Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-641/15-5/KOM
z 13 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 6 lipca 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 5 października 2015 r. (data wpływu 7 października 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 24 września 2015 r. znak IPPP2/4512-641/15-3/KOM, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez agenta ubezpieczeniowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT usług pośrednictwa ubezpieczeniowego świadczonych przez agenta ubezpieczeniowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest stowarzyszeniem zrzeszającym przedsiębiorców sektora transportu drogowego, zajmującym się w szczególności wspieraniem jego rozwoju w Polsce oraz reprezentowaniem i ochroną interesów polskich przewoźników drogowych wobec organów władzy i administracji oraz organizacji krajowych i międzynarodowych.

Wnioskodawca jest agentem ubezpieczeniowym wpisanym do rejestru agentów ubezpieczeniowych, który jest prowadzony przez komisję nadzoru finansowego.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z podmiotem zagranicznym, wpisanym do rejestru pośredników ubezpieczeniowych w Austrii, funkcjonującym zgodnie z notyfikacją dokonaną do komisji nadzoru finansowego w Polsce, umowę na świadczenie usług ściśle związanych z pośrednictwem w świadczeniu usług ubezpieczeniowych w formie umowy agencyjnej z tym podmiotem.

Świadczenie przez Wnioskodawcę ww. usług polegać będzie na podejmowaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia oraz czynności związanych z uczestniczeniem w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, na rzecz zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń:

1. informowaniu przedsiębiorców, których zrzesza Wnioskodawca (a także innych podmiotów) o bieżącej ofercie zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń, co odbywać się będzie w formie m.in. korespondencji e-mail, reklam stacjonarnych w siedzibie Wnioskodawcy oraz publikacji na stronie internetowej Wnioskodawcy;
2. dostosowywaniu (zmienianiu) oferty zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń stosownie do potrzeb pozyskanych klientów;
3. udostępnianiu na żądanie przedsiębiorców lub innych zainteresowanych osób formularzy i druków stosowanych przez zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakład ubezpieczeń;
4. monitorowaniu poziomu zadowolenia ze świadczonej obsługi umów ubezpieczenia oraz przekazywanie uwag w tym zakresie zagranicznemu pośrednikowi ubezpieczeniowemu oraz zakładowi ubezpieczeń;
5. inne czynności wsparcia zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia za pośrednictwem zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego.
   
   

W zamian za wykonywanie ww. usług Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne.

Czynności Wnioskodawcy nie będą obejmować składania oświadczeń woli w imieniu i na rzecz stron umowy ubezpieczenia.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 5 października 2015 r. Wnioskodawca wskazał, że:

1. Będzie podejmował szereg faktycznych działań mających na celu zawarcie umowy ubezpieczeniowej za swoim pośrednictwem na dany produkt ubezpieczeniowy oferowany przez przedmiotowy zagraniczny zakład ubezpieczeń, jednakże nie będzie składać w tym zakresie oświadczeń woli w imieniu ubezpieczyciela ani w imieniu klienta;
2. Będzie przekazywać do ubezpieczyciela dokumenty ubezpieczeniowe (zawarte umowy, wnioski ubezpieczeniowe, ankiety itp.);
3. Będzie działał w ramach wypracowanych granic programu ubezpieczeniowego, jednak nie jest wykluczone, że w przypadkach szczególnych klientów Wnioskodawca będzie pośredniczył w negocjacjach podejmowanych pomiędzy klientami, a ubezpieczycielem. Zrzeszenie - po tym, gdy otrzyma stanowisko od klientów - będzie kontaktować się z zagranicznym agentem, za którego pośrednictwem prowadzić będzie negocjacje z ubezpieczycielem. Wnioskodawca będzie zawsze pośredniczył w doręczaniu oświadczeń woli składanych między tymi podmiotami.
4. Będzie prowadził obsługę zawartych umów ubezpieczeniowych. W szczególności, w tym zakresie, będzie (i) kontaktować się z podmiotami ją zawierającymi, (ii) pozostawać do dyspozycji klientów, agenta zagranicznego i ubezpieczyciela na wypadek procesu likwidacji szkód, (iii) pośredniczyć w doręczaniu wszelkich oświadczeń woli składanych przez ww. podmioty.
5. Będzie zabiegał o kontynuację umów ubezpieczenia zawartych za swoim pośrednictwem. W szczególności, będzie kontaktować się w tym zakresie z oboma podmiotami, przekazywać klientom oferty otrzymywane od agenta zagranicznego i ubezpieczyciela oraz pośredniczyć we wszelkich kontaktach zmierzających do kontynuacji zawartych umów ubezpieczenia. Wnioskodawca nie będzie przy tym, podobnie jak w przypadku innych sytuacji odnoszących się do przedmiotowej sprawy, składać w tym zakresie żadnych oświadczeń woli.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w okolicznościach zdarzenia przyszłego wskazanego w niniejszym wniosku, opisane powyżej usługi, które mają być świadczone przez Wnioskodawcę, są zwolnione z podatku od towarów i usług jako „usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych”?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowe usługi podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług jako „usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych” (por. art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług).

Do powyższych wniosków prowadzi charakter tych usług, tj. fakt, że Wnioskodawca jako agent ubezpieczeniowy, będzie prowadził na rzecz zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego oraz zakładu ubezpieczeń czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia oraz czynności związane z uczestniczeniem w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia.

Relewantną okolicznością w tym kontekście jest również fakt, że za wykonywanie ww. usług pośrednik ubezpieczeniowy będzie płacił Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne.

W tym kontekście warto przywołać stanowisko wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, sygn. akt ITPP2/443-422/13/EK, który uznał za prawidłowy wywód Wnioskodawczyni w ww. sprawie, z którego wynika, że „ze zwolnienia będą korzystać usługi świadczone przez podmiot nie mający statusu, przykładowo ubezpieczyciela, banku, czy brokera, jeżeli usługi przez te podmioty wykonywane można uznać za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Powyższy przepis jest efektem implementacji do krajowego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą, zgodnie z którym zwolnieniu od tego podatku podlegają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepis ten stanowi odzwierciedlenie tez wynikających z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE), odnoszącego się do kwestii możliwości zastosowania, w świetle przepisów Dyrektywy, zwolnienia dla części składowej usługi ubezpieczeniowej lub finansowej wykonywanej przez podmiot trzeci.

W świetle art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek od towarów i usług pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Zatem, w pierwszej kolejności należy określić jakie czynności miał na myśli prawodawca formułując w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnienie dla świadczonych usług ubezpieczeniowych, usług reasekuracyjnych i usług pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Wskazać należy, że Dyrektywa nie podaje definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych.

„Czynność ubezpieczeniowa”, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Czynność ubezpieczeniowa, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia (od podatku) a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym.

Jeśli chodzi o transakcje ubezpieczeniowe Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-8/01 orzekł, że istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku, gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zawierania umowy w zamian za uprzednią wpłatę składki (sprawy: Card Protection Plan C-349/96, paragraf 17 i Skandia C-240/99, paragraf 37).

Trybunał wprawdzie orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem, ale w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochronę, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przyjmuje na siebie ryzyko objęte w ubezpieczeniu (sprawy: Card Protection Plan, paragraf 22 i Skandia, paragraf 38).

Jednak w akapicie 41 sprawy Skandia TSUE podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych zawartą w akapicie 39 niniejszego wyroku okazuje się, że tożsamość osoby, której świadczy się usługę, jest istotna w rozumieniu definicji rodzaju usług objętych artykułem 13B(a) Szóstej Dyrektywy i że transakcja ubezpieczeniowa nieodzownie pociąga za sobą istnienie umowy między dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka, czyli ubezpieczonym.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest stowarzyszeniem zrzeszającym przedsiębiorców sektora transportu drogowego, zajmującym się w szczególności wspieraniem jego rozwoju w Polsce oraz reprezentowaniem i ochroną interesów polskich przewoźników drogowych wobec organów władzy i administracji oraz organizacji krajowych i międzynarodowych. Wnioskodawca jest agentem ubezpieczeniowym wpisanym do rejestru agentów ubezpieczeniowych, który jest prowadzony przez komisję nadzoru finansowego i zamierza zawrzeć z podmiotem zagranicznym, wpisanym do rejestru pośredników ubezpieczeniowych w Austrii, funkcjonującym zgodnie z notyfikacją dokonaną do komisji nadzoru finansowego w Polsce, umowę na świadczenie usług ściśle związanych z pośrednictwem w świadczeniu usług ubezpieczeniowych w formie umowy agencyjnej z tym podmiotem.

