Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-428/15-2/JM
z 12 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2015 r. (data wpływu 12 października 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla przekazania lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie na cele prywatne Wnioskodawcy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania dla przekazania lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie na cele prywatne Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od dnia 09.05.2003 r. w przeważającej części wg PKD 4120Z – roboty budowlane związane z wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych.

W roku 2013 Wnioskodawca nabył nieruchomość stanowiącą działkę terenów mieszkaniowych obszaru 0,0965 ha położoną w przy ul. Na przedmiotowej działce Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wybudował przyjęty do użytkowania dnia 27.10.2014 r. budynek mieszkalny wolnostojący jednorodzinny dwulokalowy, o dwóch kondygnacjach nadziemnych z podziałem w układzie pionowym, w którym znajdują się dwa lokale mieszkalne oraz pomieszczenia przynależne do nich – garaże. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 275,88 m ².

W dniu 19.12.2014 r. (Akt notarialny Nr) została ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego nr 1 o pow. 119,76 m² wraz z garażem o pow. 18,18 m² i jego sprzedaż. Lokal nr 2 był również przeznaczony do sprzedaży. Jednak w roku 2015 Wnioskodawca podjął decyzję o przekazaniu lokalu nr 2 na cele prywatne. W związku z tym w m-cu wrzesień 2015 roku Wnioskodawca wystawił fakturę wewnętrzną dokumentującą przekazanie lokalu nr 2 na cele prywatne. Faktura wewnętrzna została wystawiona na kwotę netto 265 557,91 zł. Vat należny 21 244, 63 zł, wartość brutto 286 802,54 zł. Podstawa opodatkowania określona została w wysokości kosztu wytworzenia lokalu nr 2 przekazanego na cele osobiste pomniejszonego o podatek VAT.

Przedsiębiorca zliczył wszystkie koszty (faktury zakupu za okres budowy), od których przysługiwało mu odliczenie w całości lub w części podatku VAT naliczonego, co dało kwotę brutto 286 802,55 zł.

Następnie z kwoty tej wyodrębniono kwotę podatku VAT w wysokości 8% co dało kwotę netto 265 557,91 zł i Vat należny 21 244, 63 zł.

Ustalając podstawę opodatkowania Wnioskodawca nie uwzględnił w niej kosztów/zakupów od których nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT. Takim wydatkiem był zakup działki na podstawie aktu notarialnego z dnia 30.06.2013 r., na której została wybudowana ww. nieruchomość.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy na fakturze wewnętrznej prawidłowo została ustalona podstawa opodatkowania przekazania lokalu na cele prywatne o którym mowa we wniosku?

Zdaniem Wnioskodawcy Wnioskodawca uważa, że prawidłowo ustalił podstawę opodatkowania przekazania lokalu o którym mowa we wniosku na cele prywatne. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak wynika z art. 7 ust. 2 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

• przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
  

• wszelkie inne darowizny
  

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
  
  

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane. Podstawą opodatkowania przekazania towaru na cele osobiste jest – zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy o VAT – jego cena nabycia (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, koszt wytworzenia, określone w momencie przekazania tych towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zauważyć, że dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra.

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 oraz – w przypadku świadczenia usług – w art. 8 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie (w tym także darowizna) tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

Z opisu sprawy wynika, że w roku 2013 Wnioskodawca nabył nieruchomość stanowiącą działkę terenów mieszkaniowych obszaru 0,0965 ha. Na przedmiotowej działce Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wybudował przyjęty do użytkowania dnia 27.10.2014 r. budynek mieszkalny wolnostojący jednorodzinny dwulokalowy, o dwóch kondygnacjach nadziemnych z podziałem w układzie pionowym, w którym znajdują się dwa lokale mieszkalne oraz pomieszczenia przynależne do nich – garaże. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi 275,88 m². W dniu 19.12.2014 r. (Akt notarialny) została ustanowiona odrębna własność lokalu mieszkalnego nr 1 o pow. 119,76 m² wraz z garażem o pow. 18,18 m² i jego sprzedaż. Lokal nr 2 był również przeznaczony do sprzedaży. Jednak w roku 2015 Wnioskodawca podjął decyzję o przekazaniu lokalu nr 2 na cele prywatne. W związku z tym w m-cu wrzesień 2015 roku Wnioskodawca wystawił fakturę wewnętrzną dokumentującą przekazanie lokalu nr 2 na cele prywatne. Faktura wewnętrzna została wystawiona na kwotę netto 265 557,91 zł. Vat należny 21 244, 63 zł, wartość brutto 286 802,54 zł. Podstawa opodatkowania określona została w wysokości kosztu wytworzenia lokalu nr 2 przekazanego na cele osobiste pomniejszonego o podatek VAT.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia podstawy opodatkowania dla przekazania lokalu mieszkalnego na cele prywatne Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów (art. 29a ust. 2 ustawy).

Z cyt. powyżej przepisów wynika, że podstawą opodatkowania w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, czyli m.in. w sytuacji przekazania towaru na cele osobiste podatnika, jest cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru określone w momencie dostawy towaru, tj. w momencie jego przekazania. Oznacza to, że podstawą opodatkowania jest wprawdzie cena nabycia lub koszt wytworzenia towaru lecz wartość tego towaru ustalona jest na dzień, w którym dochodzi do nieodpłatnego przekazania przedmiotowych towarów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów oraz odnosząc się do opisu sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług dla czynności przekazania lokalu mieszkalnego na cele prywatne Wnioskodawcy – zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy – jest koszt wytworzenia, określony w momencie dostawy tego lokalu.

Zatem oceniając stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że Wnioskodawca uważa, iż powinien zliczyć wszystkie koszty (faktury zakupu za okres budowy), od których przysługiwało mu odliczenie w całości lub w części podatku VAT naliczonego, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy także zauważyć, że co do zasady w przypadku dostawy gruntu zabudowanego, grunt ten przyjmuje stawkę podatku (lub zwolnienie od podatku) taką jak budynki i budowle na nim posadowione i trwale z nim związane, co wynika z art. 29a ust. 8 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył nieruchomość stanowiącą działkę terenów mieszkaniowych obszaru 0,0965 ha. Na przedmiotowej działce Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wybudował przyjęty do użytkowania dnia 27.10.2014 r. budynek mieszkalny wolnostojący jednorodzinny dwulokalowy, o dwóch kondygnacjach nadziemnych z podziałem w układzie pionowym, w którym znajdują się dwa lokale mieszkalne oraz pomieszczenia przynależne do nich – garaże. Ustalając podstawę opodatkowania Wnioskodawca nie uwzględnił w niej kosztów/zakupów od których nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT. Takim wydatkiem był zakup działki na podstawie aktu notarialnego z dnia 30.06.2013 r., na której została wybudowana nieruchomość.

Ponieważ w przedmiotowej sprawie przy nabyciu gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, a zgodnie z art. 29a ust. 2 ustawy w przypadku dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia – koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów, to koszt nabycia gruntu przypadającego na przekazywany udział w przedmiotowej sprawie nie wchodzi do podstawy opodatkowania, gdyż Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy jego nabyciu.

W konsekwencji w świetle przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz powołanych wyżej przepisów należy przyjąć, że przekazanie na cele prywatne Wnioskodawcy udziału w gruncie, w stosunku do którego przy nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku, w świetle art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie zostanie uznane za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zatem nie będzie podlegało opodatkowaniu na mocy ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do kwestii dokumentowania czynności przekazania na cele osobiste lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w gruncie należy wskazać, że z uwagi na to, że od dnia 1 stycznia 2014 r. uchylono art. 106 ust. 7 ustawy umożliwiający podatnikom dokumentowanie określonych nim czynności za pomocą faktur wewnętrznych, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2, taką podstawą może być odpowiedni dowód, który te czynności odzwierciedla.

Odejście od obowiązku dokumentowania wskazanych w uchylonym przepisie art. 106 ust. 7 ustawy czynności fakturami wewnętrznymi, oznacza możliwość prowadzenia przez podatnika dowolnej dokumentacji, która takie czynności odzwierciedla. Podatnicy nadal mogą wystawiać faktury wewnętrzne, jeśli taka będzie ich wola. Brak jest zatem przeszkód, aby czynność nieodpłatnego przekazania była rozliczona na podstawie dowodu księgowego, który zawiera wszystkie dane, które w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2013 r. zawierała faktura wewnętrzna.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, że tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Dodatkowo tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Wydając przedmiotową interpretację tut. Organ oparł się na opisie sprawy, w którym jednoznacznie wskazano, iż „ustalając podstawę opodatkowania Wnioskodawca nie uwzględnił w niej kosztów/zakupów od których nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT. Takim wydatkiem był zakup działki na podstawie aktu notarialnego z dnia 30.06.2013 r., na której została wybudowana (…)nieruchomość”. Powyższe zostało przyjęte jako element przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu sprawy i nie było przedmiotem oceny. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.