Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-1069/15-4/AA
z 3 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24 lipca 2015 r. (data wpływu 27 lipca 2015 r.), uzupełnionym w dniu 14 października 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 5 października 2015 r. znak ILPB1/4511-1-1069/15-2/AA na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono w dniu 9 października 2015 r., natomiast w dniu 14 października 2015 r. wniosek uzupełniono (nadano w polskiej placówce pocztowej w dniu 12 października 2015 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

„A” (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”), prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. dystrybucji artykułów elektrotechnicznych oraz automatyki przemysłowej, także w zakresie fachowego doradztwa technicznego i specjalistycznych szkoleń. Spółka ma w swojej ofercie produkty uznanych, światowych liderów rynku, producentów sprzętu i osprzętu elektrotechnicznego, telekomunikacyjnego oraz automatyki przemysłowej. Wspiera także krajowych producentów, ze szczególnym uwzględnieniem tych, którzy proponują wysokiej jakości produkty oraz nowoczesne rozwiązania i technologie. Dynamiczny rozwój handlu i usług oraz stan nasycenia różnorodnością produktów przyczyniły się do zwiększenia konkurencji. Wszystkie firmy zawzięcie walczą o pozyskanie nowego i utrzymanie stałego klienta. Dlatego Wnioskodawca planuje zorganizować i wdrożyć program lojalnościowy, który będzie nagradzał obecnych i/lub nowych klientów za polecenie lub dokonanie zakupów towarów w sieci sklepów Wnioskodawcy. Program lojalnościowy będzie wprowadzony regulaminem programu lojalnościowego, a ich uczestnikami będą tylko osoby fizyczne - klienci zarejestrowani w systemie programu lojalnościowego. System będzie posiadał subkonta na których będą odrębnie naliczane punkty za polecenie oraz odrębnie punkty za dokonanie zakupów.

Niniejszy wniosek dotyczy sytuacji, w której w ramach programu lojalnościowego przyznawane będą klientom punkty za polecenie Wnioskodawcy i jego produktów, następnie wymienialne na vouchery. Program zakładać będzie, że za każde dokonanie zakupów przez klienta, któremu uczestnik programu lojalnościowego polecił Wnioskodawcę, klient, który dokonał polecenia otrzyma punkty jako odpowiedni procent wartości zakupów dokonanych przez nowego klienta. Punkty te naliczane będą automatycznie w systemie.

Jak już zostało wskazane każdy uczestnik programu lojalnościowego będzie miał w systemie swoje subkonto, na którym będą zapisywane i sumowane gromadzone przez niego punkty za polecenie oraz za dokonywane zakupy. Po osiągnieciu w systemie programu lojalnościowego przez punkty za polecenie wartości nominalnej nie większej niż 200 zł, do klientów będą automatycznie wysyłane vouchery o wartości nie większej niż 200 zł, które będą uprawniały do dokonywania zakupów w sieci sklepów Wnioskodawcy.

Posłużenie się przez klienta Spółki voucherem podczas dokonywanych zakupów będzie traktowane jako dokonanie przez niego płatności w wysokości równej wartości nominalnej określonej na voucherze. Voucher nie będzie mógł być wymieniony na pieniądze ani nie będzie mógł stanowić przedmiotu obrotu handlowego innego niż określony przez Spółkę w regulaminie programu lojalnościowego. Możliwość dokonywania zakupów za pośrednictwem vouchera będzie ograniczony czasowo.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że klientami którzy otrzymują vouchery w ramach programu motywacyjnego mogą być zarówno osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą jak i osoby nieprowadzące takiej działalności. Wnioskodawca pragnie jednak zauważyć, że w przypadku podmiotów prowadzących działalność jej przedmiotem nie będzie polecanie produktów dystrybuowanych przez Spółkę, a działalność w zakresie instalatorskim.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, wydane przez Wnioskodawcę vouchery o wartości nominalnej nieprzekraczającej 200 zł są zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych (zwany dalej: „PIT”) na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.; zwana dalej: „UPDOF”), a zatem Wnioskodawca nie będzie pełnił funkcji płatnika?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydane przez Wnioskodawcę vouchery o wartości nominalnej nieprzekraczającej 200 zł są zwolnione z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a UPDOF, a zatem Wnioskodawca nie będzie pełnił funkcji płatnika.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 68a UPDOF wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych jest wartość nieodpłatnych świadczeń, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Należy wskazać, iż pojęcie „promocji” i „reklamy” nie zostało zdefiniowane w UPDOF, dlatego też zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądów administracyjnych należy poszukiwać rozumienia tego pojęcia w znaczeniu potocznym, uznając nadrzędność gramatycznej wykładni prawa. Zgodnie z definicją zawartą w Wielkim Słowniku Wyrazów Obcych pod redakcją M. Bańko wyd. PWN. Warszawa 2005 r. „promocja” to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań; zaś słownikowo „reklama” to rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, w celu zwrócenia uwagi i zachęcenia do zakupu, ich wartości, miejscach i możliwościach nabycia. Z kolei według Uniwersalnego Słownika Języka Polskiego pod redakcją S. Dubisza (PWN. Warszawa 2003, t. 3, 894 i t. 4 str. 56 ) „promocja” to: działania zmierzające do spopularyzowania czegoś, mające ułatwić rozwój czegoś, upowszechnianie, propagowanie, ale także: działania zmierzające do zwiększenia popularności firmy i jej produktów, do zwiększenia sprzedaży jakiegoś towaru. Z kolei według tego samego źródła „reklama” to: działania polegające na zachęceniu potencjalnych klientów do zakupu określonych produktów i usług.

