2015.01.05 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-928/14/MS
z 5 stycznia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.), uzupełnionym pismem z 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku VAT od wydatków poniesionych na nabycie materiałów budowlanych i usług wykorzystywanych w celu wyremontowania lokalu na potrzeby prowadzonej kancelarii - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z 16 września 2014 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całości podatku VAT od wydatków poniesionych na nabycie materiałów budowlanych i usług wykorzystywanych w celu wyremontowania lokalu na potrzeby prowadzonej kancelarii.

Wniosek uzupełniono pismem z 16 grudnia 2014 r. (data wpływu 23 grudnia 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 grudnia 2014 r. znak: IBPP1/443-928/14/MS, IBPBI/1/415-1078/14/AP, IBPBI/1/415-1079/14/AP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność radcy prawnego, obecnie w wynajmowanym lokalu, w formie jednoosobowej działalności gospodarczej. W dniu 10 czerwca 2013 r. wspólnie z małżonkiem dokonał zakupu lokalu mieszkalnego oznaczonego numerem 1, położonego w K., przy ulicy K. 63a - akt notarialny sporządzony przez asesora notarialnego M. K., zastępcę notariusza P. F. prowadzącego Kancelarię Notarialną w K., do Rep. A numer 2040/2013 (odrębna własność z założoną księgą wieczystą) wraz z przynależnym mu udziałem w nieruchomości wspólnej, w którym zamierza prowadzić kancelarię radcy prawnego. Lokal mieszkalny objęty jest wspólnością majątkową małżeńską. Lokal mieszkalny składa się z przedpokoju, łazienki, pokoju, kuchni oraz pomieszczenia przynależnego - piwnicy o łącznej powierzchni użytkowej 82,72 m2. Piwnica o powierzchni 39,62 m2 znajduje się bezpośrednio pod mieszkaniem.

Wnioskodawca zamierza przeprowadzić prace adaptacyjne polegające m.in. na: przebiciu stropu z mieszkania do piwnicy (po uzyskaniu pozwolenia na budowę), instalacji schodów łączących poziomy, wyburzeniu istniejących ścian i wzniesieniu nowych podziałów, wymianie instalacji co, elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, instalacji sieci internetowej, wymianie stolarki okiennej i drzwiowej, wykonaniu wylewek, położeniu podłóg, remoncie łazienki i aneksu kuchennego. Na górnym poziomie znajdować się mają: 1-2 gabinety, łazienka, aneks kuchenny, przedpokój, na dolnym: archiwum/pokój konferencyjny oraz dodatkowy gabinet/pokój socjalny.

Wnioskodawca zamierza, z dniem ujęcia wyremontowanego lokalu w ewidencji środków trwałych, zgłosić Prezydentowi Miasta K. lokal jako służący w całości (82,72 m2) prowadzeniu działalności gospodarczej i z tego tytułu płacić od niego podatek od nieruchomości.

Lokal został wpisany jako miejsce prowadzenia działalności przez wnioskodawcę w CEIDG.

Lokal nie będzie służył celom mieszkalnym. Lokal będzie wykorzystywany wyłącznie przez Wnioskodawcę, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Wszelkie zakupy dokonywane w ramach przystosowania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej służyć będą wyłącznie prowadzeniu działalności opodatkowanej. Wydatki te dokumentowane będą fakturami, rachunkami, wystawionymi na Wnioskodawcę jako prowadzącego działalność gospodarczą. Wnioskodawca szacuje, że wydatki zamkną się w kwocie do 50 tys. netto i nie przekroczą 30% wartości początkowej lokalu. Lokal w chwili zakupu nie nadawał się do prowadzenia w nim działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego, wymaga remontu i adaptacji na potrzeby prowadzonej w przyszłości takiej działalności.

Wnioskodawca zamierza wpisać zakupiony lokal do ewidencji środków trwałych po zakończeniu remontu i przyjęciu lokalu do używania i dokonywać odpisów amortyzacyjnych według stawki amortyzacyjnej 10%.

Lokal znajduje się w budynku wzniesionym w 1937 r., zaś odrębną własność (po wyodrębnieniu lokalu) stanowi od 1996 r. Do wyodrębnienia doszło na podstawie umowy ustanowienia odrębnej własności lokali i umowy sprzedaży sporządzonej przed notariuszem B. O. w K. dnia 8 listopada 1996 r. do Rep. 7104/96. Lokal wykorzystywany był (jako: lokal mieszkalny, biuro poselskie) od jego wyodrębnienia do dnia nabycia lokalu przez, Wnioskodawcę przez niemal 17 lat.

Na potrzeby amortyzacji Wnioskodawca zamierza w następujący sposób ustalić wartość początkową: całkowita wartość zakupu lokalu z aktu notarialnego, koszty związane z. aktem notarialnym (w całości koszty opłat sądowych, podatku od czynności cywilnoprawnych, koszty aktu notarialnego w kwocie brutto z uwagi na fakt, że lokal był zakupiony na osoby fizyczne prywatnie i nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, nabycie nastąpiło przed dniem wpisania lokalu jako miejsca prowadzenia działalności do CEIDG) oraz w całości nakłady związane z remontem i adaptacją na potrzeby prowadzonej kancelarii (koszty w kwocie netto ponieważ wydatki związane z dostosowaniem lokalu na potrzeby prowadzenia w nim kancelarii będą poniesione po dniu wpisania lokalu jako miejsca prowadzenia działalności do CEIDG przez Wnioskodawcę).

Wnioskodawca zamierza odliczać na bieżąco, po otrzymaniu faktur dokumentujących wydatek, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej cały podatek VAT, naliczony na fakturach wystawionych po dniu zgłoszenia lokalu jako miejsce prowadzenia działalności gospodarczej do CEIDG na Wnioskodawcę jako prowadzącego działalność gospodarczą.

W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca rozlicza się podatkiem liniowym 19% i prowadzi dokumentację podatkowa w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Po nabyciu przez zstępnego Wnioskodawcy odpowiednich uprawnień (radca prawny, adwokat, doradca podatkowy, itp.), Wnioskodawca zamierza, w drodze darowizny przenieść na zstępnego własność opisanego wyżej lokalu.

W piśmie z 16 grudnia 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od 11 lutego 2005 r., jest to data złożenia we właściwym urzędzie skarbowym zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług; pierwsza deklaracja VAT-7 została złożona za miesiąc luty 2005 r.; Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT z tytułu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu; Wnioskodawca zrezygnował ze zwolnienia podmiotowego z podatku VAT, z którego korzystają przedsiębiorcy, których roczny obrót nie przekracza w złotych równowartości 30 000 euro zwolnienia.

Wskazany we wniosku lokal mieszkalny został nabyty z wyłącznym przeznaczeniem do celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i Wnioskodawca będzie go w 100% wykorzystywał wyłącznie do swoich czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca informuje, że wskazany we wniosku lokal będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych przez okres nie krótszy niż 5 lat licząc od dnia ujęcia lokalu w ewidencji środków trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z powyższym opisem przysługuje Wnioskodawcy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, prawo do odliczenia na bieżąco całości podatku VAT od materiałów budowlanych i usług wykorzystywanych w celu wyremontowania lokalu na potrzeby prowadzonej kancelarii radcy prawnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przysługuje prawo do odliczania na bieżąco podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup na potrzeby prowadzonego remontu, ponieważ lokal będzie służył wykonywaniu wyłącznie czynności opodatkowanych.

Także odliczanie w całości kwot podatku VAT od całkowitej wartości początkowej środka trwałego nie powinno budzić wątpliwości - mimo, że lokal stanowi własność obojga małżonków, jest to współwłasność bezudziałowa i Wnioskodawcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przysługuje prawo odliczenia całości kwoty podatku VAT od całkowitej wartości początkowej lokalu, bez ustalania 50% udziału Wnioskodawcy w lokalu, a tym samym odliczaniu jedynie połowy kwot podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (niewystępujących w przedmiotowej sprawie).

