Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/4512-806/15-5/MPe
z 20 października 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2015 r. (data wpływu 3 sierpnia 2015 r.) uzupełnione pismem z dnia 12 października 2015 r. (data wpływu 14 października 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 30 września 2015 r. (data doręczenia 6 października 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziału w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług nabył 29 lipca 1999 r. prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości, położonej we wsi J. dla której obecnie jest prowadzona przez Sąd Rejonowy.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z uwagi na to, że nabycie tego prawa od Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin nie było objęte podatkiem VAT. Po dokonanych połączeniach działek powierzchnia nieruchomości wyniosła 64.800 m². 31 lipca 2007 r. Wnioskodawca sprzedał udział - 10.000 m² w prawie użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Umowa sprzedaży była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca stał się i nadal jest właścicielem udziału 54.800 / 64.800 części w prawie użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 83/2 położonej we wsi J..

W południowej nieruchomości postawiono maszt stalowy telefonii komórkowej.

Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego gminy Serock, przedmiotowa nieruchomość jest położona na terenie przeznaczonym częściowo po zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, częściowo pod zabudowę usługową, obsługę komunikacji samochodowej i drogi wewnętrzne.

Mimo powyższego planu Wnioskodawca płaci podatek rolny od przedmiotowej nieruchomości oraz stawka z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste wynosi 3% - nieruchomość nie jest traktowana jako nieruchomość na cele mieszkaniowe.

W ewidencji gruntów nieruchomość widnieje jako grunt rolny – opis użytku R.

Obecnie jest prowadzone przez komornika w trybie postępowania cywilnego, postępowanie egzekucyjne z przedmiotowego udziału należącego do Wnioskodawcy i nieruchomość jest wystawiona na sprzedaż w trybie licytacji komorniczej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że właścicielem masztu stalowego telefonii komórkowej posadowionego na należącej do Wnioskodawcy nieruchomości gruntowej jest podmiot trzeci X. Sp. z o.o. Maszt został posadowiony w 1995 roku, gdy nieruchomość należała jeszcze do poprzedniego właściciela. Wnioskodawca zawarł z X. Sp. z o.o. umowę dzierżawy - zgodnie z którą podmiot ten dzierżawił grunt pod maszt od dnia 1 stycznia 2000 r. Wnioskodawca nie był i nie jest właścicielem tego obiektu, więc wydaje się, że w stosunku do samego obiektu nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT, jednak umowa dzierżawy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a firmą X. sp. z o.o. była objęta podatkiem VAT - Wnioskodawca wystawiał faktury powiększone o stosowny VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przyszła sprzedaż przez Wnioskodawcę udziału w prawie użytkowania wieczystego określonego powyżej podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszła sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż mimo planu zagospodarowania przestrzennego przedmiotowa nieruchomość nie może być uznana za teren budowlany, na co wpływa między innymi fakt uiszczenia podatku rolnego, a także wynikające z ewidencji określenie gruntu jako rolnego (opis użytku – R).

Ewentualnie należy uznać, że budowa masztu stalowego telefonii komórkowej powoduje, że przedmiotowa nieruchomość powinna być uznana za nieruchomość zabudowaną, zaś z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości i nie poniósł wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie będzie transakcją opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy czym towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
   
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
   
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
   
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
   
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
   
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
   
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
   
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów, nieruchomość spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6, a jej sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwolniona jest od podatku dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 ustawy).

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, który jest podatnikiem podatku od towarów i usług nabył 29 lipca 1999 r. prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu prawa użytkowania wieczystego nieruchomości z uwagi na to, że nabycie nie było objęte podatkiem VAT. 31 lipca 2007 r. Wnioskodawca sprzedał udział w prawie użytkowania wieczystego nieruchomości a sprzedaż była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca nadal jest właścicielem udziału 54.800 / 64.800 części w prawie użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu nr 83/2 położonej we wsi J..

W południowej nieruchomości postawiono maszt stalowy telefonii komórkowej. Wnioskodawca nie poniósł wydatków na ulepszenie nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego gminy Serock, nieruchomość jest położona na terenie przeznaczonym częściowo po zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, częściowo pod zabudowę usługową, obsługę komunikacji samochodowej i drogi wewnętrzne.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że właścicielem masztu stalowego telefonii komórkowej posadowionego na należącej do Wnioskodawcy nieruchomości gruntowej jest podmiot trzeci X. Sp. z o.o. Maszt został posadowiony w 1995 roku, gdy nieruchomość należała jeszcze do poprzedniego właściciela. Wnioskodawca zawarł z X. Sp. z o.o. umowę dzierżawy - zgodnie z którą podmiot ten dzierżawił grunt pod maszt od dnia 1 stycznia 2000 r. Wnioskodawca nie był i nie jest właścicielem tego obiektu, więc wydaje się, że w stosunku do samego obiektu nie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT, jednak umowa dzierżawy zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a firmą X. sp. z o.o. była objęta podatkiem VAT - Wnioskodawca wystawiał faktury powiększone o stosowny VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania przyszłej sprzedaży opisanego udziału w nieruchomości.

W niniejszej sprawie, aby dokonać rozstrzygnięcia, czy dostawa opisanego udziału w nieruchomości będąca przedmiotem zbycia będzie opodatkowana podatkiem VAT, istotne jest ustalenie, czy nieruchomość ta jest gruntem zabudowanym, czy też niezabudowanym.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „obiekt budowlany”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409, z późn. zm.), zgodnie z którą przez obiekt budowlany rozumie się budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 3 cyt. ustawy – przez budowlę należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że na nieruchomości znajduje się maszt stalowy należący do telefonii komórkowej, który zgodnie z ww. przepisem art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane stanowi budowlę. Jednakże ze względu na to, że Wnioskodawca nie jest właścicielem niniejszego masztu, przedmiotem planowanej dostawy będzie wyłącznie nieruchomość gruntowa.

Z uwagi na to, że w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, nieruchomość jest położona na terenie przeznaczonym częściowo po zabudowę mieszkaniową wielorodzinną, częściowo pod zabudowę usługową, obsługę komunikacji samochodowej i drogi wewnętrzne, nie będzie podlegała zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Ponadto działka, na której znajduje się maszt telefonii komórkowej jest działką zabudowaną.

W omawianej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie wynikające z ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, gdyż przedmiot transakcji był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych.

Tym samym sprzedaż opisanego udziału w prawie użytkowania wieczystego ww. nieruchomości gruntowej będzie opodatkowana 23% stawką podatku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.