2015.06.26 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/4512-1-306/15-4/MR
z 26 czerwca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 9 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z naprawą samochodów używanych opodatkowanych marżą i innych wydatków związanych z tą działalnością – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z naprawą samochodów używanych opodatkowanych marżą i innych wydatków związanych z tą działalnością. Wniosek uzupełniono 19 czerwca 2015 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi handel samochodami używanymi i jest czynnym podatnikiem VAT. Przedstawione zdarzenia nie są abstrakcyjne i wynikają z konkretnych, zaszłych sytuacji faktycznych. Samochody używane kupowane są jako towary handlowe do dalszej odsprzedaży, nie stanowią one środków trwałych firmy.

Zainteresowany kupuje samochody używane od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej zamieszkałych poza granicami kraju na podstawie umowy kupna sprzedaży oraz zagranicznych podmiotów prowadzących sprzedaż samochodów używanych na podstawie umowy kupna sprzedaży lub faktury z adnotacją o niepodleganiu transakcji podatkowi od wartości dodanej. Wnioskodawca kupuje także samochody używane od osób fizycznych (niebędących podatnikami VAT) w kraju na podstawie umowy kupna sprzedaży jako towar handlowy celem dalszej odsprzedaży. Tego typu samochody wymagają czasami napraw przed sprzedażą. Zainteresowany nabywa także samochody używane od podatników VAT (podmioty handlujące samochodami używanymi) na podstawie faktury VAT-marża. Sprzedaż samochodów dokumentowana jest fakturą VAT-marża i w przypadku odbiorcy – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej także paragonem fiskalnym.

Wszystkie zakupione samochody używane jako towary handlowe niezależnie od dostawcy i niezależnie od dokumentu zakupu Wnioskodawca sprzedaje według zasady zawartej w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT – każdorazowo wystawiając fakturę VAT-marża. W przypadku odbiorcy – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej sprzedaż ujmowana jest w kasie fiskalnej. Opodatkowaniu podlega wyłącznie prowizja i tylko ona ujmowana jest w deklaracji VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Oprócz działalności sprzedaży samochodów opodatkowanej marżą, Wnioskodawca nie wykonuje innych czynności. Wydatki wymienione we wniosku, tj. wydatki za najem lokalu, usługi telekomunikacyjne oraz najem lawety mają związek z czynnościami wykonywanymi w działalności sprzedaży samochodów opodatkowanej marżą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy VAT naliczony zawarty w fakturach dokumentujących poniesione koszty za wynajem lokalu, wynajem lawety, usługi telekomunikacyjne oraz zakup materiałów zużytych do naprawy samochodów kupionych jako używane i zwolnione od VAT i stanowiących towary handlowe może być odliczany od podatku należnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli dokonuje on sprzedaży wyłącznie w systemie VAT marża to nie ma prawa do obniżenia podatku VAT należnego o kwotę podatku VAT naliczonego z faktur dokumentujących poniesione w działalności wydatki takie jak za najem lokalu, za zakup usług telekomunikacyjnych czy za zakup części samochodowych służących do naprawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podatnikami – zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym – nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wskazać należy, że od 1 kwietnia 2014 r. kwestie dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zostały uregulowane w art. 86a ustawy, w brzmieniu nadanym na podstawie art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 312), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Podstawą wprowadzonych zmian jest przede wszystkim decyzja wykonawcza Rady z dnia 17 grudnia 2013 r. upoważniająca Rzeczpospolitą Polską do stosowania środków stanowiących odstępstwo od art. 26 ust. 1 lit. a) i art. 168 Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 353 z 28 grudnia 2013 r., str. 51). Zmiany wynikają również z konieczności dostosowania przepisów o podatku od towarów i usług do tez wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 19 lipca 2012 r. w sprawie C-160/11 Bawaria Motors.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17
1. świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
2. dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
3. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Stosownie do art. 86a ust. 2 ustawy, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

W świetle art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Z powołanych przepisów nie wynikają ograniczenia w zakresie odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia części służących do naprawy pojazdów samochodowych, bowiem ograniczenie to ma zastosowanie jedynie do usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów, a podatnik w przedmiotowej sprawie samochody te odsprzedaje, a nie używa ich do działalności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi handel samochodami używanymi i jest czynnym podatnikiem VAT. Samochody używane kupowane są jako towary handlowe do dalszej odsprzedaży, nie stanowią one środków trwałych firmy. Zainteresowany kupuje samochody używane od osób fizycznych niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej zamieszkałych poza granicami kraju na podstawie umowy kupna sprzedaży oraz zagranicznych podmiotów prowadzących sprzedaż samochodów używanych na podstawie umowy kupna sprzedaży lub faktury z adnotacją o niepodleganiu transakcji podatkowi od wartości dodanej. Wnioskodawca kupuje także samochody używane od osób fizycznych (niebędących podatnikami VAT) w kraju na podstawie umowy kupna sprzedaży jako towar handlowy celem dalszej odsprzedaży. Tego typu samochody wymagają czasami napraw przed sprzedażą. Zainteresowany nabywa także samochody używane od podatników VAT (podmioty handlujące samochodami używanymi) na podstawie faktury VAT-marża.

Sprzedaż samochodów dokumentowana jest fakturą VAT-marża i w przypadku odbiorcy – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej także paragonem fiskalnym. Wszystkie zakupione samochody używane jako towary handlowe niezależnie od dostawcy i niezależnie od dokumentu zakupu Wnioskodawca sprzedaje według zasady zawartej w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT – każdorazowo wystawiając fakturę VAT-marża. W przypadku odbiorcy – osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej sprzedaż ujmowana jest w kasie fiskalnej. Opodatkowaniu podlega wyłącznie prowizja i tylko ona ujmowana jest w deklaracji VAT.

Procedura ta stosowana jest także w przypadku sprzedaży samochodów używanych zakupionych jako towary handlowe wymagające naprawy przed dokonaniem sprzedaży. VAT naliczony zawarty w zakupie części i innych materiałów do naprawy nie jest odliczany od należnego. Nie jest także odliczany VAT z faktur dokumentujących poniesione wydatki za najem lokalu, wynajem lawety czy z faktury za usługi telekomunikacyjne. Oprócz działalności sprzedaży samochodów opodatkowanej marżą, Wnioskodawca nie wykonuje innych czynności. Wydatki wymienione we wniosku, tj. wydatki za najem lokalu, usługi telekomunikacyjne oraz najem lawety mają związek z czynnościami wykonywanymi w działalności sprzedaży samochodów opodatkowanej marżą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z naprawą samochodów używanych i innych wydatków związanych z tą działalnością.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wskazać należy, że dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt l-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – przez kwotę sprzedaży rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty” opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot. o których mowa w art. 29a ust. 7.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy – przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia. o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika.

Zgodnie z cytowanym art. 120 ust. 4 ustawy należy wskazać, że opodatkowanie w systemie marży jest ograniczone do pewnej kategorii towarów używanych, które podatnik nabył uprzednio w celu ich odsprzedaży. Jednakże istotne jest przy tym, od kogo towary używane zostały nabyte.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i ust. 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.

Natomiast zgodnie z art. 120 ust. 19 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, jeżeli podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 i 5 (system marży).

Przepis powyższy stanowi zatem, że zakaz dokonywania odliczeń dotyczy konkretnych, wymienionych w tym zakresie przedmiotów będących przedmiotem obrotu, przy sprzedaży których zastosowanie ma opodatkowanie marży.

W związku z powyższym, ograniczenie to dotyczy jedynie wydatku na nabycie towaru używanego, którym będą nabyte pojazdy. Nie ma ono zastosowania do innych wydatków ponoszonych na ten samochód, czyli m.in. kosztów naprawy i innych wydatków związanych z tą działalnością. Tym samym można odliczyć podatek naliczony z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z naprawą samochodów używanych i innych wydatków związanych z tą działalnością, nawet jeśli samochody te zostaną sprzedane w systemie marży.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup towarów i usług związanych z naprawą samochodów używanych, tj. dotyczących zakupu materiałów zużytych do naprawy samochodów używanych stanowiących towar do dalszej odsprzedaży oraz innych wydatków związanych z tą działalnością, tj. kosztów za wynajem lokalu, wynajem lawety, usługi telekomunikacyjne. W przedmiotowej sprawie nie ma bowiem zastosowania ograniczenie wynikające z art. 120 ust. 19 ustawy, z którego wynika, że obniżenia podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów używanych (w tym przypadku samochodów), które podlegały opodatkowaniu zgodnie z ust. 4 (system marży), a nie do innych wydatków ponoszonych w związku z naprawą tych samochodów, jak i innych wydatków związanych z działalnością polegającą na sprzedaży samochodów używanych opodatkowanych marżą (która to czynność jest opodatkowana podatkiem VAT).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin