INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011r. (data wpływu do tut. Biura 10 stycznia 2012r.), uzupełnionym w dniach 31 marca oraz 11 kwietnia 2012r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu korygowania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w przypadku błędnie wystawionych paragonów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2012r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej m.in. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu korygowania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w przypadku błędnie wystawionych paragonów. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z dnia 20 marca 2012r. Znak: IBPP1/443-25/12/BM, IBPP1/443-26/1/BM, IBPP1/443-27/12/BM, IBPP1/443-28/12/BM, IBPBI/1/415-34/12/KB, IBPBI/1/415-35/12/KB wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło w dniach 31 marca oraz 11 kwietnia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez turystycznych, polegających na wycieczkach objazdowych prowadzonych przy użyciu sportowych jachtów żaglowych. Jachty służą wyłącznie do sportu i rekreacji, nie przewożą one natomiast pasażerów, tak jak robią to statki wycieczkowe. Każdy uczestnik rejsu stanowi załogę jachtu, a nie pasażera (między innymi dlatego jest to impreza turystyczna, a nie usługa transportowa), pomimo że płaci za możliwość wzięcia udziału w rejsie w charakterze członka załogi. W skład rejsu wchodzi zakwaterowanie na jachcie i żegluga po określonej trasie, usługi kapitana, ubezpieczenie, program itp. Poza przemieszczeniem się jachtem pomiędzy różnymi miejscami, uczestnicy rejsu są także na nim zakwaterowani (np. w kabinach), mieszkają i nocują na jachcie przez kilka – kilkanaście dni. Jachty są wypożyczane od specjalistycznych firm zajmujących się ich wynajmem. Na zorganizowanie przedmiotowych imprez Wnioskodawca pobiera zaliczki, które są ewidencjonowane przy pomocy kas rejestrujących. Niekiedy dochodzi do sytuacji, że ze względu na zbyt małą ilość chętnych uczestników impreza nie dochodzi do skutku. Wtedy otrzymane zaliczki są zwracane potencjalnym uczestnikom przelewem bankowym na ich konto. Czasami zdarza się, że Wnioskodawca (np. przez błąd lub zaniedbanie pracownika) dokonuje zaewidencjonowania na kasie fiskalnej wpłaty otrzymanej od klienta (na poczet imprezy turystycznej lub innej usługi lub produktu) nie wchodzącej w skład imprezy turystycznej np. wydanie certyfikatu żeglarskiego z błędną stawką VAT lub błędną datą. Na potrzeby zorganizowania imprezy turystycznej Wnioskodawca zatrudnia w ramach umowy o pracę lub wynajmuje w ramach umowy zlecenia szereg osób (np. pracowników biurowych, pilotów wycieczek, kapitanów jachtowych), dzięki pracy których dokonuje połączenia różnych elementów (transport, zakwaterowanie, ubezpieczenie, program oprowadzanie, inne) w pakiet – imprezę turystyczną.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z dnia 03 kwietnia 2012r., wskazano m.in. iż:

• Wnioskodawca ewidencjonuje koszty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów metodą memoriałową,
• podatkowa księga przychodów i rozchodów prowadzona jest przez biuro rachunkowe,
• Wnioskodawca dokonuje ewidencjonowania wpłat (zaliczek lub pełnych wpłat) otrzymanych od klientów (na poczet imprezy turystycznej lub innej usługi lub produktu nie wchodzącej w skład imprezy turystycznej - np. wydanie certyfikatu żeglarskiego) na kasie fiskalnej oraz w księdze przychodów-rozchodów i rejestrze sprzedaży VAT.
  
  

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Jak Wnioskodawca powinien zaewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów wpłatę ujętą w kasie fiskalnej z błędną stawką VAT lub błędną datą, przy założeniu, że z przyczyn technicznych nie ma już możliwości anulowania paragonu na kasie fiskalnej, gdyż przed wykryciem błędu wprowadzone zostały kolejne paragony...

(część pytania oznaczonego we wniosku stan faktyczny 1 pytanie 6)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku paragonów dotyczących wpłat na poczet imprezy turystycznej:

1. w sytuacji dokonania zaewidencjonowania z błędną stawką VAT
   Jeżeli paragon dotyczy sumy wszystkich wpłat od wszystkich klientów biorących udział w danej imprezie turystycznej (a nie pojedynczej zaliczki) powinien wykazać zaistniałe zdarzenie w prowadzonej „ewidencji błędów i uwag do paragonów” a następnie zaksięgować paragon w książce przychodów i rozchodów i rejestrze sprzedaży VAT z poprawną stawką VAT. Jeżeli natomiast paragon dotyczy wpłaty zaliczki a nie rozliczenia całej imprezy (sumy wszystkich wpłat od wszystkich klientów biorących udział w danej imprezie turystycznej), to powinien postąpić jak powyżej, ale nie musi księgować takiego paragonu w książce przychodów i rozchodów ponieważ w przypadku imprez turystycznych rozliczanych na zasadzie specjalnej procedury marży obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie zakończenia danej imprezy i ustalenia marży, a zatem zaliczki na poczet imprez turystycznych nie muszą być księgowane (księguje się dopiero całościowe rozliczenie danej imprezy – sumę przychodu).
2. w sytuacji dokonania zaewidencjonowania z błędną datą:
   Jeżeli paragon dotyczy sumy wszystkich wpłat od wszystkich klientów biorących udział w danej imprezie turystycznej (a nie pojedynczej zaliczki) powinien wykazać zaistniałe zdarzenie w prowadzonej „ewidencji błędów i uwag do paragonów” a następnie zaksięgować paragon w książce przychodów i rozchodów oraz rejestrze sprzedaży VAT z datą poprawną. Jeżeli natomiast paragon dotyczy wpłaty zaliczki a nie rozliczenia całej imprezy (sumy wszystkich wpłat od wszystkich klientów biorących udział w danej imprezie turystycznej), to powinien postąpić jak powyżej, ale nie musi księgować takiego paragonu w książce przychodów i rozchodów ponieważ w przypadku imprez turystycznych rozliczanych na zasadzie specjalnej procedury marży obowiązek podatkowy powstaje dopiero w momencie zakończenia danej imprezy i ustalenia marży, a zatem zaliczki na poczet imprez turystycznych nie muszą być księgowane (księguje się dopiero całościowe rozliczenie danej imprezy – sumę przychodu).
   
   

W przypadku paragonów dotyczących wpłat za usługi lub produkty nie związane z imprezą turystyczną:

1. w sytuacji dokonania zaewidencjonowania z błędną stawką VAT powinien wykazać zaistniałe zdarzenie w prowadzonej „ewidencji błędów i uwag do paragonów” a następnie zaksięgować paragon w książce przychodów i rozchodów i rejestrze sprzedaży VAT z poprawną stawką VAT
2. w sytuacji dokonania zaewidencjonowania z błędną datą powinien wykazać zaistniałe zdarzenie w prowadzonej „ewidencji błędów i uwag do paragonów” a następnie zaksięgować paragon w książce przychodów i rozchodów i rejestrze sprzedaży VAT z datą poprawną.
   
   

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Na wstępie zauważyć należy, iż w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji indywidualnej z dnia 27 kwietnia 2012r. Znak: IBPBI/1/415-34/12/KB, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdził m.in., iż „Otrzymane przez Wnioskodawcę zaliczki na poczet wykonania przyszłych usług można zaewidencjonować w kolumnie 16 prowadzonej przez Niego podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Przy czym, zaliczki te nie będą uwzględniane przy ustalaniu wysokości przychodu za dany okres rozliczeniowy. Ich wartość należy uwzględnić w przychodach Wnioskodawcy w dacie uzyskania przychodu z tytułu usługi, na poczet której zostały pobrane.”

Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 361 ze zm.), osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej "księgą", z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.). Zgodnie z § 19 ust. 1 ww. rozporządzenia sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wartość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl § 20 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnicy, którzy ewidencjonują obrót przy zastosowaniu kas rejestrujących, dokonują zapisów w księdze na podstawie danych wynikających z raportów dobowych, z zastrzeżeniem ust. 2, skorygowanych o wartości dotyczące zwrotów towarów wynikające z odrębnych ewidencji. Podatnicy, o których mowa w ust. 1, mogą dokonywać zapisów w księdze na koniec każdego miesiąca, w terminie określonym w § 30 ust. 1, na podstawie danych wynikających z miesięcznych zestawień raportów dobowych (§ 20 ust. 2 ww. rozporządzenia). Zestawienie, o którym mowa w ust. 2, powinno zawierać: numer kolejny wpisu, numer unikatowy pamięci fiskalnej kasy, numery i daty raportów dobowych, wynikającą z raportów łączną kwotę należności pomniejszoną o łączną kwotę podatku i skorygowaną o wartości dotyczące zwrotów towarów wynikające z odrębnych ewidencji (§ 20 ust. 3 ww. rozporządzenia). Podatnicy, o których mowa w ust. 1, nie wpisują do księgi kwot wynikających z faktur dokumentujących dokonanie sprzedaży uprzednio zarejestrowanej przy zastosowaniu kas rejestrujących, natomiast są obowiązani do połączenia w sposób trwały zwróconych oryginałów paragonów fiskalnych z kopiami wystawionych faktur (§ 20 ust. 4 ww. rozporządzenia).

Stosownie natomiast do treści § 12 ust. 1 ww. rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zapisy w księdze dokonywane są w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów. W myśl § 12 ust. 2 ww. rozporządzenia, stwierdzone błędy w zapisach poprawia się przez:

1. skreślenie dotychczasowej treści i wpisanie nowej, z zachowaniem czytelności błędnego zapisu, oraz podpisanie poprawki i umieszczenie daty dokonania poprawki lub
2. wprowadzenie do księgi niewpisanych dowodów lub dowodów zawierających korekty błędnych zapisów. Zapisy zmniejszające przychody lub koszty mogą być dokonywane ze znakiem minus (-) lub kolorem czerwonym.
   
   

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również przepisy cyt. wyżej rozporządzenia, nie regulują kwestii związanych ze sposobem korygowania paragonów zaewidencjonowanych za pomocą kasy rejestrującej. Kwestie dotyczące sposobu ewidencjonowania obrotu na kasach rejestrujących (a zatem także kwestie związane z jego korektą), regulują przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004r. (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy, które nie są przedmiotem niniejszej interpretacji. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zobowiązują natomiast podatnika do prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, a zatem także do wykazywania uzyskanych przychodów w odpowiedniej wysokości. Podatnik ma zatem zarówno prawo, jak i obowiązek korygowania błędnych zapisów w prowadzonej ewidencji księgowej. Jak wynika z cyt. przepisów ww. rozporządzenia, w przypadku podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz rejestrujących obrót za pomocą kasy fiskalnej, dane wynikające z raportów dobowych, bądź miesięcznych zestawień tych raportów (stanowiących podstawę ujęcia przychodów w księdze) koryguje się o wartości wynikające z prowadzonych odrębnych ewidencji. W przypadku błędnego zaewidencjonowania obrotu na kasie rejestrującej podstawę do dokonania korekty w podatkowej księdze przychodów i rozchodów stanowi zatem prowadzona dla celów podatku od towarów i usług i zgodnie z przepisami regulującymi ten podatek odrębna ewidencja, w której podatnik dokonuje korekty obrotu rejestrowanego na kasie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez turystycznych. Zdarzenia gospodarcze związane z tą działalnością ewidencjonuje w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz przy pomocy kasy rejestrującej, ewidencji błędów i uwag do paragonów i rejestru sprzedaży prowadzonych dla celów podatku od towarów i usług. W toku prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności występują sytuacje, w których Wnioskodawca dokonuje błędnego zarejestrowania na kasie fiskalnej otrzymanych od klientów kwot, np. ze złą stawką VAT lub nieprawidłową datą. Błędnemu zaewidencjonowaniu na kasie fiskalnej podlegają zapłaty za udział klientów w imprezie turystycznej, zaliczki otrzymane na poczet wykonania przyszłych usług, a także zapłaty za usługi lub produkty nie związane z imprezą turystyczną.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż podstawę korekty zapisu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w przedstawionym stanie faktycznym, stanowi prowadzona przez Wnioskodawcę dla celów podatku od towarów i usług odrębna ewidencja („ewidencja błędów i uwag do paragonów”), o ile na jej podstawie Wnioskodawca uprawniony jest do korygowania wykazanego wcześniej na kasie rejestrującej obrotu.

Wskazać jednak należy, iż jak wynika z cyt. wyżej przepisów, w przypadku podatników rejestrujących obrót na kasie rejestrującej, podstawę zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów stanowią raporty dobowe, bądź miesięczne zestawienia tych raportów, skorygowane o wartości wynikające z odrębnych ewidencji. W podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie ujmuje się zatem poszczególnych paragonów wystawionych przez podatnika, a ich zbiorcze zestawienie (czy to w postaci raportu dobowego, czy też miesięcznego zestawienia tych raportów). W konsekwencji, także w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w wystawianych paragonach, w podatkowej księdze przychodów i rozchodów nie ujmuje się korekt poszczególnych paragonów, a wartości wynikające z raportów dobowych, bądź ich zestawień, pomniejszone, bądź powiększone o sumę wartości korekt poszczególnych paragonów, wynikającą z odrębnej ewidencji, prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług. Jednocześnie pamiętać należy, iż z uwagi na fakt, że część z błędnie zarejestrowanych na kasie rejestrującej wpłat dotyczy środków pieniężnych nie stanowiących przychodu podatkowego (zaliczek na poczet wykonania przyszłych usług), ww. korekty będą miały również wpływ na kwoty wykazane uprzednio w kolumnie 16 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie dot. podatku od towarów i usług, jak również w pozostałym zakresie dot. podatku dochodowego od osób fizycznych objętym treścią wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44 – 100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.