Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPP3/4512-440/15/BJ
z 18 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., z poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2015 r. (data wpływu 27 sierpnia 2015 r) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania kursu waluty w celu przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej – jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stosowania kursu waluty w celu przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi firmę, która zajmuje się głównie produkcją wycinarek laserowych oraz świadczy usługi cięcia metali. Przed sprzedażą wycinarki laserowej pobierana jest zaliczka od kontrahenta. W zamówieniu kwota do zapłaty określona została w walucie euro. Faktura zaliczkowa została wystawiona w PLN. Na konto wpłynęło X euro (kurs euro 4,126 z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień otrzymania zaliczki) oraz kwota X PLN z tytułu podatku VAT ( X euro (netto) x 23% = X euro). Podatek VAT X euro x 4,1260 = X PLN.

Kurs euro z dnia poprzedzającego otrzymanie zaliczki wynosił 4,1260 PLN.

Wartość faktury końcowej wg. zamówienia określona została w euro. Kwota netto z zamówienia wynosi X + (23% VAT), co daje X euro brutto.

Kontrahent zażądał wystawienia faktury końcowej w walucie euro, tzn. kwoty netto w walucie euro, a kwotę VAT w walucie PLN.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może wystawić fakturę końcową wykazując kwotę netto w walucie euro oraz czy kwotę VAT należy przeliczyć wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego?

Zdaniem Wnioskodawcy, kwotę netto oraz brutto na fakturze można przedstawić w walucie euro. Kurs euro powinien być podany (Wnioskodawca stosuje średni kurs NBP) z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego i wg. tego przeliczyć podatek VAT na PLN. Vat obliczany jest od części należności, która nie została zapłacona zaliczką, po czym kwota przeliczana jest na PLN zgodnie ze średnim kursem NBP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty (…) – art. 19 ust. 8 ustawy.

Z powyższego przepisu wynika, że w przypadku otrzymania każdorazowej zapłaty zaliczki podatnik powinien naliczyć podatek od otrzymanej kwoty.

Kwestie dotyczące m.in. wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż (dostawę towarów i świadczenie usług) uregulowane zostały w Dziale XI „Dokumentacja” Rozdziale 1 „Faktury” ustawy.

W myśl art. 106a pkt 1 ustawy  przepisy ww. rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy  podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Na podstawie art. 106e ust. 1 pkt 1-15 ustawy – faktura powinna zawierać:

1. datę wystawienia;
2. kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
3. imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
4. numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany dla podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
5. numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany dla podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
6. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury (…).

Kwoty podatku wykazuje się w złotych. Kwoty podatku wyrażone w walucie obcej wykazuje się w złotych przy zastosowaniu zasad przeliczania na złote przyjętych dla przeliczenia kwot stosowanych do określenia podstawy opodatkowania. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki od 0,5 grosza zaokrągla się do 1 grosza (art. 106e ust. 11).

Art. 106f ust. 1 ustawy stanowi, że faktura, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, powinna zawierać:

1. dane, o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 1-6;
2. otrzymaną kwotę zapłaty;
3. kwotę podatku wyliczoną według wzoru:




ZB x SP


KP = ------------------


100 + SP





gdzie:





KP - oznacza kwotę podatku,


ZB - oznacza kwotę otrzymanej całości lub części zapłaty,


SP - oznacza stawkę podatku;

4. dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę jednostkową netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług bez kwoty podatku, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość zamówienia lub umowy z uwzględnieniem kwoty podatku.

Stosownie do art. 106f ust. 3 ustawy – jeżeli faktura, o której mowa w ust. 1, nie obejmuje całej zapłaty, w fakturze wystawionej po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi sumę wartości towarów lub usług pomniejsza się o wartość otrzymanych części zapłaty, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części zapłaty. Faktura, o której mowa w zdaniu pierwszym, powinna również zawierać numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

W myśl art. 106f ust. 4 ustawy – w przypadku gdy wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą otrzymanie części zapłaty, a faktury te obejmują łącznie całą zapłatę, ostatnia z tych faktur powinna zawierać również numery poprzednich faktur.

W świetle przepisów ustawy faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury. Z powołanych regulacji wynika, że podatnicy winni dokonaną sprzedaż udokumentować poprzez wystawienie faktury. Obowiązek wystawienia faktury dotyczy również otrzymania zaliczki na poczet przyszłej dostawy.

Art. 29a ust. 1 ustawy stanowi, że podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 31a ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego; w takim przypadku waluty inne niż euro przelicza się z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.

Ustawodawca tylko w jednym przypadku wyraźnie określa, jaka wartość winna być wyrażona w walucie polskiej – jest to kwota podatku.

Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur w dowolnej walucie wymienialnej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona w walucie polskiej.

Wnioskodawca wskazał, że przeliczenia na złote kwot wyrażonych w walucie obcej dokonuje według kursu danej waluty ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Według powyższej zasady wylicza kwoty VAT na fakturze zaliczkowej. Faktura ostateczna (końcowa) wystawiana jest w dniu całkowitego wykonania dostawy. Na fakturze tej sumę wartości towarów i usług wyrażoną w euro, Wnioskodawca pomniejsza o wartość otrzymanej części zapłaty w euro, a kwotę podatku wyrażoną w euro pomniejsza o kwotę podatku wykazanego w fakturze zaliczkowej w euro. Następnie tak otrzymaną różnicę, przelicza według kursu waluty właściwego dla faktury ostatecznej.

Wątpliwości Spółki dotyczą przeliczenia kwoty VAT na fakturze ostatecznej.

Podkreślić w tym miejscu należy, że w wypadku zaliczkowej procedury płatności ceny za towar lub usługę – w celu przeliczenia kwoty podatku VAT na złote – należy w pierwszej kolejności pomniejszyć całkowitą kwotę należności w walucie obcej o sumę już uiszczonych zaliczek w tej walucie, a następnie pomniejszyć obliczony w ten sposób podatek o sumę kwot tego podatku wyrażoną w walucie obcej wykazanych w fakturach zaliczkowych. Ponieważ w świetle normy z art. 31a ust. 1 w zw. z art. 29a ust. 1 ustawy, stwierdzić należy, że tylko kwota zapłaty za towar lub usługę wyrażona w walucie, którą strony transakcji uzgodniły przy zawarciu umowy, może stanowić podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie ostateczne rozliczenie podatku od towarów i usług powinno polegać na przeliczeniu na PLN różnicy pomiędzy całkowitą kwotą podatku VAT wyrażoną w walucie obcej a sumą kwot podatku wyrażonych w walucie obcej odnoszących się do otrzymanej zaliczki. Obliczona w ten sposób różnica w walucie obcej zostaje przeliczona na walutę polską po średnim kursie ogłoszonym przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Faktura może być wystawiona w walucie obcej, jednakże podatek VAT, zgodnie z cyt. wyżej przepisami prawa winien być wykazany w polskich złotych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecin, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.