Wnioskodawca w ramach umowy będzie podejmował czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia oraz czynności związane z uczestniczeniem w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, na rzecz zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń.

Do tych czynności będą należeć:

• informowanie przedsiębiorców, których zrzesza Wnioskodawca (a także innych podmiotów) o bieżącej ofercie zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń, co odbywać się będzie w formie m.in. korespondencji e-mail, reklam stacjonarnych w siedzibie Wnioskodawcy oraz publikacji na stronie internetowej Wnioskodawcy;
  
• dostosowywanie (zmienianie) oferty zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń stosownie do potrzeb pozyskanych klientów;
  
• udostępnianie na żądanie przedsiębiorców lub innych zainteresowanych osób formularzy i druków stosowanych przez zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakład ubezpieczeń;
  
• monitorowanie poziomu zadowolenia ze świadczonej obsługi umów ubezpieczenia oraz przekazywanie uwag w tym zakresie zagranicznemu pośrednikowi ubezpieczeniowemu oraz zakładowi ubezpieczeń;
  
• inne czynności wsparcia zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia za pośrednictwem zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego.
  
  

W zamian za wykonywanie ww. usług Wnioskodawca będzie otrzymywał wynagrodzenie prowizyjne. Czynności Wnioskodawcy nie będą obejmować składania oświadczeń woli w imieniu i na rzecz stron umowy ubezpieczenia.

Wnioskodawca będzie podejmował szereg faktycznych działań mających na celu zawarcie umowy ubezpieczeniowej za swoim pośrednictwem na dany produkt ubezpieczeniowy oferowany przez przedmiotowy zagraniczny zakład ubezpieczeń, jednakże nie będzie składać w tym zakresie oświadczeń woli w imieniu ubezpieczyciela ani w imieniu klienta oraz będzie przekazywać do ubezpieczyciela dokumenty ubezpieczeniowe (zawarte umowy, wnioski ubezpieczeniowe, ankiety itp.). W opisanym zakresie będzie działał w ramach wypracowanych granic programu ubezpieczeniowego, jednak nie jest wykluczone, że w przypadkach szczególnych klientów Wnioskodawca będzie pośredniczył w negocjacjach podejmowanych pomiędzy klientami, a ubezpieczycielem. Wnioskodawca - po tym, gdy otrzyma stanowisko od klientów - będzie kontaktować się z zagranicznym agentem, za którego pośrednictwem prowadzić będzie negocjacje z ubezpieczycielem. Wnioskodawca będzie zawsze pośredniczył w doręczaniu oświadczeń woli składanych między tymi podmiotami.

Wnioskodawca będzie prowadził obsługę zawartych umów ubezpieczeniowych. W szczególności, w tym zakresie, będzie (i) kontaktować się z podmiotami ją zawierającymi, (ii) pozostawać do dyspozycji klientów, agenta zagranicznego i ubezpieczyciela na wypadek procesu likwidacji szkód, (iii) pośredniczyć w doręczaniu wszelkich oświadczeń woli składanych przez ww. podmioty.

Wnioskodawca będzie zabiegał o kontynuację umów ubezpieczenia zawartych za swoim pośrednictwem. W szczególności, będzie kontaktować się w tym zakresie z oboma podmiotami, przekazywać klientom oferty otrzymywane od agenta zagranicznego i ubezpieczyciela oraz pośredniczyć we wszelkich kontaktach zmierzających do kontynuacji zawartych umów ubezpieczenia. Wnioskodawca nie będzie przy tym, podobnie jak w przypadku innych sytuacji odnoszących się do przedmiotowej sprawy, składać w tym zakresie żadnych oświadczeń woli.

W odniesieniu do powyższych okoliczności oraz treści powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykonuje „czynności ubezpieczeniowych”. Czynność ubezpieczeniowa, w ogólnie przyjętym rozumieniu, charakteryzuje się tym, że ubezpieczyciel, w zamian za wcześniejsze opłacenie składki ubezpieczeniowej, zobowiązuje się w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia, do spełnienia na rzecz ubezpieczonego świadczenia określonego w momencie zawarcia umowy. Tak rozumiana „czynność ubezpieczeniowa”, w każdym przypadku związana jest z istnieniem stosunku umownego między usługodawcą, który domaga się zwolnienia od podatku a osobą, której ryzyko jest objęte ubezpieczeniem, czyli ubezpieczonym. Natomiast z opisu sprawy wynika, że między Wnioskodawcą oraz ubezpieczonymi nie istnieje żaden stosunek prawny ubezpieczenia. Wnioskodawca nie występuje w roli ubezpieczyciela, który w przypadku wystąpienia ryzyka objętego umową ubezpieczenia będzie zobowiązany do świadczenia na rzecz ubezpieczonego klienta. Wnioskodawca nie świadczy również usług reasekuracyjnych, polegających na wykonywaniu czynności związanych z przyjmowaniem ryzyka cedowanego przez zakład ubezpieczeń lub przez zakład reasekuracji oraz dalszym cedowaniem przyjętego ryzyka.

W konsekwencji, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę będące przedmiotem wniosku, nie stanowią usług ubezpieczeniowych lub reasekuracyjnych, korzystających ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Z treści art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy wynika jednak, że prawodawca zwolnił od podatku również usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych sformułowane zostały przez ustawodawcę w ustawie z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym (Dz. U. Nr 124, poz. 1154 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe jest wykonywane wyłącznie przez agentów ubezpieczeniowych lub brokerów ubezpieczeniowych, z zastrzeżeniem art. 3 (art. 2 ust. 2 cyt. ustawy).

Według art. 4 ww. ustawy, pośrednik ubezpieczeniowy wykonuje:

• czynności w imieniu lub na rzecz zakładu ubezpieczeń, zwane dalej „czynnościami agencyjnymi”, polegające na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych (działalność agencyjna) albo
  
• czynności w imieniu lub na rzecz podmiotu poszukującego ochrony ubezpieczeniowej, zwane dalej „czynnościami brokerskimi”, polegające na zawieraniu lub doprowadzaniu do zawarcia umów ubezpieczenia, wykonywaniu czynności przygotowawczych do zawarcia umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w zarządzaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności brokerskich (działalność brokerska).
  
  

Stosownie do art. 6 ust. 2 cyt. ustawy, za pośrednictwo ubezpieczeniowe nie uznaje się działalności polegającej na dostarczaniu osobom zainteresowanym ochroną ubezpieczeniową ogólnych informacji o możliwości zawierania umów ubezpieczenia oraz o warunkach i skutkach takich umów, w szczególności o zakresie ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli informacje są dostarczane przez podmiot wykonujący działalność inną niż pośrednictwo ubezpieczeniowe, pozostają w związku z tą działalnością i nie mają na celu doprowadzenia do zawarcia lub wykonania umowy ubezpieczenia.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, agentem ubezpieczeniowym jest przedsiębiorca wykonujący działalność agencyjną na podstawie umowy agencyjnej zawartej z zakładem ubezpieczeń i wpisany do rejestru agentów ubezpieczeniowych.

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie, jest charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie C-124/07 pomiędzy J.C.M. Beheer B.V. a Staatssecretaris van Financien TSUE zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z kolei w uzasadnieniu wyroku w sprawie CSC Financial Services Ltd. (wyrok TSUE z dnia 13 grudnia 2001 r., C-235/00), która to spółka świadczyła usługi typu call center na rzecz instytucji finansowych, Trybunał podjął się próby konstruowania definicji samego pośrednictwa. Pośrednikiem jest więc podmiot niebędący żadną ze stron umowy, ale świadczący usługę na rzecz strony w zamian za wynagrodzenie. W skład usługi wchodzić może zwłaszcza prowadzenie negocjacji. Celem pośrednictwa jest natomiast uczynienie wszystkiego co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę. Z kolei nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca tylko podwykonawcy część czynności faktycznych.

Ponadto, w sprawie C-453/05 TSUE stwierdził, że „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową”.

Z powyższych orzeczeń wynika, że nie można mówić o pośrednictwie w przedmiotowym zakresie, gdy zaistnieją następujące przesłanki:

1. podmiot „pośredniczący” przyjmuje rolę którejkolwiek ze stron umowy,
2. działalność „pośrednika” polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy dotyczącej produktu finansowego,
3. działalność „pośrednika” polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów.
   
   

Ponadto, żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest, aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

• wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,
  
• uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,
  
• prowadzenie negocjacji polegające na jednoznacznie określonym akcie mediacji,
  
• nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.
  
  

To oczywiście nie oznacza, że pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności jednakże, aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośredniczących konieczne jest, aby wywoływały lub miały na celu wywołanie skutku dla wszystkich stron transakcji, innymi słowy konieczne jest, aby skutek tych czynności odnalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

W analizowanej sprawie – jak wynika z opisu zdarzenia – wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach zawartej umowy agencyjnej czynności stanowią pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych. Wnioskodawca wskazał, że w ramach ww. umowy będzie świadczył na rzecz zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń czynności przygotowawcze zmierzające do zawierania umów ubezpieczenia oraz czynności związane z uczestniczeniem w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia. W zakresie jego działania mieścić się będzie szereg faktycznych działań mających na celu zawarcie umowy ubezpieczeniowej za swoim pośrednictwem na dany produkt ubezpieczeniowy oferowany przez zagraniczny zakład ubezpieczeń, przekazywanie do ubezpieczyciela dokumentów ubezpieczeniowych (zawartych umów, wniosków ubezpieczeniowych, ankiet itp.), pośredniczenie w negocjacjach pomiędzy klientami a ubezpieczycielem. Wnioskodawca - po tym, gdy otrzyma stanowisko od klientów - będzie kontaktować się z zagranicznym agentem, za którego pośrednictwem prowadzić będzie negocjacje z ubezpieczycielem. Wnioskodawca będzie zawsze pośredniczył w doręczaniu oświadczeń woli składanych między tymi podmiotami, będzie prowadził obsługę zawartych umów ubezpieczeniowych i zabiegał o kontynuację umów ubezpieczenia zawartych za swoim pośrednictwem.

Mając to na uwadze trzeba stwierdzić, że zasadniczym celem świadczonych przez Wnioskodawcę – jako agenta ubezpieczeniowego w ramach planowanej umowy agencyjnej – usług, będzie podejmowanie działań zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia za swoim pośrednictwem, a Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w zakresie formułowania treści tego rodzaju umów. Z opisu sprawy nie wynika ponadto, by w zakresie wykonywanych przez Wnioskodawcę na rzecz zagranicznego pośrednika ubezpieczeniowego i zakładu ubezpieczeń czynności były takie, które nie mają żadnego związku z pośrednictwem w zakresie zawierania umów ubezpieczenia i obsługą tych umów.

Tak więc warunki wskazane przez TSUE w zakresie wykonywanych przez Wnioskodawcę czynności objętych umową agencyjną będą spełnione, a zatem czynności wykonywane przez Wnioskodawcę to usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Reasumując, wykonywane przez Wnioskodawcę za wynagrodzeniem prowizyjnym czynności na podstawie umowy agencyjnej, jako że stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych objęte będą zwolnieniem przedmiotowym wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.