Z brzmienia przepisu art. 21 ust. 1 pkt 68a UPDOF wynika, że nieodpłatne świadczenie ma pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy. Skoro, zatem nieodpłatne świadczenie otrzymane od świadczeniodawcy następuje w związku z jego promocją, to mając na uwadze słownikową definicję promocji należy uznać, iż ma to dotyczyć działalności (aktywności) świadczeniodawcy. Działania takie co do zasady skierowane są do potencjalnych odbiorców świadczeniodawcy, celem zachęcenia ich do nabycia oferowanych przez niego towarów i usług, ale również mogą być nakierowane na wsparcie określonych przedsięwzięć.

Ponadto, nieodpłatne świadczenie jest jednocześnie związane z reklamą bowiem gromadzenie punktów zachęca do podejmowania współpracy i zakupów towarów Wnioskodawcy, wiąże klienta z Wnioskodawcą.

Mając powyższe na uwadze, dla klienta, który otrzyma voucher jest to, zatem nieodpłatne świadczenie otrzymane od Wnioskodawcy w związku z jego promocją i reklamą. Vouchery mogą bowiem zostać wykorzystane wyłącznie w celu zapłaty za towary nabywane w sieci handlowej Wnioskodawcy. W konsekwencji wartość voucherów jest wolna od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a UPDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Artykuł 10 ust. 1 ww. ustawy, zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdzie wymieniono m.in. w:

• pkt 3 – pozarolniczą działalność gospodarczą,
• pkt 9 – inne źródła.
  
  

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125.

Stosownie do treści art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Natomiast w zakresie voucherów oferowanych przez Wnioskodawcę należy wskazać na treść art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym wolna od podatku dochodowego jest wartość nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, otrzymanych od świadczeniodawcy w związku z jego promocją lub reklamą - jeżeli jednorazowa wartość tych świadczeń nie przekracza kwoty 200 zł; zwolnienie nie ma zastosowania, jeżeli świadczenie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby pozostającej ze świadczeniodawcą w stosunku cywilnoprawnym.

Aby stwierdzić, czy przedmiotowe świadczenie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy, należy rozstrzygnąć czy jest ono otrzymane przez uczestników akcji promocyjnej w związku z promocją lub reklamą Wnioskodawcy.

Przyjmując definicję promocji i reklamy, za reklamę uważa się rozpowszechnianie informacji o towarach i ich zaletach, natomiast promocja obejmuje rozmaite czynności zwłaszcza reklamowe, wystawiennicze, podjęte dla poinformowania o walorach oferowanego produktu. Promocja i reklama ma co do zasady na celu zwiększenie popytu na towary lub usługi sprzedawane przez podmiot prowadzący akcje promocyjne i reklamowe. Jednakże zasadą jest, że reklama i promocja są skierowane do faktycznych bądź potencjalnych odbiorców tych towarów lub usług w celu zachęcenia ich do dokonania zakupu, a nie do uczestników programu lojalnościowego tj. osób, które w czasie trwania danego programu lojalnościowego doprowadzą do sprzedaży produktów Wnioskodawcy klientom końcowym.

