Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-852/15-3/AA
z 7 września 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 1 czerwca 2015 r. (data wpływu 8 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego (pyt. 1 i 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 czerwca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji środka trwałego (pyt. 1 i 2) oraz w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środka trwałego (pyt. 3).

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 3 sierpnia 2015 r., znak ILPB1/4511-1-852/15-2/AA na podstawie art. 169 § 1 i § 2 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środka trwałego.

Wezwanie zostało wysłane w dniu podpisania, tj. 3 sierpnia 2015 r. na adres wskazany przez Wnioskodawcę. W dniu 22 sierpnia 2015 r., po dwukrotnym zawiadomieniu przez Urząd Pocztowy o pozostawieniu pisma w placówce pocztowej, tj. w dniu 6 sierpnia 2015 r. oraz 14 sierpnia 2015 r., do tut. Organu wpłynął z Urzędu zwrot przedmiotowego pisma, z adnotacją „Zwrot nie podjęto w terminie”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Począwszy od 11 stycznia 2010 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w przedmiocie udzielania pożyczek pod zastaw - rozliczaną na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Niedawno otrzymał od swojego ojca w prezencie darowiznę samochodu osobowego. Na dzień dzisiejszy użytkuje go prywatnie, jednak zamierza od następnego tygodnia wprowadzić tenże samochód do środków trwałych firmy i wynajmować (między innymi nowożeńcom na uroczystości zaślubin).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego od ojca środka trwałego, przyjmując wartość początkową zawartą w umowie darowizny, jeżeli wartość ta jest niższa od wartości rynkowej z dnia nabycia?
2. W jakiej wysokości Wnioskodawca będzie mógł zaliczać odpisy amortyzacyjne do kosztów uzyskania przychodów?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 1, będzie mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego od ojca środka trwałego przyjmując wartość początkową w wysokości wartości rynkowej z dnia nabycia. Jeżeli jednak umowa darowizny określi tę wartość w wysokości niższej od wartości rynkowej z dnia nabycia, to Wnioskodawca będzie obowiązany jako wartość początkową przyjąć tę niższą wartość wynikającą z umowy.

Wnioskodawca uważa, że może dokonywać odpisów amortyzacyjnych od otrzymanego od ojca samochodu po wprowadzeniu go do ewidencji środków trwałych. Powinien przyjąć wartość początkową w wysokości wartości określonej w umowie darowizny, nie wyższej jednak od wartości rynkowej z dnia nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania nr 2, kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia samochodu osobowego, jednak tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Wnioskodawca uważa, że kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne z tytułu zużycia samochodu osobowego, jednak tylko w części ustalonej od wartości samochodu nieprzewyższającej równowartości 20 000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania. Inaczej rzecz ujmując Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych w części przekraczającej proporcjonalnie wartość początkową w równowartości 20 tysięcy euro. Stanowisko to jest zgodne z art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ww. ustawy. Jednakże ciężar wskazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, iż poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca otrzymał od swojego ojca w darowiźnie samochód osobowy, który zamierza wprowadzić do środków trwałych swojej firmy.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 powołanej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Sposób ustalenia wartości początkowej środków trwałych jest zróżnicowany m.in. z uwagi na sposób ich nabycia. Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca nabył samochód osobowy w drodze darowizny. A zatem zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wartością początkową wskazanego we wniosku składnika majątku będzie jego wartość wynikająca z umowy darowizny, nie wyższa od jego wartości rynkowej.

W konsekwencji jeżeli nabyty w drodze darowizny samochód wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawca będzie wykorzystywał na potrzeby działalności gospodarczej, to wówczas – może stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy – uznać za koszty uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z art. 22a-22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od wartości początkowej tego samochodu.

Pamiętać przy tym należy o ograniczeniu kwotowym dot. ww. odpisów amortyzacyjnych, wprowadzonym przepisem art. 23 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej równowartość 20.000 euro przeliczonej na złote według kursu średniego euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z dnia przekazania samochodu do używania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że w dniu 7 września 2015 r. wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia środka trwałego (pyt. 3) został rozstrzygnięty postanowieniem o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia nr ILPB1/4511-1-852/15-4/AA.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.