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 788 ze zm.).

Stosownie do art. 31 § 1 ww. Kodeksu z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 tego Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 powołanego Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Na mocy art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa (jak wynika z treści wniosku w przedmiotowej sprawie między małżonkami istnieje wspólność majątkowa). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Należy jednak zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (od 11 lutego 2005 r.), prowadzi działalność radcy prawnego (obecnie w wynajmowanym lokalu) w formie jednoosobowej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca w dniu 10 czerwca 2013 r. wspólnie z małżonkiem dokonał zakupu lokalu mieszkalnego w którym zamierza prowadzić działalność gospodarczą.

Wnioskodawca zamierza przeprowadzić prace adaptacyjne lokalu polegające m.in. na: przebiciu stropu z mieszkania do piwnicy (po uzyskaniu pozwolenia na budowę), instalacji schodów łączących poziomy, wyburzeniu istniejących ścian i wzniesieniu nowych podziałów, wymianie instalacji co, elektrycznej, wodno-kanalizacyjnej, instalacji sieci internetowej, wymianie stolarki okiennej i drzwiowej, wykonaniu wylewek, położeniu podłóg, remoncie łazienki i aneksu kuchennego. Na górnym poziomie znajdować się mają: 1-2 gabinety, łazienka, aneks kuchenny, przedpokój, na dolnym: archiwum/pokój konferencyjny oraz dodatkowy gabinet/pokój socjalny.

Lokal nie będzie służył celom mieszkalnym.

Wszelkie zakupy dokonywane w ramach przystosowania lokalu do prowadzenia działalności gospodarczej służyć będą wyłącznie prowadzeniu działalności opodatkowanej. Wydatki te dokumentowane będą fakturami, rachunkami, wystawionymi na Wnioskodawcę jako prowadzącego działalność gospodarczą.

Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy i przywołane uregulowania prawne stwierdzić należy, że skoro wskazany we wniosku lokal (pomimo, że stanowi majątek wspólny małżonków na gruncie prawa rodzinnego) został nabyty z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i będzie wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, to Wnioskodawcy będzie przysługiwać w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w ramach remontu tego lokalu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak wynika bowiem z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, podstawową zasadą obowiązującą w podatku od towarów i usług, określoną w przywołanym art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, jest prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Aby uprawnienie to wystąpiło, musi zostać spełniony podstawowy warunek, zgodnie z którym prawo do odliczenia przysługuje tylko podatnikowi wykonującemu działalność gospodarczą opodatkowaną VAT (zdefiniowanemu w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług) i tylko w takim zakresie, w jakim nabywane przez tego podatnika towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem. Jeśli zatem nabywcą danego towaru (w przedmiotowym przypadku wskazanego lokalu) jest szczególnego rodzaju podmiot, jakim jest małżeństwo, które samo nie ma przymiotu podatnika – to pozbawienie podatnika (jednego ze współmałżonków będącego zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym) prawa do odliczenia kwot podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących remont przedmiotowego lokalu (nabytego z wyłącznym przeznaczeniem dla celów prowadzonej przez tego współmałżonka działalności gospodarczej z zamiarem wykorzystywania go wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług) naruszałoby fundamentalną zasadę odliczenia podatku naliczonego obowiązującą w podatku od towarów i usług.

Reasumując uznać należy, że skoro Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, prowadzącym działalność gospodarczą, a otrzymane faktury z tytułu nabycia towarów i usług na remont lokalu, który zostanie przekazany w całości na potrzeby prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, wystawione będą na Wnioskodawcę, to Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do odliczenia wynikającego z nich podatku naliczonego w zakresie, w jakim wydatek ten związany będzie ze sprzedażą opodatkowaną, tj. w oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, pod warunkiem niezaistnienia okoliczności ograniczających to prawo, określonych w art. 88 tej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo odliczenia całości kwot podatku VAT z faktur dokumentujących zakupy na potrzeby prowadzonego remontu lokalu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych na remont lokalu. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin