Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-2-2/4511-518/15/MW
z 10 listopada 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. poz. 643) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 5 sierpnia 2015 r. (data otrzymania 10 sierpnia 2015 r.), uzupełnionym 6 października 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C w związku z udzieleniem przez Gminę bonifikaty przy sprzedaży lokalu mieszkalnego lub nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe dotychczasowym najemcom – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2015 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku sporządzenia informacji PIT-8C w związku z udzieleniem przez Gminę bonifikaty przy sprzedaży lokalu mieszkalnego lub nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe dotychczasowym najemcom.

W związku ze stwierdzonymi brakami formalnymi, pismem z 24 września 2015 r. Znak: IBPB-2-2/4511-518/15/MW, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 6 października 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest jednostką budżetową, prowadzi gospodarkę nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 518 ze zm.). Na podstawie przepisów ww. ustawy Rada Gminy podjęła w 2015 r. uchwałę w sprawie przyjęcia zasad pierwszeństwa w zbywaniu budynków i lokali mieszkalnych oraz ustalenie wysokości bonifikat z tytułu nabycia lokalu przez najemcę (opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa).

Uchwałą tą Rada Gminy wyraziła zgodę na pierwszeństwo w sprzedaży lokali mieszkalnych i nieruchomości mieszkalnych dotychczasowym najemcom oraz udzielaniu przy sprzedaży nieruchomości mieszkalnych dotychczasowym najemcom bonifikaty w wysokości 98% od ustalonej ceny sprzedaży lokalu w budynku wielolokalowym i bonifikaty w wysokości 97% od ustalonej ceny sprzedaży przy sprzedaży budynku mieszkalnego.

W najbliższym czasie planowana jest sprzedaż nieruchomości na warunkach określonych w Uchwale Rady Gminy i osoby fizyczne nabywające te nieruchomości zapłacą gminie kwotę niższą odpowiednio o 98% lub 97% ceny sprzedaży ustalonej poprzez operat szacunkowy.

Uchwała Rady Gminy, na podstawie której dokonywana ma być sprzedaż nieruchomości zamieszkałych z zastosowaniem bonifikat jest aktem prawa miejscowego i nie jest skierowana do indywidualnych osób.

Bonifikata udzielona jest ściśle na zasadach określonych w ustawie o gospodarowaniu nieruchomościami, a krąg osób uprawnionych do wykupu nieruchomości mieszkalnych nie jest indywidualnie oznaczony.

Trzeba równocześnie wskazać, że Gmina posiada tylko dwie nieruchomości znajdujące się poza terenem Gminy, których dotychczasowi najemcy mogliby skorzystać z możliwości ich zakupu od Gminy z zastosowaniem bonifikat określonych w ww. Uchwale Rady Gminy.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytanie.

Czy bonifikata udzielona przez Gminę przy sprzedaży lokalu mieszkalnego lub nieruchomości przeznaczonej na cele mieszkaniowe dotychczasowym najemcom – osobom fizycznym w oparciu o cytowane powyżej przepisy prawne i uchwałę Rady Gminy podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych i Urząd Gminy winien w związku z tym wystawić PIT-8C osobom korzystającym z bonifikaty na podstawie art. 39 ust. 3 i art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, bonifikaty udzielone osobom fizycznym nabywającym od Gminy nieruchomości na podstawie Uchwały Rady Gminy podjętej w oparciu o ustawę o gospodarowaniu nieruchomościami nie są przychodem do opodatkowania dla tych osób określonym w art. 10 ust. l pkt 9 o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższych okoliczności Urząd Gminy nie jest zobowiązany do wystawienia tym osobom PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) ustawa reguluje opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy – opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c tej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przepis art. 11 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3 i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 39 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej są obowiązane, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych – imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-8C).

Zgodnie z art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i w terminie do końca lutego następnego roku podatkowego, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Uchwałą Rady Gminy wyrażono zgodę na pierwszeństwo w sprzedaży lokali mieszkalnych i nieruchomości mieszkalnych dotychczasowym najemcom oraz udzielaniu przy sprzedaży nieruchomości mieszkalnych dotychczasowym najemcom bonifikaty w wysokości 98% od ustalonej ceny sprzedaży lokalu w budynku wielolokalowym i bonifikaty w wysokości 97% od ustalonej ceny sprzedaży przy sprzedaży budynku mieszkalnego. Z wniosku wynika ponadto, że Uchwała Rady Gminy, na podstawie której dokonywana ma być sprzedaż nieruchomości zamieszkałych z zastosowaniem bonifikat jest aktem prawa miejscowego i nie jest skierowana do indywidualnych osób. Oznacza to, że krąg osób uprawnionych do wykupu nieruchomości mieszkalnych nie jest indywidualnie oznaczony.

W związku z tak przedstawionym opisem wyjaśnić należy, że stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Jak dowodzi użycie w zacytowanym przepisie sformułowania „w szczególności”, definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić zatem w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe. Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty są udzielane ściśle na zasadach określonych w ustawie, a krąg osób uprawnionych do zakupów z bonifikatą jest nieograniczony, udzielenie bonifikaty jest podatkowo obojętne.

Stosownie natomiast do art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2015 poz. 582 ze zm.), w przypadku zbywania nieruchomości osobom fizycznym i prawnym pierwszeństwo w ich nabyciu, z zastrzeżeniem art. 216a, przysługuje osobie, która spełni jeden z następujących warunków:

1. przysługuje jej roszczenie o nabycie nieruchomości z mocy niniejszej ustawy lub odrębnych przepisów, jeżeli złoży wniosek o nabycie przed upływem terminu określonego w wykazie, o którym mowa w art. 35 ust. 1; termin złożenia wniosku nie może być krótszy niż 6 tygodni, licząc od dnia wywieszenia wykazu;
2. jest poprzednim właścicielem zbywanej nieruchomości pozbawionym prawa własności tej nieruchomości przed dniem 5 grudnia 1990 r. albo jego spadkobiercą, jeżeli złoży wniosek o nabycie przed upływem terminu określonego w wykazie, o którym mowa w art. 35 ust. 1; termin złożenia wniosku nie może być krótszy niż 6 tygodni, licząc od dnia wywieszenia wykazu;
3. jest najemcą lokalu mieszkalnego, a najem został nawiązany na czas nieoznaczony.
   
   

W myśl art. 37 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Na mocy art. 37 ust. 2 pkt 1 tejże ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli jest zbywana na rzecz osoby, której przysługuje pierwszeństwo w jej nabyciu, stosownie do art. 34. Przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3, cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a (art. 67 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami, właściwy organ może udzielić bonifikaty od ceny ustalonej zgodnie z art. 67 ust. 3, na podstawie odpowiednio zarządzenia wojewody albo rady lub sejmiku, jeżeli nieruchomość jest sprzedawana jako lokal mieszkalny.

Należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie definiuje pojęcia bonifikaty, rabatu. Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego definiuje pojęcie – bonifikata, rabat, opust, upust, jako zniżkę ceny dóbr lub usług, przyznawaną przez sprzedającego (wykonawcę usługi) po dokonaniu transakcji. W praktyce udzielenie bonifikaty polega więc na obniżeniu ceny zakupu usług lub towarów. Ceną – zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o informowaniu o cenach towarów i usług z dnia 9 maja 2014 r. (Dz.U. z 2014 r. poz. 915) jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę.

Co do zasady więc, skoro cena sprzedaży ulega zmniejszeniu, u nabywcy następuje przysporzenie majątku stanowiące różnicę pomiędzy wartością towaru, a faktycznie zapłaconą ceną. Przysporzenie takie może być natomiast traktowane w kategorii przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Należy jednak zaznaczyć, że nie w każdym przypadku przysporzenie to będzie rodziło skutek podatkowy. Jeśli bowiem bonifikaty udzielane są ściśle na zasadach określonych w ustawie, a krąg osób uprawnionych do wykupu lokali mieszkalnych czy nieruchomości z bonifikatą jest nieograniczony, udzielenie bonifikaty będzie podatkowo obojętne.

Brak ograniczenia kręgu beneficjentów do konkretnych osób lub grup osób indywidualnie oznaczonych oraz przyznawanie bonifikaty na takich samych zasadach wszystkim osobom uprawnionym do wykupu lokali mieszkalnych czy nieruchomości sprawia, że korzystanie z bonifikaty należy uznać za neutralne podatkowo.

Skoro więc w opisanej sytuacji podstawą udzielenia bonifikaty był akt jednostki samorządu terytorialnego – Uchwała Rady Gminy – która dotyczy przyznawania bonifikaty w przypadku wszystkich lokali czy nieruchomości mieszkalnych znajdujących się w zasobach Gminy (nawet jeśli tylko dwóch), to uznać należy, że nabycie ich przez osoby uprawnione nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych określonym w art. 10 ust. 1 pkt 9. Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku wystawiania informacji PIT-8C.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokument. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do jego oceny; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.