Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-888/15-7/MS
z 5 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 lipca 2015 r. (data wpływu 6 sierpnia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 października 2015 r. (data nadania 20 października 2015 r., data wpływu 22 października 2015 r.) na wezwanie Nr IPPB4/4511-888/15-2/MS z dnia 2 października 2015 r. (data nadania 5 października 2015 r., data doręczenia 13 października 2015 r.) oraz pismem z dnia 29 października 2015 r. (data nadania 30 października 2015 r., data wpływu 2 listopada 2015 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie telefoniczne z dnia 28 października 2015 r. w przedmiocie uzupełnienia braków formalnych wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty pracownikowi ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wykupienia polisy ubezpieczeniowej dla pracownika i wypłaty pracownikowi ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem Nr IPPB4/4511-888/15-2/MS z dnia 2 października 2015 r. (data nadania 5 października 2015 r., data doręczenia 13 października 2015 r.) tut. organ wezwał Wnioskodawcę poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia 19 października 2015 r. (data nadania 20 października 2015 r., data wpływu 22 października 2015 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) posiada wykupioną polisę ubezpieczeniową (na życie) na rzecz pracownika. Opłata za polisę ubezpieczeniową jest niezależna od ewentualnego pobierania przez pracownika wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy, zasiłku chorobowego, macierzyńskiego, opiekuńczego, świadczenia rehabilitacyjnego. Płatność składek za polisę ubezpieczeniową przez pracodawcę ustaje jedynie w przypadku ustania stosunku pracy lub zmiany umowy o pracę w tym zakresie. Z Regulaminu pracy wynika również częściową odpłatność pracownika w wysokości 2,5% wartości miesięcznej składki dotyczącej polisy ubezpieczeniowej. Wnioskodawca wykupił pracownikowi „polisę ubezpieczeniową na życie”, która jest związana z ochroną pracownika. Składka na polisę ubezpieczeniową nie jest inwestowana przez Wnioskodawcę.

Sp. z o.o. (Wnioskodawca) posiada regulacje wewnętrzne (zarządzenie) dotyczące przyznawania i wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej lub własnej z uwagi na pracę z substancjami chemicznymi. W zarządzeniu zostały ustalone zasady wypłacania ekwiwalentu w rzeczywistej kwocie poniesionych kosztów przez pracownika w danym okresie rozliczeniowym. Każdy pracownik ma obowiązek złożyć pracodawcy oświadczenie w jakiej kwocie poniósł koszty prania odzieży. Do zarządzenia został dołączony również cennik pralni chemicznej, aby można było zweryfikować poniesione koszty. Z Regulaminu Pracy Sp. z o.o. wynika obowiązek zapewnienia odzieży ochronnej i roboczej dla pracowników na określonych stanowiskach, powyższy obowiązek wynika także wprost z przepisów BHP. - § 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Pracy Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higien pracy (Dz. U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.)

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Pracodawca odprowadza podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu uzyskanego przez pracownika w związku z częściowym opłacaniem składki ubezpieczenia na życie przez pracodawcę - czy jest to właściwe podejście pracodawcy, że odprowadza podatek zgodnie z art. 11 ust. 1 updof, czy też istnieje podstawa do zwolnienia ww. przychodu z podatku dochodowego od osób fizycznych?
   
2. Pracodawca zamierza skorzystać ze zwolnienia w stosunku do wypłaty ekwiwalentu za pranie z podatku PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 updof - czy stanowisko pracodawcy będzie prawidłowe, jeżeli zwolni przychód dotyczący ekwiwalentu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 updof?
   
   

Niniejsza interpretacja dotyczy odpowiedzi na pytanie Nr 2. W zakresie pytanie Nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawca posiada regulację wewnętrzną (zarządzenie) zarządzenie dotyczące przyznawania i wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej lub własnej z uwagi na pracę z substancjami chemicznymi. W zarządzeniu zostały ustalone zasady wypłaty ekwiwalentu w rzeczywistej kwocie poniesionych kosztów przez pracownika z górnym limitem w wysokości 200-300 zł (w zależności od stanowiska uzasadniającego częstotliwość potrzeby prania). Każdy pracownik ma obowiązek złożyć pracodawcy miesięczne oświadczenie w jakiej kwocie poniósł koszty prania odzieży. Do zarządzenia został dołączony również cennik lokalnej pralni chemicznej, aby można było zweryfikować poniesione koszty. Z Regulaminu Pracy Spółki wynika obowiązek zapewnienia odzieży ochronnej i roboczej dla pracowników na określonych stanowiskach, powyższy obowiązek wynika także wprost z przepisów BHP, tj. § 2 pkt 9 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r., Nr 169, poz. 1650, z późn. zm.). Ekwiwalent za pranie odzieży roboczej/ochronnej powinien zostać zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 updof.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, że w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada regulacje wewnętrzne dotyczące przyznawania i wypłaty ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej/ochronnej. W zarządzeniu zostały ustalone zasady wypłacania ekwiwalentu w rzeczywistej kwocie poniesionych kosztów przez pracownika w danym okresie rozliczeniowym. Każdy pracownik ma obowiązek złożyć pracodawcy oświadczenie w jakiej kwocie poniósł koszty prania odzieży. Do zarządzenia został dołączony również cennik pralni chemicznej, aby można było zweryfikować poniesione koszty. Z Regulaminu Pracy Spółki wynika obowiązek zapewnienia odzieży ochronnej i roboczej dla pracowników na określonych stanowiskach, powyższy obowiązek wynika także wprost z przepisów BHP.

W świetle powyższego wypłacane pracownikom ekwiwalenty za pranie odzieży roboczej/ ochronnej stanowią przychód pracowników ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Zagadnienia dotyczące dostarczania pracownikom środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, a także związanych z tym wypłat ekwiwalentów pieniężnych reguluje dział X „Bezpieczeństwo i higiena pracy”, rozdział IX „Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze” ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 207 § 2 Kodeksu pracy – pracodawca jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki i techniki.

W myśl art. 2376 § 1 Kodeksu pracy – pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz informować go o sposobach posługiwania się tymi środkami. Pracodawca jest obowiązany dostarczać pracownikowi środki ochrony indywidualnej, które spełniają wymagania dotyczące oceny zgodności określone w odrębnych przepisach (§ 3).

Stosownie do postanowień art. 2377 Kodeksu pracy, pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie odzież i obuwie robocze, spełniające wymagania określone w Polskich Normach:

1. jeżeli odzież własna pracownika może ulec zniszczeniu lub znacznemu zabrudzeniu,
2. ze względu na wymagania technologiczne, sanitarne lub bezpieczeństwa i higieny pracy.
   
   

W myśl art. 2377 § 2 ww. Kodeksu pracy, pracodawca może ustalić stanowiska, na których dopuszcza się używanie przez pracowników, za ich zgodą, własnej odzieży i obuwia roboczego, spełniających wymagania bezpieczeństwa i higieny pracy.

Stosownie do art. 2378 § 1 Kodeksu pracy pracodawca ustala rodzaje środków ochrony indywidualnej oraz odzieży i obuwia roboczego, których stosowanie na określonych stanowiskach jest niezbędne w związku z art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, oraz przewidywane okresy użytkowania odzieży i obuwia roboczego.

Środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze, o których mowa w art. 2376 § 1 i art. 2377 § 1, stanowią własność pracodawcy − § 2 art. 2378 Kodeksu pracy.

Ponadto na podstawie art. 2379 § 2 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie.

Jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika, stosownie do treści art. 2379 § 3 Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 2374 § 1 Kodeksu pracy pracodawca zobowiązany jest zaznajamiać pracowników z przepisami i zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczącymi wykonywanych przez nich prac.

Z powołanych powyżej przepisów wynika więc, że ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej przysługuje na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy.

Przepisy te nie wymagają, by pracodawca dokonywał zwrotu udokumentowanych wydatków ponoszonych przez pracowników. Zgodnie z definicją słownikową ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj B. Warszawa 2007).

Skoro zatem z przepisów Kodeksu pracy wynika, że to pracodawca jest zobowiązany do prania, konserwacji, naprawy, odpylania i odkażania stosowanych środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego, a w przypadku braku możliwości prania odzieży roboczej wypłaty ekwiwalentu w wysokości kosztów poniesionych przez pracowników, to wysokość ekwiwalentu pieniężnego wypłacanego pracownikom, w wysokości kosztów przez nich poniesionych, zwolniona jest z podatku dochodowego na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zauważyć, że wysokość ekwiwalentu może być ustalona także w sposób inny, niż tylko na podstawie dokumentów przedłożonych przez pracowników. Jako ekwiwalent, wypłacane pracownikom kwoty mają stanowić rekompensatę kosztów przez nich poniesionych. Wysokość kosztów może być ustalana we wzajemnym porozumieniu pracodawcy i pracowników.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stawiają szczególnych wymogów dla możliwości zwolnienia tego rodzaju ekwiwalentu od opodatkowania. Warunkiem zwolnienia jest wyłącznie to, by prawo do ekwiwalentu i zasady jego przyznawania wynikały z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. Podkreślenia przy tym wymaga, że przepisy prawa pracy nie są przepisami podatkowymi, wobec czego tut. organ nie posiada kompetencji do ich autorytarnej interpretacji. W celu ostatecznego rozstrzygnięcia wątpliwości w zakresie podstaw do wypłaty wysokości ekwiwalentu za pranie odzieży roboczej należy zwrócić się do organów właściwych dla spraw pracowniczych i bhp.

Zatem ekwiwalent pieniężny, o którym mowa w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym jest ekwiwalentem korzystającym ze zwolnienia od podatku na mocy art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile prawo do tego ekwiwalentu i zasady jego przyznawania wynikają z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy. W związku z czym stanowisko Wnioskodawcy, że wypłacany ekwiwalent zwolniony jest z podatku dochodowego zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.