Wyjaśnić również należy, że dla zastosowania przedmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych decydujące jest spełnienie łącznie wszystkich warunków określonych w powołanym zwolnieniu, tj.:

• otrzymanie świadczenia nie jest uzależnione od dokonania przez otrzymującego jakiejkolwiek czynności na rzecz świadczeniodawcy (brak zobowiązania wzajemnego),
• świadczenie musi mieć charakter nieodpłatny,
• świadczenie nie jest nagrodą za określone zachowanie/wykonanie danej czynności,
• świadczenie musi pozostawać w związku z promocją lub reklamą świadczeniodawcy,
• jednorazowa wartość tego świadczenia nie może przekraczać 200 zł,
• świadczenie nie jest dokonywane na rzecz pracownika świadczeniodawcy lub osoby związanej z nim stosunkiem cywilnoprawnym.
  
  

Podstawową przesłanką omawianego zwolnienia jest otrzymanie od świadczeniodawcy nieodpłatnego świadczenia. Wskazać przy tym należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Dokonując zatem wykładni gramatycznej, za „nieodpłatne świadczenie” uznać należy świadczenia „niewymagające opłaty, takie za które się nie płaci, bezpłatne” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN 2003). Zatem należy przyjąć, że nieodpłatnym świadczeniem jest takie zdarzenie, którego skutkiem (następstwem) jest nieodpłatne przysporzenie majątku jednej osobie, kosztem majątku innej osoby, innego podmiotu.

Przedmiotowe zwolnienie w praktyce ma zastosowanie do nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych w ramach akcji promocyjno-reklamowych, w czasie których wręcza się drobne gadżety reklamowe i promocyjne (np.: kalendarze, upominki i drobne prezenty), czy też wykonuje usługi wchodzące w zakresie działalności gospodarczej dokonującego świadczenia.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że nieodpłatne świadczenie to świadczenie stanowiące przysporzenie tylko po stronie obdarowanego, niezwiązane z żadnym wzajemnym zobowiązaniem „obdarowanego” na rzecz „darczyńcy”.

Wbrew stanowisku Wnioskodawcy, nie można uznać za nieodpłatne świadczenia wskazanych we wniosku nagród w postaci voucherów, które od Niego będą otrzymywać klienci biorący udział w programie lojalnościowym za polecenie Wnioskodawcy i jego produktów innym klientom.

Nagrody, w przedmiotowej sprawie vouchery, będą formą odpłatności za działania uczestników w ramach programu lojalnościowego, gdzie warunkiem otrzymania vouchera będzie polecenie Wnioskodawcy i jego produktów przez uczestnika programu lojalnościowego innym klientom. Program zakładać będzie, że za każde dokonanie zakupów przez klienta, któremu uczestnik programu lojalnościowego polecił Wnioskodawcę, uczestnik który dokonał polecenia otrzyma punkty jako odpowiedni procent wartości zakupów dokonanych przez nowego klienta. Uczestnikami ww. programu będą zarówno osoby prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą jak i osoby nieprowadzące takiej działalności.

W związku z tym zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 68a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie będzie miało zastosowania w przypadku nagród przedstawionych we wniosku. W konsekwencji, przychód który zostanie uzyskany przez uczestników programu lojalnościowego z tytułu nagrody w postaci voucherów, będzie stanowił dla uczestnika podlegający opodatkowaniu przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym na Wnioskodawcy będzie ciążył obowiązek sporządzenia informacji (PIT-8C) wynikający z treści art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Reasumując, wprowadzenie programu lojalnościowego doprowadzi do powstania przychodu dla klientów otrzymujących vouchery (uczestników programu lojalnościowego) w zamian za polecenie Wnioskodawcy i jego produktów. Otrzymanie nieodpłatnego świadczenia nie stanowi dochodu wolnego od podatku dochodowego dla uczestników (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej), co oznacza obowiązek sporządzenia przez organizatora informacji o przychodach z innych źródeł (PIT-8C) i przekazania jej podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu.

Natomiast w przypadku, gdy obdarowany voucherem zostanie uczestnik prowadzący działalność gospodarczą, a obdarowanie nastąpi w związku z tą działalnością, wartość tego świadczenia będzie stanowiła dla niego – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychód ze źródła „pozarolnicza działalność gospodarcza”. W tym przypadku Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawienia informacji PIT-8C, albowiem przepis art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie znajdzie tu zastosowania.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.