Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP2/4512-730/15/IK
z 6 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2015 r. (data wpływu 11 sierpnia 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży bonów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka K V. Sp. z o.o. – Wnioskodawca (zwana dalej strzelnicą) świadczy usługi w zakresie strzelectwa. Zakres usług obejmuje między innymi treningi i szkolenia, strzelectwo rekreacyjne i sportowe, wynajem strzelnicy lub pojedynczych torów strzeleckich. Ponadto strzelnica prowadzi sprzedaż pamiątek związanych ze sportem strzeleckim i militariami. Dodatkowo prowadzona jest sprzedaż napojów oraz przekąsek trwałych mikrobiologicznie. W celu zwiększenia atrakcyjności i konkurencyjności a tym samym zwiększenia liczby klientów planowane jest wprowadzenie od 1 stycznia 2016 roku, bonów towarowych na okaziciela lub imiennych, uprawniających do zakupu na terenie strzelnicy dowolnych usług lub towarów o wartości mniejszej lub równej wartości bonu. Wartość bonu zostanie ustalona na 6 miesięcy od daty wydania bonu. Każdy bon posiadał będzie unikalny numer, nazwę wystawcy, wartość w złotych polskich, oraz w przypadku bonów imiennych, imię i nazwisko beneficjenta. Bony nabywane będą w sprzedaży internetowej. Możliwe formy zapłaty za bon to przelew na rachunek bankowy wystawcy lub zapłata kartą płatniczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy i w którym momencie powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT w przedstawionej sytuacji?

Stanowisko Wnioskodawcy.

W znanych Wnioskodawcy interpretacjach (m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 czerwca 2009 r., sygn. ILPP1/443-420/09-4/BP) wydanie bonu podarunkowego za dokonaną wpłatę nie jest uznawane za wydanie towaru ani świadczenie usługi w rozumieniu ustawy o VAT. Zatem w ocenie Wnioskodawcy - w opisanym powyżej przypadku – prawidłowe jest uznanie powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT w dniu faktycznego wykonania usługi lub zbycia towaru lub obu łącznie, zrealizowanych na podstawie okazanego przez Klienta bonu, a nie w dniu otrzymania środków za wydany bon. W przypadku przeterminowania wydanego bonu obowiązek w podatku VAT nie powstanie.

Wobec powyższego Wnioskodawca prosi o potwierdzenie stanowiska w opisanym przypadku, w szczególności momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl przepisu art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Zasady dotyczące ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 cyt. ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca ma zamiar za pomocą internetu sprzedawać bony towarowe na okaziciela lub imienne, uprawniające do zakupu na terenie strzelnicy dowolnych usług lub towarów o wartości mniejszej lub równej wartości bonu. Wartość bonu zostanie ustalona na 6 miesięcy od daty wydania bonu. Każdy bon posiadał będzie unikalny numer, nazwę wystawcy, wartość w złotych polskich, oraz w przypadku bonów imiennych, imię i nazwisko beneficjenta.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu podarunkowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”.

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, bon podarunkowy nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT, gdyż nie jest towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do nabycia towarów lub usług świadczonych przez Spółkę (bez wskazania konkretnych usług czy towarów, czy też ich ilości). Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary i usługi, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę tego bonu. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. bonów podarunkowych nie można utożsamiać ze sprzedażą dostawą towarów czy świadczeniem usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez nabywcę na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania bonów podarunkowych nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością.

Z wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca stawiał jakiekolwiek ograniczenia lub warunki, które klient musiałby spełnić, żeby nabyć bony podarunkowe. W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji nie mamy również do czynienia ze świadczeniem usług na rzecz klientów Wnioskodawcy.

A zatem, czynność sprzedaży bonów podarunkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem bonów towarowych nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją. Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem bonów nie jest związana z nabyciem określonego towaru czy usługi, bowiem bony te uprawniają klientów do zakupu dowolnych towarów czy usług oferowanych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że pobierane przez Spółkę należności za bony podarunkowe nie są formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż klienci nabywając te bony wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalone towary czy usługi. Tym samym w odniesieniu do otrzymanych wpłat z tytułu wydania bonów podarunkowych nie powstaje obowiązek podatkowy na zasadzie określonej w art. 19a ust. 8 ustawy, w momencie wydania bonów.

W omawianej sprawie zapłata, która ma miejsce przed dostawą towaru lub wyświadczeniem usługi, nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa, w momencie zapłaty, nie jest jeszcze szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość oraz cena. Dopiero z chwilą dokonania dostawy towarów/wykonania usługi), a więc w momencie realizacji transakcji sprzedaży powstaje obowiązek podatkowy, zgodnie z w art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę bonów podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie będzie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku ze sprzedażą tych bonów swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty, w konsekwencji czego art. 19a ust. 8 ustawy o VAT nie znajdzie tu zastosowania.

Należy zauważyć, że dopiero realizacja bonu towarowego, czyli sprzedaż towaru/usługi stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru/usługi. Natomiast w przypadku niewykorzystania bonu obowiązek podatkowy nie powstanie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zaistniałego stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.