoczonym Królestwie.

Jeżeli zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

W tym miejscu wskazać należy, że w przedmiotowej sprawie nie będzie konieczności zastosowania żadnej z ww. metod unikania opodatkowania, gdyż z podwójnym opodatkowaniem nie mamy do czynienia.

Zgodnie bowiem z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Wobec powyższego odpłatne zbycie nieruchomości i praw majątkowych stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu, jeżeli zbycie to ma miejsce przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) - c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 922 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121, z późn. zm.) spadek to prawa i obowiązki zmarłego wynikające ze stosunków cywilnoprawnych, które z chwilą jego śmierci przechodzą na następców prawnych.

Stosownie do art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego. Z kolei, postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia.

Stosownie do wyżej wymienionych przepisów stwierdzić należy, że przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył w dniu 1 sierpnia 2007 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz przytoczone wyżej przepisy prawa, stwierdzić należy, że sprzedaż przedmiotowej nieruchomości położonej w Wielkiej Brytanii nie będzie stanowić dla Zainteresowanego źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwagi na fakt, że upłynął pięcioletni okres, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie. W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy – zgodnie, z którym Zainteresowany nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych w Rzeczypospolitej Polskiej w związku z uzyskaniem przychodu z tytułu sprzedaży ww. nieruchomości – należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.